Problemen met zelfbeeld..

[ikkuh15]

Heejj,

Heb even de behoefte om van me af te schrijven en ik hoop dat iemand een tip of idee heeft, of bijvoorbeeld de zelfde ervaringen...
Ik loop er namelijk al heel lang tegenaan dat ik te onzeker ben. Met studie stoppen door onzekerheid, veel alleen thuis zitten, omdat ik niet een groepssport durf te doen etc.
Nu ben ik een paar weken terug begonnen met emdr om bepaalde gebeurtenissen te verwerken, omdat ik hoopte dat ik daardoor ook minder negatief over mezelf zou gaan denken. Nu is na 4x emdr gebleken dat het niet werkt, omdat ik de gevoelens blokkeer en we daardoor dus niet verder komen. Ze wil me nu wel doorverwijzen naar een tweedelijns.(maar ik weet niet of ik dat nog wel wil)

Maar om even to the point te komen: het probleem waar ik steeds tegenaan loop, is dat ik mijn zelfbeeld niet durf te veranderen, omdat ik bang ben dat het de waarheid is. Ik kan toch niet positief over mezelf gaan denken, als ik echt niets waard ben? En daar twijfel ik dus steeds over...
1) Ik ben echt waardeloos/stom/niets waard en mijn zelfbeeld klopt dus. Dus ik kan er niets aan veranderen, want het is de waarheid dat ik zo ben. (En dan is het misschien maar beter om overal mee te stoppen. Met leven, bedoel ik dan.)
2) Ik ben ook gewoon oké zoals ik ben en moet eraan gaan werken om dat over mezelf te gaan denken en voelen.

Het maakt het zo lastig, want hierdoor blokkeer ik dus gevoel en loopt de therapie ook steeds vast. Maar wat moet ik dan? Hoe kom ik er ooit achter? Ik heb al gesprekken gehad en nu dus ook emdr, maar telkens weer loopt het hierop vast. Ik moet zelf willen veranderen, maar dat willen, dat is juist het probleem.
En gewoon werken aan veranderen van positief zelfbeeld, dat werkt dus niet, want dan ben ik even bezig en dan wordt ik zo bang dat ik positief over mezelf ga denken, terwijl ik waardeloos ben, dat ik dan opeens weer met alles stop.

Owww, iemand misschien tips over wat ik kan doen? Herkenning?

Thanx alvast! Xx

[kroot]

Een en al herkenning hier. En inderdaad zoals je schrijft: zodra ik positiefachtig denk, gaat het ook weer mis, omdat ik niet positief over mezelf kan denken omdat ik niets waard ben.
Probeer anders eens om elke dag iets positiefs over jezelf op te schrijven. En dat kan echt al heel erg klein zijn. Doe navraag bij anderen over jezelf. Ze zullen vast niet allemaal liegen.
Dit tot zover, misschien komt er nog meer inspiratie.

[ikkuh15]

@Kroot: Thanx voor je reactie!!
Op de een of andere manier is de herkenning ook fijn. Al is het niet fijn dat je hetzelfde denkt en voelt, maar toch het gevoel dat er meer zijn die hetzelfde denken. Want kreeg bij emdr echt helemaal het gevoel dat ik raar ben..
Het is echt lastig hé, positief over jezelf gaan denken, als je jezelf waardeloos vind..Weet dus ook niet hoe dat cirkeltje doorbroken moet worden. Heb jij momenteel iets van therapie, of wil je er niet meer echt aan werken?
Ik was begonnen met elke dag iets positiefs over mezelf opschrijven, maar kwam elke dag niet verder dan 1 á hooguit 2 mini-puntjes die veelal elke dag hetzelfde waren. Soms schrijf ik ook wel gewone positieve punten op, zoals "gezellig gehad op verjaardag", "genoten van 't zonnetje" etc. Maarja, dat maakt alleen dat ik positiever over de dag denk, dan echt over mezelf. Maar elke dag iets positiefs over mezelf moet ik misschien nog maar wat actiever mee aan de slag. (Maarja, als ik dat dus "wil" en "durf".)
Toen ik opgenomen was, heb ik veel navraag gedaan bij anderen, dat was toen echt heel fijn en heeft mij toen ook wel geholpen. Maar nu op school enzo, komt het toch wel raar over als ik iets ga navragen, denk ik. Alleen misschien eens aan vriendinnen ofzo.
Doe jij zulke dingen nu ook nog & helpt het voor jou?
In ieder geval thanx voor je reactie!!

[Mevrouw Lul]

Maar waarom vind je jezelf zo waardeloos dan? Ik kan me daar echt helemaal niets bij voorstellen want je bent toch zelf alles wat je hebt zo'n beetje? Je kunt het, neem ik aan, niet oneens zijn met jezelf dus in je eigen gedachten moet je je sowieso kunnen vinden. Dan lijkt me ook dat je achter je eigen mening, oordeel, gevoel staat. Ok, dan misschien je handelen, maar waarom zou je iets anders doen dan je wilt doen? Dat zal het dus waarschijnlijk ook niet zijn. Dus wat is het dan aan jezelf waar je het niet mee eens bent?

Ik realiseer me dat je hier niet zoveel aan hebt maar ik probeer het echt te begrijpen en misschien kan ik er dan iets zinnigers over zeggen. Misschien helpt het om wat minder met jezelf bezig te zijn. Klinkt een beetje gek, maar waarschijnlijk zit je in iedere situatie te denken over wat en hoe je doet en mis je daardoor het moment zelf. Probeer wat meer in het 'nu' te zijn en dingen te ervaren zonder bewust na te denken.

