Lijfstraffen thuis: de discussie

[Blood Fire Rage]

Meissiej schreef op 24-06-2006 @ 09:50 :
Weetje hoeveel kinderen er getraumatiseerd zijn omdat ze die klap krijgen waar jij het over hebt?

Ik durf te beweren dat 99% van alle mensen die OOIT geleefd hebben klappen gekregen hebben als ze als kind stout waren.

Allemaal een trauma, gut wat erg.

nare man schreef op 24-06-2006 @ 10:48 :
Dan hebben we het dus over een tik 'in het belang van het kind'. Ouders mogen hun kinderen nooit slaan omdat ze zélf boos zijn, of omdat ze het zelf niet meer kunnen bolwerken.

Exmypoint

[Trut_de_la_mode]

Ik vind dat ouders hun kinderen NOOIT maar dan ook NOOIT mogen slaan. Het slaan van kinderen is meestal een reactie van ouders die machteloos zijn, die ten einde raad zijn en dat is natuurlijk heel sneu.
Maar misbruik van je macht maken is nog erger. Mijn ouders zijn ontzettend tof voor me.. Maar mijn vader heeft me 1x heel hard geslagen en sindsdien ben ik ongelofelijk bang voor hem als hij kwaad is.. Dan begin ik zelf ook helemaal te flippen.. alleen maar door die ene keer dat hij mij zo sloeg. Dit kan zo'n enorme indruk achterlaten en zeker bij een klein kind. - ik was toen al wat ouder maargoed - ik vind het nooit toegestaan om een kind te slaan, hoe vervelend hij of zij ook is!

[rebecca2]

Ik kan me best voorstellen dat je bang wordt van een tik tegen je hoofd, maar een tik kun je toch ook op de billen geven? Ik kan me moeilijk voorstellen dat je daar bang van wordt voor je ouders. Daarom vind ik ook dat je niet zomaar mag concluderen dat een tik dan in elk geval niet mag.

[Nona]

Dat hele niet mogen vind ik sowieso te ver gaan, met dat hele kabinet Balkenende (daar wordt gelukkig aan gewerkt). Meningen verschillen over een tik en verschillende mensen denken er anders over. Dat betekent niet dat de ene groep de andere iets moet gaan verbieden of verplichten; opvoeden mag nu eenmaal op je eigen manier en als je je kind eens een tik geeft, niet uit woede maar weloverwogen en met de beste bedoelingen voor het kind, zal er weinig aan de hand zijn. Je kent namelijk je eigen kinderen; geef je een tik en weet je dat je kind daar dagen van slag van zal zijn kan dat ook nooit in belang van het kind zijn.

Blah.

[last_days]

hay,
net nieuw op het forum val maar gelijk met de deur in huis IK HAAT LIJFSTRAF ik onder ga het iedere dag opnieuw weer word vaak in elkaar gemept door mijn oom en durf hem niet aan te geven

groetjes

[Pruts0r]

last_days schreef op 02-07-2006 @ 00:51 :
hay,
net nieuw op het forum val maar gelijk met de deur in huis IK HAAT LIJFSTRAF ik onder ga het iedere dag opnieuw weer word vaak in elkaar gemept door mijn oom en durf hem niet aan te geven

groetjes

Ik denk dat het dan geen lijfstraffen meer zijn, maar dat kun je dus gewoon mishandeling noemen. *knuf*

Wrom durf je hem niet aan te geven, want als het zo doorgaat is dat natuurlijk ook niet goed

btw, ik vind een corrigerende tik op de billen goed kunnen of een schop onder de kont, gewoon zodat het kind het voelt, maar niet voluit slaan ofzo. Gewoon dattie voelt dattie fout is

Mja, als iemand eenmaal ouder als een jaar of tien is helpt dat ook niet, want meestal wordt het vanaf die tijd anders opgevat. Als ze dat nu bij mij zouden doen.............

[last_days]

hey,
waarom ik hem niet aangeef? het is de enige die ik heb mijn vader nooit gekend en mijn moeder is dood en hij kan ook gewoon aardig zijn
groetjes

[Nona]

Als er echt werk van gemaakt wordt kun jij best opvang krijgen hoor. Het is jouw keuze, maar accepteren dat iemand je in elkaar slaat "omdat hij weleens aardig kan zijn" is ook weer niet nodig.

[rebecca2]

Deze discussie lijkt wat dood te bloeden. Toen ik klein kreeg ik soms billenkoek, maar ook wel vaak huisarrest. Eigenlijk ben ik niet eens zovaak over de knie gegaan, maar nog wel een keertje op mijn 15e (bijna 16), wat ik achteraf trouwens helemaal terecht vond.

