Saaibook #1427

.sann schreef:

Nou ja de piloot roept dat om "Hoi we storten neer, als je nog iemand wil zeggen dat je van diegene houdt is nu het moment om je telefoon te pakken, kthxbye".

SweetSmile schreef:

Stom Frans betoog! Ik word er ongelukkig van.

succes!

.sann schreef:

Hebben jullie een liedje waar jullie op moeten huilen/het zouden kunnen?

Rob de Nijs - Foto van Vroeger.

Ik kan best regelmatig bij liedjes huilen, trouwens, maar het hangt heel erg af van hoe emo ik al was.
Oh ook een klassieker daarvoor is "I don't call him daddy" van Doug Supernaw vaak is tranentrek-country ontzettend melodramatisch, maar dat liedje voelt heel realistisch. Het gaat over een gescheiden vader die zijn zoontje nog maar heel af en toe ziet (en nu heeft de ex een nieuwe vriend, maar het zoontje noemt hem geen papa, vandaar de titel).

[Rivka]

Op dit moment zou ik mijn moeder bellen .

Hm ja.

En willen jullie gemist worden na jullie dood of hebben jullie liever dat iedereen er gewoon binnen no time over heen is?

Goeie vragen heb ik vanavond

Oh en 2 Unlimited - No One werd op de begrafenis van mijn beste vriend gedraaid dus daar kan ik ook wel bij grienen.

[Schrödinger]

.sann schreef:

Hm ja.

En willen jullie gemist worden na jullie dood of hebben jullie liever dat iedereen er gewoon binnen no time over heen is?

Goeie vragen heb ik vanavond

Ik denk dat je nog wat langer moet nadenken over leven en dood als je het belangrijk vindt of je na je dood gemist wordt.

.sann schreef:

Hm ja.

En willen jullie gemist worden na jullie dood of hebben jullie liever dat iedereen er gewoon binnen no time over heen is?

Goeie vragen heb ik vanavond

Oh ik ben dan wel zo ijdel dat ik heftig gemist wil worden maar alleen omdat je me nu voor de keuze stelt

.sann schreef:

Hm ja.

En willen jullie gemist worden na jullie dood of hebben jullie liever dat iedereen er gewoon binnen no time over heen is?

Goeie vragen heb ik vanavond

Mensen die over je dood heen zijn kunnen je prima missen lijkt me. Ik zou het fijn vinden als ze in de kroeg op me zouden proosten bijvoorbeeld.

Syori schreef:

Ja hoor, genoeg. Maar dat ligt aan mijn bui en of er wel/niet iets is gebeurd en of er toevallig iemand bij is of niet. Ik kan er trouwens zo even geen eentje opnoemen, maar het verleden vertelt mij dat dit bij veel liedjes mogelijk is. .

Dit is ook ongeveer mijn antwoord. Hoewel ik dan meestal niet om het liedje huil maar gewoon omdat ik ellendig ben en een naar liedje het nog net wat ellendiger maakt.

.sann schreef:

Nou ja de piloot roept dat om "Hoi we storten neer, als je nog iemand wil zeggen dat je van diegene houdt is nu het moment om je telefoon te pakken, kthxbye".

Ik denk dat ik niemand kan bellen. Ik zal aan verschillende personen denken, maar ik kan de moed niet opbrengen om te zeggen dat ik er niet meer zal zijn.

.sann schreef:

Hebben jullie een liedje waar jullie op moeten huilen/het zouden kunnen?

Jawel.

Schrödinger schreef:

Ik denk dat je nog wat langer moet nadenken over leven en dood als je het belangrijk vindt of je na je dood gemist wordt.

Zo werkt het niet.

.sann schreef:

Hm ja.

En willen jullie gemist worden na jullie dood of hebben jullie liever dat iedereen er gewoon binnen no time over heen is?

