Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #96

[RainDrops]

Er is maar 1 iemand die het weet. Die zegt dat ik het gewoon moet kunnen vertellen. Aan mijn broer en beste vrienden. Maar ik wil niet.
Als je zulke dingen verteld zien mensen je als slachtoffer en iemand met een probleem. Ik heb geen probleem ik ben gelukkig, ik verdring helemaal niets. Ik heb er gewoon geen last van.
Kan dat niet?

RainDrops schreef op 10-05-2007 @ 19:28 :
Er is maar 1 iemand die het weet. Die zegt dat ik het gewoon moet kunnen vertellen. Aan mijn broer en beste vrienden. Maar ik wil niet.
Als je zulke dingen verteld zien mensen je als slachtoffer en iemand met een probleem. Ik heb geen probleem ik ben gelukkig, ik verdring helemaal niets. Ik heb er gewoon geen last van.
Kan dat niet?

Ik vind dat dat kan. Ik doe dat zelf ook. Alleen niemand die daar vanaf weet. Maar ik heb er ook geen last van, heb nog niets op dat gebied verdrongen.

En ik kan mezelf gelukkig noemen.

[Heksjuh]

Sagana: de examens beginnen aanstaande woensdag en eindigen 1 juni.
Heb jij van al je vakken examens? En jullie hebben dus examens in het laatste en voorlaatste jaar? (ik vind jullie schoolsysteem ingewikkeld )
Succes met je schoolwerk

Of mijn zus lacht heel raar, of ze huilt. Ik denk dat ze huilt, maar dan huilt ze wel heel hard. Gelukig is een vriendin bij haar, dan is er tenminste iemand die haar troost. Want onze band is nu weer niet zo goed dat ze bij mij zou uithuilen. Maar dat legt misschien eerder aan het feit dat ze gesloten naar mij (en de rest van onze familie) toe is dan aan onze band.
Het doet me pijn dat ik haar hoor huilen. En volgens mij huilt ze om hem, want toen ik net even ging luisteren bij de muur hoorde ik haar vriendin iets met 'hem' erin zeggen. Als ik hem zou kennen had ik hem opgebeld en uitgescholden en gezegd dat hij eens normaal moet doen. Nu weet ik niet helemaal precies wat er aan de hand is, maar toch.

Leren ging wel goed vandaag. Ik ben rustig als ik bezig ben, ik raak in paniek/stress als ik denk aan wat ik nog allemaal moet doen, mijn planning, de examens, de cijfers die ik moet halen. Dus zolang ik bezig ben en niet teveel nadenk gaat het goed.

En zondag ga ik hardlopen. Echt. Zondagochtend na krantenlopen zodat niemand me ziet. Ik neem me elke dag voor 'vanavond ga ik hardlopen', maar het komt dan gewoon niet uit. Ik moet leren en in de avond tv kijken. Maar zondag ga ik echt. Als het niet regent

Ik ga denk ik de vriend van mijn zus maar mailen, als ik achter zijn mailadres kom. Maar het zijn mijn zaken niet, dus eigenlijk moet ik me er niet mee bemoeien. Of ik sms een van de vrienden van de vriend, want zus heeft op mijn telefoon gsmst dus ik heb een nummer.
Nouja, eigenlijk moet ik maar niks doen want mijn zaken zijn het gewoon niet. Maar ik wil niet dat ze hier zit te huilen om die jongen. Hij is het niet waard als hij zich zo gedraagt.

[Sagana]

Heksjuh schreef op 10-05-2007 @ 20:05 :
Sagana: de examens beginnen aanstaande woensdag en eindigen 1 juni.
Heb jij van al je vakken examens? En jullie hebben dus examens in het laatste en voorlaatste jaar? (ik vind jullie schoolsysteem ingewikkeld )
Succes met je schoolwerk

Yep inderdaad, we hebben elk jaar examens. In de laatste twee jaar alleen met kerstmis en op het einde van het schooljaar (dus in juni), en dan inderdaad van al onze vakken. In de eerste vier jaar heb je met Pasen ook nog examen. Dat is minder zwaar, omdat je dan in juni veel minder moet leren.
En we moeten dus elk jaar examens doen en op 't einde van het jaar een A-attest behalen (dat attest hangt dus af van je punten) om naar het volgende jaar te halen. Heb je een B-attest, mag je wel naar het volgende jaar overgaan, maar moet je een andere (lagere dus) richting kiezen. Met een C-attest moet je het jaar overdoen.

