Zeg waarom is er nog steeds geen nieuw topic gesaaid? #1311

egon schreef:

egon naamzoek, mag ik hier een stripje van tekenen ?

awesome

Ziekenhuisje spelen Dat deed ik ook, alleen dan zonder spelden. Ik deed altijd alsof de knuffelbeesten verkouden waren of griep hadden, en dat de dokter dan zei 'lol dat wordt ledematen amputeren lolol'. Volgens mij wist ik ook dat dat normaal niet hoefde, maar de dokter in dit scenario was een gemene man.

Ik heb eigenlijk nooit ziekenhuisje gespeeld

Paranoide schreef:

'lol dat wordt ledematen amputeren lolol'.

En ik had 40 knuffels en die hadden allemaal een naam

ik vind die verhalen echt te geniaal kinderuniversum!

Ik had allemaal technisch lego poppetjes, deze

Spoiler

en die rechter was half robot half mens en dat was omdat hij een tragisch ongeluk had gehad en ik deed er weken over om de daders te zoeken en te pakken en een beetje te martelen. De allerlinkse was een beetje dubieus want die wisselde continu van goed naar slecht en terug, een echte sjacheraar was dat. Die met die snor ging altijd het eerste dood want ik was niet zo van de snorren en wimper combinatie. De politiemannen waren een tweeling, dat was heel moeilijk want dan moest je met twee stemmen tegelijk spelen.

Ik had overigens maar één knuffel die ik zelf een naam had gegeven. Een hond genaamd Collie, want ik wilde toen heel graag een Border Collie. Als ik ging slapen moest 'ie met een touw vast aan mijn bed want het was een waakhond. Later gaf ik 'm allemaal andere namen, want ik vond het een beetje lame om 'm gewoon naar z'n ras te vernoemen.

Er waren ook twee knuffelapen die namen hadden, maar die hadden mijn ouders verzonnen omdat ze het raar vonden dat ik dat zelf niet deed. Eén aap was wel supergaaf, hij was even groot als ik

Ik had ook een soort robot-achtig poppetje, een soort action figure. Hij heette Alfred en had een hele hoge, zeurderige stem. En Alfred viel continu van de trap. Z'n been stond ook best vaak in brand, en dan moest hij heel hoog en irritant huilen. Soms werd hij ook gelanceerd als hij in de fik stond, dat was ook gaaf Arme Alfred!

Mijn broertje en ik konden wel aardig leuk met lego spelen samen. Als ik de lief glimlachende legopoppetjes en het bruine en witte paard mocht tenminste. Dat ging dan ongeveer een half uur goed en dan schopten we elkaars kasteel in elkaar en liepen we boos naar mama om te zeggen dat de ander het kasteel kapot gemaakt

Oh en ik had ook een hele lieve egel knuffel en die ging overal mee naar toe. Hij heette gewoon egel. Toen gingen we naar kennissen en toen is ie op straat gevallen toen ik de autodeur dicht deed. Die vrouw (inmiddels mijn stiefmoeder) vond 'm vies en heeft 'm weggegooid en ik was ontroostbaar

egon schreef:

ik vind die verhalen echt te geniaal kinderuniversum!

Ik had allemaal technisch lego poppetjes, deze

Spoiler

[afbeelding]

en die rechter was half robot half mens en dat was omdat hij een tragisch ongeluk had gehad en ik deed er weken over om de daders te zoeken en te pakken en een beetje te martelen. De allerlinkse was een beetje dubieus want die wisselde continu van goed naar slecht en terug, een echte sjacheraar was dat. Die met die snor ging altijd het eerste dood want ik was niet zo van de snorren en wimper combinatie. De politiemannen waren een tweeling, dat was heel moeilijk want dan moest je met twee stemmen tegelijk spelen.

Andijvie schreef:

Z'n been stond ook best vaak in brand, en dan moest hij heel hoog en irritant huilen.

Hahaha

Met lego speelde ik met de poppetjes gewoon net zoals met de andere poppen, en verder bouwde ik huisjes. Eindeloos vierkante huisjes met trapjesdaken in elke muur een raam behalve in de muur waar de deur zit. Zo is er ook een jaar geweest (het jaar waarin ik zeven werd) dat ik uitsluitend boten tekende. Zo groot mogelijk.

