Kostbare dagen

[Gilraen]

Eigenlijk kan ik helemaal niet zo goed tegen kritiek, maar de enige manier om daar vanaf te komen is het juist te ontvangen.
So go ahead.


Voor elkaar
verwezenlijken we de ideeën, gedachtes
dat de dagen nooit hetzelfde zijn

ondanks de voorspelbaarheid
maar dat er niets te voorkomen blijkt.

Van elkaar
leven we af
weten we af
en toe genoeg

of net te weinig
om de dagen in het uiterst
tot zijn recht te laten komen.

Maar niet alle dagen kunnen immers
volledig gevuld worden met warmte.

Dus stoken we
wachten we
nog eventjes.


Dit is ook de titel van mijn gedichtenboekje trouwens,
en een van de weinig (twee) gedichten die ik mag plaatsen. =\

[Geel]

Ik vind het een goed gedicht. Al vind ik sommige zinnen wel aan de rand van cliché-zijn, maar ze kunnen ermee door. Wel een paar opmerkingen, dan wel dingen die ik niet snap.

ondanks de voorspelbaarheid
maar dat er niets te voorkomen blijkt.

Kun je die 'maar' verklaren, volgens mij past hij daar niet. Of ik snap het niet.

of net te weinig
om de dagen in het uiterst
tot zijn recht te laten komen.

Dat 'tot zijn recht te laten komen' slaat, als ik het goed heb, op 'de dagen'. Moet het dan niet 'tot hun recht te laten komen' zijn?

[Gilraen]

Nou.. die maar.. dat is een goede vraag. Het is meer een ingewikkeld verhaal omdat het gedicht gebaseerd is op een gesprek tussen mij en mn vriend, wat over toeval ging etc. Het kwam erop neer dat het te voorspellen is, maar dat je dingen niet kunt voorkomen. Hoop dat het logisch klinkt, ik kan het niet beter uitleggen.

Klopt aan de ene kant wel, tis maar hoe je het bekijkt. Ik denk dat ik het dan 'per dag' heb bedoeld, maar eigenlijk is dat dus indd een beetje fout.

[Ratatouille]

Ik ben het met Geel eens Mooi gedicht, soms een beetje op het randje van cliché en ik snap zijn opmerkingen en ik snap je uitleg.
Wel ben ik benieuwd naar je laatste opmerking over je gedichtje boekje en dat je er maar twee mag plaatsen. Van wie mag je er maar twee plaatsen? En heb je een boekje uitgegeven? Het zijn toch jouw gedichten?
Keep on going!

[Gilraen]

Het ligt eigenlijk in handen van de uitgever nu, dus alle gedichten vallen onder copyright. Ik denk dat het ermee te maken heeft dat als ik alle gedichten zou plaatsen, er niets meer te lezen valt in het boekje en het dus geen zin meer heeft om het te kopen.
Er moet nog het een en ander gebeuren, maar over een paar maandjes is ie denk ik wel te koop ^^

[Gilraen]

Oneindig gebrek

Jij bent dat paard.
Gewond op beide benen.
De afgrond aan je beschadigde voeten.

Jij bent de muziek.
Gestopt terwijl het speelde.
Verloren noten halen je in met moeite.

Zo naïef als de meest gelovige ongelovige,
dood jij je tijd met het opgraven van ellende.

[Em.]

Gilraen schreef:

Eigenlijk kan ik helemaal niet zo goed tegen kritiek, maar de enige manier om daar vanaf te komen is het juist te ontvangen.
So go ahead.


Voor elkaar
verwezenlijken we de ideeën, gedachtes
dat de dagen nooit hetzelfde zijn

ondanks de voorspelbaarheid
maar dat er niets te voorkomen blijkt.

Van elkaar
leven we af
weten we af
en toe genoeg

of net te weinig
om de dagen in het uiterst
tot zijn recht te laten komen.

Maar niet alle dagen kunnen immers
volledig gevuld worden met warmte.

Dus stoken we
wachten we
nog eventjes.


Dit is ook de titel van mijn gedichtenboekje trouwens,
en een van de weinig (twee) gedichten die ik mag plaatsen. =\

Zo zo, dat een een lange titel.


Ik vind dat je een mooie schrijfstijl hebt, tenminste, je merkt dat het gewoon klopt zoals het er staat, het is op een mooie manier geschreven. Maar je gedicht vind ik eigenlijk nogal vaag, ik snap niet goed waar het over gaat, ik kan niet denken 'hé, dat gevoel ken ik!' of 'inderdaad dat ruikt zo' of iets dergelijks. Ik kom niet goed ín je gedicht. Ik kom er ook niet echt uit wat je nu wilt zeggen (en ik heb expres je uitleg niet goed gelezen, want ik ga ervan uit dat het gedicht het alléén zou moeten kunnen).

