Autisme, test?

Ik heb trekjes van autisme en wil me zsm laten testen. Ik word echt helemaal gek in m'n isolatie. Waar moet ik wezen en wie is mijn contactpersoon?

Ik heb gelezen dat een huisarts dit niet kan doen, máar moet ik beginnen bij mijn huisarts? Ik heb het idee dat mijn huisartsen (2) mijn aandoeningen onderschatten. Zo hebben ze vroeger geen astma bij me kunnen constateren, waar ik bijna dood aan gegaan ben. Ze verhelpen 4 van de 5 keer mijn problemen niet.

Excuses als dit eerder gevraagd is. Ik heb even gezocht, maar ik wil graag een direct antwoord op de hierboven genoemde vragen.

[darkfairy]

ik zou als ik jou was.
eerst naar de huisarts gaan.
die kunnen je doorverwijzen.
naar het ggz.

Zal ik dan meteen tegen de secretaresse zeggen (bij het maken van een afspraak) dat ik doorverwezen wil worden? Zodat de huisarts weet dat ik dat wil? Offff...?

[darkfairy]

dat zou je kunnen doen ja.
dan weten ze alvast waarom je er bent.
het kan altijd helpen.

Bedankt. Ik zal maandagochtend ofzo bellen.

Nog voor de rest: als iemand een slimme opmerking ofzo wil maken, ga je gang xD ik heb er vast wat aan.

[darkfairy]

graag gedaan!.
ok succes alvast.

Je moet inderdaad contact opnemen bij je huisarts. Hij/zij kan je doorverwijzen naar iemand die de diagnose wel zou kunnen spraken (als er inderdaad sprake blijkt te zijn van autisme, anders kan hij/zij je misschien in ieder geval hulp bieden (of weer doorverwijzen) om uit je isolement te komen).

[the unknown 1]

Huisartsen zijn in myn ogen ook nogal prutsers...
Ga gewoon direct naar een specialist.
Huisartsen hebben een sociale functie, wat met mensen praten nzow, & weners hun kleine kwaaltjes ; keelontsteking e.d. te verhelpen..
Ik heb 2 weken met 3 gebroken middenvoetsbeentjes dankzij die man rondgelopen, dus veel vertrouwen zou 'k in zulke mensen niet echt hebben..

Nee zie ik heb dat dus ook vaak. Maar ik zal maar eerst m'n huisarts proberen. Als die moeilijk doet zoek ik een specialist op (ik weet nog niet hoe, maar goed...). Ik heb meerdere malen gelezen dat een huisarts eigenlijk vrij weinig te zeggen heeft over zoiets.

Je hebt sowieso een doorverwijzing nodig. En zo slecht zijn huisartsen niet.

Nou, ik heb dus vanochtend een dubbele afspraak gehad met m'n huisarts. Toevallig heeft hij een zoon die autistisch is. Hij heeft me verwezen naar de GGZ, dus ik kan binnen ong. 3 weken een brief thuis verwachten.
Verder zei hij dat ik 'zonder twijfel' een vorm van autisme heb, nadat ik alles heb uitgelegd. Hij noemde daarbij ook een paar voorbeelden van zijn eigen zoon.

Bedankt allemaal =).

[xxChange]

Fijn dat je huisarts je serieus nam!

[Inanis]

niemand is normaal. en iedereen is normaal.
het hokjes denken moet eruit gefokt worden.

[Balance]

Huh? schreef:

Nou, ik heb dus vanochtend een dubbele afspraak gehad met m'n huisarts. Toevallig heeft hij een zoon die autistisch is. Hij heeft me verwezen naar de GGZ, dus ik kan binnen ong. 3 weken een brief thuis verwachten.
Verder zei hij dat ik 'zonder twijfel' een vorm van autisme heb, nadat ik alles heb uitgelegd. Hij noemde daarbij ook een paar voorbeelden van zijn eigen zoon.

Bedankt allemaal =).

Tenzij die huisarts toevallig ook psychiater is, hoort hij dat helemaal niet te zeggen.

[martijn1985]

Balance schreef:

Tenzij die huisarts toevallig ook psychiater is, hoort hij dat helemaal niet te zeggen.

Inderdaad, hele bizarre uitspraak.

