hoeveel kinderen wil jij?

[Lorelei]

2-3 (of een achtling)

[Severus]

Lorelei schreef:

2-3 (of een achtling)

Heh, met een achtling kun je je huidige figuur wel definitief vaarwel zeggen. Zie hier de fameuze Octomom:







Wat ik trouwens ook erg vind, is de orthodox-christelijke familie Duggar uit de Amerikaanse staat Arkansas (die deel uitmaakt van de zogenaamde Bible Belt), die momenteel maar liefst 19 kinderen hebben:



(Op die foto staan 17 van de 19 kinderen afgebeeld; kon op dit moment geen recentere foto vinden.)

Dat echtpaar gebruikt absoluut geen anticonceptie en gaat naar eigen zeggen gewoon door met kinderen krijgen totdat "God zegt dat het genoeg is." Gezond verstand is compleet afwezig bij deze mensen, want het 19e kind werd prematuur geboren (3 maanden te vroeg) nadat de toen 43-jarige moeder pre-eclampsie kreeg; ondanks het feit dat het kind ongeveer een half jaar doodziek in het ziekenhuis heeft gelegen, heeft het echtpaar Duggar recentelijk tegen People gezegd dat ze nog een 20e kindje willen. Echt verschrikkelijk ziek! Gezien de hoge leeftijd van de moeder, zou een 20e zwangerschap nog wel eens fataal kunnen aflopen, voor zowel het kind én de moeder. Dan zitten die 19 kinderen straks zonder moeder en komt vader er alleen voor te staan (al doen zijn oudste dochters nu toch al het grootste deel van het werk; die krijgen dan nóg meer werk op hun bordje).

Waarom komt de Amerikaanse Kinderbescherming hier niet tegen in actie? Volgens mij knijpen die gewoon een oogje dicht omdat het hier om een blank en christelijk gezin gaat (met zogenaamde "family values"), want je ziet wel vaker dat bepaalde soorten mensen een voorkeursbehandeling krijgen daar. Die kinderen gaan trouwens niet eens naar school, die krijgen gewoon thuis les van hun ouders (uiteraard christelijk getint onderwijs) en worden zo dermate uit de buitenwereld gehouden of verstoken van alternatieve standpunten, dat ze zowat gehersenspoeld zijn en er dus grote kans is dat veel van hen later het voorbeeld van hun ouders volgen.

Maar goed... kortom: Octomom en de Duggars zijn goede voorbeelden van wat je krijgt als je gedachteloos en slecht geïnformeerd aan kinderen begint, van schaamteloos egoïsme zonder om de gevolgen te malen. Misschien iets extreme voorbeelden voor de dag van vandaag, maar het hebben van veel kinderen was vroeger tot op zekere hoogte normaal en het is daarnaast heus niet zo'n onrealistisch scenario als bijvoorbeeld iedereen op aarde nu plotseling absoluut pro-leven en pro-kinderen was (dan zou iedereen bijvoorbeeld 4+ kinderen hebben, met als gevolg een dermate grote wereldbevolking dat de planeet er dan compleet aan onder door gaat). Als je begrijpt wat ik bedoel, ik weet niet of ik dat wel zo goed heb verwoord.

Ik persoonlijk denk dat bij dergelijke gevallen lange-termijn-denken (i.e. nadenken over de gevolgen op de lange termijn) compleet of grotendeels afwezig is; ze zien alleen maar de leuke dingen op de korte termijn en gaan er maar blindelings van uit dat de lange termijn ook op een dergelijke manier positief is. Ze staan er ook niet al te veel bij stil bij het feit dat ze nóg een kind op een al overbevolkte planeet zetten, en wat voor een toekomst hun kind in een dergelijke wereld heeft. Ze zien alleen maar de korte termijn, en het egoïstische plezier dat zíj aan hun kinderen beleven. Ik heb dat al eens in het klein meegemaakt, dat een Amerikaanse moeder op het forum van Behind the Name eens zei in de trant van: "Ik ben zó blij met mijn dochtertje en ik houd verschrikkelijk veel van haar, maar ik maak me zorgen over de wereld waarin ze zal opgroeien en hoe de toekomst er voor haar uitziet." Toen ik vervolgens zei: "Dat had je je moeten bedenken vóórdat je aan kinderen begon, niet pas after the fact." Toen kreeg ik meteen de volle lading (van "How dare you judge me!" en anderen zeiden dat het stijlloos van me was), alhoewel ik toch wel gelijk had.

