Dwight88, wat verschrikkelijk. Heel veel sterkte.
Recordpost, wat een lengte. Maar wow, vannacht ben ik veranderd. Dat is heel goed. Ik moet het allemaal weer kwijt. Wow.
Heerlijke nacht weer. Had ik na mijn verwarring gister echt nodig. Om negen uur was ik bij J., op bed gelegen, gepraat over hem. Pep gehad, natuurlijk. M. belde, of J. kwam trippen. Hij vroeg of ik het goed vond als we daarheen gingen. Ik wilde zelf niet, ga niet met alleen pep op tussen mensen met keta en lsd zitten. Maar ik zei dat hij moest gaan. Hij probeert alleen in het weekend drugs te gebruiken, ik zie hem bijna elke dag, dan moet ik hem gewoon laten gaan. K. was thuis en zei al dat ik bij hem kon komen, konden we weer lullen en pokeren.
J. zei: "Geen rare dingen met mijn vriendin doen he."
Hmm, wat is dat toch fijn om te horen, 'mijn vriendin'.
Rond elf uur was hij weg. K. en ik hebben eerst heel lang over J. gepraat. Hoe hij vroeger was, hoe hij nu is, ten opzichte van vriendinnen. Dat K. verbaasd was toen we in februari niets kregen, omdat hij zag dat J. gek op me was.
De rest van de nacht gewoon weer heerlijk gepraat. We waren heel open tegen elkaar. Ik zei dat ik heel blij was dat ik hem als vriend had, dat hij lief was, hij zei dat ik altijd bij hem terecht kon. Als het slecht ging met drugs, als het slecht ging tussen J. en mij, ik moest niet thuis mezelf gek maken maar naar hem komen.
Hij zei ook dat hij merkte dat hij vaak gevoelens uitte bij mij, wat hij normaal nauwelijks doet.
Om drie uur kwamen J. en M. opeens binnen. Wazig van de keta waren ze een stukje gaan lopen. J. was heel knuffelig, hij kwam heel lief tegen me aanliggen, noemde me steeds 'zijn vriendin'. Ook gaf hij K. een hele lieve knuffel, terwijl hij fluisterde dat het hem speet dat ze de laatste tijd vaak ruzie hadden. ze namen nog meer keta, M. boodt mij ook aan. Ik twijfelde echt, maar had alweer kankerveel pep op, geen zin in fucked up worden terwijl het zo fijn was met K.
M. en J. gingen er weer vandoor. M. heeft ook een vriendin, hij vroeg of wij morgen mee gingen naar de stad. Leuk, twee stelletjes, vrienden, ik heb er zin in.
En weer ging het verder. We bleven praten. Over mijn eetstoornissen, hij had het misbruik volgens mij door, over relaties, over drugs, over stoppen met drugs, over kinderen krijgen, echt alles. Ik heb nog nooit iemand als hem ontmoet. Het is zo fijn om te praten, ook over mezelf en vroeger, het lucht me steeds zo op. Ik besloot opeens om naar Tactus, een verslavingszorginstantie, te gaan. Hij en M. hebben daar ook therapie, en ik wil het ook.
Wtf, ik wil therapie? Ik had alle hulp afgezworen. Maar wat zij er over vertellen klinkt goed. Je kan daar helemaal open over drugs zijn, ze weten er alles van, zullen niet reageren als het riagg deed. Maar ook andere dingen kan je bespreken. En ik merk dat ik weer wil praten, ook over dingen waar ik nooit over gepraat heb. Daarnaast, Tactus kan me goed steunen bij het stoppen. Vannacht had ik voor het eerst het gevoel dat ik echt wil stoppen, dat het uit de hand loopt. Ik houd van de drugs, maar dit gaat niet langer, ik maak alles wat ik nog heb kapot. K. vond het geweldig, hij vind dat ik het echt moet proberen daar, ook al heb ik slechte ervaringen met hulpverleners. Als ik er klaar voor was moest ik hem bellen, dan zou hiij meegaan om me in te schrijven.
Ik houd van K., dat kan ik met zekerheid zeggen. Nog nooit heb ik zo'n goede vriend gehad. D. is mijn beste vriendin, dat zeker, maar aan K. heb ik meer, die snapt me precies.
Elke vriend(in) zegt dat je altijd bij hem terecht kan als het slecht gaat. Je weet het altijd, maar ik doe er nooit wat mee. Bij K. heb ik echt het gevoel dat ik wel naar hem zal gaan als ik het niet trek.
Wat een nacht, mijn hoofd is helder, heel helder. Ik heb weer twijfels over het stoppen, natuurlijk. Wil niet zonder drugs, maar sta er wel achter. Maandag ga ik gelijk werk maken van Tactus. Ik hoop dat ik daar mijn plekje vind, ik kan zeggen wat zo diep zit, dat eindelijk mijn hele hart gelucht is, en dat ik er steun vind voor het stoppen.
Straks lekker met J., M. en zijn vriendin naar de stad, echt zin in. Wat voel ik me geweldig. Ja, ik heb veel pep gehad, maar ik heb echt een opschudding gehad. Ik zie goede dingen in. Het komt allemaal goed, ik ga het redden. Met bloed, zweet en tranen welliswaar, maar ik hoop ook met Tactus en de steun van mijn geweldige vriendje, een goede vriend en mijn vriendin.