Advertentie | |
|
30-06-2010, 15:35 | ||
Citaat:
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
30-06-2010, 15:56 | ||
Citaat:
__________________
Asian pride!
|
30-06-2010, 16:42 | ||
Citaat:
Maar goed, laat ik het anders stellen. Toen ik las dat je vechten zo 'hoog' stelt (om het zo te zeggen, anders kwam ik niet meer uit mijn zin xD) daalde je wel bij mij in achting. Ik vind je best oké, maar dat vind ik dus minder. |
30-06-2010, 16:52 | |
Vroeger was ik heel erg spontaan. Dan belde ik, acht jaar, bij de overbuurvrouw aan. Zij: 'Jij komt vast voor ... (haar dochter van, toen, zes)!' Ik: 'Nou, in principe kom ik gewoon gezellig met u koffie drinken!' Ze was vrij verbijsterd. Op vakantie ging ik ook altijd buurten, alle 'buren' even een bezoekje brengen. Blijkbaar was ik toen nog schattig, want ik kreeg altijd wel iets lekkers mee (stimulerend, natuurlijk).
Tegenwoordig heb ik dat nog steeds wel, in de zin dat het me niet zoveel uitmaakt wat anderen van me denken. Als ik een bepaald kledingstuk mooi vind, zal ik dat nooit achter in de kast gooien omdat een ander het foeilelijk vind. Of nu, ik heb mijn haar net weer geverfd en het is iets donkerder uitgevallen dan normaal. Over het algemeen krijg ik leuke reacties, 'Staat je goed, wat donkerder!', maar één vriendin zegt eerlijk dat ze rood me leuker vindt staan en dit eigenlijk erg lelijk vindt. Ook goed. Ik ben blij dat ze 't zegt, maar ik vind het leuk, dus ik zou het nooit eerder verven omdat zij het niet mooi vindt.
__________________
Wie de kat niet uit de boom kijkt, moet 'm er met de ladder uit halen.
|
30-06-2010, 17:15 | ||
Citaat:
(Je moet niet alles letterlijk opvatten wat ik hier heb gezegd, er zijn uiteraard mensen buiten die het WEL goed met je voor hebben en die uiteindelijk ook met jouw het leven door gaan, hier heb ik (helaas) nog geen van ontmoet)
__________________
Asian pride!
|
30-06-2010, 18:17 | ||
Citaat:
|
Ads door Google |
30-06-2010, 19:04 | ||
Citaat:
__________________
Asian pride!
|
30-06-2010, 19:36 | |
De levensvisie dat wie goed doet, goed ontmoet.
Ja, dat is misschien wel wat veranderd, mijn kijk op het leven. Maar ook dat hoort bij volwassen worden, denk ik. Ik weet nu ietsje beter wat ik van de wereld vind (ben het met je eens dat het een samenleving is waarin mensen elkaar kapot willen maken, maar ben juist van mening dat het antwoord daarop liefde en tolerantie moet zijn, en niet geweld) en hoe ik in die wereld wil staan. En ja, mijn haren zijn ook veranderd, vroeger was het veel steiler
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
01-07-2010, 07:59 | ||
Citaat:
Ja, ik kan morgen onder een auto komen. Ik kan ook tachtig worden en sterven aan hartfalen. Dat weet ik gewoonweg niet. Dus ik kan maar beter het beste maken van wat ik nu heb en daarvan genieten. Morgen is nog ver weg, aan gisteren kun je niets meer veranderen en vandaag ligt de wereld nog voor je open.
__________________
Wie de kat niet uit de boom kijkt, moet 'm er met de ladder uit halen.
|
01-07-2010, 12:10 | |
Verwijderd
|
Pf hoe was ik. Ik was tamelijk rustig in grote groepen, wat introvert en dromerig, terwijl ik in kleine groepen het hoogste woord had en vaak een groepje kinderen 'leidde'. Ik las veel en speelde buiten. Op school was ik een slim betwetertje, maar wel snel afgeleid en erg chaotisch, het heeft een tijdje geduurd voor ik mijn draai vond op de basisschool. Ik speelde vooral met kinderen die 1 jaar jonger waren dan ik, maar ook wel met kinderen van mijn leeftijd - dat kwam ook doordat we gecombineerde klassen hadden. Maar misschien ook wel doordat jongere kinderen zich makkelijker lieten leiden. Ik was natuurlijk wel eens vervelend (vooral als ik boos was) maar meestal was ik vrij braaf. Ik verveelde me absoluut nooit, had altijd wel iets te doen.