In ieder geval, dat geneigd zijn tot korte-termijn-denken is dus mijns inziens een probleem, dat ik ook terugzie bij veel (gelukkig niet alle) mensen die kinderen krijgen, alhoewel die meestal niet zo extreem en achteloos zijn over de lange termijn als bijvoorbeeld de Duggars. Ik denk dat als meer mensen bewust en serieus nadachten over wat een kind op de lange termijn betekent, vooral met het oog op de toekomst voor het kind en voor de wereld (inplaats van dat ze die lange termijn alleen maar op zichzelf betrekken), er een stuk minder kinderen werden geboren of dat de ouders in ieder geval op z'n minst de beslissing om kinderen te krijgen met beide voeten op de grond hebben gemaakt (inplaats van dat ze zich bijvoorbeeld slaafs lieten leiden door hun biologische klok of een "Ikke, ikke, ikke!"-attitude).

Ik vind het trouwens eigenlijk wel frappant hoe dit korte-termijn-denken versus lange-termijn-denken vrijwel gelijkaardig is aan de milieukwestie waar we allemaal tegenwoordig mee te maken hebben; je hoort daarbij ook vaak dat mensen nog steeds te veel aan de korte termijn denken, en niet aan de lange termijn (dat schuiven ze af, in de handen van de volgende generatie). Ik vind dat dat in het algemeen bij kinderen krijgen ook tot op zekere hoogte opgaat; je schuift de lange-termijn-gevolgen van gedachteloos voortplanten dan in zekere zin dan af op je kind (i.e. de volgende generatie). Dat moet stoppen, al betwijfel ik of we bijvoorbeeld ooit een overheidscampagne krijgen die oproept tot een bewustere en rationelere manier van nadenken over kinderen krijgen.

[Nona]

Severus schreef:

Maar goed... kortom: Octomom en de Duggars zijn goede voorbeelden van wat je krijgt als je gedachteloos en slecht geïnformeerd aan kinderen begint, van schaamteloos egoïsme zonder om de gevolgen te malen.

Ik ken het hele verhaal niet, maar waarom slaat dat op die achtling? Kun je geen meerlingen krijgen als je je wel goed laat informeren dan? Of was je van mening dat deze vrouw dan maar abortus had moeten plegen? (Dat laatste vind ik ook wat ver gaan, aangezien dat duidelijk niet de keuze was van deze moeder.)

Overigens vind ik je wel érg negatief over kinderen hoor. Zelf ben ik van mening dat het (voor mij, maar zo ook voor een heleboel andere mensen) helemaal geen kwaad kan om één of twee kinderen te krijgen. Ik (en meerderen met mij) ben immers stabiel, intelligent en gezond en heb alle mogelijkheden om kinderen een goede opvoeding te bieden. Daarnaast is de bevolkingsgroei in Nederland nu wel gestabiliseerd (en ik ga niet kinderloos blijven omdat mensen in India met tien kinderen per gezin door willen fokken). Hoezo, niets bij kunnen dragen aan de wereld? Als je kinderen op de wereld zet en die normen en waarden bijbrengt, hun zelfbeeld en zelfredzaamheid stimuleert en alles meegeeft wat je nodig hebt om te slagen, dan wordt de wereld wel degelijk een stukje beter. En nee, perfecte mensen zullen het nooit worden. Kinderen moeten nu eenmaal even door een aantal fases heen, en een keertje krijsen in de supermarkt of stoepkrijten op de muur van de buren hoort daarbij.