Ik was op een avond veels te laat thuisgekomen en heb toen bewust een verhaal verzonnen. Ik zei dat ik aangerand was door een jongen uit de buurt. Voordat we aangifte zouden doen bij de politie heb ik alles opgebiegt. Ik schaamde me echt helemaal dood en m'n ouders waren werkelijk woedend. Ze hebben me eerst helemaal 'verhoord' en daarna moest ik naar mn kamer. Ik was toen bijna zestien jaar, dus het was behoorlijk vernederend om me helemaal uit te moeten kleden. Toen mijn vader boven kwam moest ik bij hem over de knie en mn moeder hield mn handen vast. Hij heeft mij vervolgens echt hele lange tijd gigantisch hard klappen gegeven, met zn hand, maar ook met een harde haarborstel en een mattenklopper. Ik huilde het echt helemaal uit, zo hard had ik nog nooit straf gehad. Na de tijd een uur in de hoek en ik heb nog urenlang op mn bed liggen jammeren. Ook voelde ik het nog dagenlang, vooral met zitten enzo. Het was wel een extreem zware straf, maar achteraf heeft het mij wel in doen zien dat ik absoluut eerlijk moet zijn tegen mn ouders. Ik zou het niet meer in mn hoofd halen om uberhaupt tegen ze te liegen of zo'n verhaal op te hangen. Hoe pijnlijk het ook was, dit was een echte eye opener voor mij.

Zoiets moet natuurlijk niet te vaak gebeuren, dan heeft het geen effect meer. Maar in zo'n extreem geval vind ik het helemaal terecht dat ik op mn bips kreeg. Dat het vernederend was vind ik achteraf helemaal geen issue meer.

Ik vind daarom ook dat als kinderen iets heel ergs doen, iets stelen en bewust liegen, je ze er goed voor langs mag geven. Natuurlijk moet het lichamelijk niet gevaarlijk zijn, maar ook al ik mijn kinderen later meerdere keren gewaarschuwd hebt, ze luisteren nog steeds niet, zal ik hun bips opzoeken. Natuurlijk moet je de zwaarte van de straf wel af laten hangen van wat het kind gedaan heeft.

[Nona]

rebecca2 schreef op 11-07-2006 @ 15:23 :
*knip*

Geez. Dat vind ik wel een iets heftiger verhaal dan waar hier over het algemeen over gesproken wordt.

[coopergirl]

rebecca2 schreef op 11-07-2006 @ 15:23 :
Deze discussie lijkt wat dood te bloeden. Toen ik klein kreeg ik soms billenkoek, maar ook wel vaak huisarrest. Eigenlijk ben ik niet eens zovaak over de knie gegaan, maar nog wel een keertje op mijn 15e (bijna 16), wat ik achteraf trouwens helemaal terecht vond.

Ik was op een avond veels te laat thuisgekomen en heb toen bewust een verhaal verzonnen. Ik zei dat ik aangerand was door een jongen uit de buurt. Voordat we aangifte zouden doen bij de politie heb ik alles opgebiegt. Ik schaamde me echt helemaal dood en m'n ouders waren werkelijk woedend. Ze hebben me eerst helemaal 'verhoord' en daarna moest ik naar mn kamer. Ik was toen bijna zestien jaar, dus het was behoorlijk vernederend om me helemaal uit te moeten kleden. Toen mijn vader boven kwam moest ik bij hem over de knie en mn moeder hield mn handen vast. Hij heeft mij vervolgens echt hele lange tijd gigantisch hard klappen gegeven, met zn hand, maar ook met een harde haarborstel en een mattenklopper. Ik huilde het echt helemaal uit, zo hard had ik nog nooit straf gehad. Na de tijd een uur in de hoek en ik heb nog urenlang op mn bed liggen jammeren. Ook voelde ik het nog dagenlang, vooral met zitten enzo. Het was wel een extreem zware straf, maar achteraf heeft het mij wel in doen zien dat ik absoluut eerlijk moet zijn tegen mn ouders. Ik zou het niet meer in mn hoofd halen om uberhaupt tegen ze te liegen of zo'n verhaal op te hangen. Hoe pijnlijk het ook was, dit was een echte eye opener voor mij.

Zoiets moet natuurlijk niet te vaak gebeuren, dan heeft het geen effect meer. Maar in zo'n extreem geval vind ik het helemaal terecht dat ik op mn bips kreeg. Dat het vernederend was vind ik achteraf helemaal geen issue meer.

Ik vind daarom ook dat als kinderen iets heel ergs doen, iets stelen en bewust liegen, je ze er goed voor langs mag geven. Natuurlijk moet het lichamelijk niet gevaarlijk zijn, maar ook al ik mijn kinderen later meerdere keren gewaarschuwd hebt, ze luisteren nog steeds niet, zal ik hun bips opzoeken. Natuurlijk moet je de zwaarte van de straf wel af laten hangen van wat het kind gedaan heeft.

Jezus, ook al verzin je een leugen van groot formaat, dan nog vind ik het nooit een reden je zo te laten vernederen/ slaan.

[rebecca2]

coopergirl schreef op 11-07-2006 @ 16:03 :
Jezus, ook al verzin je een leugen van groot formaat, dan nog vind ik het nooit een reden je zo te laten vernederen/ slaan.

