Veranderingen in relatie na verloop van tijd

[Mandoline]

Ik merk zelf dat er een hoop verandert tussen ons naarmate we langer een relatie hebben – vooral positief maar op een bepaalde manier misschien ook negatief - ik vraag me af hoe dat bij jullie is. Hoelang hebben jullie een relatie en wat is er veranderd?

En een specifiekere vraag, ik merk dat er vooral aan mijn kant sprake is van meer irritaties. Ik ga me steeds vaker ergeren aan vaak kleine dingetjes, en spreek dat ook uit, zodat we daar nog wel eens ruzie over willen krijgen. Hij heeft dat zelf minder. Hoe gaan jullie met dit soort dingen om? Als je de ander vervelend vindt, zeg je dat dan ook elke keer? Of zet je er ook wel eens overheen met in je achterhoofd de gedachte dat “die persoon nou eenmaal zo is”?
Ik vraag me af of er nou echt iets veranderd is, of dat het normaal is naarmate je langer bij elkaar bent.

Is vrij normaal, geloof ik - in het begin vind je erg veel aan de ander wel best, omdat je gewoon stapelverliefd bent. Na een tijdje is het echte nieuwe eraf en begin je er aan te wennen/ erop te vertrouwen dat hij/zij wel bij je zal blijven. Op dat moment zul je ook ruzie durven maken of je iig goed durven ergeren, ga je het tenminste niet meer uit de weg.

[MTpower]

Juist de dingen die je in het begin zo leuk vindt vind je later irritant
Heb ik soms ook wel, maar ik hou gewoon m'n mond erover en vind het ook wel best, het is niet zo dat ik me er groen en geel aan erger

We zijn ruim 6 jaar samen, dus er is nogal wat veranderd.
Dat echte kotsen-van-verliefdheid is weg Als ik hem een tijdje niet gezien heb, ben ik wel nerveus, maar heel anders dan in het begin. Toen was ik écht nerveus, nu is het meer een hele prettige spanning.
We kennen elkaar nu echt heel goed, dus sommige dingen hoeven we niet meer te zeggen; die spreken voor zich. Ik erger me ook wel eens aan hem, aan kleine dingetjes. Het ligt aan mijn stemming of ik er op reageer of het gewoon laat zitten.

[snoopy]

Wij hebben nu bijna 4 jaar een relatie. Er is een hoop veranderd:

* het is veel rustiger geworden tussen ons
* we hebben minder ruzie
* ik ben veel minder jaloers
* we begrijpen elkaar beter en kénnen elkaar ook beter
* het hartstochtelijke is grotendeels vervangen voor geborgenheid etc. maar dat wil niet zeggen dat we nooit meer hartstochtelijke seks hebben ofzo...

snoopy schreef op 06-09-2006 @ 12:44 :

* het hartstochtelijke is grotendeels vervangen voor geborgenheid etc. maar dat wil niet zeggen dat we nooit meer hartstochtelijke seks hebben ofzo...

Dat hebben wij nu wel weer helemaal, het grote voordeel van een breuk Niet dat je na een tijdje nooit meer hartstocht voelt, maar op het moment is het gewoon weer dat je al blij bent dát je elkaar kunt aanraken, dat idee. En het is natuurlijk gewoon weer spannender.

[Lelle_*]

Ik merk ook wel dat de kleine dingen die ik in het begin zo ontzettend schattig of leuk of grappig aan mijn vriend vond, me nu af en toe echt irriteren! Ik spreek dat wel uit, maar wordt er niet echt boos om of zo. Heb dan wel eens zoiets van, doe eens normaal! Het is gewoon echt de roze bril die na verloop van tijd af gaat. Voordeel daarvan vind ik wel dat je mekaar echt leert kennen, hoe iemand echt is. En klikt dat, dan vind je elkaar dus wel echt leuk!

Ik heb het voordeel dat mijn vriendje een eindje verder weg woont en we elkaar niet elke dag zien, waardoor de seks spannend blijft! Ik zou me kunnen voorstellen dat na een paar jaar (ik heb nu bijna 2.5 jaar een relatie, maar stel dat we dicht bij elkaar in de buurt hadden gewoond) de seks wat uitgebluster wordt, wat saaier ofzo. Maar goed, dat is dan aan jezelf. Je kunt het zo spannend houden als je zelf wilt.

[Orpheus]

haha. Voorbeeldje doen?

Eerst was het 'superlief' als ik plots voor haar stond (2,5 uur met de trein). Als ik dat nu doe, krijg ik te horen dat het niet fair is dat ik de hele dag niets van me heb laten horen.

Orpheus schreef op 06-09-2006 @ 17:12 :
haha. Voorbeeldje doen?

