Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #48

[Stefanie]

Crisis hier, crisis daar, gezellige boel.

I lock the door and lock my head and dream of butterflies instead

[kroot]

woei ik heb nieuwe schoenen!!!

[ilse]

nog een keer, nog een keer mag het.. daarna doe ik het niet meer.. me nog een keer goed voelen..

pff..

Nog x aantal pagina's schrijven, dat zal lekker gaan

[Nona]

En toen was het weer zondag. Weer een weekje uitkijken naar de vrijdagavond en zaterdag.
En volgende week, dan ga ik afdansen. Ik hoop dat het allemaal een beetje gaat lukken. Nou ja, zal ook wel, maar sommige dingen zijn ook gewoon spannend. Ik heb in ieder geval mooie jurken voor de ballroom en latin en de passen moeten heus lukken.
En nu ga ik even naar beneden om te kijken wat ik ruik. Want er heeft iets in de oven gezeten.

[kroot]

grrr ik haat het als de droger het niet doet en ik in dit weekend al 10 wassen van het hele huis heb gedraaid. Waar moet ik natte zooi laten dan

[Roosje]

Iedereen komt thuis, stroomt naar de woonkamer, tv, computer, en waar gaat Roos heen?

Naar boven. Mijn leven is boven. Mijn leven is op mijn kamer, want daar kan en mag alles.

[Stefanie]

Roosje schreef op 15-01-2006 @ 17:47 :
Iedereen komt thuis, stroomt naar de woonkamer, tv, computer, en waar gaat Roos heen?

Naar boven. Mijn leven is boven. Mijn leven is op mijn kamer, want daar kan en mag alles.

*herkenning*

[Morri]

Roosje schreef op 15-01-2006 @ 17:47 :
Iedereen komt thuis, stroomt naar de woonkamer, tv, computer, en waar gaat Roos heen?

Naar boven. Mijn leven is boven. Mijn leven is op mijn kamer, want daar kan en mag alles.

Precies. Maar dat snappen mijn ouders niet.

[Roosje]

En daarnaast heb ik plotseling een avond over. Even mijn recensie afschrijven, wat nooit veel werk kan zijn en bovendien leuk is - want schrijven -, en daarna kan ik a. een nog niet klaar maar obsederend verhaal schrijven, b. een idee uit mijn hoofd uitwerken, c. ben ik vergeten en d. een beetje leren. Jeej.

Ik wil nog steeds meer vrienden, want ik voel me zo "vriendeloos". Ik mis hem en hij denkt waarschijnlijk niet eens aan me. Fijn. Ik mag niet te snel negatief denken, misschien ging er gewoon even iets fout. Ik, ik en nog eens ik. Stomme aansteller.

[rare kwast]

morgen praktijk toets.. *duim ff *

vriendin zou nog via msn een afspraak maken.. niet gebeurd dus..

ik voel me kut en er is niemand om mee te praten

*zucht*

Jaaaa en morgen ook voor mij duimen tussen 13 en 14.30uur svp! Heb her sociologie en voor geen meter geleerd... Nu nog maar ff wat doen ofzo...

rare kwast schreef op 15-01-2006 @ 19:29 :
ik voel me kut en er is niemand om mee te praten

Dan zoek je iemand op? Of je belt iemand? Of je stuurt iemand een mailtje? Of desnoods begin je op msn een gesprek met iemand. Ik kan me niet voorstellen dat er helemaal niemand is die naar je zou willen luisteren.

Leonoor schreef op 15-01-2006 @ 19:33 :
Dan zoek je iemand op? Of je belt iemand? Of je stuurt iemand een mailtje? Of desnoods begin je op msn een gesprek met iemand. Ik kan me niet voorstellen dat er helemaal niemand is die naar je zou willen luisteren.

Ik weet wel zeker dat er iemand is...*hint*
Als je wil luister/lees ik...

Leonoor schreef op 15-01-2006 @ 19:33 :
Dan zoek je iemand op? Of je belt iemand? Of je stuurt iemand een mailtje? Of desnoods begin je op msn een gesprek met iemand. Ik kan me niet voorstellen dat er helemaal niemand is die naar je zou willen luisteren.

Ik zou wel willen praten, maar ik ken haar eigenlijk niet eens.
Ik vind het namelijk (bijna) altijd interessant om mensen te leren kennen.