[Neko*]

Ik ben ooit met een lijstje begonnen, niet zozeer omdat ik een slecht zelfbeeld heb, maar omdat ik niet kon relativeren mbt mezelf. Dus als ik slecht in mijn vel zat, ging ik ook alles daarop betrekken. Met als gevolg dat ik dus ook negatief over mezelf ging denken en dat niet meer kon relativeren. Omdat ik me op dat moment een slechte/saaie/stomme vriendin voelde, vond ik dat ik meteen dat áltijd was. Terwijl je ook best gewoon een keer een rotmoment mag hebben zonder dat je dat meteen een slechte vriendin maakt, maar dat kon ik dan dus niet zien.

Dus keek ik elke week op vrijdag wat ik deze week voor positiefs over mezelf had ontdekt, of had gedaan. Je kan hiervoor complimenten nemen die je kreeg (zo was het eerste wat ik opschreef dat ik goed kon masseren, omdat iemand dat tegen me had gezegd), maar beter nog dingen die je echt zelf gevoeld hebt die week (bijvoorbeeld dat je voor je vrienden klaar staat, omdat die ene vriendin je hulp nodig had).
Voor mij gaf dit een stukje relativering. Dat als ik me waardeloos en nutteloos en vervelend voelde, dat lijstje kon bekijken en tegen mezelf kon zeggen "zie je wel, ik was toen wel een goede vriendin, dus dan is dat nu niet in ene veranderd". Het hoeven niet allemaal grote dingen te zijn, al is het dat je vindt dat je een leuke lach hebt. Alles telt.

Wat je zegt over positieve dingen zeggen over de dag die je gehad hebt, die kan je ook naar jezelf toe draaien. Dat je dus niet zegt "ik heb een gezellige dag gehad" maar "je kan lol met mij hebben" of "ik ben een sociaal persoon". Misschien heb je er wat aan, maar ik moet eerlijk toegeven dat het wel doorzettingsvermogen kost om dat consequent te gaan (en blijven) doen.

[JustADreamer]

Als jij het gezellig hebt gehad op een verjaardag dan ben je dus blijkbaar sociaal, want actie geeft reactie. En zo heb je al weer een pluspunt.

Verder weet ik ook niet zo heel veel te zeggen, want ik ken je verder niet. Maar volgens mij onderschat jij jezelf echt gigantisch!

[kroot]

waarvoor was je opgenomen? En inderdaad navragen kan prima bij vriendinnen, je hoeft dat echt niet bij al je klasgenoten te doen.
Wat ik me nog afvroeg: is er voor jou verschil tussen zelfbeeld en lichaamsbeeld. Anders gezegd: heb je ook een negatief lichaamsbeeld?
Ik heb op het moment therapie al best lang. En nu zijn we ook het accent aan het leggen op lichaamsbeeld/zelfbeeld. Ik moest van mijn therapeut ook die dingen opschrijven en later gaan navragen. Het stomme is: ik ben er nog niet mee begonnen! Ik wil en durf het ook niet. Straks komt er uit dat ik toch een stom, dik en waardeloos mens ben...
Maar voornemen voor vandaag: ik ga er mee beginnen.
En wat Neko zegt: als je een gezellige verjaardag hebt gehad, betekent dat dat mensen je waarderen en aardig vinden omdat ze lol met je kunnen hebben.

[ikkuh15]

Thanx voor jullie reacties! Echt fijn dat ik het hier even kwijtkan en jullie met adviezen komen!!

@ Mevrouw Lul: Ik heb niet het gevoel dat ik ben, zoals ik zou willen. Ik heb wel een beeld van hoe ik wil zijn, maar hoe ik in werkelijkheid ben, is heel anders. En mezelf zoveel veranderen dat ik aan dat ideaalbeeld voldoe, dat is echt zo goed als onmogelijk, omdat dat nogal tegenovergesteld aan mij is.
En er zijn wel meningen e.d. waar ik naar handel, maar het totale beeld blijft dat ik niet ben, zoals ik graag zou willen zijn.
Dat ik minder ermee bezig moet zijn wat anderen denken en wat ik doe enzo, dat zou ik inderdaad wel moeten doen. En misschien helpt het ook wel om dat te doen. Ik ben meestal niet echt in het “nu”, omdat ik zoveel loop te piekeren en mezelf beoordelen. Maar ik ga eens proberen of het me lukt om daar gewoon over het algemeen minder mee bezig te zijn. Dat is weer eens iets anders dan proberen het negatieve om te draaien naar positieve.

@Neke: Wat fijn dat bij jou de positieve punten opschrijven zoveel geholpen heeft! Ik denk inderdaad wel dat het kan helpen, ik heb soms ook wel het gevoel dat het me helpt, alleen dat beangstigd me dan zo, dat ik ermee stop.
Maar het is wel goed zo’n lijstje met positieve dingen!
De gewone positieve dingen van een dag opschrijven vind ik makkelijker, want ik vind een gezellige dag toch weer anders dan als ik zeg dat je met mij lol kunt hebben of dat ik een sociaal persoon ben. Want in die laatste twee geloof ik dan weer echt totaal niet! Ik vond het meer gezellig met hén, maar kan me niet voorstellen dat zij het ook gezellig met míj vonden..

@JustAdreamer: Dat ik dan sociaal ben, dat vind ik lastig om te denken, want zoiets geloof ik dus echt totaal niet…Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik sociaal of gezellig ben, dat ik het met hen gezellig vind is wat anders dan dat ze het met mij ook gezellig vinden. Zoiets.