Eerst was het 'superlief' als ik plots voor haar stond (2,5 uur met de trein). Als ik dat nu doe, krijg ik te horen dat het niet fair is dat ik de hele dag niets van me heb laten horen.

haha, hoe typisch

Na ruim 2,5 jaar is er meer zekerheid gekomen. Wij hebben duidelijk voor elkaar gekozen dus de onzekerheid over wat we voor de toekomst met elkaar voor hebben is er niet. We weten dat we met elkaar verder willen en hoe we dat ongeveer in willen vullen.

We zijn nog steeds verliefd op elkaar, maar ik maak me niet meer superdruk over wat hij bijvoorbeeld van mijn kleren zal vinden als we ergens wat gaan drinken. Ik weet nu wat hij mooi vind.

Wat ook een verandering is is dat we geen lessen meer hebben. De eerste 2 jaar zaten we iedere schooldag bij elkaar in de klas, nu werken we allebei veel meer. Het onbeperkt overal heen gaan kan dus niet zomaar, we hebben meer verantwoordelijkheden erbij gekregen. Maar ik moet zeggen dat het tussen ons niet echt verandert qua omgang.
We zijn zekerder van elkaar, kennen elkaar goed en nemen nog steeds de tijd om samen veel fijne tijden te hebben.
In het begin weet je nog niet hoe de ander gaat reageren, nu weten we van elkaar wel wat we van situaties vinden en hoe de ander gaat reageren.

Kortom: oh help, we worden volwassen!

[Crimson]

kennen elkaar 5 maanden, hebben nu 3 maanden wat dus nog aant begin.. maar.. ik maak me nu echt niet meer druk over wat ik aandoe als ik naar hem ga

[fractuur]

We hebben nu 7 maanden wat, en wat is er veranderd.. Of eigenlijk merk ik dat het nu aan het veranderen ís. Sowieso begon ik onze relatie met hem leuk te vinden, en kwam de verliefdheid pas later. Heel raar, maar eigenlijk ook heel erg leuk. Nu kunnen we ook nog heel verliefd doen enzo, maar ik merk toch dat ik wat meer steun en geborgenheid bij hem zoek, meer dan eerst. Misschien omdat we elkaar een stuk beter kennen, je weet wat de ander de afgelopen maanden heeft gedaan en je vangt elkaar daarom ook makkelijker op.
Daarbij irriteer ik me ook wel eens aan dingen. Vaak is het dan irritatie van iets (moeheid, ruzie met iemand,..) dat ik op hem afreageer, andere keren irriteer ik me echt aan hem. Vaak laat ik het voor wat het is, soms niet. Ligt aan mijn stemming op het moment.
Maarrrr er zijn ook nog altijd dingen die we bij elkaar ontdekken. Laatst toevallig dat ik anders op iets reageerde dan hij had verwacht. En als hij dat dan later zegt heb je het er even over, en blijk je elkaar toch nog niet helemaal te kennen. Dat zijn wel leuke dingen.

[Smokin']

Orpheus schreef op 06-09-2006 @ 17:12 :
haha. Voorbeeldje doen?

Eerst was het 'superlief' als ik plots voor haar stond (2,5 uur met de trein). Als ik dat nu doe, krijg ik te horen dat het niet fair is dat ik de hele dag niets van me heb laten horen.

Dat moet je sowieso nooit doen.

[remy476]

minder seks dat is er meestal wel

[Shredder]

We zijn nu bijna een jaar samen en, zoals iedereen hier, durven we ons ook aan elkaar te ergeren en dat uit te spreken. Meestal als ik me aan haar irriteer komt het gewoon omdat ik een rotdag heb gehad of moe ben, dan heb ik er meestal even geen zin in als zij begint te klieren of te katten.
Verder zijn we ook zekerder geworden dan in het begin, en we durven meer opmerkingen/aanmerkingen te geven op elkaar. Bijvoorbeeld als je bepaalde kleding niet zo mooi vindt dat gewoon zeggen.

Daarnaast is er wel één heel negatief ding, de meeste dingen die we samen doen beginnen een vaste dag te krijgen. We zitten allebei nog op school en hierdoor ben ik altijd pas laat klaar op school. We zien elkaar daardoor wat minder, maar nu hebben de meeste activiteiten een vaste dag hebben gekregen.

[clubje]

Vind het wel een leuke topic, misschien kunnen jullie wat concreter gaan? Bv jullie irriteren jullie vlugger, aan wat dan juist?

[mara18]

Smokin' schreef op 06-09-2006 @ 19:05 :
Dat moet je sowieso nooit doen.

En waarom dan wel niet?

[Thee Muts]

Mijn vriend en ik zijn nu bijna 2,5 jaar samen en tuurlijk is er in de loop van de tijd veel veranderd. We zijn minder voorzichtig met elkaar geworden, omdat we weten dat we de ander echt niet meer zomaar wegjagen. En doordat je dat beseft en weet wat je aan elkaar hebt, voel je je ook steeds vrijer om echt jezelf te zijn en durf je ook je minder leuke kanten af en toe te laten zien. Die horen er immers ook bij.

