Euhm sorry als et lullig overkomt maar ze moet er toch helemaal zelf achterkomen dat ze verkeerd bezig is. Dat kan jij niet doen, haar moeder niet, niemand niet.
Wilt niet zeggen dat je der moet laten stikken ofzo, maar ga je niet schuldig voelen als jou pogingen om haar te helpen op nix uitdraaien, want je kunt er werkelijk nix aan doen. Het zit gewoon zo diep van binnen.
Maar goed wat kun je dan wel doen . . . wordt volgens mij lang verhaaltje . . .
Om ff duidelijk te maken dat ik niet in het wilde weg lul, mijn ex had meer dan een jaar anorexia toen het uit ging 2,5 maand geleden. Mede daardoor ging het uit, maar was niet de belangrijkste reden, ze moest terug naar Praag.
Maar goed, wat je in ieder geval moet doen is haar laten zien dat je der mag, maar dat doe je waarschijnlijk al. Je kunt twee dingen doen, hopen dat het vanzelf zo overgaat, zonder hulp of wat dan ook. Gewoon vertrouwen op die keren dat ze een hap eten wel binnen houdt. Maar dat schiet niet echt op . . . oftewel niet doen dus.
Wat je misschien beter kunt doen, met nadruk op misschien is tegen haar zeggen dat ze heel verkeerd bezig is. En dat ze keus heeft om of te gaan eten, of jou als vriendin te verliezen. Ja het is heel hard, en je moet er ook heel erg sterk voor in je schoenen staan. Iets wat ik niet stond. Wat natuurlijk zou ze je niet direct om de hals springen . . . ze zal kwaad zijn en je waarschijnlijk een tijdje niet willen zien. Maar het is wel een manier om haar tot inzicht te laten komen hoe verkeerd ze bezig is . . . en dan zal ze -als ze een goede vriendin is- ook wel weer naar je terug komen. En dan kun je haar weer steunen met het heel langzaam weer beginnen te eten . . .
Maar ja ik weet niet hoe je vriendin is en of ze gevoelig voor dit soort dingen zou zijn . . . maar in ieder geval heeeeeeeeeel veel sterkte er mee, en hopelijk ben je sterker als dan ik was ( al moet dat niet zo moeilijk zijn )
__________________
*stuiter*
|