L'amour brut

[Gidi]

L'amour brut


De rosé onverwachts ontkurkt,
proefde de eerste karaf
vochtig aan naar meer.

Een warme omhelzing
van euforie en dronken druiven
rolde als een rode gloed

over zwellende lippen
naar onderbuik en vergat
daarbij het hoofd.

(Dat kwam later pas
toen de herinnering
besloot te blijven.)

Het geluid van bespeelde gitaar
nestelde zich vastberaden in
mijn beslapen spijlenbed.

En hoewel ook het gebroken glas
de volzoete smaak van toen
zelfs nu nog niet vergeten is,

zijn de randen te scherp
om van het moment te genieten.




Reacties, kritieken en suggesties voor verbetering zijn meer dan welkom!

[*nerwen elensar]

Om eerlijk te zijn, heb er niet echt een opmerking over. Vind het mooi omdat de titel er goed bij past, het stukje tussen haakjes goed tot zijn recht komt, het einde heel sterk is. Je schept een sfeert dat goed overkomt en héél herkenbaar is. Alleen de 5e strofe vind ik iets minder omdat ik het niet echt voor gitaren heb, maar dat is dan iets persoonlijks.
Verder

[Jacques]

De titel trok me aan. Geen idee waarom.

Net als de poster hier boven mij herken ik het sfeertje maar al te goed. Dat komt omdat het zó heerlijk simpel is opgeschreven, zo treffend. Vooral strofe twee raakt me. Mooie wending ook. Mooi.

[vidaaa]

Dat stukje over die rosé is wel herkenbaar

[Gidi]

dankjulliewel voor de reacties! fijn om te horen dat het herkenbaar wordt gevonden, dat vind ik zelf in ieder geval vrijwel altijd positief aan een gedicht bedankt dus.