En wij praten vanaf het begin van de relatie al heel veel met elkaar. Over wat we van onszelf, de ander en de relatie verwachten. Dus ook dingen waar we ons soms aan ergeren of die wellicht anders zouden kunnen, bespreken we met elkaar. En daardoor zitten we er niet gelijk bovenop bij de ander als het weer eens voorkomt, maar wijzen we elkaar er alleen op. We hebben het er immers al een keer goed over gehad, dus we hoeven er niet elke keer een dicussie van te maken. Al hangt dat wel een beetje van mijn bui af, soms heb ik gewoon ook wel eens zin om ergens over te zeuren

En doordat we steeds meer onszelf kunnen zijn en zo goed blijven praten, is de seks bij ons eigenlijk alleen maar steeds beter geworden (in tegenstelling tot wat anderen vaak denken of ervaren in lange relaties).

[zeep007]

Nu bijna 2,5 jaar samen. We zijn veel zekerder van elkaar geworden, de meeste irritaties zijn ook weer weg, want daar hebben we het allang een keer over gehad of over gediscussieerd. We weten van elkaar hoe de ander denkt en reageert op zaken en waar rekening mee moet worden gehouden.
Verder zijn we meer met de toekomst bezig en zetten we grotere (volwassen) stappen/beslissingen en gaat het nu om ons, en niet 1 van ons. Vroeger was het meer lang leve de lol en we zien wel waar het schip strand.

mara18 schreef op 06-09-2006 @ 20:44 :
En waarom dan wel niet?

Omdat Smokin' denkt dat hij alles weet van relaties en vrouwen.

De grootste verandering is dat we nu normaal met elkaar om kunnen gaan
Eerst hadden wij op een avond uitgaan (met onze gezamenlijke vriendengroep zeg maar) honderd kleine ruzietjes om helemaal niets. Nu niet meer, omdat we eerst even nadenken voordat we beginnen te zeuren.

[CoolJessy]

Na twee jaar ging ik me steeds meer aan hem irriteren. Hij zat elke dag bij mij thuis en ik voelde me dan "verplicht" om bij hem te zijn, terwijl ik ook eigenlijk dingen voor mezelf wou doen. Ik deed ook steeds gemeen tegen hem terwijl ik dat niet wilde, omdat ik me (onbewust) erg aan hem irriteerde.

Nu heb ik het twee weken terug, na 26 maanden, uitgemaakt. Heb hem daar ontzettend veel pijn meegedaan maar met alle dingen die door mijn hoofd gingen voelde het alsof ik constant tegen hem loog, en dat wou ik niet, zo hoort het niet te zijn. Bovendien wou ik meer vrijheid en dat heb ik wel nu. Verder is er nog iets anders, maar dat ga ik niet hier neerzetten. Ik vind het wel heel jammer, denk nog veel aan hem en mis hem bij alles wat ik nu alleen moet doen vanaf de simpele dingen als eten en slapen...

Maar ik kan niet terug, ergens weet ik dat dit beter is voor ons allebij, wat ons verdere sociale leven betreft, en ik heb het gevoel dat er weer iets anders komt en dan moet ik hem opnieuw pijn doen, en als ik iets nooit meer wil is het iemand van wie ik zoveel hou zoveel pijn doen!

Maar toch... juist datgene waar ik me het meest aan irriteerde wil ik nu zo graag terug, iemand om 's avonds tegen aan te kruipen, en samen televisie mee te kijken... Maar het kan niet meer...

Is wel normaal denk ik, in het begin ben je superverliefd en zie je de negatieve kanten niet van je vriend/in. Naarmate je langer hebt, meestal begint dat denk ik rond een jaar, dan ga je je meer irriteren aan die negatieve kanten. Dat is dus dat negatieve gevoel wat je beschrijft.
Het positieve gevoel is denk ik dat je (als het goed is) steeds meer van elkaar gaat houden. En dat je relatie dieper wordt doordat je elkaar beter leert kennen en steeds dichter tot elkaar komt/

[gogirl_1988]

ik heb nu al bijna 1,5 jaar met mijn vriend
in mijn inzicht is er niet veel veranderd
ik ben nog hoteldebotel op hem
maar vond dat hij wel wat minder verlieft deed
heb het hem ook vertelt
en hij zei dat hij nog steeds super verlieft op mij was maar het ook met mij eens was dat hij dat niet zo veel meer liet merken
en dat ik dat toen heb gezegt ben ik nu hartstikke blij mee!!
heb nu nog steeds een SUPER VRIENDJE

[Mariekje*]

Dat is heel normaal hoor. In het begin zie je immers alles nog door een roze bril en pik je veel meer van de ander. Na verloop van tijd gaat die roze bril af, en krijg je oog voor de realiteit en is er ruimte om je te irriteren aan bepaalde eigenschappen of gewoontes. Met als gevolg dat het nog al eens voor spanningen wil zorgen; Enfin, dat overleven we ook wel weer.