Edit: En ik vind het ook bijna altijd fijn om iemand te helpen. Kan me weer helemaal vrolijk maken.

[Brigitte]

Dat wilde ik nou net niet horen, zeg damn..

Ik weet dat het beter is en verstandig en blabla, maar het suckt.

sonho schreef op 15-01-2006 @ 19:35 :
Ik weet wel zeker dat er iemand is...*hint*
Als je wil luister/lees ik...

Precies. Alleen al van het forum zijn er mensen genoeg die zouden willen luisteren/lezen. Dat is anders als irl, dat snap ik ook wel, maar de belangstelling is niet minder gemeend.

[rare kwast]

Leonoor schreef op 15-01-2006 @ 19:40 :
Precies. Alleen al van het forum zijn er mensen genoeg die zouden willen luisteren/lezen. Dat is anders als irl, dat snap ik ook wel, maar de belangstelling is niet minder gemeend.

dat weet ik das ook geweldig!
maar ik hoopte dat ik die ene vriendin vandaag ook even zou spreken..

zijn geweldige mensen hier
*knuvvelss*

[moon]

*zucht*

[rare kwast]

moon schreef op 15-01-2006 @ 19:57 :
*zucht*

*big hug*

rare kwast schreef op 15-01-2006 @ 19:47 :
maar ik hoopte dat ik die ene vriendin vandaag ook even zou spreken..

Dan bel je haar op?

[rare kwast]

Leonoor schreef op 15-01-2006 @ 19:58 :
Dan bel je haar op?

ja dat kan ik doen
maar ik ben niet zo goed aan de telefoon en via msn werkt t net wat beter als ik mn verhaal kwijt wil/moet

rare kwast schreef op 15-01-2006 @ 20:00 :
ja dat kan ik doen
maar ik ben niet zo goed aan de telefoon en via msn werkt t net wat beter als ik mn verhaal kwijt wil/moet

Dan bel je haar op om te vragen of ze online komt? Of je stuurt haar een smsje met die vraag?

Voor de meeste dingen is best een oplossing te vinden.

[rare kwast]

Leonoor schreef op 15-01-2006 @ 20:01 :
Dan bel je haar op om te vragen of ze online komt? Of je stuurt haar een smsje met die vraag?

Voor de meeste dingen is best een oplossing te vinden.

je hebt helemaal gelijk
dat vergeet ik altijd te verzinnen

maar ik ga t eens proberen of ze nog bij dr ouders zit anders lukt t nog niet.. dan wordt t smsen...

[Nijn*]

Ik haat mijn vrienden op 't moment echt even! Zouden ze gisteravond naar Utrecht uitgaan, en ik mag niet naar Utrecht dus tja. Spreek ik J. vandaag, vraag hoe het gisteren was, vertelde ze dat ze maar niet naar Utrecht waren gegaan en bij haar thuis hadden gezeten. Ze nemen niet eens meer de moeite me te bellen! En bij de Jamsessie ook al, ik regel dat we vervoer hebben en J. zegt op het laatste moment weer af omdat ze liever met anderen meerijdt. En laatst toen we naar S. gingen, ik bleef bij M. slapen en de volgende dag zouden ze dus weer naar S. gaan maar mij vragen ho maar! Ze doen zoveel zonder dat ik het weet, en ik baal ervan, ik voel me zo buitengesloten! Vroeger deden we alles samen, was ik er altijd bij etc. Ben ik geen leuk gezelschap meer of zo, ben ik niet goed genoeg voor ze? Wat is er mis met mij, ben ik dan zo'n bitch geworden dat ze me er niet meer bij willen hebben? En ondertussen mij wel als praatpaal gebruiken als J. over M. wil zeuren of andersom of als de andere meiden over elkaar willen zeiken. Daar ben ik wel goed genoeg voor. Of als ze eens een lolletje willen hebben onder de les, of als ze zich in een tussenuur vervelen of geen studiegenootje hebben in een studieuur. Ja, daar mag ik allemaal aan meedoen, daar willen ze me wel voor gebruiken, maar voor de rest ben ik niet goed genoeg. GVD, wat the fuck is er zo veranderd? Ben ik zo veranderd dan, beval ik ze niet? Of zijn ze gewoon op me uitgekeken? Ben ik dan echt zo'n trut? Ik sta toch altijd voor ze klaar, maar als ik hen nodig heb, kan ik het wel vergeten..