Goeie vragen heb ik vanavond

Wat een vrolijke vragen

Ik hoop dat er dan nog een aantal mensen zijn die aan mij denken, maar ik wil niet dat ze er last van hebben. Ze moeten wel gewoon door met hun leven.

[Rivka]

.sann schreef:

Hm ja.

En willen jullie gemist worden na jullie dood of hebben jullie liever dat iedereen er gewoon binnen no time over heen is?

Ik wil wel gemist worden, anders heb ik ook niet het gevoel alsof ik echt iets heb bereikt in mijn leven. Stel je voor dat je kinderen je niet missen...
En ik hoop dan dat oude vrienden nog eens aan me denken, beetje wat deadlock zegt met dat proosten, dat vind ik mooi.

Aanvulling, Schrödinger; als je het belangrijk vindt is dat naar inderdaad. Ik had niet goed gelezen.

Ik weet niet of ik iemand zou bellen. Ik zou het wel willen, maar wie dan? En ik denk dat we dood zijn voor ik daar over uit ben

.sann schreef:

Ik weet niet of ik iemand zou bellen. Ik zou het wel willen, maar wie dan? En ik denk dat we dood zijn voor ik daar over uit ben

Maar als je dan tóch iemand belt, zou je dan wel kunnen zeggen wat er gebeurt?

Oh, als ik met Theodoor in het vliegtuig zou zitten zou ik mijn ouders kunnen bellen, en als ik met mijn ouders in het vliegtuig zou zitten zou ik Theodoor kunnen bellen. Maar ik zou dus sowieso niemand bellen.

[Rivka]

Ik denk dat als ik echt zou denken: dit is het einde, dat ik daar dan heel kalm van zou worden. Op dat moment. Omdat het zo definitief is. Pas als je er echt langer over na kan denken komt er angst.

Ik zou gaan roken. Fuck it. That plane goin' down anyway.

Ik hoef niet zo nodig gemist te worden na mijn dood, want daar worden mensen alleen maar ellendig van. Ik zou het dan weer wel fijn vinden als ze een feestje houden in mijn naam en allemaal lekker van de wereld raken met allerhande drugs en alcohol. En alsjeblieft geen bloemen. Geef me die bloemen dan nu maar, dan heb ik er tenminste iets aan.

Dobermann schreef:

Jawel.

Welke dan?

SweetSmile schreef:

Wat een vrolijke vragen

Ik hoop dat er dan nog een aantal mensen zijn die aan mij denken, maar ik wil niet dat ze er last van hebben. Ze moeten wel gewoon door met hun leven.

Goed he? Ik kom straks wel weer met leukere dingen.

Hm ja, ik wil wel een beetje gemist worden maar ze mogen er niet aan onder door gaan.

SweetSmile schreef:

Maar als je dan tóch iemand belt, zou je dan wel kunnen zeggen wat er gebeurt?

Hm nee, ik zou waarschijnlijk gewoon vertellen dat ik gek op diegene ben. Jankend natuurlijk, dus hij/zij heeft vast wel een idee dat er wat mis is

.sann schreef:

Hebben jullie een liedje waar jullie op moeten huilen/het zouden kunnen?

De laatste keer dat ik om een liedje huilde was dat om onderstaande, maar over het algemeen huil ik niet om muziek, het is hoogstens een trigger als ik toch al hoog zit.

.sann schreef:

Oh en stel dat je in een neerstortend vliegtuig zou zitten en je kunt nog 1 iemand bellen, wie zou je dan bellen? Of zou je uberhaupt niemand bellen?

Mijn moeder, en als ik een partner zou hebben die. Maar misschien zou ik me ook alleen maar heel hard vastklampen aan de dichtstbijzijnde aardige persoon.

.sann schreef:

Hm ja.

En willen jullie gemist worden na jullie dood of hebben jullie liever dat iedereen er gewoon binnen no time over heen is?

Goeie vragen heb ik vanavond

Ik zou het jammer vinden als mensen in een crisis raken omdat ze me niet kunnen missen, maar verder boeit het me geen zak.