Dat was toen ook geen keuze van mij, maar mijn ouders besloten dat ik het gewoon verdiend had. Natuurlijk is dat een aantal dagen heel vervelend, maar na de tijd wist ik dondersgoed dat ik nooit weer moest liegen tegen mn ouders. De indruk die het achter gelaten heeft vind ik achteraf veel belangrijker dan de pijn/vernedering die ik toen had. En dat heb ik na de tijd ook nooit weer gedaan (om iets groots dan). Het heeft dus wel geholpen bij mij.

[Faerie]

Ik zou het mijn ouders nooit vergeven hebben denk ik, namelijk je kind zo straf geven vind ik echt extreem, dat gaat echt te ver. als een goede vader en moeder zijnde zou je je wel moeten beheersen vind ik, en andere manieren van straf moeten kunnen bedenken..

[rebecca2]

Faerie schreef op 11-07-2006 @ 18:02 :
Ik zou het mijn ouders nooit vergeven hebben denk ik, namelijk je kind zo straf geven vind ik echt extreem, dat gaat echt te ver. als een goede vader en moeder zijnde zou je je wel moeten beheersen vind ik, en andere manieren van straf moeten kunnen bedenken..

Het gaat er toch om dat het afschrikwekkend is? Natuurlijk moeten ouders niet te hard straf geven voor kleine dingen, maar als je iets heel ergs doet, vind je het dan niet gek dat zij je ook heel hard straf geven? Die pijn was na een paar dagen wel weer over, maar het idee dat ik nooit meer zoiets moet doen weet ik nog steeds donders goed. En daar gaat het om. En dat ik naakt voor mn ouders stond is inderdaad vernederend, maar ik vind het nog altijd veel minder erg dan dat ik gedaan heb.

[rebecca2]

Om kleine dingen hebben mijn ouders ook nooit lullig gedaan. Als ik had gezegd dat ik een lekke band gekregen had, maar dat ik hem zelf leeg heb laten lopen, hadden ze niet eens een probleem van gemaakt. Maar in dit geval ben ik zo stom geweest zo'n verhaal op te hangen en dat ook een tijdje vol te houden. Of ik er trauma's van heb? Nee hoor. Ik vind het achteraf meer dan terecht en het is absoluut niet zo dat ik mijn kinderen mishandelen zou of van hen eis dat ze over alle kleine dingen de absolute waarheid vertellen. Het is echt niet zo dat ik er nu nog mee zit dat mijn billen toen gigantisch pijn deden en dat ik naakt voor mn ouders stond ofzo. Een paar weken misschien er wel mee gezeten, maar toen was het over.

[rebecca2]

Ik snap niet dat jullie zo erg vinden aan billenkoek. Ik snap best dat het niet leuk is, het doet even behoorlijk pijn, maar dat gaat vrij snel weer over. Ik hoefde niet zo vaak over de knie, maar mijn zus had veel meer conflicten met mn ouders. Ze mocht de kiezen tussen een flink pak op haar billen en een weekend huisarrest. Toch heeft ze bijna altijd voor de billenkoek gekozen, ook al deed dat behoorlijk pijn. In mijn omgeving is het kennelijk een stuk gewoner om het te geven dan bij jullie.

[juno]

Billenkoek als straf is iets van een generatie of twee geleden.

Vooral als je ook nog eens naakt moet, en al helemaal op een leeftijd dat je geen kind meer bent maar al een vrouwenlichaam hebt, en een natuurlijk schaamtegevoel hebt voor iedereen, ook je ouders. Die pijn verdraag ik dan nog, maar de vernedering zou mij mijn ouders alleen maar doen haten. Op zo'n manier zijn het geen ouders, maar beulen.

[Gambokkur]

juno schreef op 13-07-2006 @ 22:59 :
Billenkoek als straf is iets van een generatie of twee geleden.

Vooral als je ook nog eens naakt moet, en al helemaal op een leeftijd dat je geen kind meer bent maar al een vrouwenlichaam hebt, en een natuurlijk schaamtegevoel hebt voor iedereen, ook je ouders. Die pijn verdraag ik dan nog, maar de vernedering zou mij mijn ouders alleen maar doen haten. Op zo'n manier zijn het geen ouders, maar beulen.

juist, en allicht zal ze het zelf ook doen later

[Orpheus]

Lijfstraffen zijn voor mij een normale zaak, maar desondanks vind ik dat billenkoek best wel mag.

Klappen richting of in het gezicht zouden wel verboden moeten worden, dat is slaag wat grote consequenties kan krijgen dan voorzien kan worden.