Laat me niet in de steek. Wat gaat er nou allemaal in jouw hoofd om? Sorry, maar zo kom ik er dus niet achter hè. Vind je het gek dat ik zo onzeker ben? Maarja, ik zou ook niet te snel negatief moeten denken. Had ik maar meer vrienden om dingen mee te doen, want misschien zou ik er dan niet al te veel aan denken. Ik wil nou zo graag met hem praten, maar het moet niet wéér van mijn kant komen.

Hield ik mijn kop nou maar eens... Volproppen met chocolade is ook niks. *Bah, walg, kots* Hate myself...

[rare kwast]

dat wordt dus per sms...
ze is al weer op dr kamer zonder internet

[Roosje]

Woordjes kunnen leren in vijf minuten is léúk.

En ik wil praten, denk ik. Dus ga ik schrijven. En ik ben in zo'n bui dat ik helemaal niets meer zeker weet.

Cogito, ergo sum.

[Mark Almighty]

Ik heb dus echt zó geen zin in de komende twee weken. We moeten met een groepje van 4 een presentatie en werkstuk maken over een bepaalde voorstelling. Daarvoor moet er nog een hoop gelezen worden. Morgen beginnen we met taakverdeling en hoofdvraag etc. te maken. Geen zin.

School. Cool. Tof.

Selfmade deadlines, de wereld die langzaam uit mijn handen verdwijnt en ik vind het opmerkelijk dat jullie nog gevoel voor realiteit lijken te hebben terwijl ik dat kwijt ben.

[rare kwast]

*gooit flink wat knuffels naar de mensen hier *
ik ga weer terug naar mn kamertje..

Raak ik toch iedereen een beetje kwijt.

Mijn telefoon staat uit. Ik ben trots op mezelf. Vandaag was leuk. Heb gezellig gehad. Toch vind ik raar. Ik heb wel de hele dag in zijn trui gelopen, dat vond zij niet leuk. Ik vond het wel lachen. En dat smsgesprek was ook komisch. Ik mis hem. *glimlacht*
Jammer dat ik Maatschappijleer niet zo goed geleerd heb. Verder gaat het perfect. Ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld, het voelt gewoon lekker dingen van me af te zetten.

Ze kunnen wel zeggen dat ik niet alleen ben, maar ik ben het wel

And there'll be no rest for these tired eyes.

Don't think that I can take another empty moment
Don't think that I can fake another hollow smile
It's not enough just to be sorry
Don't think that I could take another talk about it

[Roosje]

Alsjeblieft, wees er even. Ik heb nú iemand nodig die me vasthoudt, want nú ben ik uit elkaar aan het vallen en nú weet ik niets meer zeker, maar nú kan dat niet. Het is namelijk tweeëntwintig tweeëntwintig, ooit een magische tijd. Nu niet meer.

Ik heb nú iemand nodig die naar me luistert. En ik kan wel mensen wakker gaan bellen, maar dat ga ik mezelf niet in dank afnemen. Ik heb nú het idee dat ik kan praten - of eigenlijk nog niet eens dat, maar wel het idee dat ik wil praten. Maar alleen in het echt. Ik wil dat er iemand bij me is, nú. En dan praten, en huilen, en me even heel ge-, verborgen voelen. (You make it easy.)

Wtf, kunnen mensen gedachten lezen?

[kroot]

Roosje schreef op [pl=20168092]15-01-2006 @ 22:28

knip

*knuffel*
jaja ik ben eidelijk mijn kamer aan het opruimen

Wat een baaldag vandaag. Begon al ontzettend chago en kwaad, en eigenlijk de hele dag een beetje down gebleven.
Ach morgen toetsweek. Ik vind het niet eens zo erg, gaat wel lukken denk ik.

Ademloos luisteren naar Venice Queen.

Ik ben niet meer hier.

*knuff* aan iedereen die er vrolijker van wordt.

En twee als dat nog meer effect heeft.

