Het Saai-sletjesschema #1235

[Carn]

Stefenootje schreef:

Ik ging vroegah weleens expres 'ik mis je' van de EO kijken, over mensen die dood zijn, om heel hard te kunnen huilen, en het zo erg te vinden voor die mensen.

jank-junkie!

Maar nee, ik vind dat soort programma's dus echt niets. Het zal best mooi zijn en er komen daadwerkelijk boeiende dingen voorbij, maar het blijft uiteindelijk een TV-show waar bakken met geld in zit om (voornamelijk bij vrouwen) het nodige compassie en medelijden te ontlokken.

Etmakas schreef:

Dat hangt er vanaf wat je relatie met diegene is! Vrienden en familie troost ik meestal door knuffels, aaien, stevig vasthouden... moeilijk uit te leggen, eigenlijk. Rust uitstralen. Liefde. Aan iemands haar zitten. Bij mensen die verder van me afstaan troost ik meer door bijvoorbeeld thee te halen, een arm om iemand heen te leggen, zachtjes te praten, bijna alsof je een geit kalmeert. Gewoon lief doen en zacht.
Iedereen kan wel troosten, denk ik.

Bij het gedeelte "bijna alsof je een geit kalmeert" verscheen er een brede grijns op mijn gezicht.

Carn schreef:

Goed bezig! Kwam de bloedneus door het driftkind?

Yup. Ik was er niet bij toen het gebeurde (we geven les met z'n tweeën en het was pauze) maar m'n collega reageerde geschrokken/boos en toen liep het driftkind weg en sloot het zichzelf op in de wc. Echt een moeilijk kind is het, met allerlei stoornissen, dat is duidelijk. Maar goed, dit was de laatste les, beetje jammer dat het dus toch een keer uit de hand gelopen is, maar het viel uiteindelijk mee en we zien het jongetje dus nooit meer.

Etmakas schreef:

Dat hangt er vanaf wat je relatie met diegene is! Vrienden en familie troost ik meestal door knuffels, aaien, stevig vasthouden... moeilijk uit te leggen, eigenlijk. Rust uitstralen. Liefde. Aan iemands haar zitten. Bij mensen die verder van me afstaan troost ik meer door bijvoorbeeld thee te halen, een arm om iemand heen te leggen, zachtjes te praten, bijna alsof je een geit kalmeert. Gewoon lief doen en zacht.
Iedereen kan wel troosten, denk ik.

Bijna alsof je een geit kalmeert <3
Oh oke ik ben meestal heel erg 'zullen we een wandelingetje maken? / zullen we koffie halen?' Gewoon omdat niemand zin heeft om midden in een kring te zitten met water op de wangen.

Stefenootje schreef:

Een geit?

Ja, daar lijkt het op. Dat is gewoon zo Heb je wel eens met een bokkende geit in de berm gestaan als er een vrachtwagen langsrijdt? Dat is bijna hetzelfde als een mens troosten.

Dobermann schreef:

Myeah als dude hoef je niet zo gek veel te doen; als een kerel even stuk zit is het een schouderklopje+bier en als 't een dame betreft hoef je eigenlijk alleen maar je schouder aan te bieden, haar door d'r haar strelen en eventueel te luisteren (of doen alsof).

Het leven van een man is maar makkelijk.

Trimm Trabb schreef:

Als ik 'emotioneel' ben kan ik daar juist heel slecht tegen, van dat opzettelijke hele lieve gedoe. Ik weet dat het goed bedoeld is, maar liever ben ik dan gewoon alleen.

*mannenvriendengroep heeft*

Maar dan valt weggaan toch gewoon onder lievig doen?

Medeia schreef:

Het spijt me als ik nu jouw mening met die van anderen verwar, maar eerst was paniek nog géén legitime reden om te huilen en nu wel?

Dat was Carn

Medeia schreef:

En nogmaals: aanstellers vind ik óók irritant, maar zoals jullie begonnen gooiden jullie een nogal grote groep mensen die huilen om begrijpelijke dingen op één hoop met aanstellers.
Bovendien is er ook nog wel een verschil tussen hartverscheurend huilen omdat een familielid dood is, of van de stress en paniek waterige ogen krijgen en 'even moeten snotteren' zodat je ''zucht'' weer door kan.
/pleidooi voor meer nuances.

