hoeveel kinderen wil jij?

Oja, ik hoef (voorlopig nog) geen kinderen.

[Em.]

Geen.

(Hoewel ik niet kan garanderen dat ik geen last krijg van rammelende eierstokken, maar dat is dan iets voor vér in de toekomst. En ik ben absoluut geen moederfiguur. Dus voorlopig wil ik nul komma niks aan jengelende snotneuskoters.)

[Severus]

Het is laat, dus misschien dat sommige dingen niet helemaal goed uit de verf komen, but hopefully you'll get the message anyway.

Mark52 schreef:

Kinderen nemen egoistisch noemen is toch echt wel de omgekeerde wereld haha.

O ja? In welke zin is kinderen krijgen dan niét egoïstisch? Verlicht me, I'm all ears.

Mijn optiek:

(Nota bene: ik ga in dit stukje tekst gebruik maken van 'je' en 'jouw' voor het schrijfgemak (inplaats van bijvoorbeeld steeds 'men', 'iemand', etc.), dus het gaat niet specifiek om degene van wie ik een post heb gequoot. Het gaat om niemand in het bijzonder, dus zie 'je' en 'jouw' alsjeblieft als algemene termen.)

Je doet een kind krijgen voor jezelf (om gelukkig te worden, of om iemand te hebben op je oude dag), de enige die er écht wat aan heeft ben je zélf ("microkosmos", zeg maar). De rest van de wereld ("macrokosmos") heeft helemaal niets aan jouw kind (zeker als je je bedenkt dat er al ± 6,8 miljard mensen op deze aardbol rondlopen), dus het is niet zo dat je de wereld concreet een plezier doet met jouw kind en dat de wereld je hartelijk bedankt voor die oh zo grootse toevoeging aan de wereld. Het kind is alleen biologisch uniek, voor de rest bezit het eigenschappen die allemaal terug te vinden zijn in de ± 6,8 miljard mensen op deze planeet: iedereen heeft die en die karaktereigenschap wel, en alles is al eens door iemand gedaan op die en die manier, en jouw kind zal niet iets zijn of doen dat iemand nog nóóit heeft gedaan en waar de mensenwereld dan vervolgens eeuwenlang nog profijt van heeft. De uniekheid van de mens op de manier zoals die vaak zo rooskleurig wordt voorgesteld, is een illusie. Het enige wat jouw kind uiteindelijk in de essentie zal zijn, is gewoon nóg een egocentrische, materialistische vervuiler (die niets nieuws toevoegt) op een reeds dolgedraaide planeet - en die kunnen we missen als kiespijn.

Het kind zelf doe je trouwens ook geen plezier met een bestaan (dat grotendeels als werkslaaf is) op deze planeet, die steeds verder afzakt naar de afgrond. Vóór de verwekking bestond dat leven niet en was er helemaal niets (net zoals dat er na de dood helemaal niets is): er was dus helemaal géén bewust wezen (of ziel) aanwezig dat er concreet om vroeg om geboren te worden in een menselijke gedaante. Je kan dus niet zeggen dat je een onzelfzuchtige daad hebt verricht door die ziel een plezier te doen door het uit de 'goedheid van je hart' te laten bestaan door het als jouw kind op de wereld te zetten, want voor een altruïstische daad moet er íets zijn om die daad voor te kunnen doen (en dat was er dus niet: iets dat niet bestaat kun je geen plezier doen met iets). Laat staan dat je zo'n eenmaal geboren kind vraagt om een compensatie voor iets (i.e. zijn bestaan) waar het zelf nooit om heeft gevraagd, waar het niet eens verantwoordelijk voor is: vragen om compensatie suggereert dat het kind enige verantwoordelijkheid heeft voor het feit dat het bestaat (dat het er deel in heeft, of er zelfs schuld aan heeft), terwijl juist niemand anders dan de ouders daar verantwoordelijk voor zijn.
Daarnaast is het leven mijns inziens geen voorrecht en geen geschenk (althans, niet in de wereld van vandaag), en te zeggen dat je uit de 'goedheid van je hart' een kind het leven hebt geschonken, riekt enigszins naar grootheidswaanzin, egotripperij (als in: een "weldoenende mini-god") en een drang om belangrijk te kunnen zijn inplaats van het nietszeggende nummertje uit die ± 6,8 miljard dat je als mens uiteindelijk werkelijk bent. Dat laatste is wel begrijpelijk, omdat veel mensen graag willen dat hun leven enige betekenis heeft gehad: ze kunnen het simpelweg niet verdragen dat er niets is na de dood en dat het leven dus eigenlijk nutteloos is. Dus willen ze iets tastbaars achterlaten, zodat ze het gevoel hebben dat ze niet compleet voor niets hebben geleefd: een kind is dan hun manier van zingeving. Maar dan helaas wel een egoïstische manier van zingeving, want je kwakt gewoon een levend wezen op deze planeet om jouw onvermogen om zélf zingeving te vinden te compenseren. Ieder mens moet in principe de zingeving voor het leven namelijk in zichzélf kunnen vinden (door een soort van constructief houden van jezelf, of simpelweg het feit dat je bestaat en bijvoorbeeld kunt zien en voelen), zonder daarvoor factoren van buitenaf in te betrekken of te scheppen. Niet de zingeving voor het leven geheel zelfstandig kunnen vinden zonder externe factoren, maakt afhankelijk (van juist die externe factoren; zolang je ergens afhankelijk van bent, ben je nooit 100% vrij) en geeft op z'n minst blijk van bepaalde denkfouten. Er zijn verder natuurlijk mensen die wél de zingeving in zichzelf hebben gevonden en er tóch voor kiezen om kinderen te krijgen: alhoewel nog steeds een egoïstische daad, hebben zij dan wel een andere inslag bij dit onderwerp en gaan ze er mijns inziens dan toch een ietsje pietsje bewuster en doordachter mee om dan de mensen die blind een kind krijgen in de hoop dat ze dan wat gelukkiger zullen zijn of dat hun kind ze bij zich houdt als ze oud en zwak zijn.