[zoemzoem]

rebecca2 schreef op 11-07-2006 @ 15:23 :
Ik was op een avond veels te laat thuisgekomen en heb toen bewust een verhaal verzonnen. Ik zei dat ik aangerand was door een jongen uit de buurt. Voordat we aangifte zouden doen bij de politie heb ik alles opgebiegt. Ik schaamde me echt helemaal dood en m'n ouders waren werkelijk woedend. Ze hebben me eerst helemaal 'verhoord' en daarna moest ik naar mn kamer. Ik was toen bijna zestien jaar, dus het was behoorlijk vernederend om me helemaal uit te moeten kleden. Toen mijn vader boven kwam moest ik bij hem over de knie en mn moeder hield mn handen vast. Hij heeft mij vervolgens echt hele lange tijd gigantisch hard klappen gegeven, met zn hand, maar ook met een harde haarborstel en een mattenklopper. Ik huilde het echt helemaal uit, zo hard had ik nog nooit straf gehad. Na de tijd een uur in de hoek en ik heb nog urenlang op mn bed liggen jammeren. Ook voelde ik het nog dagenlang, vooral met zitten enzo. Het was wel een extreem zware straf, maar achteraf heeft het mij wel in doen zien dat ik absoluut eerlijk moet zijn tegen mn ouders. Ik zou het niet meer in mn hoofd halen om uberhaupt tegen ze te liegen of zo'n verhaal op te hangen. Hoe pijnlijk het ook was, dit was een echte eye opener voor mij.

Af en toe een tik kan geen kwaad, maar dat je wordt geslagen met een haarborstel/mattenklopper terwijl je bloot over de schoot van je vader ligt vind ik dus echt veel te ver gaan. Mijn ouders hebben mij vroeger ook wel eens een tik gegeven, ben het eigenlijk allemaal vergeten op twee gebeurtenissen na. Een keer waren mijn zus en ik ruzie aan het maken en mijn vader was het zat, dus gaf ons allebei een tik. Mijn tik was meer een aai, maar ik begon ook te huilen omdat ik het zo zielig vond dat mijn zus moest huilen. Een andere keer, wat ik nu nog steeds te ver vind gaan, was tijdens het eten, dat mijn moeder mijn neus dichtkneep zodat ik mijn mond open zou doen en ze een hap eten naar binnen kon schuiven. (Was en ben nogal moeilijke eter ). Ze zegt zelf dat ze het zich niet meer kan herinneren. Ik vind dit niet een manier om kinderen te laten eten, maar ach die ene keer dat het gebeurt is in mijn 19jarige bestaan overleef ik wel.

[rebecca2]

juno schreef op 13-07-2006 @ 22:59 :
Billenkoek als straf is iets van een generatie of twee geleden.

Vooral als je ook nog eens naakt moet, en al helemaal op een leeftijd dat je geen kind meer bent maar al een vrouwenlichaam hebt, en een natuurlijk schaamtegevoel hebt voor iedereen, ook je ouders. Die pijn verdraag ik dan nog, maar de vernedering zou mij mijn ouders alleen maar doen haten. Op zo'n manier zijn het geen ouders, maar beulen.

Het zijn geen vreemdelingen die me naakt zagen, het zijn wel mijn eigen ouders. Dat maakt een heel verschil. Wij zien elkaar thuis vaak genoeg naakt (geen nudisten hoor). Daarom is het nog niet leuk je voor billenkoek uit te moeten kleden, maar dat schaamtegevoel valt wel wat mee. Het zijn meer de kletsen waar ik mee zat.

[Fainne]

hmmm eergisteren was ik wat aan het snauwen tegen mijn moeder in een winkel omdat ze verdwenen was in een paskamer zonder iets te zeggen en ik haar niet vond enzo. Wel doordat ik snauwde werd ze erg kwaad en heeft me ten eerste vernederd door tegen me roepen in die winkel alsof ik een klein pubertje was. In de auto zei ze dat ze niet meer van me houdt en sloeg me zo'n 5 keer tegen mijn been. Ik zat er best panisch bij, ineengedoken enzo. Maar als ik het zo vertel lijkt het niets.

Het is angstaanjagender als ze zegt dat ze me wilt vermoorden, dat ik eens in elkaar geslagen moet worden en dat zij daar veel zin in heeft zo'n moeilijke dochter ben ik volgens mij toch niet hoor..


maargoed, ik zou mijn kinderen alleen een pets in hun gezicht geven als ze écht te ver gaan, als ze me uitschelden ofzo, want dat vind ik niet kunnen. Mijn moeder scheldt me uit voor kakmens, arrogante trut, klootzak, enz maar dat zijn dingen die ik zelfs niet dénk.

[rebecca2]

In jouw geval behandelt je moeder je niet met respect. Mijn ouders doen dat altijd wel. Het is natuurlijk ook maar net wat je gewend bent, maar zo erg (wel pijnlijk) vond ik billenkoek nou ook weer niet... Dat heb ik eigenlijk nog liever dan dat ik helemaal de grond ingeboord word zoals jouw moeder dat doet. Dan voel je je lang kut, maar na de billenkoek was het vaak even uithuilen en daarna weer goede vrienden.

[juno]

Ik kreeg liever de klap van mijn moeder, dan de psychologische terreur van mijn vader. Dat geef ik grif toe.