@Kroot: Ik was opgenomen voor een eetstoornis, maar dat is alweer een aantal jaar geleden.
Mijn lichaamsbeeld is ook niet echt positief. Vind mezelf ook lelijk enzo, maar ik heb wel het gevoel dat ik daar minder last van heb. De gedachte dat ik stom en niks waard ben, daar loop ik meer tegenaan. Maar daar valt uiterlijk opzich ook onder, dat is gewoon allesomvattend.
Oehh, zo lastig is dat, hé! Je kunt wel dingen op gaan schrijven en navragen, maar het is voor jezelf zo eng om erachter te komen wat er dan uitkomt. Geloof je wel wat mensen dan gaan zeggen? Maar wel supergoed dat je ermee gaat beginnen!! Succes!! Is het voor vandaag al gelukt?

[Mevrouw Lul]

ikkuh15 schreef:

En misschien helpt het ook wel om dat te doen. Ik ben meestal niet echt in het “nu”, omdat ik zoveel loop te piekeren en mezelf beoordelen. Maar ik ga eens proberen of het me lukt om daar gewoon over het algemeen minder mee bezig te zijn. Dat is weer eens iets anders dan proberen het negatieve om te draaien naar positieve.

Op het moment dat je bezig bent met het negatieve naar het positieve keren, ben je er mee bezig en dat alleen geeft het bestaansrecht. Waar je energie in stopt, dat wordt groter. Dus misschien is het inderdaad een idee om een andere insteek te nemen en je bezig te houden met hoe je in het 'nu' kunt zijn want als je dat bent, kun je niet piekeren. Natuurlijk blijven die gedachten bij je opkomen maar dan kun je dat proberen in de koelkast te zetten en je meer bezig te houden met de ervaring die je op dat moment hebt want als je maar zit te piekeren, dan maak je niets echt 100% mee, toch? Dus misschien moet je niet per se de nadruk leggen op het veranderen van je zelfbeeld, maar op het veranderen van hoe je de dingen ervaart.

[fractuur]

ikkuh15 schreef:

@ Mevrouw Lul: Ik heb niet het gevoel dat ik ben, zoals ik zou willen. Ik heb wel een beeld van hoe ik wil zijn, maar hoe ik in werkelijkheid ben, is heel anders. En mezelf zoveel veranderen dat ik aan dat ideaalbeeld voldoe, dat is echt zo goed als onmogelijk, omdat dat nogal tegenovergesteld aan mij is.
En er zijn wel meningen e.d. waar ik naar handel, maar het totale beeld blijft dat ik niet ben, zoals ik graag zou willen zijn.

Misschien een open deur hoor, maar is het niet verstandig om dat ideaalbeeld te veranderen, of iig het huidige zelfbeeld op de lange baan te schuiven? Wat dat betreft is het net zoals met afvallen; als je in een keer 20 kilo kwijt wil kom je daar nooit aan zonder dat je a. ongezond bezig bent of b. je direct weer terug stuitert. Zodra je je per zoveel weken doelen gaat stellen die je wel kunt halen (elke week een kilo oid) gaat het een stuk beter. Je hebt eerder bevestiging en dat werkt dan weer positief voor je zelfvertrouwen.

En voor nu: bekijk welke kleine dingen je zou willen veranderen. Dat slechte zelfbeeld is niet in één keer weg en het scheelt heel veel stress als je daar rekening mee houdt. Misschien is het doodeng om op een sport te gaan of een andere hobby te zoeken, maar kijk wat je het best ligt (als je er aanleg voor hebt of de basisregels al kent hoef je je iig geen zorgen te maken dat je het niet kan) en begin met meetrainen. Volop meedoen met wedstrijden kan altijd volgend seizoen nog. Mocht een teamsport te veel van het goede zijn kan je misschine beter beginnen met een individuele sport als tennis. Wél met andere trainen, maar niet direct hoeven samen te werken.

Succes iig, volgens mij kan je er prima bovenop komen.

[Neko*]

ikkuh15 schreef:

@Neko: Wat fijn dat bij jou de positieve punten opschrijven zoveel geholpen heeft! Ik denk inderdaad wel dat het kan helpen, ik heb soms ook wel het gevoel dat het me helpt, alleen dat beangstigd me dan zo, dat ik ermee stop.
Maar het is wel goed zo’n lijstje met positieve dingen!
De gewone positieve dingen van een dag opschrijven vind ik makkelijker, want ik vind een gezellige dag toch weer anders dan als ik zeg dat je met mij lol kunt hebben of dat ik een sociaal persoon ben. Want in die laatste twee geloof ik dan weer echt totaal niet! Ik vond het meer gezellig met hén, maar kan me niet voorstellen dat zij het ook gezellig met míj vonden..

Natuurlijk is dat makkelijker, maar daar gaat het juist om. Ik schreef ook vaak dingen op waar ik het dan toch niet echt helemaal mee eens was. Maar die uiteindelijk wel waar bleken te zijn. Wat JustADreamer al zegt; actie geeft reactie. Als jij niet gezellig/sociaal zou zijn, zouden zij ook niet gezellig/sociaal tegen jou doen. En ook hierbij kan je altijd navraag doen voordat je het aan je lijstje toevoegt.

Zoals ik al zei, het is niet makkelijk, maar het helpt echt (bij mij tenminste). Je moet alleen door die angst heen. En het gewoon volhouden. Het is niet zo dat je binnen een maand al resultaat zal zien, dat had ik ook niet. Maar de aanhouder wint!