Ofwel: het is niet per definitie fout om kinderen te krijgen. Natuurlijk moeten mensen zich goed laten informeren, en zich afvragen of ze dit over een aantal jaar ook nog wel willen. Maar veel mensen doen dat ook wel.

Over octomom: die had al zes kinderen, leefde van een uitkering en al haar kinderen, incl. de achtling, zijn verwekt dmv IVF. Die mag van mij ook wel onder het kopje 'ontaarde moeders'. Vraag me ook wel af welke arts het een tof idee leek om nog eens acht (of meer) bevruchte eieren in die baarmoeder te proppen ;x

[Rationeel]

jezus, wat een zwartgallig wereldbeeld.

kunnen kinderen niet gewoon een mooie toevoeging aan iemands leven zijn?

[Severus]

Nona schreef:

Ik ken het hele verhaal niet, maar waarom slaat dat op die achtling? Kun je geen meerlingen krijgen als je je wel goed laat informeren dan? Of was je van mening dat deze vrouw dan maar abortus had moeten plegen? (Dat laatste vind ik ook wat ver gaan, aangezien dat duidelijk niet de keuze was van deze moeder.)

Je kent het hele verhaal niet, maar je weet toevallig wel dat het niet de keuze was van de moeder? Google haar verhaal maar eens, Octomom was een werkloze en ongetrouwde moeder van al 6 kinderen die van een uitkering leefde, voordat ze zwanger werd van haar achtling. In die situatie had ze niet eens één kind extra mogen krijgen, laat stáán een achtling. Dus ja, ik had abortus wel verantwoord gevonden in haar geval. En ik heb overigens helemaal niet gezegd dat je geen meerlingen kunt krijgen als je wél goed geïnformeerd bent.

Nona schreef:

Overigens vind ik je wel érg negatief over kinderen hoor.

Je begrijpt me verkeerd, zoals helaas wel meerdere mensen tot nu toe. Ik ben niet negatief over kinderen zélf - ik vind kinderen juist erg leuk, waardoor ik het ook erg belangrijk vind dat men om de juiste redenen aan kinderen begint (en dat kind dan bijvoorbeeld later niet fucked up wordt of in een fucked up wereld moet leven). Ik ben alleen negatief over sommige motivaties of schijnbare gedachteloosheid die veel (gelukkig niet alle) mensen naar mijn mening hebben voor het krijgen van kinderen. Het krijgen van kinderen hoeft helemaal niet per definitie slecht te zijn - mits het weldoordacht en met de juiste redenen geschiedt.

Ik probeer alleen maar een tegengeluid te geven tegen de vaak voorkomende knuffelige "Ik wil kinderen krijgen, hoe dan ook en no matter what!"-houding (waarbij ik zoveel mogelijk even de gevoelens weglaat en naar de naakte feiten kijk), voor het doel van een goede discussie (anders zou het immers maar een eenzijdige discussie zijn, als je begrijpt wat ik bedoel). Om me dan meteen te bestempelen als een kinderhater of iemand met een zwartgallig wereldbeeld, vind ik wel een beetje te ver gaan.

Ik vind trouwens niet dat je kinderen moet nemen om puur rationele redenen, want die zijn er niet. Net zoals je geen relatie begint om puur rationele redenen. Dat neemt niet weg dat je deze emotionele keuze natuurlijk wél kunt maken op rationele voorwaarden

Nona schreef:

Ik ken het hele verhaal niet, maar waarom slaat dat op die achtling? Kun je geen meerlingen krijgen als je je wel goed laat informeren dan? Of was je van mening dat deze vrouw dan maar abortus had moeten plegen? (Dat laatste vind ik ook wat ver gaan, aangezien dat duidelijk niet de keuze was van deze moeder.)

Nouja, deze vrouw heeft ontzéttend veel geluk gehad dat zij en alle acht kinderen de zwangerschap hebben overleefd. Dat is welhaast een medisch wonder te noemen.