Ik ben niet veel veranderd sindsdien, eigenlijk. Toen ik 12-16 was, was ik wel een tijd erg verlegen als gevolg van gepest worden en algehele puberteit, maar daar ben ik weer overheengegroeid, terug naar mijn natuurlijke introvertheid. |
02-07-2010, 09:30 | |
ik was op de basischool altijd de slimste van de klas, en we hadden combinatieklassen dus het 1e jaar hoorde ik alle stof van het 2e jaar al en dan verveelde ik me het hele 2e jaar, zo moest er in groep 4 maar eindeloos ng/nk uitgelegd worden terwijl ik dat in groep 3 al opgevangen had(uiteindelijk was ik dus ook 1 van de 2 met vwo-advies uit m'n klas, verder nog 1 of 2 havo en de rest allemaal vmbo)
ik loas minstens 5 boeken per week, en ook altijd een categorie hoger dan waar ik volgens mn leeftijd zou zitten veel spelletjes die de anderen deden op het schoolplein viond ik niks aan, ds ging ik maar ergens staan wachten tot de pauze over was, ondertussen bloemetjes van een struik plukkende en platdrukken met mn voet omdat ik die bloemetjes vreselijk vond meuren(waren gele bolvormige bliemetjes aan een stekelstruik) ook werd ik gepest in die tijd en dan werd ik altijd enorm sjaggie, rooie kop, om me heen slaan etc, en ik moest dan altijd watr slopen, thuis in mn kussen slaan wrrkte dus voor mij ook nooit want dat kussen ondervind er geen effect van ik was vrij verlegen tegen leeftijdsgenoten, maar tegen volwassenen was ik juist nooit verlegen, als klein kind herb ik ooit eens een heel gesprek gehad met een man op dee camping toen ik water ging halen en ik daar die man zag die zo'n opvouw-jerrycan had ook ben ik altijd al heel koppig/eigenwijs geweest, en dat ben ik nog steeds, als iets me niet aanstaat laat ik dat duidelijk blijken, iets waar ik geen zin in heb doe ik niet(zo deed ik vaak niet mee met gym omdat ik het njiks aan vond, dan bleef ik op de bank zitten en weigerde op te staan, en als straf moest ik dan naar de kleeddkamer en me aankleden en mocht ik niet meer meedoen, terwijl ik toch al niet mee wou doen) ondertussen ben ik aardig veranderd, ik word nog maar heel moeilijk kwaad en als ik nog kwaad/boos word is het meer een soort van kille beheerste woede ipv de verhitte onbeheerste van destijds ook lees ik nooit meer, word ik niet meer gepest, en steek ik kwa intelluigentie ook niet meer zo boven iedereen uit |
02-07-2010, 12:29 | |
Verwijderd
|
Ik was als kind altijd wel een vrolijk meisje. Maar wel iets verlegen. Ik durfde wel dingen te doen, maar liet mijn kleine broertje altijd voorop lopen. Ik liep gewoon veilig achter hem aan. Toen ik een jaar of 8/9 was had ik heel weinig zelfvertrouwen, en bij elke schoolopdracht zei ik: ''Ik kan er niks van''. Toen in de puberteit kwam zag ik alles somber in. Mijn leven liep dan ook niet zoals gepland, maar ik ben vrij pessimistisch van aard. Ik kon slecht relativeren. Nu ik ouder word kan ik beter relativeren, en heb ik meer zelfvertrouwen. Als is dit nog niet optimaal. Verlegen? Dat ben ik absoluut niet. Ik kan vrij direct uit de hoek komen Wat niet altijd gewaardeerd wordt. Ik ben van mijzelf wel vrolijk, en spontaan, en leg makkelijk contact.
In vergelijking met vroeger ben ik zeker veranderd. Maar dit komt ook deels door hoe mijn leven is gelopen. Ik heb veel levenservaring opgedaan, die ik van te voren liever niet had opgedaan, maar ach. Dat heb je niet voor het kiezen. |
02-07-2010, 20:49 | |
als kind was ik heel agressief en stout thuis , maar voor de buiten wereld was ik een engeltje. Toen ik een jaar of 14 was terroriseerde ik me ouders ,ben meerdere malen uit huis getrapt.ik heb ook heel veel problemen op school gehad(vechten). toen ik 16 werd had inmiddels zoveel mee gemaakt dat dat de nieuwe me heeft gemaakt.
nu ben ik heel sociaal hou van gezelligheid ,ben nog steeds een tik agressief maar dan moet je egt te ver gaan .de band met me ouders is heel erg verbeterd . ik ben wel tevreden met hoe ik nu ben. ik ben meer mens geworden , want vroeger was ik een gestoord beest. Laatst gewijzigd op 02-07-2010 om 20:58. |
03-07-2010, 09:29 | |
Ik ga even uit van de basischool. Ik was toen een druk, vrolijk en grappig meisje. Had vaak het hoogste woord. Ik was erg leergierig en ben alle jaren de beste van de klas geweest. Dat maakte mij niet erg populair, maar dat compenseerde ik met mijn gedrag, dus ik had alsnog veel vrienden. Ik leefde altijd erg mee met anderen. Soms is dat heel goed (boos zijn als een ander onrecht wordt aangedaan) maar soms ook juist niet (me heel vaak druk maken om andermans problemen en ook problemen zien die er niet zijn).