[Sneeuwwitje]

Wat goed dat je hulp zoekt!
Ik had hier een jaar geleden echt enorm veel last van. Ik ben op een teamsport gegaan, maar het hielp helemaal niks. De mensen negeerden me en ik voelde me hierdoor steeds slechter.
Het heeft geen tot weinig nut om dingen van buitenaf als oplossing te zien. Je kunt inderdaad wel zeggen dat je gewoon op mensen moet afstappen en het allemaal beter gaat, maar dit is helaas niet waar.
Alles komt van binnen en is in feite jouw keuze. Jij kiest ervoor om dingen aan de negatieve kant te zien, net zoals anderen ervoor kiezen om de positieve kant te zien.

Wees je ervan bewust dat je op elk moment van de dag je kunt voelen hoe je wilt. Als je je even niet zo goed voelt, zoek dan een manier waarop je je beter kunt voelen. Zet een mooi muziekje op en maak het alleen maar beter.
Je hebt het zelf in de hand. Misschien is het niet helemaal duidelijk, ik vind het moeilijk om te verwoorden maar het heeft mij zelf heel erg geholpen.
Lijstjes maken met positieve punten kan goed uitpakken, maar ook onecht aanvoelen wat bij mij het geval was.
Wat mij heel erg hielp was inderdaad het feit dat je overal eigen keuzes over maakt, en dat alleen ík de belangrijkste persoon op aarde bent. Zoek geen waardering van anderen, vind het bij jezelf. Je bent goed genoeg als jij dat vindt en je hebt niemand nodig om dat te bevestigen.
Ik hoop dat je het een beetje snapt. Ik wil je graag helpen!

[Mevrouw Lul]

Sneeuwzwart schreef:

Wat mij heel erg hielp was inderdaad het feit dat je overal eigen keuzes over maakt, en dat alleen ík de belangrijkste persoon op aarde bent. Zoek geen waardering van anderen, vind het bij jezelf. Je bent goed genoeg als jij dat vindt en je hebt niemand nodig om dat te bevestigen.
Ik hoop dat je het een beetje snapt. Ik wil je graag helpen!

Grote eens .

[fractuur]

Sneeuwzwart schreef:

Wat goed dat je hulp zoekt!
Ik had hier een jaar geleden echt enorm veel last van. Ik ben op een teamsport gegaan, maar het hielp helemaal niks. De mensen negeerden me en ik voelde me hierdoor steeds slechter.
Het heeft geen tot weinig nut om dingen van buitenaf als oplossing te zien. Je kunt inderdaad wel zeggen dat je gewoon op mensen moet afstappen en het allemaal beter gaat, maar dit is helaas niet waar.
Alles komt van binnen en is in feite jouw keuze. Jij kiest ervoor om dingen aan de negatieve kant te zien, net zoals anderen ervoor kiezen om de positieve kant te zien.

Ook met sport is het een keuze. Je moet niet gaan sporten omdat je denkt dat het daarna direct beter gaat omdat externe factoren jouw leven weer geweldig gaan maken. In lijn met de rest van je verhaal zal je ook de keuze moeten maken om verschillende dingen positiever in te zien en daarbij moet je het ook aandurven stappen te nemen. Gewoon omdat je anders niet vooruit komt. Net zoals de TS ook naar dat feestje is gegaan omdat ze het leuk vond of iig een positief gevoel kreeg erbij.

[Sneeuwwitje]

Ja dat denk ik ook ^
Wat ik bedoel is dat het niet automatisch gaat en er geen zekerheden zijn. Het moet echt van jou komen. Ik dacht bij voetbal dat ik gelijk vriendinnen zou maken maar dat kan ook zonder voetbal, als het maar van jóu komt.

[JustADreamer]

ikkuh15 schreef:

Thanx voor jullie reacties! Echt fijn dat ik het hier even kwijtkan en jullie met adviezen komen!!


@JustAdreamer: Dat ik dan sociaal ben, dat vind ik lastig om te denken, want zoiets geloof ik dus echt totaal niet…Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik sociaal of gezellig ben, dat ik het met hen gezellig vind is wat anders dan dat ze het met mij ook gezellig vinden. Zoiets.

Als er één iemand op een feestje niet gezellig sleurt dat meestal de hele sfeer van het feest naar beneden. Dus als jij geen sociaal mens zou zijn, die sociaal op anderen reageert, dan zouden anderen daar ook weer negatiever door worden, en die reageren ook weer minder sociaal en zo zou een feest nooit gezellig kunnen zijn. Zoiets... Maar dan duidelijker uitgelegd Daarbij, als je zelf niet in een sociale bui bent dan kan een feest nog zo gezellig zijn, je zou het niet opmerken...

[mp33]

Ok,

Stel nou eens:

Dat je ontdekt dat je geadopteerd bent
Dat je vader op papier je vader niet is
Dat je adoptie ouders ook -maar- hun best doen

Dat je te dun of te dik bent
Dat je sportief wil zijn, maar eigennlijk meer erg lui

Dat je wel slim bent, maar je hele leven al hoort dat het er niet uitkomt
Dat je geen enkele school hebt / kunt afmaken
Dat je het echt allemaal wel goed bedoelt, maar mensen dat niet zien
Dat mensen daardoor denken dat je de zaak belazerd, manipuleert etc

Dat je elke relatie op een gegeven moment eng dichtbij vind komen
Daardoor nooit lang met iemand kan zijn

Dat je twijfelt of het bindings-angst of verlatingsangst is

Dan denk ik wel eens: zelfbeeld: me R- %@$#%@-T

Ben ook niet zo van de therapie, wat stel nou dat zo'n therapeut er achter komt dat je inderdaad niet zo veel voorstelt, wat moet ie dan tegen je zeggen?