Lastige situatie met je zus. Hopelijk komt alles in orde.


En nu ga ik een grote opdracht voor wiskunde maken die maandag af moet zijn, en voc leren voor Duits (ook tegen maandag). *Zet zich aan het werk*

[Nijn*]

Oké, ik ben vrij trots op mezelf.

Heb bij therapie allereerst een probleem besproken waar ik al een tijdje mee zat, dat vond ze goed, omdat nu de ware aard naar boven kwam. Daarna heb ik haar ook vertelt over hoe ik me voelde steeds weer als ik over eten en shit begon, ze vond het goed dat ik dat zei, omdat dat belangrijk was. Hoewel het antwoord niet was wat ik wilde horen, was het wel duidelijk. Ik zit er weer middenin, ik ben zo goed als terug bij af en daarom is het moeilijk om er weer aan te werken. De keuze is aan mij, ik moet weer besluiten de knop om te gooien, weer goed te gaan eten, het gevecht weer aan te gaan, dan kunnen we er iets mee doen. Nu kan ik vertellen en spuien wat ik wil, maar veel kan ze er niet mee, want ik wil nog niet beter worden. Helaas heeft ze gelijk..

Daarna met L. wat gaan drinken in de stad, wat echt supergezellig was. Ik had haar al te lang niet gezien en het was gewoon weer helemaal zoals het altijd is, super! We hebben afgesproken dat ik donderdag bij haar kom eten en slapen en hmm ik kijk er zo naar uit! <3<3
Verder moet ik morgen inderdaad werken, waar ik een beetje van baal omdat ik overal pijn heb, kut ongesteldheid. Maar goed, ga zaterdag avond als het goed is wel bij D. eten en slapen en dat is ook al te lang geleden en gewoon superleuk! Vanavond moet ik nog twee hele belangrijke brieven schrijven en m'n toets voor morgen leren, maar ik heb zo'n idee dat dat er niet van gaat komen.. Heb in ieder geval een rotdag weer goed afgesloten

[ArtemisQ]

Mrasz schreef op 06-05-2007 @ 17:29 :
herkenbaar voor mij. zit denk ik in hetzelfde schuitje. bot doen tegen je ex. maar in mij geval is het voor mij een vorm van zelfbescherming. zo van; iemand die ik niet toelaat bij mijn gevoelens, kan mij ook niet kwetsen (zeg het als ik het fout heb). en juist diegene die het het minst verdient, behandel je dan zo.

en wat betreft het 'masker', werkt altijd bij mij. mensen laten je dan snel met rust. en ik betrap me er vaak genoeg op dat als mensen mij vragen hoe het is, dat ik er al snel uitflap dat alles prima verloopt. en dat terwijl er ook mensen bij zijn, tegen wie ik wel eerlijk kan zijn. en na een tijdje verwachten mensen dat alles ook goed is met je. ze accepteren niet, dat ook jij gevoelens hebt en dat ook jij het weleens niet helemaal ziet zitten.

Late reactie

Maar wil toch nog even reageren, het is denk ik idd een soort van zelfbescherming. Ik heb 't met 'm erover gehad (vond het wel doodeng maar voelde me toch wel een beetje schuldig ) en hij dacht al dat het aan hem lag (jeej een jongen die t doorheeft ). Mja, tis weer beter. Zaterdag weer aan t werk en dan is hij er ook. Hoop dat het een beetje gaat.

En het masker, inderdaad. Nou gaat het meestal ook gewoon goed (behalve die kutbui waar ik vorige week in zat) maar als het niet goed gaat ben ik ook niet degene die zal zeggen dat het niet goed is. Ik hou niet zoveel van die vragen. Ben daar ook niet zo heel open in (zelfbescherming?)..

Zucht. Het gaat goed, alles bij elkaar genomen, maar ik wil hem weer zien. En wanneer dat gaat gebeuren? Geen idee. Ik wil hem emailen, hem vragen iets af te spreken, maar ik durf niet goed. Misschien heeft hij er al lang spijt van. En ik weet: gewoon proberen. Maar ja.

[Yana]

Wat is dit voor idiote zooi, dat ik nu op moet staan en moet gaan werken? Op de fiets door de regen en de nacht, terwijl ik nóóit door het donker fiets? ik heb niet eens regenkleding, bedenk ik me net.