Ja, ik ben met je in die nuances, zoals ik al eerder aangaf.

Absinthe schreef:

Jezus, is die irritante gadgetfreak ook een keer niet bij DWDD?
Sann naamzoek

Ik hoop dat HIJ een keer in janken uitbarst, dat zou mooie tv opleveren.

[Carn]

ik moet nu denken aan iemand die bij een stage-intervisie opeens compleet begon te janken om alles wat er wel niet mis was, dat was echt zo intens vervelend

Carn schreef:

Volgens mij is het een beetje uit zn context nu; mijn punt was uiteindelijk dat ik er persoonlijk niet veel mee kan (en wil) als de ander er niet eens over wil praten.

Dáár ben ik het dan weer mee eens. Ik ben geloof ik een beetje het spoor bijster wat betreft wie precies wat zei en ik welke volgorde.

Stefenootje schreef:

Ja, ik heb niet zoveel met dat calvinistische 'hou je maar in'.

Qft. Voorál niet als er dan na jaren ineens een berg wrok uit iemand komt omdat zich bepaalde frustraties hebben opgestapeld.

Paranoide schreef:

Allejezus, dit is wel machtig interessant, eigenlijk. Dat een hormoon zo veel invloed heeft op emotiebeleving, en dat het dus niet iets fysieks (als in: van vlees en bloed, iets neurologisch ofzo) is maar iets hormonaals. Of nouja, dat hormonen veel invloed hebben op stemming is natuurlijk allang bekend, maar dat het 't een fundamenteel emotioneel verschil tussen mannen en vrouwen kan beïnvloeden wist ik niet. En ik wist ook niet dat je dus als FTM niet alleen lichamelijk de transformatie ondergaat maar voor een zeker gedeelte ook geestelijk, want je zou verwachten dat ze geestelijk 'al' heel mannelijk zijn.

Zeurende vrouwen omdat ze menstrueren is toch de klassieker op dit vlak?

Carn schreef:

Dat komt door alle knoflook en olijven!

Maar je snijdt wel een goed punt aan, mijn collega is van Italiaanse origine en die trekt zich zaken veel sneller aan. En dan niet persoonlijk, maar als hij het druk heeft dan zie je het onweerswolkje boven zn hoofd groeien om het maar zo te zeggen.

In Zweden heb ik een aantal extreem koele kikkers leren kennen. Niet van het type ''rationeel en berekenend en niet snel onder de indruk'' maar van het type: ik laat geen enkele emotie of uitdrukking op mijn gezicht zien en zal niet dmv intonatie laten blijken hoe ik ergens over denk.

Ach ja, huilen. Eerst kon ik het niet, tenminste niet waar anderen bij waren. Toen gingen mijn ouders scheiden en deed ik ineens niet anders. En nu ben ik gewoon normaal
En bij films huil ik soms, maar nooit bij héél heftige films, gewoon van die films die ergens herkenbaar zijn ofzo. Bij What's eating Gilbert Grape moet ik altijd huilen, en bij In her shoes (zussenliefde/haat).

Etmakas schreef:

Ja, daar lijkt het op. Dat is gewoon zo Heb je wel eens met een bokkende geit in de berm gestaan als er een vrachtwagen langsrijdt? Dat is bijna hetzelfde als een mens troosten.

Tering het moet even gezegd worden maar wat ben jij raar

White Trash schreef:

Tering het moet even gezegd worden maar wat ben jij raar

Omdat ze een keer met een geit in de berm heeft gestaan?

En ik zat natuurlijk op een drama-academie, waar het veelal drama was Echt, daar werd een hoop afgejankt Ik had er helemaal niets mee. Dus toen kreeg ik bij mijn afstuderen een speech over dat ik zo lekker nuchter was <3

White Trash schreef:

Tering het moet even gezegd worden maar wat ben jij raar

&@^&Y$&* Wat moet ik daar nou mee?

