En Fin

[Noinin]

En Fin

En toen was het over-
gestoken, je keek niet meer om,
of dat zei je maar ik zag je
tussen je wimpers gluren
naar wat je blik ook maar vinden kon

van mijn huid, je verleidde me met
je verdriet, mijn schuld vergroot door
het glas van je tranen. Het deed je
dingen anders zien, mijn gezicht
opeens niet langer mooi

maar vol bedrog, of zo
hield je jezelf voor. Want recht
mijn waarheid in de ogen
kijken was onmogelijk,
het zuur van verloren tijd
brandde zich door je pupil

en zo verwrong jij je
tot de nar van mijn koninkrijk;
je beeldde alles uit,
deed na hoe ik fout
op fout stapelde en hoe

het einde van ons
bij mij begon. Ik kan
enkel hopen dat je
gerechtvaardigheid je
verder brengt dan de liefde

die ik je zo vrij
en onbezonnen schonk.

[Dingaantouwtje]

Jeetje, erg mooi!

[Vogelvrij]

Ja, ik vind het ook erg goed Ik dacht eerst dat je misschien iets meer metaforen of zo zou kunnen gebruiken, maar aan de andere kant vind ik die concrete beelden juist erg mooi, en het beeld met die nar juist wat minder. Ik vind 'of dat zei je' en 'of dat hield je jezelf voor' erg goed, het geeft zo goed aan dat de liefde is misgegaan, dat er geen vertrouwen meer is.

[Noinin]

Dank voor de reacties. Dit was een van die zeldzame gedichten die zichzelf schreef.

Vogelvrij, gewoonlijk gebruik ik inderdaad meer metaforen/abstracties in mijn gedichten. Dit gedicht is concreter geworden omdat het ook n.a.v. een concrete situatie is geschreven. Voor mij past de nar goed, de "je" verlaagd zichzelf tot een tragi-komisch figuur waarvan je niet weet of je erom moet lachen of huilen.

Het is goed om te weten dat anderen schoonheid kunnen vinden in de verwoording van mijn ellende. Zo is alles weer iets tot nut..