Maar er is een grens aan wat nog een klap is, en wat strafbaar is als mishandeling.

[Luki]

Fysiek en mentaal geweld zijn denk ik niets dan slecht voor een kind. Het zal vast effectief zijn om een kind in een zekere richting te sturen. Maar je leert het kind meteen ook dat geweld een manier is om invloed uit te oefenen en ik weet ook zeker dat dat vaak zat in praktijk gebeurt.

Ik denk dat als je je kind op de goede manier opvoed er helemaal geen geweld aan te pas hoeft te komen.

[=zwart wit=]

ik ben blij dat ik wel eens geslagen ben, ik ben er beter op geworden. probleem is alleen de relatie met degene die slaat, op mij had slaan geen respectafdwingende werking. je gaat als kind boven de fysieke 'pijn' staan.

Een tik op de billen is zeker anders dan een echt pak slaag. Lijfstraffen in de zin van een pak slaag vind ik zeker niet kunnen. Maar een tikje op de billen is iets anders. En het is ook zeker de manier waarop je het aanpakt. Als jij op het kind afstormt en het een tik op de billen geeft, is het iets heel anders, dan wanneer je even een klein tikje op de billen geeft en iets erbij zegt van: "hè pietje, dat mag niet!" zonder te schreeuwen, maar het gewoon te zeggen. Een kind over de knie leggen en op de billen slaan vind ik ook niet kunnen. Dat is iets wat een kind onthoud. Ik zou mijn kind nooit slaan. Ik vind dat als je je woede ergens over moet uiten, neem dan een boksbal die je stompt, maar doe het niet bij je kind. Je kan je kind beter uitleggen waarom het niet mag en serieus met het kind praten. Als kinderen expres stout gaan doen, dan ligt het meestal (behalve als het een stoornis heeft dan) aan de ouders en niet aan het kind. Dan wil het meer aandacht, of iets anders. En dan hoeft het kind daar niet voor gestraft te worden.

[Nona]

lise_smiles schreef op 19-07-2006 @ 00:51 :
En dan hoeft het kind daar niet voor gestraft te worden.

Dat vind ik niet helemaal waar. Waarschijnlijk is een andere aanpak dan nodig, maar die houdt zeker ook in dat het kind hier en daar gecorrigeerd moet worden, en soms ook met straf (maar even op de gang of in een kamertje zetten werkt denk ik beter als oplossing).

[juno]

Soms, als ze echt door het dolle zijn en jouw grenzen aan het testen zijn, dan moet je ze die grens geven. Een pets op de stoute vingertjes, een tik op de billen of een draai om de oren helpt dan heel goed. Het geeft lik op stuk straf, het duurt maar eventjes en het geeft de duidelijkheid die het kind wil.

Sommige kinderen hebben het nodig om te weten wat ECHT NIET mag. Die accepteren foei of vanavond geen toetje niet als grens. Die willen echt dat jij zo kwaad wordt dat je die tik uitdeelt.

Het ene kind heeft soms een tik nodig, het andere kind reageert beter als je even rustig met hem praat en uitlegt waarom je het vervelend vindt dat hij zich zo gedraagt.

Ja oké, in de zin van naar zijn/haar kamer of als het heel erg is zonder eten naar bed of iets dergelijks, maar geen klappen.

[Nona]

lise_smiles schreef op 19-07-2006 @ 12:40 :
Ja oké, in de zin van naar zijn/haar kamer of als het heel erg is zonder eten naar bed of iets dergelijks, maar geen klappen.

Geez, zonder eten naar bed vind ik wel veel erger dan een tik hoor. Een tik is zo weer over (als je niet doorslaat en dat vind ik hoe dan ook fout), zonder eten naar bed duurt de hele avond.

Bij iemand als mijn neefje zou zonder eten naar bed erg goed helpen. Hij is namelijk al 8 en weigert zelf te eten. Ondertussen doet hij alles met zijn eten, behalve het in zijn mondje te stoppen, zoals het in zijn moeders haar smeren en aan mijn kleren en dat soort dingen. Ik denk dat als ze hem eens zonder eten naar bed zouden sturen, hij de volgende dag wel anders zou piepen. Want op deze manier eet hij ook niet veel, tja, wel de chips die hij na het eten pakt, maarja...

Ook is het zo dat ouders die slaan/een tik geven, dit vaak doen om hun eigen woede te uiten. En een ouder die zijn woede zo uit, houdt het meestal niet bij één tikje, maar die slaat dan door... Je kan beter geen tik geven en gewoon zelf tot 10 tellen en een alternatieve straf bedenken, zoals de rest van de middag geen tv kijken of weet ik wat. Maar je moet als ouder ook niet te veel dreigen, want daar maak je kinderen erg bang mee. En als je te vaak zegt: als je nu doorgaat, mag je vanmiddag geen tv meer kijken & je het nooit waarmaakt, dan weten ze dat ze alles bij je kunnen maken. Ik ga voor de gulden middenweg...