@Inanis: goed idee, we spreken niet meer over een verkoudheid of een griep, niet meer over gebroken benen of over schedelbasisfracturen. Weg met de longemboliën en de asthma's. Voortaan is iemand gewoon "ziek".

[Balance]

Sowieso kan je toch nooit zonder hokjes werken? Hoe moet je dan in godsnaam kiezen voor een bepaalde behandeling, hoe moeten zorgverzekeraars keuzes maken over welke behandeling vergoed moet worden en hoe kun je een vergelijking trekken met andere mensen met dezelfde problematiek?

[Inanis]

martijn1985 schreef:

Inderdaad, hele bizarre uitspraak.

@Inanis: goed idee, we spreken niet meer over een verkoudheid of een griep, niet meer over gebroken benen of over schedelbasisfracturen. Weg met de longemboliën en de asthma's. Voortaan is iemand gewoon "ziek".

je bent niet grappig.

Balance schreef:

Sowieso kan je toch nooit zonder hokjes werken? Hoe moet je dan in godsnaam kiezen voor een bepaalde behandeling, hoe moeten zorgverzekeraars keuzes maken over welke behandeling vergoed moet worden en hoe kun je een vergelijking trekken met andere mensen met dezelfde problematiek?

het hokjes denken moet eruit.. niet de noodzakelijke indeling..
als mensen moeite hebben met bijv taal dan moeten ze daar hulp voor kunnen krijgen zonder dat er een aanwijsbare mentale oorzaak achter schuil hoeft te gaan.
Alle mensen die naar een psycholoog gaan moeten met evenveel respect behandeld worden, de één heeft misschien compulsieve trekjes, de ander komt uit een inrichting ivb met agressiestoornissen.. boeiend, allebei horen ze gewoon respectvol en begripvol behandeld te worden.
maar zo gaat het vaak niet in de praktijk, mensen (ook psychologen en sommige psychiators) maken veel onderscheid en stemmen daar hun houding ten opzichte van iemand op af.

Alleen al hier op het forum wordt er tegen forumbazen anders gediscussieerd dan tegen simpele medeforummers.
En nieuwelingen + jonge lui ontvangen over het algemeen minder respect en begrip dan gerijpte forumleden.

I hope you get my point.

[martijn1985]

Inanis schreef:

je bent niet grappig.

Mooi zo, want ik wil helemaal niet grappig zijn. Ik wil jou de onzinnigheid van je standpunt doen laten inzien.

het hokjes denken moet eruit.. niet de noodzakelijke indeling..
als mensen moeite hebben met bijv taal dan moeten ze daar hulp voor kunnen krijgen zonder dat er een aanwijsbare mentale oorzaak achter schuil hoeft te gaan.

Wat bedoel je met een 'aanwijsbare mentale oorzaak'? En sowieso, op het moment dat iemand moeite heeft met taal dan zit hij toch al in het hokje 'taalproblemen'?

Alle mensen die naar een psycholoog gaan moeten met evenveel respect behandeld worden, de één heeft misschien compulsieve trekjes, de ander komt uit een inrichting ivb met agressiestoornissen.. boeiend, allebei horen ze gewoon respectvol en begripvol behandeld te worden.

No argument there, maar respect opbrengen voor iemand staat los van het stellen van een diagnose

maar zo gaat het vaak niet in de praktijk, mensen (ook psychologen en sommige psychiators) maken veel onderscheid en stemmen daar hun houding ten opzichte van iemand op af.

Dat mag ik hopen ja. Je gaat toch met een kind van 12 niet opdezelfde manier om als met een bejaarde? Zo moet je ook met iemand met angstklachten anders omgaan dan met een schizofrene patient.

Een psycholoog stelt op eenzelfde manier een diagnose als een arts. In dat licht moet je mijn vorige opmerking ook zien. Zonder een zinnige diagnose kun je geen behandeling beginnen. Diagnosticeren (of zoals jij het noemt: hokjesdenken) is het noodzakelijke begin van een oplossing. Ik begrijp dan ook niet hoe jij het begrip respect er bij kunt halen.

[Inanis]

martijn1985 schreef:

Wat bedoel je met een 'aanwijsbare mentale oorzaak'?

een diagnose door iemand wel of niet professioneel zoals: autisme, afasie (vrij onbekend), dyslexie, adhd..
Als ze geen aanwijsbare mentale oorzaak kunnen vinden worden kinderen over het algemeen gewoon als lager begaafd beschouwd en krijgen ze geen extra hulp(middelen) maar worden simpelweg op een laag niveau gezet.