O ja... zelfs áls kinderen krijgen in principe geen egoïstische daad is, dan maak je die daad eigenlijk uiteindelijk wél egoïstisch (of doe je op z'n minst afbreuk aan de integriteit ervan) door te verlangen naar een bepaalde compensatie (in dit geval: jou verzorgen als je bejaard bent) voor het feit dat je ze op de wereld hebt gezet en ze eigenhandig hebt grootgebracht. Het blijkt dan immers dat je uit een soort van "winstoogmerk" hebt gehandeld. Als Moeder Teresa een straatarm Indiaas bedelaarskindje een broodje had gegeven, en de volgende dag opeens van dat arme kindje verlangt dat hij haar drie warme broodjes geeft als dank voor haar goede daad, denk je dan ook niet dat ze dan allesbehalve onzelfzuchtig en integer was? Maffioso's doen aan vergelijkbare misleidende praktijken: als je daar eenmaal mee in zee gaat, blijven ze meer geld van je vragen (ook al zeiden ze eerst dat je maar eenmalig hoefde te betalen) en kom je nooit meer van ze af. Het zijn een soort van wurgcontracten: ouders die een kind op de wereld hebben gezet en dan later verlangen dat het voor hen zorgt als ze bejaard zijn, hebben hun kind ook tot een soort van wurgcontract misleid (maar dan subtieler). Kortom, wat mij betreft: mensen die het krijgen van kinderen onzelfzuchtig vinden maar tegelijkertijd naar enige compensatie verlangen voor hun ouderschap, spreken zichzelf tegen.

Dit citaat van Kindervrij.nl vind ik trouwens ook wel aardig:

"Het krijgen van kinderen is per definitie een egoïstische beslissing. Je kiest immers voor iets waar je zelf plezier, liefde, verzorging en andere dingen van denkt te krijgen. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen "Ik wil zelf eigenlijk geen kinderen, maar ik neem ze toch maar om de rest van de wereld er een plezier mee te doen." (Tip: u doet er de rest van de wereld geen plezier mee...) Ik weet aan de andere kant ook niet hoeveel mensen er rondlopen die dolgraag wel kinderen zouden willen, maar ze expres niet krijgen om de ondergang van de wereld aan overbevolking tegen te gaan. Kortom: kinderen krijgen is egoistisch."

Mark52 schreef:

zoveel stond er anders ook weer niet op die site. heb je zelf wel gekeken?

Jazeker, die website heb ik een tijdje terug aandachtig doorgelezen. De vragen, informatie en de verhalen (klik op een naam voor iemands complete verhaal) zijn zeker informatief, en dat kun je écht niet allemaal in vijf minuutjes hebben doorgelezen. Het komt dan op mij over dat je geen zin had om je te verdiepen in een ander standpunt en gewoon blind aan je eigen overtuiging wilt vasthouden, omdat je misschien denkt "Mijn eigen overtuiging is toch lekker beter, die andere overtuiging is sowieso niet eens m'n tijd waard!"

[Rationeel]

2 á 3, en hopelijk minstens één jongen om mijn stamhouderschap over te nemen

wtf, waarom heeft dit topic in één nacht al drie pagina's

Ik wil er eerst maar eens één, over twee tot acht jaar. Daarna zie ik wel weer verder.

Omdat ik het me wel leuk lijkt om me voort te planten en een kind op te voeden, en mijn vriend ook. En ik vind een enig kind niet zielig ofzo. Maar ik weet natuurlijk nooit of ik er daarna misschien toch nog een wil.

Havock schreef:

Minimaal geen, maximaal 3.

Maar niet nu.

Dit. Waarschijnlijk wordt het er gewoon één, maar wie weet.

Mijn redenen zijn overigens zeer egoïstisch - vroeger vond ik alle kinderen heel vervelend, maar nu ben ik erachter gekomen dat ik kinderen en baby's die ik 'ken' wel amusant vind, dus nu lijkt het me leuk om zelf ook zo'n soort dier te hebben. Bovendien lijkt het me ook een prima zaak om mijn genen door te geven en iemand te indoctrineren c.q. op te voeden met mijn normen en waarden, morele opvattingen, film- en muzieksmaak, politieke voorkeuren, etc. Nouja, en onvoorwaardelijk houden van iemand is ook altijd wel leuk, natuurlijk. Lekker primitieve emoties ervaren

[Martiño]

Ik denk dat ik geen kinderen wil. Ik sta wel open voor het lenen van kinderen voor logeerpartijtjes, tripjes naar de Efteling en Disneyland en de dierentuin enzo. De leuke dingen dus.

[Missy]

Twee a drie.

Offtopic:
Ik heb even het topic gelezen, het valt me op dat zowel voor- als tegenstanders van voor-je-bejaarde-ouders-zorgen erg neerbuigend doen over verzorgings- en verpleegtehuizen. Nu zal ik niet ontkennen dat er daar een personeelstekort is waardoor veel dingen te haastig gebeuren, maar je wordt als oudere in een verpleegtehuis toch echt beter verpleegd dan bij je kinderen thuis, simpelweg omdat daar mensen werken die weten hoe dat moet en doordat er 100% van de tijd iemand op de afdeling aanwezig is. En een verzorgingstehuis is niet veel anders dan wanneer je in een flat woont met thuiszorg, met als verschil dat je gezellig samen kunt eten en andere activiteiten kan doen. Mijn 90-jarige oma (met 9 kinderen) redde het in haar aanleunwoning best maar is expres naar een verzorgingstehuis gegaan omdat ze dat gezelliger vond.

Wat overigens wel handig is aan kinderen op latere leeftijd, is als je wel gewoon prima thuis kunt wonen maar er overkomt je iets, dat er dan iemand is die zich geroepen voelt om met je mee naar doktersafspraken te gaan en als het nodig is midden in de nacht op te staan om je pyjama en tandenborstel naar het ziekenhuis te brengen. Maar dat kun je ook oplossen door jongere vrienden te hebben.

[Rationeel]

4 van de 5 'verzorgings'tehuizen die ik het laatste jaar heb mogen aandoen waren ronduit pet. het was er vuil, het stonk overal, het personeel was nergens te vinden en als je er een vond was die aan het roken of liep die met een grafkop rond. totaal niet betrokken met de ouderen en ronduit asociale klerelijers overal.

1 van de 5 was dan wel helemaal top, dus ik weet dat het wel kán. maar 20% uit mijn steekproef is gewoon te slecht natuurlijk. en het probleem wordt niet opgelost met meer personeel, maar met capabeler management en een strengere selectieprocedure.

[Rationeel]

ze hoeven natuurlijk niet te blijven lachen als ze weer eens zo'n ondergescheten bed moeten afhalen, maar de mensen daar met respect behandelen is toch wel het minste. als je niet van mensen/ouderen houdt moet je niet als verzorgen gaan werken

[Repeating]

2,

2 jongens, of 2 meisjes

twee a drie. en liefst 2 meisje - 1 jongen of 2 jongens - 1 meisje.