Maar ehhh, gaat het wel goed met je?

[Rivka]

Ik ben trouwens nu wel erg bang voor de dood. Vooral omdat ik niet geloof dat daarmee alles ophoudt.

.sann schreef:

Hm ja.

En willen jullie gemist worden na jullie dood of hebben jullie liever dat iedereen er gewoon binnen no time over heen is?

Goeie vragen heb ik vanavond

Stel dat ik jong zou sterven, dan wil ik voor mijn moeder enzo wel dat ze er binnen no time overheen is (hoewel dat natuurlijk nooit zo gaat zijn) omdat ik het anders zo erg voor haar vind.

Door anderen wil ik wel gemist worden op zich denk ik.

Maar weer het verschil met jong of oud sterven eigenlijk.
Stel ik sterf morgen, ja, dan hoop ik wel dat een hoop mensen me missen, stel ik sterf oud, tja, dan hoeven mensen daar van mij echt niet mee te zitten hoor.

[Noedelhap]

.sann schreef:

oh en stel dat je in een neerstortend vliegtuig zou zitten en je kunt nog 1 iemand bellen, wie zou je dan bellen? Of zou je uberhaupt niemand bellen?

06-9666.

deadlock schreef:

Ik zou gaan roken. Fuck it. That plane goin' down anyway.

En een biertje open trekken

Dat zou ik overigens niet doen. Ik zou kapot gaan van angst en narigheid. Neerstorten met een vliegtuig lijkt me zo ontzettend erg.

Oh, dat 'mijn begrafenis moet een feestje worden' vind ik altijd juist zo'n naar concept. Dan zit je daar zo van 'tja, het was haar laatste wens... dus nouja, nu moeten we feesten..." terwijl je daar totaal geen zin in hebt. Niet dat begrafenissen alleen maar somber moeten zijn, natuurlijk is het prima als mensen gaan lachen (bv omdat ze herinneringen ophalen) en als ze willen eindigen met dronken uitgaan moeten ze dat vooral doen, maar om nou te zeggen dat het een feestje moet worden vind ik gemeen tegen je nabestaanden.

[Schrödinger]

Ik begrijp gewoon niet waarom mensen zich überhaupt druk maken om hun begrafenis en wat er na hun dood gebeurt etc. Je bent dood, dan is er niks, deal with it.

Quis 2.0 schreef:

De laatste keer dat ik om een liedje huilde was dat om onderstaande, maar over het algemeen huil ik niet om muziek, het is hoogstens een trigger als ik toch al hoog zit.[filmpje]

Mijn moeder, en als ik een partner zou hebben die. Maar misschien zou ik me ook alleen maar heel hard vastklampen aan de dichtstbijzijnde aardige persoon.

Ik zou het jammer vinden als mensen in een crisis raken omdat ze me niet kunnen missen, maar verder boeit het me geen zak.

Maar ehhh, gaat het wel goed met je?

Doet 't niet

Dat is ook best een goed idee.

Okeuj.

ik kijk weer series waar ik van moet huilen

.sann schreef:

Oh en stel dat je in een neerstortend vliegtuig zou zitten en je kunt nog 1 iemand bellen, wie zou je dan bellen? Of zou je uberhaupt niemand bellen?

M'n mama natuurlijk.

Sarah schreef:

Oh, dat 'mijn begrafenis moet een feestje worden' vind ik altijd juist zo'n naar concept. Dan zit je daar zo van 'tja, het was haar laatste wens... dus nouja, nu moeten we feesten..." terwijl je daar totaal geen zin in hebt. Niet dat begrafenissen alleen maar somber moeten zijn, natuurlijk is het prima als mensen gaan lachen (bv omdat ze herinneringen ophalen) en als ze willen eindigen met dronken uitgaan moeten ze dat vooral doen, maar om nou te zeggen dat het een feestje moet worden vind ik gemeen tegen je nabestaanden.