Een selectieve abortus is overigens ook mogelijk, dan wordt een verlammend middel in het hartje van een deel van de foetussen geïnjecteerd als ze nog zeer klein zijn. Ik weet niet precies meer hoe het zit, maar ik geloof dat die foetussen dan niet verder groeien maar wel blijven zitten (door de aansluiting op de placenta sterft hun weefsel niet af). Dan is de moeder uit de gevarenzone en hebben de overgebleven kinderen aanzienlijk meer om zonder schade levend geboren te worden.

Moz schreef:

Over octomom: die had al zes kinderen, leefde van een uitkering en al haar kinderen, incl. de achtling, zijn verwekt dmv IVF. Die mag van mij ook wel onder het kopje 'ontaarde moeders'. Vraag me ook wel af welke arts het een tof idee leek om nog eens acht (of meer) bevruchte eieren in die baarmoeder te proppen ;x

Dat vraag ik me ook wel af, in Nederland zou je daar je baan om kunnen verliezen als gynaecoloog!

[Nona]

Nuh goed, die Octomum is dan misschien ook wel een voorbeeld. Maar het hebben van veel kinderen (en met veel bedoel ik: meer dan 3) hoeft absoluut niet slecht te zijn.

En Severus, ik heb nooit gezegd dat je een kinderhater bent, waar haal je dat vandaan? Natuurlijk is het gezond verstand belangrijk bij het krijgen van kinderen. Maar verbaas je er niet over dat er ook wel wat gevoel bij komt kijken. Want niet alle keuzes in het leven kunnen goed verdedigd worden. Je bent die studie gaan doen omdat je die toevallig leuk vond, je probeert dat huis te krijgen omdat je vindt dat het bij je past, en je wilt kinderen omdat je denkt een goede ouder te kunnen zijn en graag kinderen wilt. Op al die dingen kan een ander heel hard "nietes" roepen, maar het helpt niet. Wat wél reëel is, is om zaken goed te plannen en voor te bereiden nadat het besluit nu eenmaal genomen is.

[Issun]

Twee of zo. Moet ik daar echt nu al over nadenken?

[Mr.Mark]

Nou ja, meer kinderen zorgen wel voor meer belastingbetalers later en dus hogere aow.
(in theorie dan..)

Ik weet nog niet of ik kinderen wil. Laat ik eerst maar eens een stabiel leven krijgen met een stabiele relatie enzo.

Ik zeg altijd dat ik geen kinderen wil maar misschien is het hard schreeuwen daarvan heel gevaarlijk want misschien word ik later vet burgerlijk met drie kinderen in een bakfiets

Als dat gebeurt krijgen ze wel allemaal een creditcard en worden het petit bateau kindjes hoor /white trash white trash blablabla

[Carn]

momenteel 0.

White Trash schreef:

Ik zeg altijd dat ik geen kinderen wil maar misschien is het hard schreeuwen daarvan heel gevaarlijk want misschien word ik later vet burgerlijk met drie kinderen in een bakfiets

Als dat gebeurt krijgen ze wel allemaal een creditcard en worden het petit bateau kindjes hoor /white trash white trash blablabla

Anti-burgerlijkheid; één van de interessantere paradoxen van onze samenleving

[Macrador]

op dit moment 0. Het moet echt je wereld vernietigen op je 16de.

[Tink*]

Twee plz. En het liefst natuurlijk een jongetje en een meisje.

2 of 3. Maar voorlopig nog niet.

Moz schreef:

Over octomom: die had al zes kinderen, leefde van een uitkering en al haar kinderen, incl. de achtling, zijn verwekt dmv IVF. Die mag van mij ook wel onder het kopje 'ontaarde moeders'. Vraag me ook wel af welke arts het een tof idee leek om nog eens acht (of meer) bevruchte eieren in die baarmoeder te proppen ;x

Het verhaal was bij Dr. Phil ofzoiets, en die arts stond toen onder permanente politiebeveiliging omdat ie constant bedreigd werd. Wat een idioot was dat ook

[Wammus]

Ik heb er nu 1 en dat vind ik voorlopig wel meer dan genoeg. M'n vriendin wil er uiteindelijk 4 maar daar zit ik niet op te wachten. Ik vind 2 uiteindelijk wel genoeg.

weet nog niet of ik kinderen wil maar als ik ze wil minstens 3,
anders heb je later echt zo'n kleine familie

vind t vooral leuk om namen te verzinnen eigenlijk, maarja dat kan met sims ook.