[Nona]

Jouw neefje zou in ieder geval geen chips moeten mogen eten na etenstijd. Ook niet vlak voor. En een toetje zit er ook niet in op die manier. Zodra hij dat door heeft gaat hij vanzelf eten, al is het maar een beetje.
Nee, slaan heeft dan vrij weinig zin denk ik, dat is meer voor impulsieve acties die kinderen weleens hebben en alleen maar doorgaan en doorgaan. Even terug naar de werkelijkheid.

[juno]

Ook in woede blijft het echt wel bij een tik. Je schrikt er zelf namelijk nog harder van. ( OMG, ik heb mijn kind geslagen) Het gaat ook om het schrikeffect, niet om de pijn, want pijn doet z'n tik nauwelijks. Het gaat om het kwartje wat in dat kinderbreintje moet gaan vallen van"oei, nou ben ik echt te ver gegaan, nu is ze zo kwaad dat ze haar zelfbeheersing verliest en gaat slaan.".

Kruimel schreef op 19-07-2006 @ 22:47 :
Jouw neefje zou in ieder geval geen chips moeten mogen eten na etenstijd. Ook niet vlak voor. En een toetje zit er ook niet in op die manier. Zodra hij dat door heeft gaat hij vanzelf eten, al is het maar een beetje.
Nee, slaan heeft dan vrij weinig zin denk ik, dat is meer voor impulsieve acties die kinderen weleens hebben en alleen maar doorgaan en doorgaan. Even terug naar de werkelijkheid.

dat komt in het begin toch neer op 'zonder eten naar bed' . Alleen dan niet zo zeer als straf, maar als logische consequentie van zijn gedrag: als hij niet wil eten wat-ie voorgezet krijgt dan eet-ie dus niets.

[Glupa]

Als het nodig is je kinderen te slaan of te schoppen ligt dat hoogstwaarschijnlijk aan jezelf. Het is een teken van machteloosheid, ook al stelt de tik niet veel voor. Ik ben intotaal 2x door mijn vader geslagen. Kan me beiden keren herinneren en draaide beide keren nogal door.

En natuurlijk; Er zijn 'kinderen' die hun ouders gek maken, en misschien klappen verdienen. Maar er moet een andere manier zijn dan dat.

[juno]

Nou, dan ben ik benieuwd wat voor manier je voorstelt.

Voorbeeld: Ik pas op neefje en nichtje. Nichtje, al een jaar lang bij vlagen jaloers, heeft zojuist bij het gezellig samen verschonen haar babybroertje toen je even niet keek stiekem zo hard gebeten dat de tandafdrukken in zijn armpje staan. Je zag het echt nog net gebeuren, toen je je weer terugdraaide. Echt wat je noemt op heterdaad betrapt.

Wat doe je?

Ik heb dezelfde seconde nog een tik voor haar hoofd uitgedeeld. Niet hard, maar wel dat ze schrok. Met als tekst: ''dát zag ik jongedame!".

Ze was bijzonder boos op me. Ik mocht niet slaan. Dat was gemeen. Want dat deed pijn!

Mijn reactie: "Dat was precies de bedoeling! Als jij je broertje pijn doet, doe ik jou pijn!".

Nou, toen was het gesnotter en spijt me, en of ik niks aan haar moeder wilde vertellen (bijten deed ze regelmatig, wist ik) en we hebben het weer goed geknuffeld met zijn drietjes.

Broertje is daarna niet meer gebeten. Ik denk dat die tik het kwartje deed vallen.

Ouders hadden al van alles geprobeerd, tot zelfs hele middagen opsluiten in haar kamer, zonder eten naar bed, geen kinderTV, donderpreken, kwaad zijn. Dat vond ik pas zielig, en eigenlijk veel erger dan die ene tik van een halve seconde.

[arP-socialist]

Redhair schreef op 02-05-2006 @ 20:26 :
Edit door Kruimel: dit topic is afgesplitst van het topic van rebecca2. Discussiëer hier over wat je van de opvoedkundige tik vindt, waar de grens met midhandeling ligt en aanverwante zaken. Niet in het andere topic!

Ik vind lijfstraffen hoe dan ook mishandeling. Het is geen goede manier van behandelen. Het is machtsmisbruik. Dat niet eens, want als jij met een klap of tik of hoe je het ook wilt noemen iets voor elkaar wilt krijgen bij een kind heb je geen macht.

ehm

elk dier gebruikt lijfstraffen als laatste redmiddel
als je een tik verdient moet je em krijgen het is een simpele manier om te laten zien:

kijk ik ben hier de baas

een tik onderscheid zich echter van slaan
tik1 (de ~ (m.), ~ken)
1 zachte slag of klap => klets, mep, pets

die essentie zit hem in zacht: het is immers niet de bedoeling dat het pijn doet maar als middel om te laten zien wie het fysieke overwicht heeft

een tik is prima mits het zich aan de volgende dingen houdt

1geen gewoonte
2niet hard
3alleen als alle andere middelen opgebruikt zijn

[Nona]

Sarah schreef op 20-07-2006 @ 15:24 :
dat komt in het begin toch neer op 'zonder eten naar bed' . Alleen dan niet zo zeer als straf, maar als logische consequentie van zijn gedrag: als hij niet wil eten wat-ie voorgezet krijgt dan eet-ie dus niets.