[Rivka]

Ehm... drie, denk ik. Het liefst 2 meisjes en een jongen. Ik kom zelf uit een gezin met vier maar dat is vaak wel een bende . Ik denk dat dat ook minder fijn is voor de kinderen, want hoe meer kinderen hoe minder aandacht het kind individueel krijgt van zijn/haar ouders.

CreativeMusic schreef:

twee a drie. en liefst 2 meisje - 1 jongen of 2 jongens - 1 meisje.

het kan ook moeilijk iets anders worden

[Rationeel]

3 meisjes / 3 jongens

ow ow owwwww ik ga koffie lurken

nogsteeds geen koters voor mij


urgh

geen


het enige interessante lijkt me om zo'n kind te hebben dat dan zeg maar een genenmix is van jou en je geliefde en dat je dan zo van : HAHAHA DIE BILLENKIN HEB JE VAN MIJ!' kan doen. Maar dat blijft het ook. En dat zit er toch niet in. Voor de rest laat ik zo'n baby waarschijnlijk per ongeluk terpentine drinken of laat ik het achter op een plek waar ik hem niet meer kan vinden. En het zal een jongetje zijn en hij zal elias gaan heten. Ofzo.

Geel schreef:

Dat zeg ik niet. Ik stel het alleen als een tegenhanger van het idee dat een kind er niet zelf om heeft gevraagd om geboren te worden.

Eentje die volledig mank gaat want; iets dat niet is ís domweg niet.

Geel schreef:

Best grappig. Eén van de theorieën over homoseksualiteit is dat homoseksuelen geen drang voelen om zich voort te planten (huhu, een man kan toch niet zwanger worden?). Ik heb het gevoel dat mensen die ervoor kiezen om kindervrij te zijn enigszins vergelijkbaar zijn met homoseksuelen (mocht de genoemde theorie kloppen).

Ware het niet dat homosexualiteit volkómen natuurlijk is. Sterker nog; een poosje terug las ik een (wetenschappelijk) onderzoek waaruit bleek dat de broers/zussen van een homosexueel iemand over het algemeen het "gemis" aan kinderen gemiddeld genomen geheel compenseert. Helaas kan ik het zo snel niet meer terugvinden dus je moet me maar op m'n blauwe ogen geloven (of niet, natuurlijk, dat staat je vrij als je me verdenkt van oplichterij )

Los daarvan zit er een significant verschil tussen instinctief niet willen sterven of je willen voortplanten. Probeer maar eens op de railing van een brug te staan. Je ervaart directe angst; je lichaam schiet in defcon één. Zelfs suicidale mensen ervaren dit.

Geel schreef:

Ik ontken ook niet dat een ouder zijn/haar plichten tegenover zijn/haar kind moet volbrengen (mits ze dat kunnen).
Je hebt niet om gevraagd. Dat is een heel raar begrip. Hoe kun je nou iemand die nog niet geboren is erom vragen? Dat is net zo absurd als zeggen dat, als je geen kinderen neemt, je iemand een leven ontneemt. Het slaat gewoon nergens op.

Dat is geen raar begrip. Het is een bewuste keuze van de ouders om een kind te nemen en daar horen verplichtingen bij. En die hoor je te nemen als ouder. Dat is niet meer dan normaal, lijkt me.

[Ranigrewal]

minimaal 3, maximaal 6

[Carn]

geen, of 1.

Het recht om niet te creëren ftw.

[Martiño]

Geel schreef:

Best grappig. Eén van de theorieën over homoseksualiteit is dat homoseksuelen geen drang voelen om zich voort te planten (huhu, een man kan toch niet zwanger worden?). Ik heb het gevoel dat mensen die ervoor kiezen om kindervrij te zijn enigszins vergelijkbaar zijn met homoseksuelen (mocht de genoemde theorie kloppen).

Van die theorie heb ik nog nooit gehoord, en als hij echt bestaat slaat hij nergens op.

Homoseksuelen kunnen net zo goed een drang hebben om zich voor te planten. Dat iemand homoseksueel is wil niet zeggen dat ze niet in staat zijn om een kind te verwekken (of een kind te krijgen in het geval van een lesbiënne).

Waarom denk je dat zoveel homoseksuele koppels ook graag adoptierechten willen hebben net zoals heterokoppels? Om een kind te adopteren en het vervolgens in de hoek van de kamer te zetten als decoratie?

[Mark52]

Severus schreef:

Het is laat, dus misschien dat sommige dingen niet helemaal goed uit de verf komen, but hopefully you'll get the message anyway.



O ja? In welke zin is kinderen krijgen dan niét egoïstisch? Verlicht me, I'm all ears.

Mijn optiek:

(Nota bene: ik ga in dit stukje tekst gebruik maken van 'je' en 'jouw' voor het schrijfgemak (inplaats van bijvoorbeeld steeds 'men', 'iemand', etc.), dus het gaat niet specifiek om degene van wie ik een post heb gequoot. Het gaat om niemand in het bijzonder, dus zie 'je' en 'jouw' alsjeblieft als algemene termen.)

Je doet een kind krijgen voor jezelf (om gelukkig te worden, of om iemand te hebben op je oude dag), de enige die er écht wat aan heeft ben je zélf ("microkosmos", zeg maar). De rest van de wereld ("macrokosmos") heeft helemaal niets aan jouw kind (zeker als je je bedenkt dat er al ± 6,8 miljard mensen op deze aardbol rondlopen), dus het is niet zo dat je de wereld concreet een plezier doet met jouw kind en dat de wereld je hartelijk bedankt voor die oh zo grootse toevoeging aan de wereld. Het kind is alleen biologisch uniek, voor de rest bezit het eigenschappen die allemaal terug te vinden zijn in de ± 6,8 miljard mensen op deze planeet: iedereen heeft die en die karaktereigenschap wel, en alles is al eens door iemand gedaan op die en die manier, en jouw kind zal niet iets zijn of doen dat iemand nog nóóit heeft gedaan en waar de mensenwereld dan vervolgens eeuwenlang nog profijt van heeft. De uniekheid van de mens op de manier zoals die vaak zo rooskleurig wordt voorgesteld, is een illusie. Het enige wat jouw kind uiteindelijk in de essentie zal zijn, is gewoon nóg een egocentrische, materialistische vervuiler (die niets nieuws toevoegt) op een reeds dolgedraaide planeet - en die kunnen we missen als kiespijn.