Niet zo lang geleden eens tarot kaarten laten leggen, was erg nieuwsgierig wat daar uit zou komen. JA ja, zo maar lukraak kaarten trekken uit een stapel en daar kom "IK " dan uit.
Mijn karakter dat door toeval opeens op tafel ligt. IS gewoon interpreteren, en vaag lullen of algemeenheden zeggen. NEt zoals de horoscoop in de privé in de laatste week van de maand: "U zult deze week iets met geld hebben". JA, me L-3@#$-L, heel NEderland heeft e laatste week van de maand te weinig geld, of te veel omdat ie een meevaller heeft.

NEe, die tarot kaarten legster (mooie vrouw trouwens, maar ikdurfde niet te flirten) zei dat ik er WAS. Ik hoef dus niets meer. Niet dat ik geen ambtie meer nodig zou moeten hebben, maar mischien is mijn doel wel -middelmatigheid- , of -onderprikkeling- -onderprestatie- .

Sindsdien is het niet makkleijker, maar wel adners, en het gekke is, dat ik nu toch wel vaker zulke mensen spreek, vrienden die allemaal succes hebben, of niet, maar dat zelf dan weer anders zien (hoogbegaafd, maar sociaal minder of zo), of mensen die ook nooit een studie afgemaakt hebben, maar alles zogenaamd autodidact doen.

Waar wil naar toe? JA, ben bijna de weg kwijt in mijn eigen verhaal ...

Misschien is et niet fijn dat je zelfbeeld niet goed is, als je dat denkt, maar aan wie kun je nou vragen of toetsen dat het zelfbeeld niet klopt? Zolang je niet geestelijk gestoord bent, (sorry voor de botte opmerking) , of onder invloed van drugs of alcohol de hele tijd,
dan is er toc nix mis met je?

Iedereen ziet jou toch anders, wat je daar zelf van denkt, maakt niet uit.

Hoe ge het ook klinkt: als alles mislukt in je leven, of je bent niet gelukkig, misscien is dat dan de bedoeling, dat je dat moetr leren dat het niet zo erg is. Dat je gewoon toch een vriend of vriendin voor iemand kan zijn, of een vrijwilliger bij een kinderboerderij (ik zeg maar wat) en dat de kinderen het leuk vinden om je te kennen (het meisje van de pony's op de kinderboerderij).

Kort: als je helemaal alleen zou zijn, niemand op de wrereld: kun je dan een laag zelfbeeld hebben?

Nou, ik stop maar eens, lijkt me goed

[kroot]

Sneeuwzwart schreef:

Wat goed dat je hulp zoekt!
Wat mij heel erg hielp was inderdaad het feit dat je overal eigen keuzes over maakt, en dat alleen ík de belangrijkste persoon aarde bent. Zoek geen waardering van anderen, vind het bij jezelf. Je bent goed genoeg als jij dat vindt en je hebt niemand nodig om dat te bevestigen.

Hier geloof ik dus echt niet in, of ben ik het iig niet mee eens. Het is toch een onwijs egoïstische denkwijze als je vindt dat jijzelf de belangrijkste persoon op aarde bent. Ik vind juist al dat ik te weinig aan andere denk, en doordat ik depressief ben al vaak genoeg alleen maar aan mezelf denk...maar misschien zie ik dit verkeerd...

@ikkuh: nee, ik geloof echt lang niet altijd wat mensen dan tegen me zeggen. Maar ze zullen toch ook niet allemaal liegen...maar ik vind het echt een dilemma! En een positief ding verzinnen: gisteren heb ik er over nagedacht, ik kon werkelijk niets bedenken wat positief was. Voor vandaag misschien positief dat ik bij mijn ouders ben langs geweest (maar ik weet niet echt of dat een goed punt is)

[ikkuh15]

Bedankt voor jullie reacties weer!!
MevrouwLul: Het voelt inderdaad wel fijner om er juist niet zo mee bezig te zijn. Ik merk ook wel dat als ik bezig ben met therapie ik me juist alleen maar rotter ga voelen. Maar ik denk wel dat dat nodig is om het beter te laten gaan.
Maar inderdaad is het (iig voor nu) wel goed om er juist niet zo mee bezig te zijn!

Fractuur: Zorgen dat ik zo wordt als het ideaalbeeld, dat is zo goed als onmogelijk, omdat dat gewoon totaal tegengesteld is aan wat en hoe ik nu ben.
Weer op een hobby of sport gaan is inderdaad wel iets wat ik wil en moet gaan doen. Ik heb alleen het gevoel dat ik echt nogal slecht ben in sport, dus voor nu is dat echt nog heel moeilijk. Ik ben wel aan het kijken of er andere studentenverenigingen zijn die mij aanspreken.

Neko: Hm, opzich zou je inderdaad wel denken dat als ik echt totaal niet gezellig/sociaal ben, dat ze me dan niet meer vragen. Denk ik.
En inderdaad zullen de lijstjes pas helpen als je er al tijdje mee bezig bent! (vind het alleen lastig om vol te houden, want zodra ik positiever over mezelf ga denken, dan vind ik dat zó stom van mezelf. Want: ik ben niks waard, hoe durf ik het dan ooit om positief over mezelf te denken?!)

Sneeuwzwart: Wat goed dat jij er nu anders in staat!
Het zou inderdaad wel zo kunnen zijn dat het eraan ligt, hoe je het zelf ziet. Want vaak is het ook mijn eigen interpretatie natuurlijk.