[Carn]

Medeia schreef:

In Zweden heb ik een aantal extreem koele kikkers leren kennen. Niet van het type ''rationeel en berekenend en niet snel onder de indruk'' maar van het type: ik laat geen enkele emotie of uitdrukking op mijn gezicht zien en zal niet dmv intonatie laten blijken hoe ik ergens over denk.

Mn andere collega is een Fries; die vertelde echt zonder ook maar enige ironie in zn stem dat ie het maar uit had gemaakt met zn vriendin want dat gedoe met die tumor was maar niks, en hij had geen zin in een manke vriendin met maar 1 arm die moeilijk loopt. En we hebben eigenlijk nog nooit zo gelachen tijdens de lunch -mannenbedrijf -

Nog even over het huilen op werk: alsof iemand dat doet voor de leuk/aandacht of om compassie te krijgen. Dat is toch juist een van de genantste en jammerlijkste dingen die er zijn ;x

Commendatore schreef:

Omdat ze een keer met een geit in de berm heeft gestaan?

Vooral omdat ze het een beetje doet klinken alsof 'iedereen dat toch wel eens heeft gedaan'

Medeia schreef:

In Zweden heb ik een aantal extreem koele kikkers leren kennen. Niet van het type ''rationeel en berekenend en niet snel onder de indruk'' maar van het type: ik laat geen enkele emotie of uitdrukking op mijn gezicht zien en zal niet dmv intonatie laten blijken hoe ik ergens over denk.

In Finland staan de Zweden bekend als erg open.

Dobermann schreef:

Mannen/mars, vrouwen/venus is dan ook niet helemaal nonsense Para

Ja eh, dat weet ik ook wel Maar er zitten ook veel neurologische en psychologische verschillen tussen mannen en vrouwen. Ik had niet verwacht dat je zoiets fundamenteels als emotiebeleving zo sterk kunt beïnvloeden met één miezerig hormoontje, en dat daar dus verder niets anders bij komt kijken.

[Carn]

Absinthe schreef:

Ach ja, huilen. Eerst kon ik het niet, tenminste niet waar anderen bij waren. Toen gingen mijn ouders scheiden en deed ik ineens niet anders. En nu ben ik gewoon normaal
En bij films huil ik soms, maar nooit bij héél heftige films, gewoon van die films die ergens herkenbaar zijn ofzo. Bij What's eating Gilbert Grape moet ik altijd huilen, en bij In her shoes (zussenliefde/haat).

Bij mijn ouders was/is het vooral 'frustratie', maar volgens mij heb ik er niet om moeten huilen. Maar goed, ik weet niet hoe oud je was toen, misschien dat dat uitmaakt.

Hmm. Och ik kan, in een juiste nostalgische bui en een fles alcohol ook wel wat weemoedig worden bij sommige films

Paranoide schreef:

Allejezus, dit is wel machtig interessant, eigenlijk. Dat een hormoon zo veel invloed heeft op emotiebeleving, en dat het dus niet iets fysieks (als in: van vlees en bloed, iets neurologisch ofzo) is maar iets hormonaals. Of nouja, dat hormonen veel invloed hebben op stemming is natuurlijk allang bekend, maar dat het 't een fundamenteel emotioneel verschil tussen mannen en vrouwen kan beïnvloeden wist ik niet. En ik wist ook niet dat je dus als FTM niet alleen lichamelijk de transformatie ondergaat maar voor een zeker gedeelte ook geestelijk, want je zou verwachten dat ze geestelijk 'al' heel mannelijk zijn.

in de categorie vlogs: http://www.youtube.com/watch?v=fD8GqXOlOqU
vanaf 4:20 ofzo.

ja, mmm, ik ben benieuwd of je als redelijk intuïtief tekenaar ofzo anders zou gaan werken. Dunno!

Absinthe schreef:

Vooral omdat ze het een beetje doet klinken alsof 'iedereen dat toch wel eens heeft gedaan'

Heel veel mensen zullen toch weleens een dier hebben gekalmeerd.

egon schreef:

Bijna alsof je een geit kalmeert <3
Oh oke ik ben meestal heel erg 'zullen we een wandelingetje maken? / zullen we koffie halen?' Gewoon omdat niemand zin heeft om midden in een kring te zitten met water op de wangen.