Duckdog96 schreef:

weet nog niet of ik kinderen wil maar als ik ze wil minstens 3,
anders heb je later echt zo'n kleine familie

vind t vooral leuk om namen te verzinnen eigenlijk, maarja dat kan met sims ook.

. Dat heb ik ook wel een beetje, maar dan komen de gedachten op over verzorgen en verantwoordelijkheid, pff.

[snoopy]

Nou, ben nu zwanger van de tweede en ik denk dat we het daar wel bij gaan laten. Heel misschien willen we nog een derde, maar ik vind twee kinderen voor de kinderen zelf leuker dan drie.

[Em.]

Duckdog96 schreef:

weet nog niet of ik kinderen wil maar als ik ze wil minstens 3,
anders heb je later echt zo'n kleine familie

vind t vooral leuk om namen te verzinnen eigenlijk, maarja dat kan met sims ook.

En waarom wil je dan geen kleine familie?

[Jasmijn.]

Severus schreef:

Heh, met een achtling kun je je huidige figuur wel definitief vaarwel zeggen. Zie hier de fameuze Octomom:

[afbeelding]


[afbeelding]




Wat ik trouwens ook erg vind, is de orthodox-christelijke familie Duggar uit de Amerikaanse staat Arkansas (die deel uitmaakt van de zogenaamde Bible Belt), die momenteel maar liefst 19 kinderen hebben:

[afbeelding]


**Mensen met suïcidale neigingen, gelieve deze lap tekst niet te lezen....**

Wat zit je een standaard nederlands gezinnetje met gemiddeld twee kinderen te vergelijken met een stamkroeg?
Je bent een kei in overdrijven, maar laat het vergelijken maar aan anderen over

Ik heb echt nog geen flauw idee. Ik denk dat het heel erg afhangt van de situatie, van de man, van onze carrières en van het evt. eerste kind.

snoopy schreef:

Nou, ben nu zwanger van de tweede en ik denk dat we het daar wel bij gaan laten. Heel misschien willen we nog een derde, maar ik vind twee kinderen voor de kinderen zelf leuker dan drie.

Ik ben anders blij dat mijn ouders na mijn broertje nog even zijn doorgegaan

snoopy schreef:

Nou, ben nu zwanger van de tweede en ik denk dat we het daar wel bij gaan laten. Heel misschien willen we nog een derde, maar ik vind twee kinderen voor de kinderen zelf leuker dan drie.

Gefeliciteerd met je zwangerschap!!!

Em. schreef:

En waarom wil je dan geen kleine familie?

Als je n kleine familie hebt, is het gewoon zoooo saai, op verjaardagen enzo, en ook gewoon met weinig kinderen is het saai, er komt voor iedereen een moment dat zijn/haar ouders er niet meer zullen zijn, als je enigst kind bent kan ik me voorstellen dat dat niet leuk is dan, en dat geld trouwens ook als je thuis met tweeen was, dan is het gewoon best wel rot lijkt mij

Etmakas schreef:

Ik ben anders blij dat mijn ouders na mijn broertje nog even zijn doorgegaan

Ik ben ook blij dat mijn ouders drie kindjes hebben gemaakt anders was ik er niet

Als je ouders doodgaan is dat sowieso verschrikkelijk, of je nou met een, drie of dertien kinderen bent. En ik denk dat iemands geluk niet afhankelijk is van het aantal kinderen in een gezin. Op een verjaardag kan je toch ook gewoon de buren uitnodigen, de grootouders, vrienden, kennissen? En anders houd je het een gezellige, kleine verjaardag. Dat lijkt me ook niet zo'n probleem.