Uiteraard. Maar bewust zonder eten naar bed sturen zonder de mogelijkheid nog wat te eten is wat anders dan een kind dat weigert om later snoep te gaan eten. Een kind moet eten, dat is een primaire levensbehoefte. En nu is het tegenwoordig niet zo erg om een maaltijd over te slaan, want je kunt het later echt wel inhalen, als dat al nodig is. Maar daar moet je zelf over kunnen beslissen.

Overigens, machteloosheid is het pas als je slaat omdat je jezelf niet in de hand hebt. Zo ver moet niemand het natuurlijk laten komen.

[arP-socialist]

Kruimel schreef op 22-07-2006 @ 22:34 :
Uiteraard. Maar bewust zonder eten naar bed sturen zonder de mogelijkheid nog wat te eten is wat anders dan een kind dat weigert om later snoep te gaan eten. Een kind moet eten, dat is een primaire levensbehoefte. En nu is het tegenwoordig niet zo erg om een maaltijd over te slaan, want je kunt het later echt wel inhalen, als dat al nodig is. Maar daar moet je zelf over kunnen beslissen.

Overigens, machteloosheid is het pas als je slaat omdat je jezelf niet in de hand hebt. Zo ver moet niemand het natuurlijk laten komen.

als je jezelf niet meer in de hand hebt dan betekent dat automatisch dat het kind jou de baas is, en dat jij dus een zwakkeling bent, m.i.z.

[Changshan]

Kruimel schreef op 22-07-2006 @ 22:34 :
Overigens, machteloosheid is het pas als je slaat omdat je jezelf niet in de hand hebt. Zo ver moet niemand het natuurlijk laten komen.

Dat is wat mij betreft precies het verschil. Straffen zijn er in verschillende soorten en maten, en sommige kinderen kunnen zich nu eenmaal enorm goed afsluiten voor woorden, zodat een corrigerende tik bij hen nodig lijkt. Zolang je als opvoeder precies weet wat je doet en met welk doel, lijkt het me nog goed kunnen.

[XQseMe2]

Gimme more beer schreef op 02-05-2006 @ 22:15 :
Mijn ouders gaven me ook regelmatig de gebruikelijke "schop onder de kont" en "vlakke op de wang". Dat vind ik ook niet meer dan normaal, ook al heb ik er toen flink om gekrijst. Er zijn grenzen en als je die overschrijdt, moet je dat voelen.

En zijn we er nu zo verknipt door geworden??
Dacht het niet inderdaad.

Ok, buiten het feit dat we soms lijp overkomen hier op het forum
Maar dat kleine detail even achterwege latend

bijna alle tikken die kinderen die normaal zijn en enigzins normale ouders hebben krijgen is ofwel omdat ze iets doen wat écht niet door de beugel kan of zichzelf/anderen in gevaar brengen.

Zijn ze met een stopcontact aan het klieren, geef ze dan een tik zodat ze stopcontact in verband brengen met "auw", heel effectief, nu is een stopcontact nog enigzins ongevaarlijk, zap, auw, en daarna doen ze het ook even niet meer (Ik kan het weten..., ik was 5 ofzo, weet het nog héél goed )

Maar juist bij de gevaarlijkere dingen is het gewoon belangrijk dat ze er "bang" voor zijn.
Bijvoorbeeld pannen op eht fornuis en dergelijke.

[naam ingebruik]

Havock schreef op 27-07-2006 @ 00:22 :
bijna alle tikken die kinderen die normaal zijn en enigzins normale ouders hebben krijgen is ofwel omdat ze iets doen wat écht niet door de beugel kan of zichzelf/anderen in gevaar brengen.

Zijn ze met een stopcontact aan het klieren, geef ze dan een tik zodat ze stopcontact in verband brengen met "auw", heel effectief, nu is een stopcontact nog enigzins ongevaarlijk, zap, auw, en daarna doen ze het ook even niet meer (Ik kan het weten..., ik was 5 ofzo, weet het nog héél goed )

Maar juist bij de gevaarlijkere dingen is het gewoon belangrijk dat ze er "bang" voor zijn.
Bijvoorbeeld pannen op eht fornuis en dergelijke.

dus jij wilt iedere keer dat een kind in de buurt van het fornuis of de strijkplank komt hem een tik geven
je kunt het toch ook gewoon uitleggen er zijn zoveel gevaarlijke dingen

[Nona]

*zucht*

Ja, Havock zal zijn kinderen het hele huis door meppen want ze zijn altijd wel te dicht bij iets. In een kamer met een stopcontact? Mep! In de keuken, bij het fornuis? Mep! In een straal van vijftien meter van het strijkijzer? Mep!