Ik ben bang om te fietsen dadelijk en ik vind het tegelijkertijd stom dat ik bang ben, maar als ik geweten had dat het zo liep had ik nooit toegezegd vandaag te gaan werken. Kut weer. Kut donkerte. En ik ben moe, heb onrustig geslapen, ging vreemd met mijn huisgenoot (gelukkig alleen maar in mn droom) en alles jeukt.

Leve deze dag. *gaap*

En een voor Nijn.

[Nijn*]

Pff Yana, wat een idiote werktijden heb jij zeg, ik zou er ook van balen!

Vannacht niet geslapen maar ik ben nu vol energie, ik heb een hoop te doen vandaag. Hopelijk kan ik in m'n tussenuren die brief voor de directie maken, heb al in m'n hoofd hoe ik het wil hebben en dan kan ik die het 5e aan M. geven, vind ze vast wel leuk
O, en: vanavond werken, grmbl.

Pfffff, echt geen zin vandaag...
'k Voel me nu al dom voor vanmiddag en ga het liefste gewoon niet.
Maar goed, ik ga nu nog even een mailtje versturen en mezelf daarna een schop onder m'n kont geven, want ik moet aan de slag!

Ik heb echt geen zin ...............

Pffff


Bah

[da leentjuh]

Neg:
Kkkoud (alle ramen moeten bijna open voor de schilders). Ik ben gewoon paars (nou ja mn handen/voeten).

En mn zelfbeeld is verkloot en dat is stom.

En met dit weer naar Zeist (en daar 2,5/3 uur over doen) ook.

Pos:
Mijn vriend werkt bij een sponsor van Arnhem Mode Biennale en nou heeft ie een heel leuk personeelsfeestje daarvan en ik mag mee

Ik heb een nieuwe broek (na lang zoeken/passen).

En een nieuwe beha, heel mooi, gekregen van mijn mama.


Nu ben ik weer in evenwicht. oke nu moet ik ophouden, onzin kraam ik uit

[Pruts0r]

Ik ga het halen, ik ga alles afkrijgen voor woensdag en die examens ga ik ook halen, door die laatste weken sla ik me nog wel heen, dan heb ik die lange vakantie waarin ik nog heel veel mensen ga bezoeken, twee keer op vakantie ga en vooral veel ga werken, heel hard verdiend..

Nog 4 dagen om een heel examen van Engels te maken en om die examentekst van Nederlands nog af te maken...

De rest is allemaal goed gekeurd...

Als ik alleemalal 7ens haal ben ik tevreden, hoewel voor nederlands een 8 ook wel welkom is, aangezien ik daar nu een 4,8 voor sta...

Zo en nu ga ik weer verder werken aan mijn pws

[rare kwast]

Naojan schreef op 10-05-2007 @ 13:32 :
rare kwast, ik ben alleen van de voeding
(jij werkt toch ook in zorginstellingen?)

jammer.. ik moest mensen naar bed ´schoppen´
werk nu in een verpleeg/verzorghuis ja

[rare kwast]

blegh.. gister een klote avonddienst gedraaid. mijn eerste.
het liep totaal niet, ik kreeg vanalles over me heen (van woorden tot ook vloeibare dingen)
we hebben een half uur langer daar gezeten. was pas kwart over 12 doorweekt thuis. toen douche en slapne.
dat slapen werd natuurlijk niets.. klote ideeen spoken in mn hoofd.. om 7 uur weer een wekker om naar de fysio te gaan en nu ben ik moe.

Gister lang gepraat en veel gehuild. Ik wist serieus niet dat ik zoveel kon huilen. En nu? Ik weet het niet. Ik weet het echt niet meer. In ieder geval niet zo verder; ups en downs zijn normaal, maar horen elkaar niet een paar keer binnen een maand op te volgen. Ik trek dat niet. Hoe kan het toch dat we allebei zoveel van elkaar houden, maar dat dat niet genoeg lijkt te zijn?
Ik weet dat mijn verlangen naar vrijheid maakt dat ik hoge eisen stel aan een relatie. Ik mis dat vrijgezellenleven maar wil het opgeven, maar dan alleen voor een bijzondere relatie.
Hij is zo druk de laatste tijd dat de energie er voor hem ook een beetje uit is.
Maar ik hou van hem, hij houdt van mij. Dat zou toch gewoon genoeg moeten zijn? Ik weet dat we niet samen zouden moeten blijven om verkeerde redenen, maar van het idee om hem - mijn maatje-, ons vertrouwde huis, alle dingen die we samen zouden gaan doen, zijn familie, zijn band met mijn familie, het vertrouwen dat we hebben, alle ontzettend mooie dingen, om dat allemaal weg te gooien? Het doet zo'n godvergeten pijn, maar als er niets verandert trek ik het ook niet. De wil om iets te veranderen is er wel, nu nog weten wat...