Ik geloof ook niet echt in meer geluk voor ouders later als ze meer kinderen hebben. Je kunt net zo goed eeuwige ruzie hebben met je kind he.

[Nona]

Natuurlijk hoef je geen kinderen te hebben om gelukkig te zijn, en zeker niet veel. Maar zelf ben ik enigs kind en ik moet zeggen dat het op veel momenten toch wel frustrerend is geweest. Broertjes en zusjes hebben lijkt me erg gezellig, en ik had het fijn gevonden om mijn sociale vaardigheden met kinderen te kunnen oefenen in een wat veiligere omgeving dan op school.
Dus ik denk dat als er kinderen komen (en daar ga ik vanuit), dat het er in ieder geval twee worden.

Ik denk dat enig kind zijn vooral eenzaam is op vakantie met je ouders... maar dat is op zich op te lossen door een vriendje of vriendinnetje mee te vragen

[Em.]

Duckdog96 schreef:

Als je n kleine familie hebt, is het gewoon zoooo saai, op verjaardagen enzo, en ook gewoon met weinig kinderen is het saai, er komt voor iedereen een moment dat zijn/haar ouders er niet meer zullen zijn, als je enigst kind bent kan ik me voorstellen dat dat niet leuk is dan, en dat geld trouwens ook als je thuis met tweeen was, dan is het gewoon best wel rot lijkt mij

Saai? In welke zin saai? Dat je maar één kind hebt waarvan je moet zorgen dat het zich vermaakt, geen anderen kinderen pest, niet knoeit, niet in de sloot loopt, op moet rapen als het valt, eten moet geven, kont af moet vegen als het dat zelf nog niet kan. Kinderen zijn volgens mij geen middel van vermaak, tenminste, als ik later naar een verjaardag toe ga met mijn kinderen, neem ik die niet mee om gezellig samen op de trampoline te springen of tikkertje te doen en het dan saai te vinden als ik geen kind meer over heb die lummeltje wilt doen of touwtje springen. Ik snap je reden eigenlijk niet. Hoezo saai?
(Of dacht jij kinderen te hebben die de hele tijd stil in een hoekje zaten te kleuren en verder niets deden?)

Ik was trouwens van plan om het zonder kinderen ook niet saai te hebben. Heerlijk, in plaats van luiers te verschonen kan ik een boek lezen en in plaats van 's ochtends vroeg broodjes te smeren kan ik 's nachts gewoon een film kijken zonder dat het me opbreekt vanwege kinderen en hun slaapritme.

En ik was vroegâh enigskind en ik vond het zó ontzettend stom dat ik een broertje kreeg. Achterlijk wezentje dat niets kon behalve kwijlen en janken, en dat tijdens het eten gilt en dat me voor van alles en nog wat uitmaakt. M'n zusje is wel lief, maar die miste ik niet toen ze er nog niet was.

En het is nooit leuk als je ouders dood gaan, of je nou broers en zussen hebt of niet. Met véél broers/zussen zijn er juist meer mensen die verdriet hebben!
(En trouwens, als mijn oma dood gaat, zal de broer van m'n moeder er waarschijnlijk z'n best voor doen om te zorgen dat mijn moeder niet naar de begrafenis kan. Verdriet om overleden ouders wordt niet per se beter te dragen door het hebben van broers en zussen.)

Nona schreef:

Natuurlijk hoef je geen kinderen te hebben om gelukkig te zijn, en zeker niet veel. Maar zelf ben ik enigs kind en ik moet zeggen dat het op veel momenten toch wel frustrerend is geweest. Broertjes en zusjes hebben lijkt me erg gezellig, en ik had het fijn gevonden om mijn sociale vaardigheden met kinderen te kunnen oefenen in een wat veiligere omgeving dan op school.
Dus ik denk dat als er kinderen komen (en daar ga ik vanuit), dat het er in ieder geval twee worden.