.sann schreef:

Oh en ik had ook een hele lieve egel knuffel en die ging overal mee naar toe. Hij heette gewoon egel. Toen gingen we naar kennissen en toen is ie op straat gevallen toen ik de autodeur dicht deed. Die vrouw (inmiddels mijn stiefmoeder) vond 'm vies en heeft 'm weggegooid en ik was ontroostbaar

die dingen kunnen toch in de wasmachine? Ik wilde ooit leren stoppen met duimen en om dat makkelijker te maken had ik 'konijn' verstopt in een keukenkastje. Met dat labiele kindergeheugen van mij was ik dat na een dag vergeten en konijn kwijt. Ik was twee weken lang het meest onhandelbare kind ooit, mijn moeder ging heel het land af om een soort surrogaat konijn te vinden. Toen had ze precies dezelfde knuffel gevonden maar die vond ik dus niets. Want het was niet de echte. Toen besloot ik die kwijt te maken en ging ik een plek zoeken om nieuw konijn kwijt te maken.

keukenkastje

sukkelkind

[Miekje*]

Ik had nooit actiefiguren, mijn moeder vond ze maar eng dus kreeg ik ze niet .

Toen ik nog een hond wilde had ik een keer gelezen dat honden elkaars wonden likken en dat dat heel goed is, omdat het ontsmettend werkt ofzo. Toen heb ik wekenlang elke keer dat ik was gevallen en m'n knieën had opengeschaafd tegen mijn moeder gezegd dat het heel goed zou zijn als we een hond hadden, want dan kon hij eraan likken. Achteraf gezien denk ik niet dat ze het punt begreep.

Ik heb ook ooit een barbie van mijn zus in de fik gestoken. Dat stonk verschrikkelijk, en er kwam van die dikke, zwarte rook vanaf. Bah! En toen had ze een nieuw, samengesmolten, zwart kapsel <3

Nu lijkt het alsof ik graag dingen in de fik stak. Dat viel wel mee

egon schreef:

die dingen kunnen toch in de wasmachine? Ik wilde ooit leren stoppen met duimen en om dat makkelijker te maken had ik 'konijn' verstopt in een keukenkastje. Met dat labiele kindergeheugen van mij was ik dat na een dag vergeten en konijn kwijt. Ik was twee weken lang het meest onhandelbare kind ooit, mijn moeder ging heel het land af om een soort surrogaat konijn te vinden. Toen had ze precies dezelfde knuffel gevonden maar die vond ik dus niets. Want het was niet de echte. Toen besloot ik die kwijt te maken en ging ik een plek zoeken om nieuw konijn kwijt te maken.

keukenkastje

sukkelkind

Ja het was ook intens stom. Maar ze is nogal smetvrezerig, dus waarschijnlijk vond ze het een vies idee om de knuffel van een 'vreemd' kind in haar wasmachine te hebben :')

egon schreef:

die dingen kunnen toch in de wasmachine? Ik wilde ooit leren stoppen met duimen en om dat makkelijker te maken had ik 'konijn' verstopt in een keukenkastje. Met dat labiele kindergeheugen van mij was ik dat na een dag vergeten en konijn kwijt. Ik was twee weken lang het meest onhandelbare kind ooit, mijn moeder ging heel het land af om een soort surrogaat konijn te vinden. Toen had ze precies dezelfde knuffel gevonden maar die vond ik dus niets. Want het was niet de echte. Toen besloot ik die kwijt te maken en ging ik een plek zoeken om nieuw konijn kwijt te maken.

keukenkastje

sukkelkind

[Tink*]

Ik had vanaf mijn geboorte een popje. Dat popje ging overal mee naartoe. Het heette Dei. Na een buurtfeest was ik hem kwijt. Ik kon natuurlijk niet slapen zonder Dei, dus ging mijn vader het zoeken bij het buurtfeest. Daar hadden dronken mannen hem uit elkaar getrokken en de stukken in de bosjes gegooid. Mijn vader heeft de stukken verzameld en mijn moeder heeft hem toen weer aan elkaar genaaid, want een nieuw popje werkte niet. Ik snap nog steeds niet hoe die mannen dat hebben kunnen doen! Ik zie het nog steeds voor me.

Ja hoe kom je er nou op om zoiets te doen dan faal je echt, als je als volwassen man je voldoening moet halen uit het kapotmaken van speelgoed.

[Miekje*]

Ik heb ook al zolang ik me kan herinneren een minipopje, misschien 8 cm groot, een witte met roze stipjes. Ik ben hem nooit, en dan ook nooit kwijt geweest, wat ik best bijzonder vind want klein en kindertijd. Toen hij een keer achter mijn hoogslaper was gevallen, dwong ik mijn moeder om hem erachter vandaan te vissen, dat weet ik nog wel. Ik was toen 4 ofzo.

