Advertentie | |
|
05-08-2010, 22:09 | ||
Citaat:
hoe je streelt en zacht en waait en blaast. hoe je bent en rent en hoe je vingers vlechten en je je naam duizend keer kan zeggen. Want het is ook niet 'en je naam duizend keer kan zeggen' maar eigenlijk moet er twee keer je. Ik vermoed dat ik niet zoveel houd van twee keer je achter elkaar, maar... wacht even, als ik er: hoe je streelt en zacht en waait en blaast. hoe je bent en rent en hoe je vingers vlechten en je duizend keer je naam kan zeggen. van maak, dan heb ik geen twee keer je achter elkaar. En dat vond ik niet leuk, dat je je. - ik heb er duidelijk nog nooit eerder over nagedacht, want het ligt best voor de hand. Maar ik was dan ook way te ongeconcentreerd om het ook maar na te lezen. |
10-09-2010, 15:08 | ||
Citaat:
En @ Abzg met 'r nieuwe naam: leuk! Het heeft weer een lekker 'goh zo kun je het ook bekijken' gehalte, of zoiets. (: |
10-09-2010, 18:54 | |
Dankjewel
Kinderlijk eenvoudig Als je chocolademelk drinkt, krijg je een chocolade snor. Ooit gehoord van een chocoladebaard? Als je fristi drinkt, krijg je een fristisnor. Ooit gehoord van een fristibaard? Bruine koeien maken chocolademelk. Roze koeien maken fristi. Met een baardje. En als de telefoon gaat, praat je als een oud mannetje met een lichtbruine snor. Een oud mannetje met een mok, waarop staat: 'Excuus voor mijn baardje, mijn haar is verzakt.' Hij een kaal oud mannetje, met een bruin baardje (eigenlijk peper-en-zout). Zij heeft een poedeltje, met roze krulletjes (eigenlijk een permanentje). Zij aan zij in de koelkast: Links de fristi, rechts de chocolademelk. |
10-09-2010, 19:37 | |
Tijd
Even was ze stil. En een vogel bleef zomaar hangen, samengeklauwd in een vlezig massa lucht. Doorzichtig lichaam balde zich rond haar veren en wierp zich stroperig tussen de man en zijn hoed. Dan raast ze door. Altijd links op het fietspad, altijd links aanhoudend. Ze stormt je tegemoet en slaat de striemen in je gezicht voor ze weg is. Achterom, altijd achterom en je voelt haar handen nog in je gezicht. Ze heeft vroeger je neus uit een klompje cellen gekleid en nu trekt ze je rug langzaam krom. En je wacht af. Nergens op, wachten betekend slechts lijdzaam toezien, maar waar niemand ooit overwint is overgeven altijd nog beter voor je energie. De rest vecht met Q-tien en yoga op zondagochtend. Vegetariërs en agrariërs, iedereen. Maar de vogel is weggevlogen, verlost van de lijdzaam greep van onbeweegbaar. De man heeft zijn hoed aangetikt in een vluchtig groet en alles ligt opgetekend in iets wat de meesten allang weer zijn vergeten. --- Was in zo'n 'ik moet iets schrijven!'-bui, als je eigenlijk bijna moet gaan slapen en morgen weer vroeg op en alles. Vrij snelle, eh, krabbel dus. En het gaat, inderdaad, over de tijd. Geen flauw idee waarom. |
10-09-2010, 20:06 | |
Em. ik vind hem leuk, het heeft wel wat. Ik heb dezelfde bui En het niet-iets blijft een fascinerend woord..
Het niet-iets. Het afscheid was pijnlijk, dus ik draaide me om. Geloof het of niet, ik strooide met mijn tranen als een zoutvaatje met zout (stom, slechte vergelijking). Mijn tranen stroomden dus als een waterval van vuur, hete tranen, van woede, van verdriet. Hoe kon ze mij verlaten, zag ze het dan niet? ‘Hallo, ik sta hier!’ Geen contact. Ik wilde mijn tranen vangen met een vlindernetje en spuiten met de tuinslang, recht in haar gezicht. Nooit had ik één vlinder gevangen, zelfs geen vlieg. Mijn vlindernetje en tuinslang borg ik weer op en ik haalde mijn zakdoek tevoorschijn. Snoot mijn neus. Een trompetje schalde door de leegte: ‘Goedemorgen aandacht!’ Ze was aan twee oren doof, daar kwam ik nu wel achter. Dat ze ook aan twee ogen blind was, daar ben ik nooit achter gekomen. Ze had me de rug toe- gekeerd, alsof ik niets was. Niet-iets, want niets is net zoveel als iets. Leeg. |
10-09-2010, 21:52 | ||
Citaat:
__________________
Zeg maar Jan.
|
10-09-2010, 22:15 | |
Ik zou me toch zorgen gaan maken als je (nu al!) fan bent van Q-tien, hoor!
