Advertentie | |
|
25-05-2011, 11:38 | |
Verwijderd
|
Lucebert
knevel de vogel en slecht de vleugel bijt open de roos met de haast geen tanken lest de dorst geen boek ontvouwt het brein de kaarsen behoren het koren toe de wijsheid de schijn en wat roerloos is is tijdloos zijn onze handen heel en ineen bevruchten met de rilling de huid groot uit de ogen puilt een plein vol kruisdans en prijsrad maar wij pupil wij zitten stil schotvrij wij zitten stil vergelijken de wil met de wens de wellust met de helderheid met het licht van de menslijke stilte Uit: De Amsterdamse school (1952) |
26-05-2011, 20:28 | |
Verwijderd
|
Tjitske Jansen
Als iemand mij nou maar had opgeraapt en in zijn zak gestopt en daar gelaten had, dat af en toe een hand mij vond, voelde hoe zacht ik was en dan weer losliet. Of op de vensterbank gelegd, op 't nachtkastje, in een rommeldoos. De keukenla! Ik heb nog nooit een reis gemaakt, ik moest zo nodig wortel schieten. Als iemand mij nou maar had opgeraapt, er was niets aan de hand geweest, ik was kastanjebruin geweest, ik had geglansd, geglansd, wat later was ik wat gaan rimpelen, en dan, nou ja, maar nu, nu moet ik onvrijwillig transformeren en niet zo n beetje ook. En steeds als ik zo ongeveer gewend ben aan mijn nieuwe vorm, steeds als ik zo min of meer geaccepteerd heb dat ik ben zoals ik ben, dan ben ik alweer anders. En als het nu zo was dat ik gekozen had om zo te zijn, dat ik het wilde: steeds een ring erbij, zoveel soortgenoten aan mijn takken in hun veilig stekelhuis, zo anders dan ikzelf, maar wat weet ik het nog goed. Ik heb het opgegeven te zijn zoals ik ben. Ik groei maar mee met wie ik worden zal. Af en toe hoor ik Dat iemand zegt Hoe mooi ik ben. In mijn schaduw gebeuren dingen die de moeite waard zijn |
27-05-2011, 22:04 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
02-06-2011, 12:25 | |
Verwijderd
|
Ik heb een nieuwe held(in?).
Tjitse Hofman, uit Roodvocht, 2003. Roodvocht Meer meer en vooral meer en dat het mooi Roodvochtige ijlslaap van stroom en stroom dat er bloedsoep kookt Dat het borrelt dat wij blootlijf Koudzweet en warm rillen en alles willen alles tegelijk Dat we dampen stijgen en hopen dat het ligt uit dat het donker- |
08-06-2011, 16:34 | |
Verwijderd
|
Dit gedicht vond ik in wat KCV-stencils. Volgens mij is het van Bastet, een classicus, en is geschreven rond 1978. Het gaat over het Mithrasheiligdom in San Clemente:
-- De koude stilte van de donkere kerk. Ik zie de oude monumenten weer, ruik de bestorven wierook van weleer, herken de schedel, de gebarsten zerk. De kale koster, zuchtend aan het werk bij 't altaar, zet daar dodenbloemen neer. Een duif vliegt op en laat een witte veer en ritselt aan het venster met zijn vlerk. De laatste non, in een verweduwd kreunen - ik zie haar knielen en zich moeizaam steunen - bidt haar gebed. Een kaars dooft flakkerend uit. Ik denk aan Mithras, eens tot licht geboren maar in de duistere crypt voorgoed bezworen, en hoor de wind die door de spleten fluit. -- <33. Maar hebben jullie ook dat jullie 'duistere' in de voorlaatste regel automatisch lezen als 'duist're'? |
08-06-2011, 18:53 | |
Verwijderd
|
Annie MG Schmidt - Lodewijk
Lodewijk, waar was je? Zoek zoek zoek in de struiken, zoek achter elke heg. Zoek zoek zoek in het fietsenhok Lodewijk is weg. Hier lopen wij in angst en vrezen waar zoudie zijn, waar zoudie wezen? Zit ie verscholen in het groen? Wat moeten we doen, o, wat moeten we doen? Lodewijk, waar zit je? Lodewijk, waar ben je? Lodewijk, waar blijf je? Lodewijk, ik ken je! je houdt me voor de gek. En waar ik ook kijk: geen Lodewijk. Zoek zoek zoek bij de vijver, is ie nog niet terecht? Zoek zoek zoek bij de pereboom, Lodewijk is weg. Als ie maar niet op straat gaat dallen, als ie maar niet in een kuil is gevallen, 't jongetje nog veel te klein. Waar zoudie toch zijn, o, waar zoudie toch zijn? Daar zit ie. Waar? Daar. Daar is ie. Waar? Hier. Is 't echt? 't Is echt, Lodewijk is terecht. Lodewijk, waar was je? Lodewijk, waar zat je? Was je in het schuurtje? Zat je op het platje? En nou zijn we allemaal de koning te rijk: hier is Lodewijk. |
08-06-2011, 18:56 | |
Verwijderd
|
Vier vosjes Lodewijk