Vanaf groep 7 / 8 werd ik erg onzeker, maar gelukkig ging dat op de middelbare school een beetje weg dankzij mijn leuke klas. Vanf de bovenbouw / uni werd ik erg rustig en dat ben ik nu in vergelijking met vroeger nog steeds. Mensen kunnen zich slecht voorstellen dat ik vroeger een heel druk kind was. Wel kan ik nog steeds wel regelmatig gevat uit de hoek komen of mijn mening verkondigen. Het is niet alsof ik een stil muisje ben geworden. Het problemen zoeken en zorgen maken om dingen die niet jouw probleem zijn heb ik nog steeds, ook het onzekere. Het zou heerlijk zijn om die onbezonnenheid van vroeger weer terug te krijgen waarin het me niks uit maakte wat een ander vond, maar het hoort nou eenmaal bij het ouder worden dat je ook meer rekening met anderen gaat houden.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
03-07-2010, 13:07 | |
Ik vertel niks over mijn kinderlijkheid, als jullie het niet erg vinden (anonimiteit nml)
Maar ik zag wel 2 mooie zinnen: "Mijn verleden heeft ervoor gezorgd dat ik nu niet meer weet wat en hoe ik toen was..." -Eend "Ik zou mezelf omschrijven als 'prettig gestoord'. En dat is nu nog steeds zo." -Commando |
03-07-2010, 17:38 | ||
Citaat:
Er zijn uiteraard wel flarden, waar je dan weer aan probeert te ontkomen. Ik weet nog goed dat een van mijn therapeutes in mijn volwassen therapie tijd voor het eerst aan me vroeg. "Kun je mij 1 herinnering opnoemen van toen je echt gelukkig of intens blijf was in je kindertijd". Nou, wat flarden bijelkaar geraapt, maar de conclusie was uiteindelijk nee. En een figuurlijke klap in mijn nek. Toen besefte ik me namelijk echt hoe weinig ik van toen weet. Ik kwam toen ik destijds geprobeerd heb in mijn verleden te duiken ook erachter dat bepaalde herinneringen gewoon foto's uit een plakboek waren. Geen 'echte' herinneringen dus. Heel vreemd hoe dat kan werken. En de dingen/fragmenten die ik wel weet, daar schrijf ik hier liever niet over. Kan wel zeggen hoe het een beetje werkt. Dat het soort kleine stukjes film zijn die zijn blijven hangen. Kleine beeldfragmenten, of soms iets langer uit gebeurtenissen. Ben inmiddels wel benieuwd hoe dit bij anderen een beetje werkt, maar begrijp het als niemand hier antwoord op wil geven uit soortgelijke situatie.
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|
03-07-2010, 18:02 | |
ik was een enorm druk kind, echt, hele dag stuiterend. ik vond het heerlijk om buiten te spelen, actief bezig te zijn, ik was altijd fantatiek bezig met voetbal, ballet, mijn buurjongens overtreffen met elke sport die er bestond. totdat ik een jaar of 10 was ging ik vooral om met jongens, toen heb ik mijn hele ijdele periode gehad, jurkjes, make-up, rokjes en een heleboel roze. ik was heel spontaan en zelfverzekerd totdat ik 12 was ofzo, stomme puberteit. ik heb in mijn jeugd best veel schokkende dingen meegemaakt maar ik ben er sterker door geworden, dat weet ik zeker. (:
|
Ads door Google |
05-07-2010, 10:01 | ||
Citaat:
Ik heb een periode van drie, vier jaar, waarvan ik me amper iets herinner. Het is net alsof daar een groot, zwart gat in mijn hoofd zit, ofzo. Het gevoel kan ik niet meer oproepen en daar ben ik blij om, om eerlijk te zijn wíl ik het me ook niet herinneren.
__________________
Wie de kat niet uit de boom kijkt, moet 'm er met de ladder uit halen.
|
05-07-2010, 10:31 | ||
Citaat:
|
10-07-2010, 08:41 | |
Verwijderd
|
ik ben nog maar 13 dus kan dat niet zo heel goed zeggen.
maar sinds ik vanaf mijn 7de gepest word is daar wel wat mee veranderd. ik heb geleerd dubbel te genieten van de dingen die leuk zijn en me niets aan te trekken van wat anderen van me vinden, ik heb leren leven met problemen ook al is dat niet zo leuk, veel mensen snappen niet hoe ik dat voor elkaar krijg, maar ik zeg dan altijd zo van ja je raakt eraan gewend en na een tijdje weet je niet meer hoe het anders was, niet gezegd dat pesten enzo leuk is natuurlijk, ik ben ook veranderd qua karakter, vroeger werd ik super snel boos, als ik nu vrolijk naar school fiets en ik word op school gepest kan ik gewoon net zo vrolijk weer terug naar huis fietsen |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Zwarte Piet DAH | 417 | 03-08-2016 22:01 | |
De Kantine |
Hoe was jij als kind? Verwijderd | 47 | 15-02-2016 22:55 | |
Verhalen & Gedichten |
"Het zomert in appartementstad" Gleipnur | 10 | 20-07-2003 22:42 | |
Liefde & Relatie |
Tienermoeders? Kip-en-Eend | 98 | 10-07-2003 10:26 | |
Seksualiteit |
mastruberen SuperS | 47 | 16-05-2002 16:43 | |
Verhalen & Gedichten |
een stuk dat ik geschreven had toen ik stoned was.. italianboy | 12 | 12-07-2001 21:55 |