[RammsteinRulez]

grappig dat ik hier een topic over zie. pas nog over gehad met mn schoonpa en mn vriend.

ik denk dat de grens van mishandeling ook erg samenhangt met het doel van de "" tik"" en de reden ervan.

iemand stevig beetpakken om die persoon erop alert te maken dat hij of zij echt verkeerd bezig is vind ik geen mishandeling. een opvoeder moet ook waarschuwen voor consequenties van gedrag vind ik. "" dit is de laatste waarschuwing""

wanneer ga je over op lijfstraffen? ik denk als het met praten niet werkt, of als de persoon in kwestie erg over de grens aan het gaan is en een gevaar is voor zichzelf of omgeving (bijv. vernielen) schreeuwen reken ik hier ook maar even toe.

zelf ben ik fel tegen slaan. het gaat er in geval van een lijfstraf niet om de ander pijn te doen, de hoofdzaak is dat het ongewenste gedrag gecorrigeerd wordt en de persoon even schrikt en denkt "" ik ben nu echt te ver gegaan"

wat ik als mishandeling zie is als het regelmatig gebeurt, het gericht is op het pijn doen of letsel toebrengen op de ander en als het zonder goede reden gebeurt. mishandeling heeft voor mij zowiezo geen goede reden. ik vind dat je zolang het mogelijk is van een ander afblijft. maar dit gaat natuurlijk ook over uiterste gevallen.

[Infantilist]

Je kunt een kind een keer tot rede brengen met woorden, je kunt ze twee keer tot rede brengen, maar als ze de derde keer nog steeds hetzelfde gedrag vertonen zijn andere maatregelen soms nodig. Dat kan bijvoorbeeld de opvoedkundige tik zijn. Dat vind ik niet meer machtsmisbruik dan andere manieren van straffen, want straffen kan sowieso alleen doordat de ouder in gezagsverhouding boven het kind staat.

Een opvoedkundige tik moet natuurlijk wel opvoedkundig blijven en pedagogische doelen dienen. Slaan met als enige doel pijn toe te brengen is opvoedkundig wat mij betreft sowieso verkeerd.

Kruimel schreef op 27-07-2006 @ 11:39 :
*zucht*

Ja, Havock zal zijn kinderen het hele huis door meppen want ze zijn altijd wel te dicht bij iets. In een kamer met een stopcontact? Mep! In de keuken, bij het fornuis? Mep! In een straal van vijftien meter van het strijkijzer? Mep!

Tsss, das teveel moeite, gewoon preventief slaan, toch? ¬_¬'

[Sherco]

Ik heb niet het hele topic doorgelezen, maar ik heb mijn mening over dit onderwerp behoorlijk bijgesteld sinds wij nieuwe achterburen hebben (nu 4 jaar). De kinderen van deze mensen wonen practisch in een soort hut in de achtertuin die ze gemaakt hebben, vandaar dat we nogal wat mee krijgen over hun opvoeding en gesprekken die ze met hun ouders voeren.
De kinderen van deze mensen zullen nooit een tik krijgen, aangezien hun ouders ze verteld hebben (meerdere keren) dat ze gelijkwaardig aan elkaar zijn en dat ze alles oplossen door te praten, want ze zijn allemaal intelligente mensen. Als een kind iets doet wat hij niet mag, zeggen de ouders nooit nee of mag niet, maar gaan ze onderhandelen. Over alles zijn "afspraken", en als een van beide partijen het hier niet meer over eens is wordt er opnieuw onderhandeld.
Gevolg: strontverwende kinderen, die denken dat ze de baas zijn over hun ouders en dat ze alles maar kunnen doen omdat ze alles ondertussen wel mooi kunnen praten.
Gevolg 2: compleet gefrustreerde ouders. Een paar dagen geleden liep de moeder brullend door de tuin dat haar dochter toch eens moest ophouden met zo eigenwijs te zijn en moest beginnen naar haar te luisteren. Blijkbaar is op gelijke voet staan met haar kinderen toch niet de oplossing

Nou is dit natuurlijk een extreem voorbeeld, maar ik zal mijn kinderen, als ze na herhaald duidelijk maken dat ze iets doen wat niet mag of hoort nog steeds niet luisteren, zeker een tik verkopen.
Ik kreeg zelf hele duidelijke grenzen, wist het als ik er over heen ging en accepteerde de tik die ik ervoor kreeg. Hadden mijn ouders grenzen gesteld en had het geen consequenties als ik er overheen ging, dan waren die grenzen niet veel waard geweest...

[Lavastus]

lijfstraffen thuis: ga zo door! stoelen op rug breken, handen branden op fornuis, zweepslagen. laat die koters maar voelen wat pijn is. discipline kweken.

'wat, jij niet doen wat ik zeg? ok, dan zal je t voelen ook, kreng!!"