Trouwen

MrsDepp schreef:

Ik vind dat als je gaat trouwen, je leven voorbij is. Zeker als je dan ook nog kinderen krijgt. Je bent dan zo gebonden aan alles en iedereen, ik zou daar echt niet tegen kunnen. Ik houd van mijn vrijheid en ben niet van plan om die aan wie dan ook op te geven. Leven met de dag, dat lijkt me heerlijk. De enige oplossing lijkt me een man, die vaak op zakenreis is . Maarja, dat zeg ik nu. Wie weet hoe ik er over 10 jaar over denk xD

Lol, je bent zo gebonden als je jezelf maakt. Echt hè, mensen die denken dat een standaardleven je kan binden, dat is ook maar naïef. Alsof je altijd maar op reis moet zijn om vrij te zijn.

[Qimm]

Kinderen zijn wel een serieuze aanslag op je sociaal leven, daar hoeft geen twijfel over te bestaan (althans, afhankelijk van de kwaliteit van je sociale leven) Maar hoe trouwen iets aan de situatie verandert zie ik niet

[Kitten]

Dusjcrib schreef:

haha, ik kan me echt geen enkele situatie indenken waarin je zou zeggen "pfoe, ben ik ff blij dat we niet getrouwd zijn!", behalve in het geval van een eindigende relatie en daar ga je natuurlijk nooit vanuit.

Dat bedoel ik al de hele tijd met daadwerkelijk nadeel.. er is toch, behalve uit elkaar gaan, geen enkele situatie waarin je zult zeggen "pfoe, wat een voordeel dat we niet getrouwd zijn zeg! Ontspringen wij daar even iets naars mee!" terwijl er zat situaties te bedenken zijn waarbij trouwen voordelig is (naast al genoemde dingen bijvoorbeeld ook reizen door bepaalde landen waar je alleen een kamer mag delen indien je getrouwd bent en dergelijke dingetjes..)

Ik snap best dat mensen principiele bezwaren hebben gebaseerd op een andere kijk op dingen of een vervelend gevoel erbij, maar ik vind een discussie erover toch wel zo zinloos. Het is toch gewoon niet meer dan de één wil het wel en de ander wil het niet? De één wil ook geen kinderen en de ander wel, het is toch nutteloos elkaar ervan te gaan overtuigen van mening te veranderen over zulke levensbeslissingen? Doe jouw ding en laat mensen die het wel leuk vinden lekker zwijmelen en mensen die het niet willen, die mededeling lijkt me al meer dan genoeg info eigenlijk

*Flauw-detector geeft*

Ik ben altijd blij geweest dat mijn ouders niet getrouwd zijn. Ik heb het altijd zelf ervaren als een soort 'team'-vorming die ik nooit heb gezien bij ouders van vriendjes (vroegah, toen ik nog klein was). Juist omdat mijn ouders niet onvoorwaardelijk voor elkaar hadden gekozen, blijft er altijd een zekere onafhankelijkheid en onverantwoordelijkheid voor elkaar die ik bij andere huwelijken die ik heb gezien vaak miste. Maar dit zal zeker voor een flink deel eigen interpretatie zijn.

Daarnaast zijn mijn ouders volgens mij heel blij dat ze bepaalde dingen juist NIET geregeld hebben, die in een huwelijksacte automatisch wordt bijgevoegd. (wat precies moet je maar aan hen vragen).

Bedoel je nu weer de gemeenschap van goederen?

[Kitten]

Katje schreef:

Bedoel je nu weer de gemeenschap van goederen?

Volgens mij nog wat meer dingen. Mijn ouders stammen nog van een tijd waarin er nog wat extra dingen standaard waren toegevoegd, zoals bijv. achternaam van de vader. Dankzij hen heet ik nu Abma i.p.v. Venderbosch (probeer dat maar eens goed gespeld te krijgen als je het zegt).

Maar die dingen kunnen ook allemaal als je wel getrouwd bent hoor. Ook in de tijd dat jouw ouders trouwden. Bij de geboorteaangifte kun je aangeven of je het kind de naam van de moeder of vader wil geven.