En natuurlijk hoeft een gedicht niet duidelijk te zijn, of na twee keer lezen al volledig te doorgronden, maar je moet er wel iets mee kunnen. De sfeer, de ideeën misschien, het maakt niet uit wat, maar hier weet ik niet zo goed wat ik ermee moet. Het is het vaag omschrijven van een vage gedachte oid?

"Voor elkaar
verwezenlijken we de ideeën, gedachtes
dat de dagen nooit hetzelfde zijn

ondanks de voorspelbaarheid
maar dat er niets te voorkomen blijkt."

Voor elkaar verwezenlijken we de ideeën, gedachtes dat de dagen nooit hetzelfde zijn. Hier staat, naar mijn idee, 'voor elkaar zorgen we ervoor dat de dagen nooit hetzelfde zijn' aangezien het 'verwezenlijken van ideeën en gedachtes' betekend dat je ervoor zorgt dat die gedachtes ook daadwerkelijk zo worden uitgevoerd, in het leven geroepen.

"ondanks de voorspelbaarheid"

Daar volg ik het ook nog. Ondanks dat alles voorspelbaar is, zorgen we er toch voor dat de dagen verschillend zijn. Hoewel ik moet zeggen dat ik pas tot hier kom als ik het regel voor regel analyseer en als ik het 'gewoon' lees dan is het nog vaag.

Maar vooral struikelde ik dan weer over de 'maar' van de volgende regel.

'ondanks de voorspelbaarheid
maar dat er niets te voorkomen blijkt.'

Ik snap het niet. Ik snap gewoon níet waar die 'maar' vandaan komt. Ondanks dat ik je vandaag niet gezien heb, maar morgen ook niet. Ondanks dat de boom omvalt, maar de eik niet. Ondanks wat jij wilt, maar ik wel. Wat is er logisch aan een 'maar' na een 'ondanks'?

Ik kan er hooguit van maken: ondanks de voorspelbaarheid, gaan wij ervoor zorgen dat de dagen verschillend zijn, maar er is niets te voorkomen, dús misschien wordt alles wel hetzelfde. En daar moest ik een heel verhaal voor typen, anders begreep ik het niet. ;@

Maar dan heb je dus vaag een idee gelanceerd als 'we maken ideeën, gedachtes over verschillende dagen werkelijkheid, ondanks de voorspelbaarheid, maar niets is te voorkomen' en in plaats van dat we daar eens rustig over na kunnen denken, ga je over op iets waartussen ik het verband met de eerste twee strofes nog niet kan zien.

'Van elkaar
leven we af
weten we af
en toe genoeg'

Wat heeft dit ermee te maken? Van elkaar leven we af en toe genoeg. Van elkaar weten we af en toe genoeg? Huh?

Hoewel ik het wel grappig opgeschreven vind.

'of net te weinig
om de dagen in het uiterst
tot zijn recht te laten komen.'

Kijk, die strofe past mooi bij z'n vorige. Weten we af en toe genoeg, of toch nét te weinig om het echt goed te doen. Zoiets lees ik erin. Dat je wel keihard probeert alletwee maar dat het gewoon niet altijd gaat, glip je langs elkaar, grijp je mis, raak je elkaar net-niet in de breuklijn.

'Maar niet alle dagen kunnen immers
volledig gevuld worden met warmte.'

Het duurde echt even voor ik die maar snapte. Het is dus: niet alle dagen zijn perfect, maar dat kan ook helemaal niet.

'Dus stoken we
wachten we
nog eventjes.'

Dus stoken we... een vuur? Aha, oké.

Wachten we/nog eventjes - die vind ik nog niet af. Waarop moet je wachten? Tot het vuur oplaait?


En wáár is het idee van die eerste twee strofes gebleven? Hallo? We hebben een stukje over dagen zijn niet hetzelfde, en een stukje over: 'dit allemaal is niet perfect maar we rommelen maar wat aan'. Ik zie de samenhang niet. Oh wacht, nu ik het nog eens lees zie ik het een beetje. Aangezien de eerste twee strofes ook wel een beetje over sleur kunnen gaan - of zie ik dat nu fout?