Hihi, nee bedankt. (: @Rat: 'Ze was aan twee oren doof, daar kwam ik nu wel achter. Dat ze ook aan twee ogen blind was, daar ben ik nooit achter gekomen. Ze had me de rug toe- gekeerd, alsof ik niets was.' Great. ;D En dat '(stom, slechte vergelijking)' vind ik ook wel leuk, hoewel het me doet denken aan andere mensen/dichters die ook wel eens zoiets doen. Verder vind ik het leuk geschreven, het komt vrij 'natuurlijk' over, niet gedwongen - en een beetje niet-serieus en dat vind ik ook wel leuk. ;p |
17-09-2010, 21:02 | |
Haha, iemand moest een gedicht schrijven over/voor een vriendin van haar. Over hoe ze haar zag. En dat lukte niet. En toen suggereerde ik dus:
'Hoe ik je zie - ik zou het zo snel niet kunnen zeggen. Dan moet ik het beeld van mijn netvlies peuteren en vóór me, op dit blaadje leggen.' Leuk, spontaan verzonnen gedichtjes. Ik kwam 'm weer tegen, want ik probeer weer eens de zooi van m'n worddocumenten op te ruimen. Edit: Gevaar voor/in de toekomst Dat je stiekem donderwolken creëert boven mijn hoofd, dat je leugens bezweert en dat je de mijnen een andere waarheid hebt geleerd. En dat ik je vertrouwde (oh-oh) en op jouw schouders mijn toekomst bouwde, want we waren één en zo gruwelijk blij, en we streden zij aan zij. Ik kan wel kotsen van het cliché, maar ik ben verdwaald en ik zie geen wc. O jee, o jee. Vanaf daar had ik geen zin meer/was ik niet meer serieus. Nog 'n editje: Als blinkend wit je wereld was en alles achter de horizon vergaan - niet meer dan een zwarte stip, o gootsteen, waarom doe je levende wezens zulk een einde aan? Wauw. :') |
19-09-2010, 11:57 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
19-09-2010, 15:07 | |
Mooi Medeia
En oh, het geluk is ver te zoeken met dit grijze regenweer, wolken die tranen huilen, oh, wat doet het zeer. Het weerbericht over genomen, thuisgebleven, tussen vier muren zitten, wachten op iets moois. Iets dat niet zal komen, zolang de regen zal stromen. Oh, nu gaat het donderen, wat we kunnen, is lang zoeken naar wonderen. Wat we kunnen, is wachten op de zon. Oh, wat zou ik graag willen dat ik geduld opbrengen kon. Terwijl ik mijn tranen met regen vul en wazig naar het buiten kijk, verschijnt er iets hoog aan de hemel, dus ik spring op (gelijk). Een waterig zonnetje breekt door, dat duurde me echt veel te lang hoor. |
20-09-2010, 16:58 | |||
Citaat:
Citaat:
Is dit voor jou 'back to my roots'?
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
26-09-2010, 16:04 | |
Medeia! Je bent ook veel te goed.
ik, daarentegen, lijd aan stijlontsporing Ik liep laatste in het park, drie keer raden wat ik zag. Een oude opa was in de vijver gevallen en oefende nu z’n vrije slag. Ik zei ‘meneer wat doet u daar? Een parkvijver is een sociale bezigheid, niet voor opa’s in hun eentje.’ Maar hij antwoordde allang niet meer, zijn eend was gezonken, de man zelf was toen stukje bij beetje verdronken. Like, heel erg stijlontsporing. :') |
03-10-2010, 20:52 | |
Heb je ooit gehoord van een zonnetje dat huilde?
Of een regenwolkje dat scheen, feller dan de zon ooit gekund zal hebben. Heb je ooit gehoord van liefde die verdrietig was? Of verdriet dat mooi was, mooier dan liefde ooit gekund zal hebben. Dat was de dood, een zonnetje dat huilde en een regenwolkje dan warmte scheen. |
03-10-2010, 21:32 | ||
Citaat:
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
05-10-2010, 20:20 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
Waar een thuis kan zijn The Larch | 8 | 01-11-2011 16:19 | |
Verhalen & Gedichten |
Algemeen: Overzicht wedstrijden, Handige tips, en overzicht (oude) topics. Dingaantouwtje | 7 | 04-04-2010 23:26 |