En sowieso, op het moment dat iemand moeite heeft met taal dan zit hij toch al in het hokje 'taalproblemen'?

als mensen dat voortaan gewoon zouden zeggen ipv. een lastige mentale stoornis uit te kramen dan zou het al een stuk vooruit gaan.

No argument there, maar respect opbrengen voor iemand staat los van het stellen van een diagnoseDat mag ik hopen ja. Je gaat toch met een kind van 12 niet opdezelfde manier om als met een bejaarde? Zo moet je ook met iemand met angstklachten anders omgaan dan met een schizofrene patient.

ik ben van mening dat je zowel kind als bejaarde moet proberen te behandelen als een volwassene. geen 'hallo jochie, wat is er met je aan de hand?' dus. bejaarden worden over het algemeen al vrij normaal behandeld. zelfs als ze half dement zijn of anders gehandicapt.

Diagnosticeren (of zoals jij het noemt: hokjesdenken) is het noodzakelijke begin van een oplossing. Ik begrijp dan ook niet hoe jij het begrip respect er bij kunt halen.

mensen inprenten dat ze autistisch zijn of een ander vervelend mentaal probleem hebben dat lastig te behandelen is.. noem ik niet echt probleemverhelpend, mensen hebben positiviteit nodig.

En zoals ik eerder zei, het 'hokjesdenken' (let op het tweede deel 'denken')
moet eruit, niet de noodzakelijke indeling.
Het gaat vooral om het denken in burgerlijke kringen. Let, zat psychologen zijn ook vrij burgerlijk en niet noemenswaardig professioneel.

Inanis schreef:

als mensen dat voortaan gewoon zouden zeggen ipv. een lastige mentale stoornis uit te kramen dan zou het al een stuk vooruit gaan.

Dat iets eenvoudiger klinkt, maakt het niet automatisch ook eenvoudiger.

Een 'taalprobleem' kan meer inhouden en ingewikkelder zijn dan iets wat jij nu als 'lastige mentale stoornis' betiteld. De oorzaak van iets kan bepalend zijn voor de behandeling. Als je hulp gaat bieden zonder te weten wat de oorzaak van iets is (zoals jij voorsteld), dan loop je het risico dat de hulp niet aansluit bij het probleem en dus voor niets is. Dat gaat de samenleving een hele hoop geld kosten en dat lijkt me geen vooruitgang.

bejaarden worden over het algemeen al vrij normaal behandeld. zelfs als ze half dement zijn of anders gehandicapt.

Daar ben ik het (helaas) niet mee eens. (Maar dat lijkt me een andere discussie. )

Inanis schreef:

mensen hebben positiviteit nodig.

Maar wel op een realistische manier. Iemand die daadwerkelijk autisme heeft laten geloven dat hij er met een paar weken therapie vanaf is, is geen oplossing. Sterker nog, ik denk dat het het probleem enkel verergerd: iedere keer hoop krijgen die niet uitkomt is naar mijn mening erger dan een realistisch beeld van iets scheppen. In eerste instantie is dat tweede misschien moeilijker te accepteren en zorgt dat er misschien voor dat iemand zich slechter voelt, maar na verloop van tijd zal het eerste waarschijnlijk voor meer en langdurigere problemen zorgen.

[martijn1985]

Inanis schreef:

ik ben van mening dat je zowel kind als bejaarde moet proberen te behandelen als een volwassene. geen 'hallo jochie, wat is er met je aan de hand?' dus. bejaarden worden over het algemeen al vrij normaal behandeld. zelfs als ze half dement zijn of anders gehandicapt.

Als je kinderen gaat behandelen alsof het kleine volwassenen zijn dan verlies je volledig uit het oog dat kinderen niet alleen kwantitatief maar ook kwalitatief anders zijn dan volwassenen. Kinderen ontwikkelen zich namelijk nog. Let wel, een persoongebonden aanpak betekent niet natuurlijk niet dat je denigrerend met die kinderen om moet gaan. Je moet er echter wel op een andere manier mee omgaan dan met volwassen.

mensen inprenten dat ze autistisch zijn of een ander vervelend mentaal probleem hebben dat lastig te behandelen is.. noem ik niet echt probleemverhelpend, mensen hebben positiviteit nodig.