Het kind zelf doe je trouwens ook geen plezier met een bestaan (dat grotendeels als werkslaaf is) op deze planeet, die steeds verder afzakt naar de afgrond. Vóór de verwekking bestond dat leven niet en was er helemaal niets (net zoals dat er na de dood helemaal niets is): er was dus helemaal géén bewust wezen (of ziel) aanwezig dat er concreet om vroeg om geboren te worden in een menselijke gedaante. Je kan dus niet zeggen dat je een onzelfzuchtige daad hebt verricht door die ziel een plezier te doen door het uit de 'goedheid van je hart' te laten bestaan door het als jouw kind op de wereld te zetten, want voor een altruïstische daad moet er íets zijn om die daad voor te kunnen doen (en dat was er dus niet: iets dat niet bestaat kun je geen plezier doen met iets). Laat staan dat je zo'n eenmaal geboren kind vraagt om een compensatie voor iets (i.e. zijn bestaan) waar het zelf nooit om heeft gevraagd, waar het niet eens verantwoordelijk voor is: vragen om compensatie suggereert dat het kind enige verantwoordelijkheid heeft voor het feit dat het bestaat (dat het er deel in heeft, of er zelfs schuld aan heeft), terwijl juist niemand anders dan de ouders daar verantwoordelijk voor zijn.
Daarnaast is het leven mijns inziens geen voorrecht en geen geschenk (althans, niet in de wereld van vandaag), en te zeggen dat je uit de 'goedheid van je hart' een kind het leven hebt geschonken, riekt enigszins naar grootheidswaanzin, egotripperij (als in: een "weldoenende mini-god") en een drang om belangrijk te kunnen zijn inplaats van het nietszeggende nummertje uit die ± 6,8 miljard dat je als mens uiteindelijk werkelijk bent. Dat laatste is wel begrijpelijk, omdat veel mensen graag willen dat hun leven enige betekenis heeft gehad: ze kunnen het simpelweg niet verdragen dat er niets is na de dood en dat het leven dus eigenlijk nutteloos is. Dus willen ze iets tastbaars achterlaten, zodat ze het gevoel hebben dat ze niet compleet voor niets hebben geleefd: een kind is dan hun manier van zingeving. Maar dan helaas wel een egoïstische manier van zingeving, want je kwakt gewoon een levend wezen op deze planeet om jouw onvermogen om zélf zingeving te vinden te compenseren. Ieder mens moet in principe de zingeving voor het leven namelijk in zichzélf kunnen vinden (door een soort van constructief houden van jezelf, of simpelweg het feit dat je bestaat en bijvoorbeeld kunt zien en voelen), zonder daarvoor factoren van buitenaf in te betrekken of te scheppen. Niet de zingeving voor het leven geheel zelfstandig kunnen vinden zonder externe factoren, maakt afhankelijk (van juist die externe factoren; zolang je ergens afhankelijk van bent, ben je nooit 100% vrij) en geeft op z'n minst blijk van bepaalde denkfouten. Er zijn verder natuurlijk mensen die wél de zingeving in zichzelf hebben gevonden en er tóch voor kiezen om kinderen te krijgen: alhoewel nog steeds een egoïstische daad, hebben zij dan wel een andere inslag bij dit onderwerp en gaan ze er mijns inziens dan toch een ietsje pietsje bewuster en doordachter mee om dan de mensen die blind een kind krijgen in de hoop dat ze dan wat gelukkiger zullen zijn of dat hun kind ze bij zich houdt als ze oud en zwak zijn.

O ja... zelfs áls kinderen krijgen in principe geen egoïstische daad is, dan maak je die daad eigenlijk uiteindelijk wél egoïstisch (of doe je op z'n minst afbreuk aan de integriteit ervan) door te verlangen naar een bepaalde compensatie (in dit geval: jou verzorgen als je bejaard bent) voor het feit dat je ze op de wereld hebt gezet en ze eigenhandig hebt grootgebracht. Het blijkt dan immers dat je uit een soort van "winstoogmerk" hebt gehandeld. Als Moeder Teresa een straatarm Indiaas bedelaarskindje een broodje had gegeven, en de volgende dag opeens van dat arme kindje verlangt dat hij haar drie warme broodjes geeft als dank voor haar goede daad, denk je dan ook niet dat ze dan allesbehalve onzelfzuchtig en integer was? Maffioso's doen aan vergelijkbare misleidende praktijken: als je daar eenmaal mee in zee gaat, blijven ze meer geld van je vragen (ook al zeiden ze eerst dat je maar eenmalig hoefde te betalen) en kom je nooit meer van ze af. Het zijn een soort van wurgcontracten: ouders die een kind op de wereld hebben gezet en dan later verlangen dat het voor hen zorgt als ze bejaard zijn, hebben hun kind ook tot een soort van wurgcontract misleid (maar dan subtieler). Kortom, wat mij betreft: mensen die het krijgen van kinderen onzelfzuchtig vinden maar tegelijkertijd naar enige compensatie verlangen voor hun ouderschap, spreken zichzelf tegen.

Dit citaat van Kindervrij.nl vind ik trouwens ook wel aardig:

"Het krijgen van kinderen is per definitie een egoïstische beslissing. Je kiest immers voor iets waar je zelf plezier, liefde, verzorging en andere dingen van denkt te krijgen. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen "Ik wil zelf eigenlijk geen kinderen, maar ik neem ze toch maar om de rest van de wereld er een plezier mee te doen." (Tip: u doet er de rest van de wereld geen plezier mee...) Ik weet aan de andere kant ook niet hoeveel mensen er rondlopen die dolgraag wel kinderen zouden willen, maar ze expres niet krijgen om de ondergang van de wereld aan overbevolking tegen te gaan. Kortom: kinderen krijgen is egoistisch."



Jazeker, die website heb ik een tijdje terug aandachtig doorgelezen. De vragen, informatie en de verhalen (klik op een naam voor iemands complete verhaal) zijn zeker informatief, en dat kun je écht niet allemaal in vijf minuutjes hebben doorgelezen. Het komt dan op mij over dat je geen zin had om je te verdiepen in een ander standpunt en gewoon blind aan je eigen overtuiging wilt vasthouden, omdat je misschien denkt "Mijn eigen overtuiging is toch lekker beter, die andere overtuiging is sowieso niet eens m'n tijd waard!"

Ik ben na het begin van de 3e alinea gestopt met lezen, want gaan discusseren met iemand die zo een raar negatief wereldbeeld heeft.. dta heeft volgens mij toch echt geen zin. Een aantal dingen die je al gelijk zegt:

Het enige wat jouw kind uiteindelijk in de essentie zal zijn, is gewoon nóg een egocentrische, materialistische vervuiler (die niets nieuws toevoegt) op een reeds dolgedraaide planeet - en die kunnen we missen als kiespijn.