Vind ik ook ja

Schrödinger schreef:

Ik begrijp gewoon niet waarom mensen zich überhaupt druk maken om hun begrafenis en wat er na hun dood gebeurt etc. Je bent dood, dan is er niks, deal with it.

Dat is het hele punt ook niet. Of ik gemist wil worden of niet hangt samen met wat ik nu voor mensen beteken imo. Als niemand me mist ben ik kennelijk voor niemand belangrijk geweest.

Als ik m'n ouders zou bellen zou ik ook m'n moeder bellen, maar dat is meer omdat mijn vader z'n mobiel nooit bij zich heeft.

Rivka schreef:

Ik denk dat als ik echt zou denken: dit is het einde, dat ik daar dan heel kalm van zou worden. Op dat moment. Omdat het zo definitief is. Pas als je er echt langer over na kan denken komt er angst.

Dat denk ik ook. En ik kan me natuurlijk alleen maar voorstellen hoe ik zou reageren, maar ik zie mezelf er wel voor aan heel droog te zeggen: ''Hoi mama/partner, ik ga dood. Ik had een fijn leven en houd veel van jullie, geef de rest heel veel knuffels en zorg goed voor jezelf. Daaaag.''

Syori schreef:

Ik hoef niet zo nodig gemist te worden na mijn dood, want daar worden mensen alleen maar ellendig van. Ik zou het dan weer wel fijn vinden als ze een feestje houden in mijn naam en allemaal lekker van de wereld raken met allerhande drugs en alcohol. En alsjeblieft geen bloemen. Geef me die bloemen dan nu maar, dan heb ik er tenminste iets aan.

Jemig wat hippie.

Sarah schreef:

Er is hier een Vlaamse chirurg die af en toe onverwacht 'moh, gertjuhh!' zegt waarschijnlijk omdat dat een heel makkelijke manier is om alle Nederlanders in je omgeving aan het lachen te brengen, maar ik vind het toch wel cool.

HAHAHAHAH, ik heb in tijden niet zoiets grappigs gehoord. Als ik er bij zou zijn zou ik letterlijk rofl'en

[Rivka]

.sann schreef:

En een biertje open trekken

Dat zou ik overigens niet doen. Ik zou kapot gaan van angst en narigheid. Neerstorten met een vliegtuig lijkt me zo ontzettend erg.

Dat denk ik eigenlijk niet. Als je het weet van: het is zover, heb je denk ik geen angst meer. Je gemoed heeft gewoon geen tijd meer om nog op tilt te slaan. Ik denk dat ik onbeweeglijk voor me uitstarend in de stoel zou zitten, te erg puzzled door het idee.

[Schrödinger]

.sann schreef:

Dat is het hele punt ook niet. Of ik gemist wil worden of niet hangt samen met wat ik nu voor mensen beteken imo. Als niemand me mist ben ik kennelijk voor niemand belangrijk geweest.

Maar dan gaat het er toch om dat je het belangrijk vindt dat mensen tijdens je leven om je geven, niet om of dat na je dood nog zo is?

Stefenootje schreef:

HAHAHAHAH, ik heb in tijden niet zoiets grappigs gehoord. Als ik er bij zou zijn zou ik letterlijk rofl'en

Ik ben te introvert om te rofl'en op het werk maar toen hij dat gisteren deed was mijn hele avond goed

Sarah schreef:

Als ik m'n ouders zou bellen zou ik ook m'n moeder bellen, maar dat is meer omdat mijn vader z'n mobiel nooit bij zich heeft.

Ik ook m'n moeder denk ik. Maar ik weet niet of ik m'n ouders zou bellen.

Rivka schreef:

Dat denk ik eigenlijk niet. Als je het weet van: het is zover, heb je denk ik geen angst meer. Je gemoed heeft gewoon geen tijd meer om nog op tilt te slaan. Ik denk dat ik onbeweeglijk voor me uitstarend in de stoel zou zitten, te erg puzzled door het idee.