[moon]

Bedankt voor de lieve reacties!

Ik bleef maar huilen de afgelopen dagen, en op een bepaald moment was het gewoon genoeg. Ik ben gistermiddag naar school gegaan en heb gezegd dat ik definitief vanaf nu ga stoppen met de opleiding en de stage. Vandaag ga ik voor het laatst naar stage, woensdag misschien voor het laatst naar school, tenzij het qua studiefinanciering enz. allemaal niet zoveel uitmaakt, dan blijf ik op woensdag naar school toe gaan om een beetje structuur te blijven houden. Ineens is het allemaal heel definitief. Het huilen is gestopt en ik ben enerzijds wel opgelucht, aan de andere kant is het allemaal maar heel wazig in mijn hoofd op het moment en heb ik het gevoel alsof ik iets geslikt heb en niet helemaal op deze wereld ben. Ik ben moe en verward. Ik vraag me af wat er gebeurt als dit alles helemaal tot mij door dringt.

[Redhair]

Ave, van elkaar houden is vaak niet alleen genoeg. Sterkte.

Mijn psychiater is zo relax, het was zo fijn. Ik heb vrij veel verteld, ik heb gehuild, ik heb gelachen. Het voelde allemaal goed.
Ik heb ook een test gedaan om te kijken of ik misschien ADD heb. Dit onder andere omdat ik met speed altijd rustig word in mijn hoofd, de grote chaos gaat weg.
Ik moest vertellen welke lichamelijke en geestelijke reacties ik krijg als ik speed nam. Ik vertelde dat ik het vaak na een poosje koud krijg en het meestal de rest van de tijd zo blijft.
Hierdoor wilde hij mijn gewicht weten. Ik had me al een paar weken niet gewogen, hij vroeg of ik op zijn weegschaal wilde staan. Ik schrok best, als ik nog drie kilo afval heb ik ondergewicht. Toch ben ik niet mager. Ik heb gewoon nog wat vet op mijn heupen, een buikje. Maar door al het gebruik en eetstoornissen kan het zijn dat ik minder spierweefsel heb, omdat mijn lichaam dat heeft gebruikt toen de reserves op waren.
Ach, ik kom de komende tijd vast weer kilo's aan, als ik gestopt ben.

Bah, dat wil ik helemaal niet. Oke, ik moet stoppen, dat weet ik, maar ik wil niet daardoor aankomen. Dat werkt als een trigger, dan wil ik juist weer gaan gebruiken. Maar ik moet stoppen en wat aankomen.

Brr, laatste weekend. Vanavond komen er een zooi vrienden. Zuipen, blowen, snuiven, dat gaat gezellig worden. Morgen nog wat dingen halen die J. nodig heeft, zondagmiddag een huisvergadering over mogelijke nieuwe bewoners en zodat alle huisgenoten afscheid kunnen nemen van J.. Zondagavond onze laatste avond samen, maandagochtend hem naar een oude legerkazerne brengen, wat ze hebben ingericht als kliniek.
Afscheid nemen, huilen, hopen dat het hem gaat lukken. De eerste twee weken mag er geen enkel contact zijn.
Ik denk dat ik maandagavond mijn broer en moeder maar uitnodig om bij mij te eten, of ik daar. Dinsdag de verjaardag van mijn broer, en dan is het woensdag.
Vroeg opstaan, naar mijn kliniek in zutphen, een week detox. Als ik thuis kom nog een paar dagen voor ik contact mag met J.

Drie weken alleen hier zijn. In mijn hoofd komen al direct foute plannen op. Tuurlijk zullen wat huisgenoten op me letten, vooral H.. Ik denk dat H. en ik veel zullen doen, we kunnen het zo goed met elkaar vinden, ik kan altijd bij hem terecht. Mijn moeder zal ook op me letten, als ik wil mag ik gewoon bij haar komen slapen als ik het niet trek. D. zal er zeker ook zijn, misschien komt ze een poosje hier slapen.
Maar toch, ik krijg foute plannen. Niet veel eten. Ik eet de laatste tijd al behoorlijk slecht, nauwelijks een warme maaltijd, vooral geroosterd brood en af en toe soep. Nu dringt J. nog vaak aan op een warme maaltijd, maar straks niet meer.
Want stiekem bevalt de gedachte me dat ik bijna ondergewicht heb. Ik wil niet zo veel krijgen als ik ooit heb gehad, maar een beetje ondergewicht vind ik niet erg. Stomme trut, als J. terug komt moet ik geen ondergewicht hebben, ik moet er dan juist gezond uit zien.