Het kind zelf doe je trouwens ook geen plezier met een bestaan (dat grotendeels als werkslaaf is) op deze planeet, die steeds verder afzakt naar de afgrond.

WTF het spijt me maar ik moet concluderen dat je totaal de weg kwijt bent aahahaha

[Mark52]

Martiño schreef:

Van die theorie heb ik nog nooit gehoord, en als hij echt bestaat slaat hij nergens op.

Homoseksuelen kunnen net zo goed een drang hebben om zich voor te planten. Dat iemand homoseksueel is wil niet zeggen dat ze niet in staat zijn om een kind te verwekken (of een kind te krijgen in het geval van een lesbiënne).

Waarom denk je dat zoveel homoseksuele koppels ook graag adoptierechten willen hebben net zoals heterokoppels? Om een kind te adopteren en het vervolgens in de hoek van de kamer te zetten als decoratie?

Ik denk ook dat die theorie onzin is, want ik ken ook mensen die homoseksueel zijn, maar graag kinderen willen adopteren of krijgen via een draagmoeder

Mark52 schreef:

Ik ben na het begin van de 3e alinea gestopt met lezen, want gaan discusseren met iemand die zo een raar negatief wereldbeeld heeft.. dta heeft volgens mij toch echt geen zin. Een aantal dingen die je al gelijk zegt:

Het enige wat jouw kind uiteindelijk in de essentie zal zijn, is gewoon nóg een egocentrische, materialistische vervuiler (die niets nieuws toevoegt) op een reeds dolgedraaide planeet - en die kunnen we missen als kiespijn.

Het kind zelf doe je trouwens ook geen plezier met een bestaan (dat grotendeels als werkslaaf is) op deze planeet, die steeds verder afzakt naar de afgrond.

WTF het spijt me maar ik moet concluderen dat je totaal de weg kwijt bent aahahaha

Ik vind het anders niet zo "raar en negatief", hoor. 't Moge duidelijk zijn dat de mogelijk rooskleurige kanten (die er weldegelijk zijn) voor kindlief even buiten beschouwing zijn gelaten maar je doet haar wel ernstig tekort door zo kinderlijk te reageren.

Severus schreef:

Het is laat, dus misschien dat sommige dingen niet helemaal goed uit de verf komen, but hopefully you'll get the message anyway.



O ja? In welke zin is kinderen krijgen dan niét egoïstisch? Verlicht me, I'm all ears.

Mijn optiek:

(Nota bene: ik ga in dit stukje tekst gebruik maken van 'je' en 'jouw' voor het schrijfgemak (inplaats van bijvoorbeeld steeds 'men', 'iemand', etc.), dus het gaat niet specifiek om degene van wie ik een post heb gequoot. Het gaat om niemand in het bijzonder, dus zie 'je' en 'jouw' alsjeblieft als algemene termen.)

Je doet een kind krijgen voor jezelf (om gelukkig te worden, of om iemand te hebben op je oude dag), de enige die er écht wat aan heeft ben je zélf ("microkosmos", zeg maar). De rest van de wereld ("macrokosmos") heeft helemaal niets aan jouw kind (zeker als je je bedenkt dat er al ± 6,8 miljard mensen op deze aardbol rondlopen), dus het is niet zo dat je de wereld concreet een plezier doet met jouw kind en dat de wereld je hartelijk bedankt voor die oh zo grootse toevoeging aan de wereld. Het kind is alleen biologisch uniek, voor de rest bezit het eigenschappen die allemaal terug te vinden zijn in de ± 6,8 miljard mensen op deze planeet: iedereen heeft die en die karaktereigenschap wel, en alles is al eens door iemand gedaan op die en die manier, en jouw kind zal niet iets zijn of doen dat iemand nog nóóit heeft gedaan en waar de mensenwereld dan vervolgens eeuwenlang nog profijt van heeft. De uniekheid van de mens op de manier zoals die vaak zo rooskleurig wordt voorgesteld, is een illusie. Het enige wat jouw kind uiteindelijk in de essentie zal zijn, is gewoon nóg een egocentrische, materialistische vervuiler (die niets nieuws toevoegt) op een reeds dolgedraaide planeet - en die kunnen we missen als kiespijn.

Het kind zelf doe je trouwens ook geen plezier met een bestaan (dat grotendeels als werkslaaf is) op deze planeet, die steeds verder afzakt naar de afgrond. Vóór de verwekking bestond dat leven niet en was er helemaal niets (net zoals dat er na de dood helemaal niets is): er was dus helemaal géén bewust wezen (of ziel) aanwezig dat er concreet om vroeg om geboren te worden in een menselijke gedaante. Je kan dus niet zeggen dat je een onzelfzuchtige daad hebt verricht door die ziel een plezier te doen door het uit de 'goedheid van je hart' te laten bestaan door het als jouw kind op de wereld te zetten, want voor een altruïstische daad moet er íets zijn om die daad voor te kunnen doen (en dat was er dus niet: iets dat niet bestaat kun je geen plezier doen met iets). Laat staan dat je zo'n eenmaal geboren kind vraagt om een compensatie voor iets (i.e. zijn bestaan) waar het zelf nooit om heeft gevraagd, waar het niet eens verantwoordelijk voor is: vragen om compensatie suggereert dat het kind enige verantwoordelijkheid heeft voor het feit dat het bestaat (dat het er deel in heeft, of er zelfs schuld aan heeft), terwijl juist niemand anders dan de ouders daar verantwoordelijk voor zijn.
Daarnaast is het leven mijns inziens geen voorrecht en geen geschenk (althans, niet in de wereld van vandaag), en te zeggen dat je uit de 'goedheid van je hart' een kind het leven hebt geschonken, riekt enigszins naar grootheidswaanzin, egotripperij (als in: een "weldoenende mini-god") en een drang om belangrijk te kunnen zijn inplaats van het nietszeggende nummertje uit die ± 6,8 miljard dat je als mens uiteindelijk werkelijk bent. Dat laatste is wel begrijpelijk, omdat veel mensen graag willen dat hun leven enige betekenis heeft gehad: ze kunnen het simpelweg niet verdragen dat er niets is na de dood en dat het leven dus eigenlijk nutteloos is. Dus willen ze iets tastbaars achterlaten, zodat ze het gevoel hebben dat ze niet compleet voor niets hebben geleefd: een kind is dan hun manier van zingeving. Maar dan helaas wel een egoïstische manier van zingeving, want je kwakt gewoon een levend wezen op deze planeet om jouw onvermogen om zélf zingeving te vinden te compenseren. Ieder mens moet in principe de zingeving voor het leven namelijk in zichzélf kunnen vinden (door een soort van constructief houden van jezelf, of simpelweg het feit dat je bestaat en bijvoorbeeld kunt zien en voelen), zonder daarvoor factoren van buitenaf in te betrekken of te scheppen. Niet de zingeving voor het leven geheel zelfstandig kunnen vinden zonder externe factoren, maakt afhankelijk (van juist die externe factoren; zolang je ergens afhankelijk van bent, ben je nooit 100% vrij) en geeft op z'n minst blijk van bepaalde denkfouten. Er zijn verder natuurlijk mensen die wél de zingeving in zichzelf hebben gevonden en er tóch voor kiezen om kinderen te krijgen: alhoewel nog steeds een egoïstische daad, hebben zij dan wel een andere inslag bij dit onderwerp en gaan ze er mijns inziens dan toch een ietsje pietsje bewuster en doordachter mee om dan de mensen die blind een kind krijgen in de hoop dat ze dan wat gelukkiger zullen zijn of dat hun kind ze bij zich houdt als ze oud en zwak zijn.