Mja, je weet het pas als je het meemaakt, maar ik kan me echt niet voorstellen dat ik me daar rustig bij neer zou kunnen leggen.

Schrödinger schreef:

Maar dan gaat het er toch om dat je het belangrijk vindt dat mensen tijdens je leven om je geven, niet om of dat na je dood nog zo is?

Ja dat is waar. Maar he, de vragen kwamen op deze manier in me op, dus daarom stel ik ze zo!

.sann schreef:

Welke dan?

Hmm, Voyage to Avalon van Kenji Kawaii bijvoorbeeld. Dat hele stuk is zó mooi en die sopraan is zo adembenemend goed dat ik er altijd vochtige oogjens van krijg.

[Rivka]

Het lijkt me trouwens veul enger om te weten dat je nog een paar maanden te leven hebt. Misschien twee maanden, of vijf, of negen, je weet het niet. Ik zou dan niet meer van 'elke dag een feest' kunnen zijn, omdat ik té bang zou zijn dat de Dood die dag toe zou slaan.

Bovendien zou je je waarschijnlijk al snel te beroerd voelen om van elke dag te genieten

Rivka schreef:

Het lijkt me trouwens veul enger om te weten dat je nog een paar maanden te leven hebt. Misschien twee maanden, of vijf, of negen, je weet het niet. Ik zou dan niet meer van 'elke dag een feest' kunnen zijn, omdat ik té bang zou zijn dat de Dood die dag toe zou slaan.

Oh nee, volgens mij zou ik daar veel beter in zijn dan 'over 5 minuten ben ik dood' zoals bij een vliegtuigongeluk.

[Rivka]

.sann schreef:

Oh nee, volgens mij zou ik daar veel beter in zijn dan 'over 5 minuten ben ik dood' zoals bij een vliegtuigongeluk.

Brr nee ikke niet hoor, bij die paar maanden zou ik echt een denkbeeldige klok gaan horen. 'Tik...tak...tik...tak'

Sarah schreef:

Bovendien zou je je waarschijnlijk al snel te beroerd voelen om van elke dag te genieten

Oh ik zou dan ook niet van elke dag hoeven genieten, wel zolang het nog gaat, maar je kunt nog wel je zaakjes 'netjes' afronden ofzo. Niet dat ik zo zou willen sterven hoor, het liefst gewoon in 1x BAM.

Ik zou denk ik bij geen van beide echt bang zijn. Bij het vliegtuigongeluk eerder geschrokken dan bang, dat is niet hetzelfde. En bij de mededeling 'u moet nu wel meer in weken dan in maanden denken' eerder verdrietig.

[Noedelhap]

Sarah schreef:

Oh, dat 'mijn begrafenis moet een feestje worden' vind ik altijd juist zo'n naar concept. Dan zit je daar zo van 'tja, het was haar laatste wens... dus nouja, nu moeten we feesten..." terwijl je daar totaal geen zin in hebt. Niet dat begrafenissen alleen maar somber moeten zijn, natuurlijk is het prima als mensen gaan lachen (bv omdat ze herinneringen ophalen) en als ze willen eindigen met dronken uitgaan moeten ze dat vooral doen, maar om nou te zeggen dat het een feestje moet worden vind ik gemeen tegen je nabestaanden.

Op de crematie van mijn oma zijn we die avond gewoon uit eten gegaan hoor, en het was 'gewoon' gezellig. Er heerst heus niet gelijk een grafstemming, zelfs in de koffieruimte al niet meer.

Rivka schreef:

Brr nee ikke niet hoor, bij die paar maanden zou ik echt een denkbeeldige klok gaan horen. 'Tik...tak...tik...tak'

Volgens mij zou ik dan kunnen wennen aan het idee dat ik dood ga en me daar wel redelijk bij neer kunnen leggen. Maar 5 minuten is te kort om me er bij neer te leggen