Ik trek geloof ik mensen aan die moeten uithuilen/een goed gesprek nodig hebben, maar dan weet ik juist helemaal niet wat ik moet doen en hang ik in de rondte. Wel gek eigenlijk, wel kunnen huilen maar niet kunnen troosten.

Carn schreef:

ik moet nu denken aan iemand die bij een stage-intervisie opeens compleet begon te janken om alles wat er wel niet mis was, dat was echt zo intens vervelend

Zie je wel dat je boos kunt worden, zie je wel!

[Trimm Trabb]

Heeft het normaal/irritant vinden van huilen niet ook te maken met opvoeding?
Ik heb bijvoorbeeld mijn moeder nog NOOIT zien huilen. Wel heel erg boos, maar dan ook op hele terechte momenten. Mijn vader is volgens mij emotioneler dan zij, en hij is altijd ineens heel erg verontwaardigd en dat gaat hij in z'n schuur zitten.
Huilen = voor mietjes is een beetje het motto.
Maar mijn zus belt dan wel altijd in tranen op over de gekste dingetjes. Hmm..

[Uice]

De laatste keer dat ik iemand moest troosten ging ze juist harder huilen.

Carn schreef:

Maar goed, ik weet niet hoe oud je was toen, misschien dat dat uitmaakt.

Ai.

Carn schreef:

Mn andere collega is een Fries; die vertelde echt zonder ook maar enige ironie in zn stem dat ie het maar uit had gemaakt met zn vriendin want dat gedoe met die tumor was maar niks, en hij had geen zin in een manke vrienden met maar 1 arm die moeilijk loopt. En we hebben eigenlijk nog nooit zo gelachen tijdens de lunch -mannenbedrijf -

Moz schreef:

Nog even over het huilen op werk: alsof iemand dat doet voor de leuk/aandacht of om compassie te krijgen. Dat is toch juist een van de genantste en jammerlijkste dingen die er zijn ;x

Qft.

Absinthe schreef:

Vooral omdat ze het een beetje doet klinken alsof 'iedereen dat toch wel eens heeft gedaan'

Huh, zo was het niet bedoeld meer zoiets als 'de meeste mensen hebben toch wel wat kinderboerderijervaring met geiten, en kunnen zich er dus wel wat bij voorstellen hoe je er een in bedwang houdt'.

Uice schreef:

De laatste keer dat ik iemand moest troosten ging ze juist harder huilen.

Dat kan ook een teken van ontspanning zijn.

[Uice]

Etmakas schreef:

Ja, daar lijkt het op. Dat is gewoon zo Heb je wel eens met een bokkende geit in de berm gestaan als er een vrachtwagen langsrijdt?

Wie niet.

Dat is bijna hetzelfde als een mens troosten.

[Uice]

Etmakas schreef:

Dat kan ook een teken van ontspanning zijn.

Nee, het kwam omdat ik uitlegde waarom ik vond dat de problemen voor een groter deel haar schuld waren dan zij vond.

Maar uiteindelijk heeft dat wel tot vooruitgang geleid. Harde heelmeesters maken smakelijke wonden!

Moz schreef:

Nog even over het huilen op werk: alsof iemand dat doet voor de leuk/aandacht of om compassie te krijgen. Dat is toch juist een van de genantste en jammerlijkste dingen die er zijn ;x

ik heb dat één keer maar meegemaakt. Desbetreffende persoon kon een discussie met mij niet overheersen en besloot toen maar wat aan kanker gestorven familieleden in de ring te gooien en héél dramatisch huilen en ze zei zelfs: 'hoe kan je dat nou zeggen. Mijn Jan was blíj als hij nog leefde'. Ter vergelijking, de discussie had er niets mee te maken en ging over, weet ik veel, wombats ofzo.

etmakas schreef:

ja, daar lijkt het op. Dat is gewoon zo heb je wel eens met een bokkende geit in de berm gestaan als er een vrachtwagen langsrijdt? Dat is bijna hetzelfde als een mens troosten.

lol

Carn schreef:

Bij mijn ouders was/is het vooral 'frustratie', maar volgens mij heb ik er niet om moeten huilen. Maar goed, ik weet niet hoe oud je was toen, misschien dat dat uitmaakt.