JustAdreamer: Wel fijn dat je het zo verwoord, want opzich heb je inderdaad wel gelijk dat als ik echt totaal ongezellig was, ik het misschien ook wel verpest zou hebben. Maar toch, het lijkt zo onlogisch, ofzo. Maar waarschijnlijk heb je wel gelijk en vind het iig wel fijn om zo'n tegenbeeld te horen.

mp33: "Ben ook niet zo van de therapie, wat stel nou dat zo'n therapeut er achter komt dat je inderdaad niet zo veel voorstelt, wat moet ie dan tegen je zeggen?" Ohh, daar heb ik ook zoveel over nagedacht...
Toen emdr stopte vroeg ze ook of ik nu wel geloofde dat ze mij niet doorverwees, omdat ze mij stom vind, maar die angst zit er inderdaad wel. Zie je wel, zij vind mij ook stom en is zo lekker makkelijk van mij af.
Tja, als ik realistisch nadenk, dan zou ik inderdaad ook denken dat er niemand is die écht niks waard is. Alleen blijft het anders voelen en kan ik het me gewoon niet voorstellen dat ik oké ben.

Kroot: Nee, de anderen zullen inderdaad vast niet allemaal liegen (tegen iemand anders kan ik het makkelijk zeggen, maar voor mezelf geloof ik het niet), dus inderdaad is het wel zo goed als je er gewoon echt in gelooft! Zeker als iets door meerdere mensen gezegd wordt, dan kun je er wel vanuit gaan dat het echt waar is!
Jaa, lastig positieve punten. Ik vind het vooral lastig als het echt iets over mij moet zeggen, als dat niet hoeft, dan lukt het me altijd wel..
Maar dat je bij je ouders langs bent geweest, dat is ook wel een positief punt lijkt mij, hoor. Dus dan heb je er al één!

[JustADreamer]

kroot schreef:

Hier geloof ik dus echt niet in, of ben ik het iig niet mee eens. Het is toch een onwijs egoïstische denkwijze als je vindt dat jijzelf de belangrijkste persoon op aarde bent. Ik vind juist al dat ik te weinig aan andere denk, en doordat ik depressief ben al vaak genoeg alleen maar aan mezelf denk...maar misschien zie ik dit verkeerd...

@ikkuh: nee, ik geloof echt lang niet altijd wat mensen dan tegen me zeggen. Maar ze zullen toch ook niet allemaal liegen...maar ik vind het echt een dilemma! En een positief ding verzinnen: gisteren heb ik er over nagedacht, ik kon werkelijk niets bedenken wat positief was. Voor vandaag misschien positief dat ik bij mijn ouders ben langs geweest (maar ik weet niet echt of dat een goed punt is)

Juist nu ik meer aan mezelf denk, en aan wat ik nodig heb/aankan/waar mijn grenzen liggen, kan ik ook meer betekenen voor anderen. Je hoeft jezelf niet weg te geven, je hoeft niet op ieder verzoek 'ja' te antwoorden. Ook als je af en toe eens 'nee' zegt waarderen mensen je nog steeds. Dat ik de belangrijkste persoon ben in mijn leven vind ik vrij logisch, zonder mij zou mijn leven niet bestaan. En daarom wil ik ook ten alle tijden mezelf kunnen zijn, want als ik iemand anders speel, wie leidt dan MIJN leven? Beetje vaag uitgedrukt misschien, maar goed.

Wat een ander van mij denkt doet er niet zo veel meer toe, ik kan en wil niet aan iedereen zijn verwachtingen voldoen. Ik heb mezelf volledig geaccepteerd zoals ik ben, met alle plus- en minpunten. Ik weiger ook om mezelf te verdedigen, want er is niets te verdedigen, ik ben gewoon goed zoals ik ben. Fijn voor anderen dat ze het jammer vinden dat ik niet ben gaan studeren, of dat ik geen dikbetaalde baan heb, allemaal prima, dat is hun mening en daar hoef ik niets mee.

Omdat ik volledige verantwoordelijkheid draag voor alles wat ik in mijn leven doe en laat hoef ik ook niet meer met vingertjes te wijzen naar anderen 'maar zij heeft ook haar verslag niet op tijd ingeleverd, het is niet eerlijk dat ik nu een onvoldoende krijg'. Ook als ik bijvoorbeeld in de stad loop en ik zie een fiets half op straat liggen, dan verwacht ik niet van anderen dat ze hem oprapen, dat doe ik zelf. Kleine moeite, en omdat het voor mij goed voelt hoef ik niet eens een veer in m'n reet gestoken te krijgen van anderen. Uiteraard is het leuk om af en toe een compliment te krijgen, en die neem ik dan ook dankbaar in ontvangst, maar dat is natuurlijk niet de juiste reden om 'goed' te doen.

Je bent gewoon wie je bent op dit moment, accepteer dat, en probeer van daaruit te ontwikkelen. Als jij jezelf hier en nu niet kan accepteren dan blijf je alleen maar naar dingen grijpen die in de verte liggen. Schrijf eens alle negatieve oordelen over jezelf op papier, dit gaat allicht makkelijker dan positieve punten 'verzinnen'. (Zo voelde dat voor mij vroeger ook, negatieve punten waren gewoon feiten, en positieve punten waren verzonnen). Bekijk jezelf nu eens vanuit het perspectief van een objectieve buitenstaander, zou hij of zij ook vinden dat je stom/niets waard/etc. bent? Schrijf naast de negatieve oordelen over jezelf een positief punt op wat dit oordeel ontkracht. Mocht dit je niet zelf lukken, vraag dan of vrienden/familie/wij je helpen. Niet dat wij jou kennen, maar het helpt misschien wel als wij kritische vragen stellen waardoor je misschien tot een iets ander inzicht komt. (Stap één is niet om positief over jezelf te gaan denken, dat is al een stap te ver, nee het gaat eerst er om dat je minder negatief over jezelf denkt. )

[nature_lover]

ik heb een paar keer regressietherapie gedaan en dat kan ook heel erg helpen. tenminste.. mij heeft het wel geholpen. wellicht dat hypnose ook een mogelijkheid is? ik herken je verhaal ook wel, niet zo extreem, maar door die regressie ben ik anders in het leven gaan staan en kan ik mezelf oppeppen als het even tegen zit.