Ik ben Bera wel vaak kwijt geweest meestal omdat mijn moeder haar dan stiekem in de wasmachine had gestopt.

Ik heb Plokkie <3 Ik heb haar sinds m'n 2de en ze is nog nooit echt kwijt geweest. Ze heeft wel meerdere keren in een dakgoot gelegen ( ) en is inmiddels dus niet meer zo mooi als toen ze bijna 24 jaar geleden was (want vaak gewassen en daar kon ze niet zo goed tegen), maar ze was altijd wel érg lekker zacht Als ze gewassen was, dan sliep ze naast me in een washandje <3

ik zit door dit gepraat oude foto's te kijken, want, computer van mijn ouders. Er is een serie van 40 foto's waarbij ik luchtgitaar speel in de woonkamer. Ik vraag me af of die foto's samenvallen met mijn eerste momenten van dronkenschap.

[Tink*]

Dat ding van mij viel op een gegeven moment zo erg uit elkaar dat mijn moeder hem niet meer durfde te wassen.

Conclusie van een uitgebreid onderzoek met 800 proefpersonen: studenten die goed leren voor een open-boek tentamen scoren alleen hoger dan slecht lerende studenten, als er weinig tijd voor het tentamen is. Jah, dat lijkt me een beetje het punt van open boek, als je oneindig tijd zou hebben zou je 100% moeten scoren
(ik zit op het werk dus ik ben intussen een medisch tijdschrift aan het lezen).

[Miekje*]

Soms zag ik kindjes met hele verfomfaaide knuffels enzo, helemaal vies en kapot en dat snapte ik nooit. Ik heb nog nooit een knuffel gehad die ik áltijd mee moest nemen overal mee naartoe ofzo, ik wisselde ze vaak. En ze versleten wel, maar gingen nooit echt kapot.

Ik heb wel een vaste knuffel, maar die ging niet mee naar school ofzo. Die ging alleen met me mee als ik ergens bleef slapen.

[Schrödinger]

Sarah schreef:

Conclusie van een uitgebreid onderzoek met 800 proefpersonen: studenten die goed leren voor een open-boek tentamen scoren alleen hoger dan slecht lerende studenten, als er weinig tijd voor het tentamen is. Jah, dat lijkt me een beetje het punt van open boek, als je oneindig tijd zou hebben zou je 100% moeten scoren
(ik zit op het werk dus ik ben intussen een medisch tijdschrift aan het lezen).

Ik denk dat het ook erg afhankelijk is van wat voor stof het is, als je niet leert voor een natuurkundetentamen kun je nog doodleuk het boek erbij hebben, maar als je nooit de problemen hebt geoefend gaat het niet lukken.

Ja, ik had ook nooit knuffels die helemaal vies werden, ik liet ze altijd gewoon thuis. Hoewel, ik heb wel één vieze knuffel, een blauwe kat. Die had ik geprobeerd jam te voeren. Toen vond ik hem vies en trok ik zijn mond eraf. Arme poes.

[Miekje*]

Paranoide schreef:

Ja, ik had ook nooit knuffels die helemaal vies werden, ik liet ze altijd gewoon thuis. Hoewel, ik heb wel één vieze knuffel, een blauwe kat. Die had ik geprobeerd jam te voeren. Toen vond ik hem vies en trok ik zijn mond eraf. Arme poes.

Schrödinger schreef:

Ik denk dat het ook erg afhankelijk is van wat voor stof het is, als je niet leert voor een natuurkundetentamen kun je nog doodleuk het boek erbij hebben, maar als je nooit de problemen hebt geoefend gaat het niet lukken.

Ja, het ging hierbij om tweede- en derdejaars geneeskundetentamens, waarbij het veel meer om kennis dan om inzicht gaat, en er is natuurlijk altijd een grens van hoeveel je je voorbereid moet hebben om met het boek overweg te kunnen. Het onderzoek werd gedaan aansluitend aan het gewone tentamen, dus de aanwezigen zullen zich sowieso tot op zekere hoogte hebben voorbereid.

De oudste knuffel die ik nog heb kreeg ik toen ik 6 was. Hij is nog net zo mooi als toen, want ik heb er nooit mee geslapen en hij is ook nooit in de was geweest. Ik was toen heel bang voor geesten enzo en toen kreeg ik die knuffel van papa om voor de deur te zetten, die zou me dan beschermen. Het is een grote hondenknuffel van ongeveer 50 cm hoog ofzo.