Hmm. Och ik kan, in een juiste nostalgische bui en een fles alcohol ook wel wat weemoedig worden bij sommige films

Het was zegmaar afgelopen jaar
Daarvoor kreeg ik het echt bijna nooit voor mekaar om te huilen als anderen erbij waren, ook al stonden de tranen echt in mijn ogen. Dat was ook niet helemaal gezond.

Ik vind mensen uit Scandinavië ook altijd erg kil. Ik geloof wel dat het cultureel bepaald is. Ik kan, maar alleen als ik dat wil, ook een beetje british stuck up zijn volgens vrienden. En dat is dan toch een beetje anders dan verwaand. Vriendinnetje van mij heeft een Nederlandse naam maar is Amerikaanse en heel veel mensen denken dat ze overdreven is terwijl ik gewoon weet dat ze thuis niet anders gewend is.

Paranoide schreef:

Ja eh, dat weet ik ook wel Maar er zitten ook veel neurologische en psychologische verschillen tussen mannen en vrouwen. Ik had niet verwacht dat je zoiets fundamenteels als emotiebeleving zo sterk kunt beïnvloeden met één miezerig hormoontje, en dat daar dus verder niets anders bij komt kijken.

Is het wel beleving? Is het niet eerder het handelen van emoties? Me dunkt dat hartenzeer voor mannen net zo kut is als voor vrouwen namelijk. Stel dat de schmerz in dit geval een kom soep is en dat vrouwen die kom soep moeten verorberen met vork en mes. Ja, dat loopt spaak als een dolle. En wij mannen kunnen die soep lekker opeten met 'n lepel. Omdat we testosteron hebben, da's onze lepel.

</of zo>

Etmakas schreef:

Qft.



Huh, zo was het niet bedoeld meer zoiets als 'de meeste mensen hebben toch wel wat kinderboerderijervaring met geiten, en kunnen zich er dus wel wat bij voorstellen hoe je er een in bedwang houdt'.

wtf

Uice schreef:

Nee, het kwam omdat ik uitlegde waarom ik vond dat de problemen voor een groter deel haar schuld waren dan zij vond.

Maar uiteindelijk heeft dat wel tot vooruitgang geleid. Harde heelmeesters maken smakelijke wonden!

en zo is dat

egon schreef:

ik heb dat één keer maar meegemaakt. Desbetreffende persoon kon een discussie met mij niet overheersen en besloot toen maar wat aan kanker gestorven familieleden in de ring te gooien en héél dramatisch huilen en ze zei zelfs: 'hoe kan je dat nou zeggen. Mijn Jan was blíj als hij nog leefde'. Ter vergelijking, de discussie had er niets mee te maken en ging over, weet ik veel, wombats ofzo.

ohlol ja dát is weer een heel ander verhaal :'D

[Carn]

Medeia schreef:

Zie je wel dat je boos kunt worden, zie je wel!

nee het was meer een collectieve "" van de andere studenten. En volgens mij opperde iemand nog van "misschien is dit meer iets om persoonlijk te bespreken" maar de docent vond dat alles maar even in de groep moest, de tering. Alles was fout en de collega's bij -haar- stage waren vervelend, etc etc. Maar goed; de kern van dat verhaal was dat als je een managementopleiding deed dat je dan ook wel jezelf wat beter moet kunnen manegen en je niet zomaar alles moet aantrekken.

Uice schreef:

Nee, het kwam omdat ik uitlegde waarom ik vond dat de problemen voor een groter deel haar schuld waren dan zij vond.

Maar uiteindelijk heeft dat wel tot vooruitgang geleid. Harde heelmeesters maken smakelijke wonden!

Oh, soms is het goed om iemand gewoon de waarheid te zeggen ja . En als ze erom huilt betekent dat waarschijnlijk weer wel dat ze inzag dat jij gelijk had.