Mijn vriend en ik zijn momenteel 2 jaar samen. Ook wij zijn ons meer gaan irriteren; Zo vind ik hem bijvoorbeeld een verschrikkelijke slons in zijn huis netjes houden. Vroeger nam ik nog al eens de moeite om zijn kledingkast te ordenen of er een stofzuiger door heen te halen en alles aan kant te maken. Tegenwoordig kan ik alleen nog maar denken 'Rot op! Als je het volgend jaar maar anders doet'. En zo heeft hij ook de nodige irritatie-punten aan mij. Momenteel lijd dat nogal eens tot discussies/ruzies, maar over het algemeen zitten we behoorlijk op één lijn en is uitpraten geen enkel probleem. Verder kunnen we nog even goed praten als aan het begin van onze relatie, en zijn we steeds serieuser na gaan denken over de toekomst. Opzich is er dus niet zoveel verandert, we zijn alleen een stuk eerlijker tegen elkaar en vertellen sneller wat er op ons hart ligt naar mijn idee.

We hebben nu 2 jaar een relatie. In die tijd zijn we ouder geworden.

Wij niet, nog altijd even fris en fruitiggg.

En idd, dat dingen een vaste dag krijgen, het wordt allemaal zo voorspelbaar.

[WolterB]

Natuurlijk veranderen er dingen, lijkt me ook niet meer dan normaal. Ik merk dat we elkaar steeds beter gaan aanvoelen, waardoor je snel ziet of en wanneer er iets is waarover gepraat moet worden, wat imo erg fijn en prettig is

[Mandoline]

HvJ schreef op 17-09-2006 @ 22:24 :
Opzich is er dus niet zoveel verandert, we zijn alleen een stuk eerlijker tegen elkaar en vertellen sneller wat er op ons hart ligt naar mijn idee.

Dat is bij ons ook zo, en er zitten natuurlijk meer voordelen aan dan nadelen, maar ik mis de roze bril en het me niet ergeren wel eens. Moeilijk om aan te wennen.

[Li]

Ben nu bijna een jaar samen met m'n vriendje en er zijn wel een paar dingen veranderd.
We kennen elkaar beter (duh) en voelen elkaar daardoor ook beter aan.
We hebben ook altijd al vanaf het begin gezegd als ons iets dwars zat of als je je ergens klote over voelde binnen de relatie en dat werkt wel
Ik erger me weleens aan hem, maar dat zijn mini dingetjes waar ik stiekem ook wel de humor van in zie, want zo is hij gewoon.
Momenteel zijn we verliefder dan ooit

[CoolJessy]

Ashamed schreef op 20-09-2006 @ 12:04 :
want als ik de tijd eens terug kon draaien....

Tja...
De tijd terug draaien kan niet meer... Bovendien gaat het alleen maar meer pijn doen als ik het nu besluit weer te proberen... Als ik de tijd terug kon draaien zou het waarschijnlijk nog steeds beter zijn als we een tijdje niet bij elkaar waren, nu weet ik wel weer wie hij voor me was, maar als ik de tijd terug kon draaien zou ik in de tussentijd bepaalde dingen wel anders hebben gedaan...

Tja relaties veranderen maar dat hoeft niet persee iets negatiefs te zijn...

[Lisette Smink]

Relatie al meer dan 2,5 jaar.

Ook ik heb gemerkt aan mijn relatie dat ik me erger aan de dingen die hij doet, waaraan ik me voorheen nooit stoorde en soms zelfs wel leuk vond aan hem. Inmiddels heb ik dat zelf wél uitgesproken en hij ook.

Zo ergerde ik me aan zijn 'ik heb gelijk en jij niet!' en 'Ik voer graag een discussie met iemand die het niet van mij kan winnen'-idee (in dit geval kon ik het niet winnen van meneer). Ook hij ergerde zich aan mij. Ik begon namelijk gewoon keihard te schreeuwen als ik vond dat IK gelijk had, maar ik kon niet van hem 'winnen'.

We hebben samen afgesproken te 'minderen' in dit gedrag. We zijn allebei gelijk en staan op 1 lijn. En zo niet, dan is er geen relatie.

Ik zeg het trouwens niet elke keer: "Je doet weer zo! Kap er nou verdomme toch eens mee..". Ik herinner hem er soms nog wel aan. Ieder persoon kan veranderen...

Ik denk dat je al die ergernissen niet uit de weg gaat. Het is nou eenmaal zo, en daar moet je maar aan werken wil je je relatie houden zoals hij is.