Ja, laatste weekend drugs. Ik ga afkicken, ik ga eindelijk eens echt wat doen. Ik zit al bijna tien maanden bij tactus en ga eindelijk echt een serieuze poging ondernemen. Of ik het echt wil weet ik zelf niet, maar het moet nou eenmaal, ik heb niets te willen. Mijn lijf, mijn geest, ik trek het niet meer en het moet ophouden.

Ik heb een emailtje getypt. Nu nog op de Send knop durven klikken. Bibberbibberbibber. Wat als hij nu niet wil? Wat als ik overkom als een volslagen idioot? What-if-what-if-what-if... aaah, ik word gek van mezelf. Maar ik wil hem weer zien. Dat in ieder geval.

Klik.

[Ann]

The night of the prom was superleuk!! Ik wil nog een keertje =D

[duivelaartje]

Stomme uitzendbureaus. Dan is degene niet aanwezig die erover gaat, dan is er nog geen passend werk, dan zijn ze weer in gesprek. Zucht. En ik moet voor maandag weten of ik ander werk kan krijgen. Dan kan ik uiterlijk doorgeven als ik niét dat ene baantje wil doen en nog laten schuiven in het rooster.

Het is een suf baantje en van veel hoor ik dat je het niet moet doen, maar dat het er wel gezellig is. Maar ach, een zelf bediend zakcentje voor de vakantie zou wel leuk zijn...

RainDrops schreef op 10-05-2007 @ 19:28 :
Er is maar 1 iemand die het weet. Die zegt dat ik het gewoon moet kunnen vertellen. Aan mijn broer en beste vrienden. Maar ik wil niet.
Als je zulke dingen verteld zien mensen je als slachtoffer en iemand met een probleem. Ik heb geen probleem ik ben gelukkig, ik verdring helemaal niets. Ik heb er gewoon geen last van.
Kan dat niet?

Mijn moeder heeft vroeger ook iets meegemaakt dat bij veel mensen daarna nog allerlei psychische problemen geeft, en zij heeft er ook geen last van - nooit gehad ook. Dus het kan wel.

[duivelaartje]

Wow, m'n haar is echt op m'n schouders. Kort. Ik dacht dat het wel mee zou vallen toen ik het zei, maar iek. Ik lijkt wel veel ouder nou.

[Heksjuh]

Sagana: succes met je schoolwerk
Ach, met mijn zus gaat het volgens mij wel weer beter. Maar volgens mij geeft ze haar vriend teveel kansen.

Vanmorgen een examen wiskunde gemaakt en het ging superslecht. Niet alleen het b2 deel, ook het b1 deel. Maar alles wat ik nu fout doe, doe ik op het examen (hopelijk) niet meer fout. Maar het voelde wel even slecht

Net een bodylotion gekocht die heel lekker ruikt Gisteren had ik daar nog twee kleine flesjes douchecreme van gekocht. Ik word nog eens een echt meisje

Succes iedereen met leren *gaat zelf ook weer hard leren*

[duivelaartje]

Heksjuh schreef op 11-05-2007 @ 15:56 :
Vanmorgen een examen wiskunde gemaakt en het ging superslecht. Niet alleen het b2 deel, ook het b1 deel. Maar alles wat ik nu fout doe, doe ik op het examen (hopelijk) niet meer fout. Maar het voelde wel even slecht

Ik maakte er vandaag ook één en het ging bij mij ook niet echt goed. (wb1,2 - 2004-II) Ik ga zo opzoeken wat ik allemaal fout deed en opschrijven hoe het wel moet. Hopelijk gaat het de volgende over dat onderwerp wel beter...

[Nona]

Nooit verwacht dat mensen zo snel bereid zouden zijn anderen te laten vallen. Pas op, iemand leert zich uiten. Snel de kop in drukken!

Enkelen onder ons kunnen enorm de tering krijgen.

[duivelaartje]

Hm, ik heb vakantiewerk. Twee weken; eind juni en 2e week augustus. Laat nou net eind juni onze examen-stunt zijn. Daar kan ik dus waarschijnlijk niet heen, denk niet dat ze het goed vinden dat ik een ochtend weg ben voor school...