O ja... zelfs áls kinderen krijgen in principe geen egoïstische daad is, dan maak je die daad eigenlijk uiteindelijk wél egoïstisch (of doe je op z'n minst afbreuk aan de integriteit ervan) door te verlangen naar een bepaalde compensatie (in dit geval: jou verzorgen als je bejaard bent) voor het feit dat je ze op de wereld hebt gezet en ze eigenhandig hebt grootgebracht. Het blijkt dan immers dat je uit een soort van "winstoogmerk" hebt gehandeld. Als Moeder Teresa een straatarm Indiaas bedelaarskindje een broodje had gegeven, en de volgende dag opeens van dat arme kindje verlangt dat hij haar drie warme broodjes geeft als dank voor haar goede daad, denk je dan ook niet dat ze dan allesbehalve onzelfzuchtig en integer was? Maffioso's doen aan vergelijkbare misleidende praktijken: als je daar eenmaal mee in zee gaat, blijven ze meer geld van je vragen (ook al zeiden ze eerst dat je maar eenmalig hoefde te betalen) en kom je nooit meer van ze af. Het zijn een soort van wurgcontracten: ouders die een kind op de wereld hebben gezet en dan later verlangen dat het voor hen zorgt als ze bejaard zijn, hebben hun kind ook tot een soort van wurgcontract misleid (maar dan subtieler). Kortom, wat mij betreft: mensen die het krijgen van kinderen onzelfzuchtig vinden maar tegelijkertijd naar enige compensatie verlangen voor hun ouderschap, spreken zichzelf tegen.

Dit citaat van Kindervrij.nl vind ik trouwens ook wel aardig:

"Het krijgen van kinderen is per definitie een egoïstische beslissing. Je kiest immers voor iets waar je zelf plezier, liefde, verzorging en andere dingen van denkt te krijgen. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen "Ik wil zelf eigenlijk geen kinderen, maar ik neem ze toch maar om de rest van de wereld er een plezier mee te doen." (Tip: u doet er de rest van de wereld geen plezier mee...) Ik weet aan de andere kant ook niet hoeveel mensen er rondlopen die dolgraag wel kinderen zouden willen, maar ze expres niet krijgen om de ondergang van de wereld aan overbevolking tegen te gaan. Kortom: kinderen krijgen is egoistisch."



Jazeker, die website heb ik een tijdje terug aandachtig doorgelezen. De vragen, informatie en de verhalen (klik op een naam voor iemands complete verhaal) zijn zeker informatief, en dat kun je écht niet allemaal in vijf minuutjes hebben doorgelezen. Het komt dan op mij over dat je geen zin had om je te verdiepen in een ander standpunt en gewoon blind aan je eigen overtuiging wilt vasthouden, omdat je misschien denkt "Mijn eigen overtuiging is toch lekker beter, die andere overtuiging is sowieso niet eens m'n tijd waard!"

tl;dr

Jezus wat zijn er veel debiele dingen geschreven in dit topic.

[Severus]

Mark52 schreef:

Ik ben na het begin van de 3e alinea gestopt met lezen, want gaan discusseren met iemand die zo een raar negatief wereldbeeld heeft.. dta heeft volgens mij toch echt geen zin. Een aantal dingen die je al gelijk zegt:

[knip]

WTF het spijt me maar ik moet concluderen dat je totaal de weg kwijt bent aahahaha

Je hebt helaas duidelijk geen of weinig kaas gegeten van serieus een uitvoerige discussie voeren met iemand. Het is dat, óf je hebt er gewoon geen zin in (dat eigenlijk al duidelijk was bij dat gedoe over die website) en dus houd je je lekker gemakkelijk bij je eigen standpunt. Let wel: het is helemaal niet verkeerd om een eigen standpunt te hebben, maar bijvoorbeeld wél als je dat niet eens fatsoenlijk kan beredeneren en het in feite klakkeloos hebt overgenomen van de maatschappij "omdat het zo hoort en het gros van de mensen zo denkt" (over kinderen krijgen, in dit geval). Dingen doen omdat het "zo hoort" of omdat een meerderheid er zo over denkt, is één van de domste dingen die je kunt doen, want zo denk je zélf niet na en laat je anderen voor je denken. Op die manier blijf je immer onwetend en blijf je onbewust je steentje bijdragen aan de vele misstanden in de wereld (die veelal geschieden door onwetendheid, een gebrek aan fatsoenlijk onderwijs en gebrek aan gezond verstand): je slaapwandelt dan in feite door je leven heen. Als er dus al iemand de weg kwijt is hier, ben jíj dat wel (sorry!). Helaas wordt dergelijk schaperig gedrag overal gestimuleerd (vanaf een bepaald punt, althans) en wordt men zoveel mogelijk afgeleid van serieuze zaken door bijvoorbeeld diverse entertainmentsvormen, want overheden en religieuze leiders zijn immers gebaat bij een afgeleide, slecht geïnformeerde bevolking die ze daardoor zo mak als lammetjes volgt (daarom kon zo iemand als George W. Bush ook twee keer aan de macht komen!).