[Tink*]

Ik heb dat popje nog, hij is echt vies donkerbruin en bestaat alleen nog maar uit een hoofd en een romp.

*Miekje* schreef:

Soms zag ik kindjes met hele verfomfaaide knuffels enzo, helemaal vies en kapot en dat snapte ik nooit. Ik heb nog nooit een knuffel gehad die ik áltijd mee moest nemen overal mee naartoe ofzo, ik wisselde ze vaak. En ze versleten wel, maar gingen nooit echt kapot.

Mijn knuffel lag ook eigenlijk alleen in bed, die ging mee logeren enzo, maar niet naar school. Ze staat ook op geen enkele foto van vroeger, terwijl ze dus al bijna 24 jaar oud is. Maar het stofje waarvan ze gemaakt is, is gewoon heel dun, dus gaat snel kapot. En ik was nogal friemelig, ik hiel van zachte dingen <3

Ik sliep ook nooit met knuffels, want ik had in m'n eentje een stapelbed Dus ik deed de knuffels altijd in het bed waar ik zelf niet in sliep. En eens in de zoveel tijd verhuisde ik dan van boven naar beneden of andersom. Goede tijden

Er is een foto waarop ik drie ben en op de bank zit met Bera, die ik ken als een platte kale vaalgrijze beer, en daarop is Bera nog enorm groot en rond en fluffig en wit

Paranoide schreef:

Ik sliep ook nooit met knuffels, want ik had in m'n eentje een stapelbed Dus ik deed de knuffels altijd in het bed waar ik zelf niet in sliep. En eens in de zoveel tijd verhuisde ik dan van boven naar beneden of andersom. Goede tijden

Ik wilde ook altijd een stapelbed! Maar m'n ouders vonden dat ik al een prima bed had.

huhuhu ik kan heel mijn jeugd uitstippelen in t-shirts

Met m'n andere knuffels sliep ik wel hoor, maar die hebben het allemaal niet overleefd. Of nou ja, het zou best kunnen dat er nog een doos vol knuffels op de zolder van de garage staat bij m'n ouders (daar staan ook nog dozen vol kinderboeken, barbies, lego etc) maar ik geloof het niet.

Op zolder bij mijn ouders staat een wasmand vol knuffels

[Miekje*]

Ik heb hier echt een inmense hoeveelheid knuffels en ik ga geloof ik ook maar niet schatten hoeveel het er zijn .

Ik heb hier op zolder nog al m'n knuffels, in een doos (of twee) Daar zitten echt te leuke knuffels tussen, die kan ik echt niet wegdoen Mejuffrouw Kip! Mijnheer Das! Wisse! Bobbel! Wilbert! Nee, die blijven braaf in de familie

"Voor als jullie later zelf kinderen hebben"

Mama heeft nog steeds niet helemaal door dat mijn broertje en ik écht geen kinderen willen.

Oh ik heb hier nog een knuffel trouwens, naast de hond ligt Rudolf hier ook nog achter de bank. Rudolf is een eland, een hele gave, want je kon je handen in zijn armen steken en dan had je lekker warme handen <3

Ik kan ook heel slecht knuffels wegdoen. Alleen Pluisje is ooit in een doos vol blikjes en rijst naar Kosovo gereisd.

.sann schreef:

"Voor als jullie later zelf kinderen hebben"

Mama heeft nog steeds niet helemaal door dat mijn broertje en ik écht geen kinderen willen.

Ik ga mijn toekomstkinderen sowieso niet veertig tweedehands knuffels geven
volgens mij moet je daar echt mee oppassen, elke goedbedoelende oudtante of collega die snel een cadeautje wil kopen komt met een knuffel aanzetten, en zo hebben kinderen binnen een halfjaar genoeg knuffels om tien keer in te stikken.

Sarah schreef:

Ik ga mijn toekomstkinderen sowieso niet veertig tweedehands knuffels geven
volgens mij moet je daar echt mee oppassen, elke goedbedoelende oudtante of collega die snel een cadeautje wil kopen komt met een knuffel aanzetten, en zo hebben kinderen binnen een halfjaar genoeg knuffels om tien keer in te stikken.

Nee, idd, daar zat ik ook al aan te denken. Maar ik vermaak me prima met m'n eigen knuffels als mijn kinderen die niet willen