[Gothic]

naar turks fruit geweest, oei Antonie Kamerling in boxer

Veel sport op tv, dus mijn dag was goed. Hele middag schaatsen gekeken en daarna darten. En tenslotte Rome. Heerlijk

Alleen nu wel het gevoel van een nutteloze dag. Maar dat mag ook wel eens een keertje

[Until It Sleeps]

Hm, op bepaalde momenten krijg je toch wel meer duidelijkheid over je gevoel die je soms hebt.
Ik was op mijn werk down, ik voelde me slecht en ik wilde beter voelen. Door het leidje "iris" van goo goo dolls te luisteren kreeg ik opeens een totaal andere stemming. Ik werd weer blij en ik wilde weer verder gaan, dingen positief inzien.
De volgende dag voelde ik me gewoon weer normaal, niets bijzonders meer ofzo. Wat ik die avond had voorgenomen om te gaan doen was er ook niet meer van gekomen.

Nu bedenk ik me ook steeds, overdag als ik me goed voel heb ik echt een hekel aan blowen. Het is slecht , denk ik dan en ik begin er niet meer aan.
Wanneer ik me savonds weer down ga voelen, en weer gelukkig wil zijn, steek ik soms een joint op. Vroeger dacht ik daar niet eens aan. Het gebeurd niet vaak dat ik dat doe, maar toch is het niet iets goeds.
Het lijkt wel of ik op die manier mijn negatieve gedachten weg wil denken.

Ik wil echt maar al te graag dat ik me weer kan voelen zoals vroeger

[Until It Sleeps]

en opeens voel ik me weer vrolijk.
z0mg, ik snap het niet.

[Until It Sleeps]

En ik lees weer een stuk van mezelf terug dat eigenlijk hier op slaat maar dan een stuk mooier verwoord

Fietsend naar huis, rond 23:30 uit je werk.
Langs een brede lange weg, met links en rechts een weiland.
Het alleen maar horen van je geluidmakende fiets.
Een geweldig gevoel, alleen in een stil gebied.

Nadenkent over dingen, hoe goed ik het eigenlijk wel niet heb.
Ik heb een opleiding, een huis waar ik kan eten en slapen, mensen die er voor me zijn.

Toch was dat moment dit keer anders.
Ik had heel veel plannen bedacht, tijdens het werk om uit te gaan voeren.
Dingen voor school, thuis , gewoon dingen zodat het net even wat beter gaat allemaal.

Binnen 2 seconden was dat opeens weg, heel de motivatie.
Ik zag nu in hoe slecht ik het ook wel niet heb, wat ik mis, wat ik verpest heb. Vragen die door mezelf heen waaiden. Vragen die alleen maar begonnen met "waarom".
Sinds kort krijg ik iedere keer tranen, tranen van dat verdriet.
Tranen die ik nu ook echt met tranen kan uiten, in plaats van in mezelf te snijden, wat ik en tijd geleden deed.
Dat lucht op, die "echte" tranen.

Flashbacks die ik steeds opnieuw terugkrijg. Net zoals in een film. maar dan steeds achter elkaar.. tot de tranen komen.
Flashbacks van mensen die bang zijn, flashbacks van mijn verleden.Van de ergste dingen die ik gezien heb en meegemaakt hebt.
Heel de weg terug naar huis moet ik hieraan denken.
Steeds word het erger.

Eenmaal thuis aangekomen lijkt het wel of alles opeens weer anders is.
Je begroet ouders, en het moment dat je ervoor had is weg.
Als je naar bed gaat lig je er nog over na te denken.
Je weet het te accepteren, hoe moeilijk het ook is.
De tranen die blijven, maar dat is de straf die ik heb verdiend.

Dit is een leermoment van je leven.

Bah, wat voel ik me weer kut. Ik glij weer langzaam richting de depressiviteit, ik voel het aan mezelf, en aangezien 2005 het slechtste jaar ooit was kan ik dat niet aan. Het heeft allemaal te maken met mijn sociale stoornisje (http://forum.scholieren.com/showthre...light=Asperger),