Het feit dat je je er nu zo gemakkelijk van af maakt, bevestigt eigenlijk alleen maar mijn standpunt over waarom het onverstandig is om niet alternatieve standpunten te willen verkennen en gewoon blind vast te houden aan je eigen overtuigingen. Wil je tot een goed geïnformeerde en zo objectief mogelijke mening of beslissing kunnen komen, moet je kennis hebben genomen van zoveel mogelijk diverse standpunten: en dat ontneem je jezelf door niet een leerzame discussie aan te gaan.
Ik vind het ook jammer dat je de ander dan meteen als "raar", "negatief" en als "de weg kwijt zijnd" moet afschilderen, alleen maar omdat het niet meteen met jouw overtuiging strookt. Los van het feit dat het zo simpel niet is (en sowieso: waarom zou nou juist jóuw overtuiging superieur en normaal zijn? Wie definieert dat?), laat het zien dat je geen respect kan opbrengen voor andere standpunten (of in ieder geval geneigd bent om in hokjes te denken). Ik ben het ook niet eens met wat jij zegt, maar ik schilder jou dan ook niet meteen af als raar vanwege jouw andere mening. Hopelijk zie je ooit in dat iets niet automatisch raar of slecht is omdat het anders is of niet meteen overeenkomt met jouw opvattingen, want anders doe je uiteindelijk jezelf en andere mensen ernstig tekort; andere meningen hebben namelijk net zoveel bestaansrecht als die van jou.

[Missy]

Goed, zullen we het houden op het onderwerp waar het topic over gaat en niet een uitgebreide analyse over de manier van discussiëren? Ok, ja. Dank u.

[Geel]

Martiño schreef:

Van die theorie heb ik nog nooit gehoord, en als hij echt bestaat slaat hij nergens op.

Ik meen te herinneren dat ik de genoemde theorie op dit forum heb gelezen.

Martiño schreef:

Homoseksuelen kunnen net zo goed een drang hebben om zich voor te planten. Dat iemand homoseksueel is wil niet zeggen dat ze niet in staat zijn om een kind te verwekken (of een kind te krijgen in het geval van een lesbiënne).

Wees gerust, ik weet er veel van (ik wilde 'alles' zeggen, maar dat klopt natuurlijk niet).

Martiño schreef:

Waarom denk je dat zoveel homoseksuele koppels ook graag adoptierechten willen hebben net zoals heterokoppels? Om een kind te adopteren en het vervolgens in de hoek van de kamer te zetten als decoratie?

Zoals ik elders zei, het is maar een theorie.

Trimm Trabb schreef:

Jezus Geel, je praat zoveel poep dat ik geeneens zin heb om er tegenin te gaan. Je bent zelf trouwens ook geen ster in lezen, heb ik al gemerkt...

Ja, nee, duidelijk, ik praat poep. Dat over geen ster zijn in lezen, klopt in dit geval, jammer genoeg.

[Little Phoebe]

@Geel: Don't piss him off

OT: Ik wil wel kinderen. 2 ofzo. Ooit. Ik moet er nu nog niet aan denken, gawd

[Geel]

Little Phoebe schreef:

@Geel: Don't piss him off

Wie niet? Ik wil niemand off pissen.

[Sleepwalker³²]

Ik denk dat ik 2 kinderen neem.
En als het een tweeling wordt is dat handig meegenomen

[Little Phoebe]

Geel schreef:

Wie niet? Ik wil niemand off pissen.

Martin En wat doe jij zo laat nog wakker hm?

Eerst maar eens 1 kind en dan zien we wel weer verder of er nog meer komen

[Geel]

Little Phoebe schreef:

Martin En wat doe jij zo laat nog wakker hm?

Waarom zou ik Martin pissed off willen maken?

Hallo ik ben al een grote jongen hoor!

[Little Phoebe]

Geel schreef:

Waarom zou ik Martin pissed off willen maken?

Hallo ik ben al een grote jongen hoor!

Door dat soort (onjuiste) theorieën over homoseksuelen te gaan verspreiden

Ja, dat weet ik, maar ik zie je nooit zo laat! Ik vind het niet erg, alleen werkt het beter als we allebei op hetzelfde tijdstip online zijn

Missy schreef:

Goed, zullen we het houden op het onderwerp waar het topic over gaat en niet een uitgebreide analyse over de manier van discussiëren? Ok, ja. Dank u.

Eerlijk gezegd vind ik het wel een goed punt wat Severus aankaart. En relevant, ook nog eens. Beetje flauw om daar dan over te gaan zeuren.

[Missy]

Dobermann schreef:

Eerlijk gezegd vind ik het wel een goed punt wat Severus aankaart. En relevant, ook nog eens. Beetje flauw om daar dan over te gaan zeuren.

Dit topic gaat over kinderen, niet over de manier van discussie. Het lijkt me handiger om daar dan ook het topic over te laten gaan.

[marrel]

1, misschien 2 maar iig niet meer.

Missy schreef:

Dit topic gaat over kinderen, niet over de manier van discussie. Het lijkt me handiger om daar dan ook het topic over te laten gaan.

Erhm hoe wil je een vruchtbare, interessante discussie hebben wanneer mensen de meest elementaire dingen der discussies niet beheersen? Dat kaart ze terecht aan. Een mening hebben is één; een goed onderbouwde mening hebben is iets volstrekt anders en essentieel voor een discussie die boven het SBS6-niveau uitstijgt.

[Jasmijn.]

Oh en wanneer ik zelf al 3 drie kinderen heb, wil ik wsl nog een kindje adopteren. Afkomst maakt niet uit.

[Volk]

Tja, ik zou graag een keer zwanger zijn en een kind baren, maar aan de andere kant heb ik helemaal geen zin in verplichtingen naar iemand anders toe. Ik vind een hond al veel verantwoordelijkheid, ik houd liever alleen met mezelf rekening. Daarbij besef ik me ook dat als ik een kind baar en heb ik allerlei dingen niet meer kan doen. Ik wil later graag reizen zonder vast te zitten aan vakantietijden. Ik wil van de een op andere dag kunnen besluiten te eventjes in een ander land te gaan wonen, of een zwervend bestaan te gaan leiden. Dat is allemaal heel lastig als ik een kind een stabiele omgeving moet geven. Ik wil geld vooral aan mezelf en leuke dingen uitgeven en geen rekening hoeven te houden met een kind dat nog moet studeren en eten en dergelijke.. Maar mijn lichaam schreeuwt om voortplanting

Dus minimaal 0 en maximaal 1 (hoewel ik kinderen zonder broertje of zusje altijd zielig heb gevonden)

Rode Panda schreef:

het kan ook moeilijk iets anders worden

[Em.]

Volk schreef:

Tja, ik zou graag een keer zwanger zijn en een kind baren, maar aan de andere kant heb ik helemaal geen zin in verplichtingen naar iemand anders toe.