[Kitten]

Katje schreef:

Maar die dingen kunnen ook allemaal als je wel getrouwd bent hoor. Ook in de tijd dat jouw ouders trouwden. Bij de geboorteaangifte kun je aangeven of je het kind de naam van de moeder of vader wil geven.

Dat kon toen niet (1985). Mijn ouders zijn NIET getrouwd (dat was toen nog ongewoon) en ik ben 95% zeker dat ze het hebben nagezocht. Ik heb dus ook daarom ong. 16 jaar officieel geen vader gehad. Pas nadat die wet veranderd was hebben ik en mijn broertjes mijn vader erkend.

Je hebt gelijk, tot 1998 was het standaard de naam van de vader.

[Kitten]

Ik denk dat het gewoon een beetje aan je achtergrond ligt. Het is net zoiets dat ik atheistisch ben opgevoed en het compleet onwerkelijk vind dat mensen een godachtig wezen nodig hebben in hun leven om dingen te verklaren, terwijl gelovigen dat andersom onwerkelijk vinden ("waar geloof je dan in?" werd mijn moeder ooit gevraagd)

[Kitten]

Katje schreef:

Je hebt gelijk, tot 1998 was het standaard de naam van de vader.

Zie?

per piacere schreef:

Ik wil echt heel graag trouwen. Gewoon veel zin om getrouwd te zijn, een huisje, een man, altijd bij elkaar, alles samen doen. En echt ook echt geen angst om gebonden te zijn want hij is ook echt mijn beste vriend en we hebben het zo leuk, dat ik weet dat het nooit leuker dan dit kan worden met iemand anders dus trouwen.

Maar wel beetje intiem, en ik hou niet van dansen dus geen feest ofzo maar uit eten denk ik, zoals Andijvie's bruiloft denk ik, dat lijkt me ook wel iets voor mij.

Oh en wel op huwelijkse voorwaarden, ik denk niet dat we ooit zouden scheiden maar evt. schuldeisers kunnen met huw.vw. alleen mijn geld aanspreken en niet dat van mijn man als ik ooit notaris word + bijbehorende risico's. En ik wil zijn naam, want vind ik wel hip klinken achter mijn voornaam

Als een van ons een eigen bedrijf ofzo zou hebben, dan hadden we ook huwelijkse voorwaarden op laten stellen, in eerste instantie wilden we dat hoe dan ook doen, maar ja, hoe meer we er over gingen denken, hoe stommer we dan vonden We gaan toch nooit uit elkaar en áls we dat wel doen (wat dus nooit het geval zal zijn ) dan zijn we allebei nuchter en volwassen genoeg om er normaal over te doen en er de tijd voor te nemen, geen 'ik wil geld zien!'-gedoe dus.

Ik heb ook echt niet het idee dat m'n leven nu voorbij is ofzo, we hebben allebei ons eigen leven; hij werkt veel, ik studeer en ben daar graag mee bezig. Buiten die dingen om komen onze levens samen, en dat vind ik echt het fijnste dat er bestaat. Natuurlijk, dat kan je ook zonder trouwen hebben, en dat hadden we ook gewoon, maar wij hadden gewoon zin om te gaan trouwen

Andijvie schreef:

Als een van ons een eigen bedrijf ofzo zou hebben, dan hadden we ook huwelijkse voorwaarden op laten stellen, in eerste instantie wilden we dat hoe dan ook doen, maar ja, hoe meer we er over gingen denken, hoe stommer we dan vonden We gaan toch nooit uit elkaar en áls we dat wel doen (wat dus nooit het geval zal zijn ) dan zijn we allebei nuchter en volwassen genoeg om er normaal over te doen en er de tijd voor te nemen, geen 'ik wil geld zien!'-gedoe dus.