En over het algemeen vind ik het dus vrij vaag. Té vaag. Ik herken het niet, het lijken losse kreten, soms. Want waarom is dat zo? Je stelt het wel, maar je hobbelt alleen maar door naar de volgende stelling en ik weet nu nog steeds niet waarom. En daarbij, je schrijft mooi hoor, maar het lijkt wel alsof je het expres vaag maakt om het poëtisch over te laten komen. (Daar was ik zo goed in weetjewel! )

Alsof het allemaal onbereikbaar achter glas ligt. En voor mij heeft het ook geen diepgang. Als je verschillende lagen zou hebben, dan kan ik met moeite delen van de eerste zien, laat staan dat het dieper lijkt te gaan. Ik snap het gewoon niet, niet wat je wilt zeggen, het komt niet áán, zegmaar. En dat vind ik ontzettend irritant. En zelfs na dit hele verhaal heb ik misschien een algemeen idee van waar het over gaat, maar dat wil ik al de eerste keer hebben. Dat idee, dat gevoel, en dan het verhaal erachter kunnen zoeken, het gedicht voor me zien, elk woord kunnen interpreteren en neerzetten. En dat lukt me hier gewoon niet, niet zoals ik zou willen. ;/

ik ben te moe om na te lezen of mijn relaas wel klopt. maargoed.

[Gilraen]

Bedankt, jij bent echt goed =]

En daarbij, je schrijft mooi hoor, maar het lijkt wel alsof je het expres vaag maakt om het poëtisch over te laten komen.

Dit heb ik even gekopieërd omdat het precies weergeeft hoe ik ben. Eigenlijk ben ik een chaoot die van alles in haar hoofd heeft zitten en er veel te weinig van op papier kan zetten. Ik wil dingen op zo'n manier brengen dat het nét niet begrijpelijk is, zodat je niet achter mijn persoonlijke 'laag' kunt komen. Ik denk dat ik me ervoor schaam, als mensen te goed begrijpen wat ik wil zeggen, dus laat ik het ze zelf maar uitzoeken.

Ik ben vrij makkelijk met schrijven, en ik weet ook dat ik er nog lang niet professioneel in ben, ik kabbel maar wat aan en hoop dat er iets moois uitkomt (wat meestal wel blijkt te lukken, maar dat natuurlijk omdat er wel degelijk gevoelens van mezelf ingestopt zitten, maar die duidelijk te ver erin gestopt zijn).

Ik kan om het gedicht een gigantisch verhaal gaan vertellen, maar zoals ik al zei, ik hou er niet van mezelf bloot te geven en ik ben bang dat het gedicht daarna geen gedicht meer zal zijn maar een ingekort stuk tekst.

Die ondanks en de maar lijken meerdere te storen xD Goed uitleggen kan ik het niet, het zat tijdens het schrijven allemaal in mijn hoofd, en het is er zo uitgekomen, helaas niet op de goede manier.

Mijn reacties zijn op, om het goed te maken wil ik graag nog iets anders neerzetten, mocht ik dat vinden

[Gilraen]

Verliezen

M’n hoofd staat er niet naar.
Ik wil het het liefst voorkomen.
Diep van binnen ben ik je dankbaar,
voor wat ons is overkomen.

Ergens heb ik het idee:
‘waarom ik altijd?’
Maar toch word ik, heel gedwee
door mijn gevoelens misleid.

Het enige wat ik ervan leer,
is dat ik verleiding moet weerstaan.
Want keer op keer,
maak ik er mensen kapot aan.

Ik verlies weer,
het heeft me opnieuw misleid.
Hoe ik ook protesteer,
mezelf raak ik niet kwijt.


*weerstaat de verleiding om er een verhaal bij te vertellen*
-wontdoitwontdoit-

[Gilraen]

Ik weet niet of engelse gedichten hier gewaardeerd worden, maar ik ben van mening dat mijn Engelse gedichten beter uitkomen dan Nederlandse. (Ik vind het ook een veel te mooie taal)

We pretended to cuddle,
touch each others cheeks
and love without knowing
we did.

We stared into waters
reflected was the moon.
To know someday, somewhere
we would meet so soon.

Why can’t we steel some wings
and leave the angels for a rest one day.
We would touch and find real life
but the thing is
you would never go away.

[Gilraen]

Asjeblieft
bedankt
en
graag gedaan.

Morgen zal het anders gaan.

De dagen dat ik niet meer bij je ben.
Ik me in mijn oorspronkelijke leven niet meer herken
en niet weet of ik daar nog wel wil zijn.

Ik weet niet aan welke kant de zon opkomt,
aan welke kant hij de wereld weer verlaat.

Ik weet niet of hij terugkomt
mij in eenzaamheid achterlaat.

De nachten die ik alleen volbreng
zonder dat ik je in je dromen meng
en ik wil dat je er nooit verdwijnt.