Dat vind ik dan wel een iets logischere reden ja.

Em. schreef:

Saai? In welke zin saai? Dat je maar één kind hebt waarvan je moet zorgen dat het zich vermaakt, geen anderen kinderen pest, niet knoeit, niet in de sloot loopt, op moet rapen als het valt, eten moet geven, kont af moet vegen als het dat zelf nog niet kan. Kinderen zijn volgens mij geen middel van vermaak, tenminste, als ik later naar een verjaardag toe ga met mijn kinderen, neem ik die niet mee om gezellig samen op de trampoline te springen of tikkertje te doen en het dan saai te vinden als ik geen kind meer over heb die lummeltje wilt doen of touwtje springen. Ik snap je reden eigenlijk niet. Hoezo saai?
(Of dacht jij kinderen te hebben die de hele tijd stil in een hoekje zaten te kleuren en verder niets deden?)

Ik was trouwens van plan om het zonder kinderen ook niet saai te hebben. Heerlijk, in plaats van luiers te verschonen kan ik een boek lezen en in plaats van 's ochtends vroeg broodjes te smeren kan ik 's nachts gewoon een film kijken zonder dat het me opbreekt vanwege kinderen en hun slaapritme.

En ik was vroegâh enigskind en ik vond het zó ontzettend stom dat ik een broertje kreeg. Achterlijk wezentje dat niets kon behalve kwijlen en janken, en dat tijdens het eten gilt en dat me voor van alles en nog wat uitmaakt. M'n zusje is wel lief, maar die miste ik niet toen ze er nog niet was.

En het is nooit leuk als je ouders dood gaan, of je nou broers en zussen hebt of niet. Met véél broers/zussen zijn er juist meer mensen die verdriet hebben!
(En trouwens, als mijn oma dood gaat, zal de broer van m'n moeder er waarschijnlijk z'n best voor doen om te zorgen dat mijn moeder niet naar de begrafenis kan. Verdriet om overleden ouders wordt niet per se beter te dragen door het hebben van broers en zussen.)

Ik hoop serieus dat jij nooit kinderen krijgt.
Ze mogen zich niet eens vermaken.

Verjaardagen zijn niet alleen verjaardagen, maar ook dingen waar je kunt socializen. Weer gaat 'spelen' met andere kinderen etc.

[Em.]

wheezle schreef:

Ik hoop serieus dat jij nooit kinderen krijgt.
Ze mogen zich niet eens vermaken.

Verjaardagen zijn niet alleen verjaardagen, maar ook dingen waar je kunt socializen. Weer gaat 'spelen' met andere kinderen etc.

Dat hoop ik ook voor mijn kinderen, ja.

Hmm, moet ik als ouder weer gaan spelen met kinderen, of moeten mijn kinderen dat doen? Die volgde ik even niet. ;p

En het idéé dat ik kinderen op moet voeden met mijn koppigheid. Wowowow. :'D

[Henck]

Zo veel mogelijk. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd

Hooguit twee, maar wel pas over heel lang. En mocht ik ooit een jongen krijgen dan wil ik dat hij Rowan heet, want dat vind ik mooi en ridderlijk klinken.

[Nona]

Oei, de hond van de buren van mijn ouders heette Rowan, dus dan valt dat af als kindernaam. Net als Brenda trouwens, dat was zo'n rattenhondje.

Conclusie: noem je hond gewoon Fikkie of Wodan.

Oh, en mijn vriend heeft onze (overleden) kat Casper genoemd. Ik noemde hem Jasper, want zo zou ik een kind nooit noemen en ik vond hem een Jasper, maar vriendlief vond dat geen kattennaam. Dus Casper kan ook niet meer.

Conclusie 2: noem je kat gewoon Minoes of Poekie.

Vervelend is dat ja, als je met een leuke naam stomme associaties hebt.

Oeh en een meisje zou ik Jasmijn noemen (sorry Bas!)

Ik wil 0 kinderen.

[freezer]

i want 1