Ik heb ook echt niet het idee dat m'n leven nu voorbij is ofzo, we hebben allebei ons eigen leven; hij werkt veel, ik studeer en ben daar graag mee bezig. Buiten die dingen om komen onze levens samen, en dat vind ik echt het fijnste dat er bestaat. Natuurlijk, dat kan je ook zonder trouwen hebben, en dat hadden we ook gewoon, maar wij hadden gewoon zin om te gaan trouwen

Ik vond het van jullie ook helemaal niet gek om te horen dat jullie gingen trouwen, jullie waren al zó lang bij elkaar en zo duidelijk je levens al helemaal aan het delen... weenie, ik dénk dat het bij mij nooit zo gaat worden omdat ik anders in elkaar zit (hoewel je dat natuurlijk nooit weet), en ik weet ook niet hoe het allemaal echt zit bij jullie natuurlijk, maar zo van buiten vind ik jullie als stel echt prettig overkomen, zo ontspannen en zeker en toch duidelijk blij met elkaar, zo zou ik dat ook wel willen hebben. Later, nu nog eventjes de spanning van een nieuw begin

MrsDepp schreef:

Ik vind dat als je gaat trouwen, je leven voorbij is. Zeker als je dan ook nog kinderen krijgt. Je bent dan zo gebonden aan alles en iedereen, ik zou daar echt niet tegen kunnen. Ik houd van mijn vrijheid en ben niet van plan om die aan wie dan ook op te geven. Leven met de dag, dat lijkt me heerlijk. De enige oplossing lijkt me een man, die vaak op zakenreis is . Maarja, dat zeg ik nu. Wie weet hoe ik er over 10 jaar over denk xD

En daarom heb ik vandaag lekker afgesproken met mijn vriendinnen en zijn we heerlijk uit eten geweest, ga ik straks nog wat drinken met een andere vriendin én zit hij nu met zijn vrienden in de kroeg?
Je vrijheid opgeven is iets wat je jezelf aan doet, dat kan een trouwboekje met wat handtekeningen niet

[Volk]

Nala schreef:

Je vrijheid opgeven is iets wat je jezelf aan doet, dat kan een trouwboekje met wat handtekeningen niet

Inderdaad. Vind het altijd raar dat mensen denken dat je je vrijheid opgeeft. In feite veranderd er niks als je trouwt, waarom zou je dan wel je vrijheid kwijt zijn? Ben je toch ook niet als je een vriend hebt?!

[vedetje]

Volk schreef:

Inderdaad. Vind het altijd raar dat mensen denken dat je je vrijheid opgeeft. In feite veranderd er niks als je trouwt, waarom zou je dan wel je vrijheid kwijt zijn? Ben je toch ook niet als je een vriend hebt?!

de vrijheid van te kunnen veranderen van partner?


ik heb nog altijd hed idee dat met het kiezen voor het huwlijk je ook daadwerkelijk voor je partner kiest

dat als je voor grote moeilijkheden komt te staan in je relatie je juist dat ietsje harder zal vechten (hoewel, tegenwoordig met al die scheidingen)

daarnaast vind ik het kerkelijk huwelijk een belofte tegenover God (niets te maken met het verkopen van de vrouw hehe)

en trouwen asocieer ik ook met een familie stichten: een vrouw, een man en kindjes

vedetje schreef:

ik heb nog altijd hed idee dat met het kiezen voor het huwlijk je ook daadwerkelijk voor je partner kiest

Met een relatie kies je toch ook daadwerkelijk voor je partner? En vecht je toch ook voor hem/haar in tijden dat het minder gaat? Dat zou ik iig wel doen.

Maar ik begrijp wel wat je bedoeld en ik vind ook dat er wel een verschil tussen zit en dat verschil geeft meteen aan waarom ik wel met mijn man en niet met anderen getrouwd ben.

Dat je er vrijheid door kwijt raakt vind ik trouwens niet.

Na een relatie van 6 jaar was me wel duidelijk dat we allebei niet meer van partner wilden wisselen en dat we allebei voor de relatie zouden vechten in moeilijke tijden; dus trouwen was geen grote stap. Maar als je daar nog níet zeker van bent, dan kan ik me voorstellen dat je niet wil trouwen omdat dat gewoon niet de basis is die je voor een huwelijk wil hebben. Natuurlijk, je kan best weer scheiden, maar het is vele malen makkelijker om gewoon uit elkaar te gaan (zonder ooit getrouwd te zijn dus) dan om te scheiden.

[Droomz]

Ik wil dus niet trouwen. Vind het overbodig. Kun je net zo goed een samenlevingscontract opstellen. Wel minder romantisch, maar ach.