White Trash schreef:

Ik vind mensen uit Scandinavië ook altijd erg kil. Ik geloof wel dat het cultureel bepaald is. Ik kan, maar alleen als ik dat wil, ook een beetje british stuck up zijn volgens vrienden. En dat is dan toch een beetje anders dan verwaand. Vriendinnetje van mij heeft een Nederlandse naam maar is Amerikaanse en heel veel mensen denken dat ze overdreven is terwijl ik gewoon weet dat ze thuis niet anders gewend is.

Mijn beste vriendin is een paar jaar geleden naar Noorwegen verhuisd en zij merkt dat ook.

[Carn]

Absinthe schreef:

Het was zegmaar afgelopen jaar
Daarvoor kreeg ik het echt bijna nooit voor mekaar om te huilen als anderen erbij waren, ook al stonden de tranen echt in mijn ogen. Dat was ook niet helemaal gezond.

volgens mij wist ik dat eigenlijk wel, excuse

Maar goed, de scheiding tussen mijn ouders ging eigenlijk ook prima en het zat er al heeeeeeeeeel lang aan te komen dus misschien had dat onbewust ook wel wat geholpen.

Carn schreef:

Mn andere collega is een Fries; die vertelde echt zonder ook maar enige ironie in zn stem dat ie het maar uit had gemaakt met zn vriendin want dat gedoe met die tumor was maar niks, en hij had geen zin in een manke vriendin met maar 1 arm die moeilijk loopt. En we hebben eigenlijk nog nooit zo gelachen tijdens de lunch -mannenbedrijf -

Kazet Nagorra schreef:

In Finland staan de Zweden bekend als erg open.

Ja grappig he! Heel maf was ook wel de Italinanen, die in Zweden met zijn allen publiekelijk drama gingen schoppen omdat ze de kou en donkerte niet meer trokken en hun pasta miste (ja echt ) en heftig onder de indruk waren Titanic, en dan de Zweden die er zo: omheen stonden. Priceless.

[Carn]

Etmakas schreef:

Mijn beste vriendin is een paar jaar geleden naar Noorwegen verhuisd en zij merkt dat ook.

Die stoere Vikingen waren anders niet zo succesvol als ze al bitch-fightend in de boot elkaar om zeep hielpen

Medeia schreef:

Ja grappig he! Heel maf was ook wel de Italinanen, die in Zweden met zijn alles publiekelijk drama gingen schoppen omdat ze de kou en donkerte niet meer trokken en hun pasta miste (ja echt ) en heftig onder de indruk waren Titanic, en dan de Zweden die er zo: omheen stonden. Priceless.

Als je ervaring hebt met Finnen verbaast het je niet echt meer.

Uice schreef:

Nee, het kwam omdat ik uitlegde waarom ik vond dat de problemen voor een groter deel haar schuld waren dan zij vond.

Maar uiteindelijk heeft dat wel tot vooruitgang geleid. Harde heelmeesters maken smakelijke wonden!

Carn schreef:

Die stoere Vikingen waren anders niet zo succesvol als ze al bitch-fightend in de boot elkaar om zeep hielpen

Noorwegen is sowieso een heel gesloten land. Mensen vertrouwen alleen op hun eigen mensen, het is heel erg dorpsmentaliteit daar.

Dobermann schreef:

Is het wel beleving? Is het niet eerder het handelen van emoties? Me dunkt dat hartenzeer voor mannen net zo kut is als voor vrouwen namelijk. Stel dat de schmerz in dit geval een kom soep is en dat vrouwen die kom soep moeten verorberen met vork en mes. Ja, dat loopt spaak als een dolle. En wij mannen kunnen die soep lekker opeten met 'n lepel. Omdat we testosteron hebben, da's onze lepel.

</of zo>

Het is én én. Jeetje.

Kazet Nagorra schreef:

Als je ervaring hebt met Finnen verbaast het je niet echt meer.

...Finnen tonen nooit enige emotie?

[Trimm Trabb]

Etmakas schreef:

...Finnen tonen nooit enige emotie?

Alleen woede. \m/ \m/

Haha Medeia die pasta begrijp ik wel maar TITANIC

Ik ga even volledig offtopic in dit topic maar ik ben met één van de betere sog-activiteiten bezig: een verlanglijstje maken voor de kerstman <3

Hee, als je trouwens emotieloze mensen wil zien, daarnet in De TV draait door