Word je draagmoeder!

Alleen aan dat baren moet ik niet denken, brrr. Hoewel ik best eens een weekje zwanger zou willen zijn. Dat lijkt me wel interessant om eens eh, mee te maken. Maar dan niet al echt een keironde bal, maar gewoon een lief buikje met een kindje erin. En als ik dan na een week ochtendmisselijkheid-moe ben, dan gaan we weer gewoon vrolijk kindervrij verder. Natuurlijk. Hoewel het in de echte wereld weer eens niet zo werkt.

Ach ja, de halve wereld kan het sowieso nooit meemaken, zelfs al nemen ze kinderen. En de rest van het kind-hebben lijkt me dan weer niet zo boeiend. Ik heb al een broertje en een zusje die ik godzijdank niet hoef op te voeden of verantwoordelijk voor te zijn. Lijkt me maar niets.

[Rossantha]

1 of 2

[Allure]

Mark52 schreef:

Ik heb er even gekeken en snap het nog steeds niet hoor. Mijn familie is ook heel close en wij zouden nooit een ouder iemand aan zijn lot over laten, dat doe je gewoon niet. Er zijn gewoon zoveel goede redenen om wel kinderen te nemen. Het is toch alleen al veel gezelliger om later met je kinderen en kleinkinderen tijd door te brengen dan in je eentje op de bank!

Jij als man hoeft niet te baren.

Ik weet niet echt wat ik wil. Maar wat ik niet begrijp is dat mensen het niet begrijpen als ik zeg dat ik geen kinderen zou willen? Net of dat een garantie is voor gezelligheid? Kijk nou is naar jezelf, net of je nooit ruzie hebt. Net of die kinderen later voor je gaan zorgen en alles voor je over hebben.

[DeZiekeGnoe]

Mijn vriendin en ik willen graag 4 kinderen als dat mogelijk is later .
als alles loopt zoals wij willen dat het loopt maken we eerst onze studies af, dus dat gaat dan nog minimaal 4 jaar duren voor nummer 1 zich aandient. We willen graag twee jongens en 2 meisjes, en hebben als namen in ieder geval al Lieke en Nathan in onze gedachten.

Ik kan me goed voorstellen dat mensen geen kinderen willen later, het is niet niets, en zeker niet alleen maar leuk en gezellig. Ik denk zelfs dat 80 % van alles wat je met je kinderen meemaakt regelrechte crap is, als ik naar mijn eigen jeugd en die van mijn 3 zusjes kijk. Als ik het een beetje romantiseer bestaat het ouderschap uit 101 procent. 80 procent ellende, 20 procent is wel oké, en 1 procent is regelrecht hemels. Als hopeloos romanticus doe ik het voor die ene procent natuurlijk

Ik denk dat mensen die zeggen dat ze geen kinderen willen er over het algemeen beter over hebben nagedacht dan mensen die zeggen dat ze die wel willen, als je over jonge mensen spreekt dan. Ik heb ook het idee dat veel mensen die zeggen dat ze nu geen kinderen willen later juist diegenen zijn die zich kunnen rekenen tot succesvolle ouders . Het zou volgens mij zomaar kunnen dat deze mensen later nog een grote liefde tegenkomen, trouwen, en dan heel bewust toch voor een kind of kinderen kiezen, om deze ook veel zorgvuldiger op te voeden dan meestal het geval is. Wie weet.

Severus schreef:

Je hebt helaas duidelijk geen of weinig kaas gegeten van serieus een uitvoerige discussie voeren met iemand. Het is dat, óf je hebt er gewoon geen zin in (dat eigenlijk al duidelijk was bij dat gedoe over die website) en dus houd je je lekker gemakkelijk bij je eigen standpunt. Let wel: het is helemaal niet verkeerd om een eigen standpunt te hebben, maar bijvoorbeeld wél als je dat niet eens fatsoenlijk kan beredeneren en het in feite klakkeloos hebt overgenomen van de maatschappij "omdat het zo hoort en het gros van de mensen zo denkt" (over kinderen krijgen, in dit geval). Dingen doen omdat het "zo hoort" of omdat een meerderheid er zo over denkt, is één van de domste dingen die je kunt doen, want zo denk je zélf niet na en laat je anderen voor je denken. Op die manier blijf je immer onwetend en blijf je onbewust je steentje bijdragen aan de vele misstanden in de wereld (die veelal geschieden door onwetendheid, een gebrek aan fatsoenlijk onderwijs en gebrek aan gezond verstand): je slaapwandelt dan in feite door je leven heen. Als er dus al iemand de weg kwijt is hier, ben jíj dat wel (sorry!). Helaas wordt dergelijk schaperig gedrag overal gestimuleerd (vanaf een bepaald punt, althans) en wordt men zoveel mogelijk afgeleid van serieuze zaken door bijvoorbeeld diverse entertainmentsvormen, want overheden en religieuze leiders zijn immers gebaat bij een afgeleide, slecht geïnformeerde bevolking die ze daardoor zo mak als lammetjes volgt (daarom kon zo iemand als George W. Bush ook twee keer aan de macht komen!).

Het feit dat je je er nu zo gemakkelijk van af maakt, bevestigt eigenlijk alleen maar mijn standpunt over waarom het onverstandig is om niet alternatieve standpunten te willen verkennen en gewoon blind vast te houden aan je eigen overtuigingen. Wil je tot een goed geïnformeerde en zo objectief mogelijke mening of beslissing kunnen komen, moet je kennis hebben genomen van zoveel mogelijk diverse standpunten: en dat ontneem je jezelf door niet een leerzame discussie aan te gaan.
Ik vind het ook jammer dat je de ander dan meteen als "raar", "negatief" en als "de weg kwijt zijnd" moet afschilderen, alleen maar omdat het niet meteen met jouw overtuiging strookt. Los van het feit dat het zo simpel niet is (en sowieso: waarom zou nou juist jóuw overtuiging superieur en normaal zijn? Wie definieert dat?), laat het zien dat je geen respect kan opbrengen voor andere standpunten (of in ieder geval geneigd bent om in hokjes te denken). Ik ben het ook niet eens met wat jij zegt, maar ik schilder jou dan ook niet meteen af als raar vanwege jouw andere mening. Hopelijk zie je ooit in dat iets niet automatisch raar of slecht is omdat het anders is of niet meteen overeenkomt met jouw opvattingen, want anders doe je uiteindelijk jezelf en andere mensen ernstig tekort; andere meningen hebben namelijk net zoveel bestaansrecht als die van jou.

+ 1