[ikkuh15]

Vandaag even contact gehad over emdr en misschien kan ik er toch nog mee doorgaan, als het per september overgaat in 2e lijns. Dat zou ik wel fijn vinden, want weer ergens anders heen vind ik niet zo prettig..& had er nu opzich ook wel een goed gevoel over.

@Nature-lover: Wat fijn dat het jou zo geholpen heeft!
Ik heb even gezocht, maar het lijkt best wel veel op emdr. Maar ik zal het iig onthouden en misschien is het idd wel een idee.

@JustAdreamer: Jeetje, wat goed dat jij er nu zo mee om kunt gaan! Echt super wat je beschrijft, van dat je nu jezelf accepteert, alle plus en minpuntne accepteert en je niet hoeft te verdedigen e.d. Echt goed!!
Dat jij eerst ook vond dat positieve punten verzonnen waren en negatieve punten feiten waren, maar dat je nu toch zover bent gekomen vind ik wel heel hoopvol klinken.
En eerst minder negatief over mezelf denken klinkt inderdaad realistischer dan positief over mezelf gaan denken!
Al mijn negatieve punten opschrijven en kijken hoe ik dat kan ontkrachten, daar ga ik eens even mee bezig!
Thanx voor je reacties en feedbak steeds! Je zegt echt goede dingen

[nature_lover]

ik ben blij dat je nu weer stappen hebt ondernomen en dat ik je ideen heb kunnen geven om er mee om te leren gaan en te verwerken!

[Daboman]

Zelfbeeld is altijd een beetje tricky vind ik, want het kan altijd beter. Ik heb wel wat manieren gevonden om er mee om te gaan.

Ten eerste is er het referentiekader. Mensen zijn geneigd om zichzelf met anderen te vergelijken. Op zich geen punt natuurlijk. Maar van het referentiekader hangt wel af wat de uitkomst is van zo'n vergelijking. Stel dat je een zwemmer bent. Je kunt je vergelijken met de gemiddelde bewoner van je woonplaats, clubleden, nationale toppers of olympisch kampioenen. Je voelt waarschijnlijk wel aan dat jezelf vergelijken met een olympisch kampioen je zelfbeeld nou niet bepaald goed zou doen, terwijl je een wedstrijdje zwemmen met je vrienden best zou kunnen winnen en dat ze misschien nog een compliment op je snelheid geven ook. Wees je hiervan bewust en vergelijk je niet met de top.

Ten tweede zou je eigenlijk moeten weten wie je bent. Ga eens voor de spiegel staan en beantwoord de vraag: wie zie ik daar nu eigenlijk? En nu komt de truuk, alles wat je bent en wat je doet valt op allerlei manieren te interpreteren. Zowel positief als negatief. Zoek de positieve interpretaties eruit en probeer jezelf zover te krijgen dat je erin gaat geloven.

Sta open voor complimenten. Veel te vaak gebeurt het dat wanneer mensen een compliment krijgen, ze zeggen dat het eigenlijk niets voorstelt. En dus geloven ze er eigenlijk niet in. Dat speelt extra sterk als je een negatief zelfbeeld hebt. Maar bedenk je: als het zo vanzelfsprekend is, zou je dat compliment helemaal niet krijgen! Want aan de andere kant kun je heel goed stellen en verdedigen dat mensen elkaar niet zo vaak complimenten geven. Zelfs wanneer je eigenlijk helemaal niets hoeft te doen om een compliment te krijgen, beschouw het dan alsnog niet als vanzelfsprekend. Wuif het niet weg, maar zeg/denk dank je wel. Lees de laatste 2 zinnen van punt 1 nog eens een keer.

En wanneer het tegen zit kan je jezelf afvragen of je alles gedaan hebt dat je wilde en kon doen. Wees hierbij eerlijk en realistisch. Als je dat werkelijk goed kan en doet zul je het minder snel op jezelf betrekken als het tegen zit. Hierdoor wordt je zelfbeeld minder aangetast. Immers, het lag niet meer in jouw handen, jij kon er niets meer aan doen!

Ook een belangrijke; heb schijt aan verwachtingen. Je kunt nevernooitniet aan al die verwachtingen voldoen. Het belangrijkste is dat je aan je eigen verwachtingen voldoet. Wees ook daarin realistisch. Bedenk ook eens wie je zou willen zijn, vergelijk dat met wie je bent en dan weet ik heel zeker dat je ergens persoonlijke groei zal zien.

Verder weet ik uit ervaring dat het niet zo maar even verandert. Verwacht dan ook niet dat het direct lukt. Zoek makkelijke situaties uit om dit soort situaties en gedachtegangen te trainen en verwacht niet gelijk dat het in moeilijke situaties ook lukt.

