Internationale hulpverlening na een ramp

[ganralph]

Deze week was het een jaar geleden dat Haïti getroffen werd door een zware aardbeving. Er werd internationaal veel hulp aangeboden en geld ingezameld, maar het land is nog verre van heropgebouwd.

Er heerst cholera, 800.000 mensen leven nog in opvangkampen en corruptie viert hoogtij. Tientallen hulporganisaties zijn allemaal op hun eigen manier bezig met hulp bieden.

(Lees hier bijvoorbeeld nieuwsberichten van de NOS en Nu.nl)

Naar aanleiding hiervan de volgende stelling:

Er moet een internationaal rampenplan (of zelfs een rampenteam) komen dat de regie kan nemen na een ramp.

De invulling kan op veel manieren, maar het moet er voor zorgen dat:
a) er geen tijd verloren gaat direct na de ramp aan politiek/diplomatiek gedoe of het moeten inzamelen van geld en middelen;
b) er meteen iemand is die de expertise heeft om de boel te coördineren;
c) de aangesloten landen zich verplichten - in ruil voor de snelle hulp - tot het volgen van richtlijnen die snelle wederopbouw en hulp aan de slachtoffers mogelijk maken; desnoods met enige dwang.

Zou dit volgens jullie een goede oplossing kunnen zijn? En zo ja, hoe zou het dan ingevuld kunnen worden?

[Daniel Parker]

volgens mij bestaan die al

Elke ramp is anders. Daarnaast hebben de huidige hulporganisaties ongetwijfeld ook al steun van 'experts' dus ik zie niet zo goed in wat er anders zou zijn als een 'rampenteam' het over zou nemen.

Bovendien zal je politiek en diplomatiek gedoe altijd behouden.

c) de aangesloten landen zich verplichten - in ruil voor de snelle hulp - tot het volgen van richtlijnen die snelle wederopbouw en hulp aan de slachtoffers mogelijk maken; desnoods met enige dwang.

Dwang hoe? Politieke dwang? :')

[T_ID]

De stelling klinkt goed, maar zoiets is niet te realiseren vrees ik. Dan zou elke individuele staat wetgeving moeten aannemen om organisaties te verplichten daarmee te werken. Dat lukt in veel staten niet door grondwettelijke bezwaren, en is in het buitenland ook niet langer juridisch steekhoudend.

Daarnaast is er zo'n wirwar van organisaties dat er geen coördineren aan is. Vele kleine groepjes die je nooit onder één paraplu kunt krijgen.
Daarnaast zijn er grote molochs die zich niets aantrekken van kritiek, bijvoorbeeld Oxfam-Novib (geldschieter van Greta Duisenberg en consorten). Zulke grote rijke en corrupte organisaties storen zich toch niet aan pogingen om hen te bewegen iets anders te doen.


Ik denk dat het gewoon langer een trieste realiteit zal zijn dat noodhulp nauwelijks werkt, en ontwikkelingshulp niet werkt.

[Uice]

Het klinkt als een goed plan, op punt C na; wat voor dwang bedoel je?

T_ID schreef:

Daarnaast zijn er grote molochs die zich niets aantrekken van kritiek, bijvoorbeeld Oxfam-Novib (geldschieter van Greta Duisenberg en consorten). Zulke grote rijke en corrupte organisaties storen zich toch niet aan pogingen om hen te bewegen iets anders te doen.

Ik denk dat het gewoon langer een trieste realiteit zal zijn dat noodhulp nauwelijks werkt, en ontwikkelingshulp niet werkt.

Argumentatie helpt.

[ganralph]

Reverend schreef:

Elke ramp is anders. Daarnaast hebben de huidige hulporganisaties ongetwijfeld ook al steun van 'experts' dus ik zie niet zo goed in wat er anders zou zijn als een 'rampenteam' het over zou nemen.

Daadkracht en snelheid van handelen. Het Rode Kruis e.d. zitten nu al een jaar in Haïti, maar het lukt maar niet om de boel op orde te krijgen.

Dwang hoe? Politieke dwang? :')

Uice schreef:

Het klinkt als een goed plan, op punt C na; wat voor dwang bedoel je?

Tja, wees creatief. Plaats een land tijdelijk onder curatele om corruptie tegen te gaan en doeltreffender met het geld om te kunnen gaan. (Vergelijk het met een Artikel 12-status van een gemeente onder het Rijk.) Uiteraard onder strikte voorwaarden, zodat het zelfbestuur van het land an sich niet ondermijnd wordt.

Een regeringsleider die eerst begint te huilen dat zijn paleis ingestort is, is niet de juiste persoon om ook maar één cent aan hulpdonaties in handen te krijgen.

T_ID schreef:

De stelling klinkt goed, maar zoiets is niet te realiseren vrees ik. Dan zou elke individuele staat wetgeving moeten aannemen om organisaties te verplichten daarmee te werken. Dat lukt in veel staten niet door grondwettelijke bezwaren, en is in het buitenland ook niet langer juridisch steekhoudend.

Uiteraard is het lastig, en misschien zelfs onmogelijk, maar dat hoeft niemand hier te weerhouden om creatieve oplossingen te zoeken

Daarnaast is er zo'n wirwar van organisaties dat er geen coördineren aan is. Vele kleine groepjes die je nooit onder één paraplu kunt krijgen. Daarnaast zijn er grote molochs die zich niets aantrekken van kritiek, bijvoorbeeld Oxfam-Novib (geldschieter van Greta Duisenberg en consorten). Zulke grote rijke en corrupte organisaties storen zich toch niet aan pogingen om hen te bewegen iets anders te doen.

Bij acute rampen zouden deze partijen dus eventueel in eerste instantie buiten beeld blijven. Er komt één centrale organisatie die de eerste puin ruimt en noodhulp levert. Het gaat in mijn stelling niet alleen over het coördineren van bestaande organisaties maar ook, en vooral, om het daadwerkelijk leveren van hulp op korte termijn.

Na weken, of maanden, kunnen alle goedbedoelde kleine initiatieven leuke projecten opstarten, maar de eerste problemen zijn dan al opgelost.

[ganralph]

Reverend schreef:

Elke ramp is anders.

Dat klopt, maar na een grote ramp hoor je bijvoorbeeld maar al te vaak dat er na dagen nog geen schoon drinkwater is.

Volgens mij kost het hooguit een paar uur om een transportvliegtuig te vullen met drinkwater; zeker als er een protocol voor ligt. Er zijn genoeg landen die over geschikte vliegtuigen en vliegvelden beschikken, dus dat is het probleem ook niet om de boel binnen een dag (of minder) in de goede regio te krijgen.
En als je vanaf een legerbasis met een joystick een bom in een willekeurige Iraakse brievenbus kunt laten vliegen, dan moet het ook geen probleem zijn om wat jerrycans te bezorgen in een dorp waar alle toegangswegen stuk zijn.

[ik_eet_egels]

Als het aan mij ligt is er al een dergelijke organisatie die deze dingen zou moeten doen: de NAVO.

Haïti had na de aardbeving een militaire interventie moeten krijgen. Als een dergelijke interventie steun zou krijgen van elke lidstaat en wanneer dit een project zou zijn van 50 jaar zou er daadwerkelijk een succes geboekt worden. Maar helaas is de NAVO al bezet in een kansloos project.
Hulpprojecten in dergelijke landen zijn hopeloos, een nieuwe papieren tijger erbij gaat niks veranderen. Daarom geef ik geen cent aan dergelijke projecten.