Gelukkig kan ik wel helpen opbouwen (dat is toch voor 8 uur) en de afterparty kan ik ook, dus dat is niet zo'n probleem. Mja, ach.

Het is vrij stom werk, maar toch iets.

[Nijn*]

Het toppunt van het toppunt is weer eens bereikt op vrijdagmiddag. Geweldig. Niet alleen M. gaat nu ontslag maar ook T. en B. gaan weg per volgend schooljaar. Geweldig, de drie relaxte docenten gaan allemaal weg. Ik was het zo zat, heb een brief geschreven (heel correct) naar de schoolleiding die ik aan de MR-leden heb gegeven, aan mijn rector en aan mijn coördinator en ik zie maandag wel wat voor commentaar ik daarop zal ontvangen. Want commentaar zal er zeker wel zijn.

Verder ga ik vanavond tijdelijk ontslag nemen, in ieder geval tot de zomervakantie, want ik trek het niet. Ik stort in, ik ga kapot en er moet NU wat veranderen.

verstandig dat je ontslag gaat nemen Nijn*!

[Hawahaai]

Ik weet het zeker; ik ga nooit trouwen!

[Heksjuh]

Duivelaartje: wat voor werk ga je doen?

Hooh, ik heb veel te veel te doen in veel te weinig tijd.
Maar het moet allemaal lukken en het gaat ook lukken! *mopperdemopper*

Ik neem aan dat je nooit liefde hebt gehad,
ook niet toen dat zo belangrijk voor je was.
De woorden die bij jou horen, zijn goedkoper dan ik dacht.

[duivelaartje]

Heksjuh schreef op 11-05-2007 @ 17:41 :
Duivelaartje: wat voor werk ga je doen?

Schoolboeken sorteren enz. bij Iddink.

[kroot]

Balen. Mijn twee concerten voor dit weekend zijn afgelast wegens te veel regen. De generale gisteren ging nog wel zo goed. Maarja...pech. Dan ga ik denk ik morgen maar weer terug naar Den Haag.

En het is defenitief over
Nog een paar maand te leven. Hij laat gewoon 2 kinderen ( 15, en 17) en vrouw achter
Waarom bestaat er zo'n kutziekte.

hij komt zo

[da leentjuh]

Oh fuck er zijn er helemaal niet zoveel meer bij pretherapie en elke week worden er 1 of 2 opgenomen..
Help, ik durf niet.

[Sagana]

Queasy: kut zeg , sterkte.

Ik moet me aan het leren zetten maar ik moet mezelf echt dwìngen, ik kan me gewoon niet concentreren op de leerstof.

Toen ik vandaag in de trein naar huis zat, was er een man die de hele tijd moest huilen. Hij zat daar, in z'n leren jas met lang haar en alles, echt een stereotype biker, maar kon niet ophouden met huilen. Z'n hele gezicht zat onder de tranen.

Ik weet niet, het maakte een behoorlijke indruk op me. Ik vroeg me de hele tijd af wat er met hem was, terwijl ik hem niet eens ken. Iedereen om hem heen zat er ook bij alsof er niks aan de hand was, keken geen enkele keer zijn kant op.

Damn Het doet me denken aan een stukje uit de film Collateral:

Vincent: 17 million people. This is got to be the fifth biggest economy in the world and nobody knows each other. I read about this guy who gets on the MTA here, dies.
Max: Oh.
Vincent: Six hours he's riding the subway before anybody notices his corpse doing laps around L.A., people on and off sitting next to him. Nobody notices.

Ik heb dat knuffeltje voor hem gekocht. Niet precies die ik wilde, want die was helaas al weg, maar goed. Het is meer een onderonsje waarom ik dat knuffeltje voor hem koop, daarom vind ik het zo bijzonder. Ik ga hem stiekem op zijn bed leggen en als hij dan terugkomt ziet hij ineens dat knuffeltje op zijn bed liggen. Ons knuffeltje.

[Yana]

******** schreef op 11-05-2007 @ 19:26 :
Toen ik vandaag in de trein naar huis zat, was er een man die de hele tijd moest huilen. Hij zat daar, in z'n leren jas met lang haar en alles, echt een stereotype biker, maar kon niet ophouden met huilen. Z'n hele gezicht zat onder de tranen.

Ik weet niet, het maakte een behoorlijke indruk op me. Ik vroeg me de hele tijd af wat er met hem was, terwijl ik hem niet eens ken. Iedereen om hem heen zat er ook bij alsof er niks aan de hand was, keken geen enkele keer zijn kant op.