[ikkuh15]

Daboman: Thanx voor je reactie!
Over dat referentiekader ben ik wel gaan nadenken idd...dat is wel een goede om over na te denken. Qua complimenten en positieve punten opschrijven; ik merk inderdaad dat dat werkt, maar zodra dat helpt, beangstigt het me echt heel erg en stop ik ermee...

Waar ik nu steeds over nadenk. Denken jullie dat er inderdaad een groep mensen is die door de rest van de mensen als negatief wordt beoordeeld?
Als ik bijvoorbeeld denk aan mensen die dakloos zijn; ze worden door veel mensen niet eens aangekeken en door veel mensen niet echt beoordeeld als "gelijke". Toch? Want waarom kijken mensen anders op hen neer?
En bijv. mensen die op alle scholen weggepest worden en door de buurt "uitgekotst" worden. Hoe zit dat dan?
Hiermee beoordeel ik hen niet negatief oid, het is gewoon iets waar ik over nadenk over hoe mensen dit zien enzo.

Nouja. Ik denk er gewoon wel overna. Want twijfel wel beetje of ik als enige 100% stom ben, want dat lijkt me toch ook wel beetje niet logisch. (Al durf ik dat amper te denken, laat staan te schrijven..)
Maar is het dan zo dat er een groep is die als niks waard wordt gezien?

Het is namelijk ook wel zo dat dunne, enthousiaste, populaire mensen als beste worden gezien. toch? En bijvoorbeeld rustig en serieus, is dan weer niet echt positief, geloof ik.

[JustADreamer]

ikkuh15 schreef:

Daboman: Thanx voor je reactie!
Over dat referentiekader ben ik wel gaan nadenken idd...dat is wel een goede om over na te denken. Qua complimenten en positieve punten opschrijven; ik merk inderdaad dat dat werkt, maar zodra dat helpt, beangstigt het me echt heel erg en stop ik ermee...

Waar ik nu steeds over nadenk. Denken jullie dat er inderdaad een groep mensen is die door de rest van de mensen als negatief wordt beoordeeld?
Als ik bijvoorbeeld denk aan mensen die dakloos zijn; ze worden door veel mensen niet eens aangekeken en door veel mensen niet echt beoordeeld als "gelijke". Toch? Want waarom kijken mensen anders op hen neer?
En bijv. mensen die op alle scholen weggepest worden en door de buurt "uitgekotst" worden. Hoe zit dat dan?
Hiermee beoordeel ik hen niet negatief oid, het is gewoon iets waar ik over nadenk over hoe mensen dit zien enzo.

Nouja. Ik denk er gewoon wel overna. Want twijfel wel beetje of ik als enige 100% stom ben, want dat lijkt me toch ook wel beetje niet logisch. (Al durf ik dat amper te denken, laat staan te schrijven..)
Maar is het dan zo dat er een groep is die als niks waard wordt gezien?

Het is namelijk ook wel zo dat dunne, enthousiaste, populaire mensen als beste worden gezien. toch? En bijvoorbeeld rustig en serieus, is dan weer niet echt positief, geloof ik.

Er is een grote groep oppervlakkige mensen die niet verder kijkt dan zijn eigen referentiekader. Mensen die per se aan het schoonheidsideaal uit de magazines willen voldoen, omdat dat 'mode' is. Dat ze er de bouw niet voor hebben, dat maakt ze doodongelukkig. Nooit hebben ze bedacht dat ze niet hoeven lijken op iemand anders, maar ook gewoon zichzelf kunnen zijn. En ook moeten ze vooral een grotere tv dan de buurman, je moet toch wat hebben om over op te scheppen

Je kan natuurlijk er alles aan proberen te doen om te lijken op die grote groep mensen, die te onzeker zijn om zichzelf te zijn en constant zichzelf met anderen vergelijken. Of je kan het beeld van hoe mensen er uit zouden moeten zien, en hoe ze zich zouden moeten gedragen loslaten en gewoon leven zoals dat fijn voelt voor jou. Die grote groep mensen is diep van binnen doodongelukkig, het modebeeld verandert steeds en er komen dagelijks nieuwe tv's, auto's etc. op de markt, allicht is er dan iemand die een nieuwere/betere/mooiere auto heeft dan zijzelf. Waarna ze wéér iets nieuws moeten kopen, er een week dolgelukkig mee zijn en er dan achter komen dat ook dát hen niet echt gelukkig maakt.

Ik zeg niet dat we materiële dingen moeten uitbannen, we zouden onze identiteit en het beeld wat we hebben van onszelf er alleen niet aan moeten ophangen. Dat zorgt voor een meer ontspannen manier van leven, waar je je niet druk hoeft te maken over wat anderen allemaal zoveel mooier/beter/nieuwer hebben/kunnen dan jij hebt. Ook jij hebt je kwaliteiten, en die maken je tot een uniek persoon. Er is voor iedereen een plaatsje in het grotere geheel, daarvoor hoef je echt geen graatmager supermodel te zijn wat enthousiast en blij doet maar stiekem stikchago is.

[ikkuh15]

JustAdreamer: Tja, dat is inderdaad précies hoe ik ook denk! Ik wil niet meelopen en me alleen maar bezig houden met en grote tv, nieuwe kleding en elke week een nieuw mobieltje.
Hmm en dat iedereen veel doet om "erbij te horen", dat zou inderdaad wel kunnen. En ik wil me inzetten voor goede doelen, maar dat wordt al snel gezien als suf. Hierdoor heb ik het ook jarenlang niet meer gedaan, maar nu wel weer, omdat ik me daar goed bij voel. Maar wordt soms niet echt geaccepteerd..
En dat materialistische; je zegt precies hoe ik het ook vind!