Wat nou als iemand daadwerkelijk autistisch is? Is het dan handig om die diagnose maar achterwege te laten omdat het niet positief zou zijn?

En zoals ik eerder zei, het 'hokjesdenken' (let op het tweede deel 'denken')
moet eruit, niet de noodzakelijke indeling.
Het gaat vooral om het denken in burgerlijke kringen. Let, zat psychologen zijn ook vrij burgerlijk en niet noemenswaardig professioneel.

Ik begrijp niet helemaal wat je hiermee bedoelt. Klinisch psychologen (want daar gaat het hier over) worden opgeleid om mensen te helpen. Zeker in nederlandse praktijk komt er steeds meer een op maat gesneden behandeling en steeds minder labeltjes plakken. Dat heeft helemaal niets te maken met burgerlijkheid.

[Balance]

Inanis schreef:

je bent niet grappig.


het hokjes denken moet eruit.. niet de noodzakelijke indeling..
als mensen moeite hebben met bijv taal dan moeten ze daar hulp voor kunnen krijgen zonder dat er een aanwijsbare mentale oorzaak achter schuil hoeft te gaan.
Alle mensen die naar een psycholoog gaan moeten met evenveel respect behandeld worden, de één heeft misschien compulsieve trekjes, de ander komt uit een inrichting ivb met agressiestoornissen.. boeiend, allebei horen ze gewoon respectvol en begripvol behandeld te worden.
maar zo gaat het vaak niet in de praktijk, mensen (ook psychologen en sommige psychiators) maken veel onderscheid en stemmen daar hun houding ten opzichte van iemand op af.

Alleen al hier op het forum wordt er tegen forumbazen anders gediscussieerd dan tegen simpele medeforummers.
En nieuwelingen + jonge lui ontvangen over het algemeen minder respect en begrip dan gerijpte forumleden.

I hope you get my point.

Eerlijk gezegd snap ik helemaal niks van jouw punt.
Dus jij wil enkel op gedragsniveau kijken zonder te kijken wat de achterliggende oorzaak is? Iemand met autisme kan je niet zomaar dezelfde logopedische behandeling geven als iemand met een spraaktaalstoornis of iemand die slist, om maar een paar voorbeelden te noemen. Terwijl ze allemaal een taalprobleem hebben. Het is juist goed om te weten wat de achterliggende verstoring is, zodat je gericht een plan kan opzetten om die verstoring te verhelpen en (ook als je de verstoring niet kan verhelpen) om alles uit de kast te halen wat in iemands mogelijkheden ligt. En voor dat laatste moet je dus eerst iemands mogelijkheden weten. En dat is dan weer mogelijk door alle ervaring die we hebben met mensen uit 'hetzelfde hokje'. Hokjes denken draagt in die zin waanzinnig bij aan het succes van een behandeling.

Sterker nog, ik vind het totaal niet fair tegenover een autist om niet in hokjes te denken. Want dan zou je van hem hetzelfde verlangen als van iemand met een andere stoornis. Terwijl: zijn brein zit anders in elkaar, waardoor hij andere mogelijkheden en beperkingen heeft en waardoor je verwachtingen gaat scheppen waar hij nooit van z'n leven aan zal kunnen voldoen. Dat tast niet alleen het behandelsucces aan, maar ook de kwaliteit van zijn leven.

Dat iedereen respect dient te ontvangen ben ik overigens met je eens, maar van wat ik in de zorg gezien heb gebeurt dat ook. Er zal wel eens een uitzondering zijn, maar dat toont niet direct het falen van het systeem aan.
Daarnaast heeft dat totaal niks te maken met hokjesdenken toch? Of vind jij het classificeren naar kind - jongere - volwassenen - bejaarde ook al hokjesdenken? In dat geval ben ik het totaal met je oneens als je vindt dat we hen vervolgens allemaal maar als volwassenen moeten behandelen en aan moeten spreken. Want ook daar is de ontwikkeling van het lichaam en brein dusdanig van belang voor het succes van de behandeling, dat je dat mee moet nemen in je plan van aanpak.

[Inanis]

laat maar, jullie hebben gelijk.
ik zat weer eens op het verkeerde pad.