Ik wil natuurlijk wel trouwen, en ik heb idd wel graag een leeftijd dat ik dat zou willen... een jaar of 26; aangezien ik ook kinderen wil en ik niet te oud wil zijn daarvoor. (Dan ben ik nog een jaar of 45 als ze het huis uit zijn, zeg maar)

Voor de rest droom ik er niet echt over oid... komt nog wel.

Droomz schreef:

Ik wil dus niet trouwen. Vind het overbodig. Kun je net zo goed een samenlevingscontract opstellen. Wel minder romantisch, maar ach.

Ik vond het dus andersom; als je dan toch een samenlevingscontract wil op laten stellen (waarvoor je naar een notaris moet etc), dan kun je net zo goed gewoon gaan trouwen

[Nona]

Hm ja, een samenlevingscontract. Mijn vriend en ik spelen met het idee aan het einde van het jaar te gaan samenwonen. En we hadden het ook over een samenlevingscontract, gewoon om even in overweging te nemen. Wat zijn daar de voordelen van?

Andijvie schreef:

als je dan toch een samenlevingscontract wil op laten stellen (waarvoor je naar een notaris moet etc)

Hoeft niet, hoor.

[zeep007]

Andijvie schreef:

Ik vond het dus andersom; als je dan toch een samenlevingscontract wil op laten stellen (waarvoor je naar een notaris moet etc), dan kun je net zo goed gewoon gaan trouwen

mijn vriend en ik zaten dat dus te overwegen om een contract aan te gaan, maar daar zitten ook weer kosten aan verbonden enzo, dus gaan we trouwen. nee, we zijn nu niet verloofd, ik wil wel netjes gevraagd worden.

[Qimm]

Wij hebben toen een samenlevingscontract gedaan toen we ons huis gingen kopen. Als we gaan trouwen willen we dat góed doen en niet half om half low-budget trouwen.

Katje schreef:

Hoeft niet, hoor.

Voor een samenlevingscontract toch wel? Voor partnerschapsregistratie kan je gewoon naar de gemeente (op zo'n gratis dag kost je dat dan echt niets), maar dat staat dan gelijk aan 'trouwen in gemeenschap van goederen', tenzij je weer naar de notaris gaat om de voorwaarden vast te leggen; maar goed, dan zit je dus weer bij een notaris (natuurlijk ook als je onder huwelijkse voorwaarden gaat trouwen).
Notaris vonden wij te zakelijk

Andijvie schreef:

Voor een samenlevingscontract toch wel?

Nee.

Katje schreef:

Nee.

Voor zover ik weet eisen veel instanties wel een notariele akte als bewijs, dus je kan wel zeggen dat je zelf een samenlevingscontract hebt opgesteld; vaak krijg je pas de rechten wanneer je ook daadwerkelijk een notariele akte hebt. (Ik weet dat dit bij bv. de belastingdienst wel heel makkelijk is; je zet een vinkje en klaar. Misschien is het bij 't kopen van een huis/krijgen van een hypotheek/etc wel lastiger, maar toen waren wij al getrouwd dus dat weet ik ook niet.)

[kastdeur]

shining schreef:

Naar aanleiding van het zwanger-worden-topic vroeg ik me af hoe jullie eigenlijk over trouwen denken .
Wil je ooit trouwen? Ben je al getrouwd? Ben je al plannen aan het maken om te trouwen of is er een bepaalde leeftijd waarop je graag wilt trouwen?
En natuurlijk; wat is voor jou een reden om te trouwen?

Alles wat over trouwen gaat is dus welkom .

Nu nog geen behoefte aan. We wonen samen en dat is prima. Misschien over een paar jaar als we aan kinderen gaan denken..? En als we dan gaan trouwen, dan heel klein en intiem. Zonder hopsafeest en jurk en al die andere afschuwelijke trouwdingen.

Andijvie schreef:

Voor zover ik weet eisen veel instanties wel een notariele akte als bewijs, dus je kan wel zeggen dat je zelf een samenlevingscontract hebt opgesteld; vaak krijg je pas de rechten wanneer je ook daadwerkelijk een notariele akte hebt.

Dat is waar. Maar afgezien van het bewijsrechtelijke aspect is een onderhands contract net zo geldig als een notarieel.