Damn Het doet me denken aan een stukje uit de film Collateral:

Vincent: 17 million people. This is got to be the fifth biggest economy in the world and nobody knows each other. I read about this guy who gets on the MTA here, dies.
Max: Oh.
Vincent: Six hours he's riding the subway before anybody notices his corpse doing laps around L.A., people on and off sitting next to him. Nobody notices.

Dit verhaal doet me denken aan mijn eigen situatie.. Toen ik een keer zó hard gevallen was met de fiets (toen, lang geleden toen er nog winters waren waarin het ijzelde) dat ik huilend over straat liep op weg naar mijn werk. Niemand vroeg me wat, iedereen liep door. Ik vroeg me af wat ik gedaan zou hebben en ik nam me voor mijn hulp aan te bieden als mensen zo duidelijk ergens mee zitten... dat ik ze niet zomaar zou laten huilen en net zoals al die andere mensen zou doen.

Afgelopen maand zat ik in de bus..de propvolle bus die van de Uithof naar Utrecht centraal rijdt. Het was zo laaiend vol, maar toch leek niemand op elkaar te letten.. Ik zag een meisje zitten bij het raam dat steeds maar tranen bleef wegvegen. Het meisje naast haar merkte het niet eens op en bleef maar in haar krant lezen . Op het moment dat de bus bij het station stopte, wurmde ze zich langs iedereen heen.. maar ik heb haar toch nog even gevraagd of het wel ging.. waarop ze zei "ja hoor.. alleen tentamen slecht gemaakt". En ik heb haar sterkte gewenst.

De vraag is of ze er op zat te wachten dat iemand haar tranen zag, of dat iemand zich er mee bemoeide.. maar dat risico is het wel waard als ik daarmee, misschien, iemand het idee kan geven dat ze "gezien" worden.

OT: Ik voel me moe, maar ook wel een beetje voldaan. Ik vind het erg om te zeggen, maar eigenlijk vond ik het werk vooral zo leuk omdat ik de hele dag omringd werd door eten.. en omdat ik de hele dag bezig was met dozen sjouwen en zwaar lichamelijk werk. Ik heb acht uur lang gelopen met karren en dozen, en ik moest ook nog eens 2x een half uur fietsen.. en véél te weinig gegeten natuurlijk.. Nog minder dan normaal.. maar ik moest dan ook nog "compenseren"

De functie van mijn eetstoornis word mij steeds duidelijker. Ik begin te begrijpen waarom ik zo bang ben om naar gezond gewicht te gaan. Volgende week maar eventjes inbrengen...

[rare kwast]

Yana schreef op 11-05-2007 @ 20:46 :
Dit verhaal doet me denken aan mijn eigen situatie.. Toen ik een keer zó hard gevallen was met de fiets (toen, lang geleden toen er nog winters waren waarin het ijzelde) dat ik huilend over straat liep op weg naar mijn werk. Niemand vroeg me wat, iedereen liep door. Ik vroeg me af wat ik gedaan zou hebben en ik nam me voor mijn hulp aan te bieden als mensen zo duidelijk ergens mee zitten... dat ik ze niet zomaar zou laten huilen en net zoals al die andere mensen zou doen.

mm herkenning.. toen ik werd ´aangevallen´ op het terrein waar ik toen stage liep deed ook niemand wat.. iedereen bleef staan en stond te wijzen en te praten over wat er was (ik was naar de straat gelopen) op een gegeven moment was ik inelkaar gezakt omdat ik niet meer wist wat ik kon doen om die man weg te krijgen en toen bleef nog iedereen kijken en wijzen..
volgens mij is dat gewoon de natuur van de mens ofzo.. iedereen wil alles weten maar je wil je nergens in mengen

[Sagana]

Het lukt me écht niet om te leren :') ik ben al twee uur aan het "leren" (met véél afleiding en véél pauzes weliswaar) en ik heb amper 7 pagina's geleerd. Komaan, dat moet veel sneller gaan hoor. Binnen een paar weken beginnen de examens, remember? Als ik dan ook op dit tempo ga leren, haal ik het nooit.
Nouja, ik werk vandaag sowieso door tot ik alles tegen maandag afheb. Ook al werk ik tot 3u vannacht, het zàl klaar zijn.