Ik voel me zo ongelooflijk alleen. Op school heb ik niemand, thuis heb ik niemand. Natuurlijk zijn er wel op school mensen die normaal tegen me doen. Vroeger kon ik daar wel mee leven. Natuurlijk, het was niet fijn ofzo, maar ik was allang blij dat niet íedereen een teringhekel aan me had. Maar nu, naarmate ik ouder word, is dat voor mij niet meer genoeg. Ik wil vrienden, mensen om iets leuks mee te doen, mensen om geheimen mee te delen, mensen waar ik op kan vertrouwen en die op mij kunnen vertrouwen. En het komt maar niet, en het zal ook nooit komen. En dat is zo verdomd frustrerend. Ik ben verdrietig, boos, woedend, ja, woedend op diegene die me op de wereld heeft gezet. M'n leven is zo leeg, ik kan er wel allemaal dingen bij bedenken, maar de realiteit is verschrikkelijk, zielbrekend hard. Er is helemaal niets. Tuurlijk, ik ga naar school, dat is afgezien van het sociale gedeelte soms best interessant, ik heb op zich leuke hobby's waar ik plezier aan beleef, maar buiten dat is er hélemaal niets. Thuis gaat het niet goed, ik voel me zo onbegrepen als het maar zijn kan - m'n ouders enzo passen niet bij me. Ik wil niet langer alleen zijn, ik kan het niet meer aan. Ik wil dat mensen me zien hoe ik ben, niet hoe ze dénken hoe ik ben. Ik ben wel naar een psycholoog geweest, maar die vertrouw ik ook niet, hij stelt voor mijn gevoel stomme vragen en ik heb niet het gevoel dat ik ermee geholpen wordt. Ik wil instant succes, natuurlijk is dat een beetje onrealistisch, maar ik wil gewoon resultaat zien. Ik wil niet langer alleen zijn. Wie heeft suggesties om deze cirkel te doorbreken?

Gemaild met 112.68 tekens per minuut. Dat vind ik wel lekker, mag van mij nog wel hoger, maar dan zal ik sneller moeten nadenken over wat ik zal gaan typen...

Venice Queen *roes*

Sylph schreef op 16-01-2006 @ 02:33 :
Wie heeft suggesties om deze cirkel te doorbreken?

Je iig realiseren dat het soms langer duurt om successen te bereiken. Het tijd gunnen en blijven proberen. Moeilijk, maar ik denk niet dat het je gaat lukken door te blijven verwachten/eisen dat je meteen successen moet bereiken.

Je hebt gelijk, maar ik heb het gevoel alsof ik alleen maar probeer, dat heel m'n leven uit negatieve dingen bestaat. Het stapelt zich op, en wordt op een gegeven moment een ondoordringbare wal. En ik heb gevoel alsof ik dat moment spoedig bereik.

Sylph schreef op 16-01-2006 @ 08:26 :
Je hebt gelijk, maar ik heb het gevoel alsof ik alleen maar probeer, dat heel m'n leven uit negatieve dingen bestaat. Het stapelt zich op, en wordt op een gegeven moment een ondoordringbare wal. En ik heb gevoel alsof ik dat moment spoedig bereik.

Neem genoegen met kleine succesjes. Probeer het iig. Je kunt niet verwachten dat je zometeen de deur uitstapt en iemand tegen komt die je beste vriend zult worden waar je alles mee deelt en iedere dag weet ik het wat allemaal mee gaat doen, enz. Het kan al een succesje zijn als iemand je iets vraagt op school. Of als iemand je vriendelijk gedag zegt of wat dan ook. (En natuurlijk andere dingen, als een goed cijfer halen, zelf een goed gevoel ergens bij hebben, enz.) Dat is niet wat je eigenlijk zou willen, maar het is wel een teken dat andere mensen op je reageren, je herkennen en je wellicht ook aardig vinden (anders zouden ze je wel negeren). En kleine dingen zijn uit te breiden. Alleen moet je in het geval van sociale contacten dan wel weten hoe. En misschien is het bij sommige mensen al voldoende als je verteld dat je het syndroom van Asperger hebt...er zijn best mensen die daar rekening mee willen houden in het contact.

Nou, ik heb naar het schijnt geen Asperger. Maar wat wel weet m'n psycholoog ook niet te vertellen. Het is iig een sociale stoornis.

Een paar mensen weten wel dat ik het heb. Maar dat heeft ook geen zin, ze gaan me er echt niet beter door behandelen. Ik krijg juist het gevoel dat ik een soort van 'zielig' ben, en dan wil ik uit alle macht vermijden. Ik ben niet zielig, en ik wil niet zielig zijn. En ik kan heus wel sociale dingen, maar de eerste aanleg is zo verschrikkelijk moeilijk.