[Edit] Eindelijk biologie geleerd. Nu een half uurtje ofzo pauze, dan de grote taak van wiskunde maken en tenslotte Frans leren. Frans is gelukkig niet zo moeilijk.
Dan heb ik alles voor maandag al gedaan, hoef ik het morgen en zondag alleen maar te herhalen en kan ik dus al dingen leren voor volgende week. [/edit]

En ik wil mijn Kyra terug...

[dwight88]

zo fout, maar het voelde zo intens goed. Waar gaat het mis, hoe moet ik dit doen? Ik wil het niet vertellen, dan ben ik alles voorgoed kwijt. Maar dit kan en mag niet. . .

dwight88 schreef op 11-05-2007 @ 22:00 :
zo fout, maar het voelde zo intens goed. Waar gaat het mis, hoe moet ik dit doen? Ik wil het niet vertellen, dan ben ik alles voorgoed kwijt. Maar dit kan en mag niet. . .

vreemdgegaan?

[dwight88]

Nwah.

Anyway, ik snap er gewoon geen flikker meer van. Wat ooit was, is nu weg, maar de kriebels zijn er weer. Kennelijk heb ik wel die uitdaging nodig, terwijl ik dacht dat ik juist over die "uitdagingdrang" heen was en het wel prima vond. Oftewel; weer ouderwets terug bij af. En dat is géén goed gevoel.

Maargoed, maandag zien we wel weer verder. Voorlopig is alles geregeld, maar moet iets veranderen.

"Alles kan kapot". Tis alleen nog de vraag hoe, wanneer en waarom.

gisteraaf was zo supergezellig en hij is zoo lief en leuk en alles

[rare kwast]

*gaap*
blegh straks weer een halve avonddienst (ipv half 3 beginnen is het nu 1 uur) en dan twee vroege erachter aan.. en ik heb zo geen zin en energie

[Nijn*]

Pff. Gisteravond naar m'n werk gegaan, wat vond ik het vreselijk moeilijk. Stond eerst met L. in de kleedkamer en die zag al dat er iets was dus ik huilen en met haar praten, ze was zo ontzettend lief voor me. Daarna ging ik naar m'n baas en zei dat ik het niet langer kon volhouden, dat ik nu moést stoppen voor mijn eigen gezondheid. Wat hij daarop antwoordde schokte me, hij heeft meer van me gezien dan ik gedacht had. Hij zei dat hij in het afgelopen jaar mijn krachten alleen maar heeft zien afnemen, dat ik ontzettend perfectionistisch ben, veel te veel vraag van mezelf en het niet kan geloven als iemand zegt dat het goed ging. Hij zei dat hij geloofde dat het helemaal niet goed zat in mijn hoofd en dat een weekje vakantie dan lang niet genoeg is.

De avond zelf was belachelijk druk. Het hele restaurant zat vol, de parij-zaal zat ook vol en in het restaurant zaten ook nog 3 enorme tafels. Mijn wijk zat zo vol dat er dubbele reserveringen waren gemaakt, ik heb me kapot gerent maar alles ging goed. Mijn baas F. stond de hele avond te regelen en te helpen en hij was heel erg trots en zei dat het echt superging, maar dat de keuken wel de poep in was gegaan.
In de loop van de avond begon ik steeds meer spijt te krijgen dat ik had verteld over dat ik weg wilde, want het ging goed en het was leuk. Maar toen ik tussen 00.30 en 02.30 nog alles moest opbouwen en de leiding kreeg over het a la carte gedeelte, zag ik ineens weer heel duidelijk waarom ik het niet meer aankan. Het is gewoon te veel.
Ik heb nu met mijn bazen afgesproken dat ik tot de zomervakantie niet meer werk, wel op oproepbasis maar die diensten kan ik altijd weigeren.. Verder kom ik een keer in de maand ongeveer even langs om even met m'n bazen te praten hoe het met me gaat en om even een biertje te drinken met iedereen daar. Want ik ga ze missen, mijn collega's. Als het zomervakantie is, geef ik aan of ik weer wil werken of niet. Waarschijnlijk ga ik dan 2/3 dagen in de week werken.
Mijn baas zei toen ik wegging, doe je een dikke knuffel aan je ouders en zeg maar sorry van mij. Daar schrok ik ook van, want hij keek zo serieus, ik denk dat hij zich ook schuldig voelt op de een of andere manier..
Ik vind het zo ontzettend moeilijk , om hier afscheid van te nemen, maar ik weet dat het tijdelijk is en dat het de juiste keuze is.