Toen vader Tom naar huis toe kwam, op twee en twintig Maart, Toen vond hij daar vier kindertjes met pluimpjes aan hun staart. En Moeder Mam zat al te roepen: Kijk eens, vader, kijk! Dat had je zeker niet gedacht! Vier kindertjes tegelijk! Wat moeten die kindertjes drinken, Vader Tom, Vader Tom? Wat moeten die kindertjes drinken? Melk uit een kom, Wat moeten die kindertjes eten, Moeder Mam, Moeder Mam, Wat moeten die kindertjes eten? ’n Dubbele boterham! Hoe moeten die kindertjes heten, Vader Tom, Vader Tom? Hoe kan ik dat nou weten? Wat geef ik daar nou om? Wel, weet je wat? Zei Moeder Mam, dan doen we dat wel samen: Ik geef de dubbele boterham, en jij bedenkt de namen! En Vader Tom ging zitten en hij dacht en dacht en dacht En dacht en dacht en dacht en dacht, de hele lange nacht. Ik weet het! Zei hij eindelijk. Ik ben de koning te rijk! ’t Was moeilijk, maar nou weet ik het. Ze heten Lodewijk. Maar ’t zijn er vier, zei Moeder Mam, hoe heten de anderen dan? Ook Lodewijk, zei Vader Tom, wat vind je daar wel van? Wat knap, wat knap, zei Moeder Mam, en zo is het gebleven: De vosjes heten Lodewijk voor heel hun verder leven. Als Vader Tom en Moeder Mam nu roepen: Lodewijk! Dan komen alle vier de kleine kindertjes tegelijk. |
09-06-2011, 21:30 | |
Mei
Boek I Een nieuwe lente en een nieuw geluid: Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit, Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht, In een oud stadje, langs de watergracht -- In huis was 't donker, maar de stille straat Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat Nog licht, er viel een gouden blanke schijn Over de gevels van mijn raamkozijn. Dan blies een jongen als een orgelpijp, De klanken schudden in de lucht zoo rijp Als jonge kersen, wen een lentewind In 't boschje opgaat en zijn reis begint. Hij dwaald' over de bruggen, op den wal Van 't water, langzaam gaande, overal Als 'n jonge vogel fluitend, onbewust Van eigen blijheid om de avondrust. En menig moe man, die zijn avondmaal Nam, luisterde, als naar een oud verhaal, Glimlachend, en een hand die 't venster sloot, Talmde een pooze wijl de jongen floot. Zóó wil ik dat dit lied klinkt, er is één Die ik wèl wenschte dat mijn stem bescheen Met meer dan lachen van haar zachte oog... Heil, heil, ik voel hier handen en den weeken boog Van haren arm. Een koepel van blind licht, Mild nevelend, omgeeft mijn aangezicht, Mijn stem brandt in mij als de geele vlam Van gas in glazen kooi, een eikenstam Breekt uit in twijgen en jong loover spruit Naar buiten: Hoort, er gaat een nieuw geluid: Een jonge veldheer staat, in 't blauw en goud Roept aan de holle poort een luid heraut. Blauw dreef de zee, het water van de zon Vloot pas en frisscher uit de gouden bron, Op woll'ge golven, die zich lieten wasschen En zalven met zijn licht, uit open plassen Stonden golven als witte rammen op, Met trossen schuim en horens op den kop. Maar in zijn rand verbrak de zee in reven Telkens en telkens weer, er boven dreven Als gouden bijen wolken in het blauw, Duizende volle mondjes bliezen dauw En zout in ronde droppen op den rand Van roodgelipte schelpen, van het strand De bloemen, witte en geele als room en rood' Als kindernagels, en gestreepte, lood- Blauw als een avondlucht bij windgetij. Kinkhorens murmelden hun melodij In rust, op 't gonzen van de golf dreef voort Helderder ruischen als in drooger woord Vochtige klinkers, schelpen rinkelden In 't glinst'rend water glas en kiezel en Metalen ringen, en op veeren wiek Vervoerde waterbellen vol muziek Geladen, lichter wind. Over het duin Dreven ze door de lucht tot in den tuin Van Holland, en die schoon en vol was zonk En brak in 't zinken wijl muziek weerklonk Schooner dan stemmen, en van mijmerij Elk duin opzag verre en van nabij. Het beginstuk van Mei is wel een van de mooiste gedichten. Na het door mij geciteerde gedeelte gaat de kwaliteit (naar mijn mening) wat bergafwaarts. gr. Lodewijk
__________________
"De mensen kunnen de goden niet missen."
|
12-06-2011, 21:55 | |
Ja! Een geweldige vrouw - als ik haar biografie lees! Ik bedoel, lees dit eens!
Ik vind het indrukwekkend.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
14-06-2011, 08:22 | |
Genoeg
Duizend bomen is een bos duizend druppels is de regen duizend sprietjes is het gras maar hoeveel woorden heb ik hoeveel belletjes van spuug hoeveel tranen, hoeveel lach hoeveel poep en hoeveel plas hoeveel kusjes voor de nacht zal ik nog krijgen en nog geven? Genoeg voor mijn hele leven. Hans en Monique Hagen 'Jij bent de liefste.
__________________
fucking classy.
|
17-06-2011, 22:53 | |
Verwijderd
|
I learned about War last Night - Phu Loi
I learned about war Last night And I killed you You looked Through your eyes Last night And you saw me You and I Are only Government pawns Upon a voyage That could only be rehearsed In nightmares My breast-fed-friend By whose design Have we fallen prey? -- Eigenlijk weet ik zelf niet zo goed wat ik in dit gedicht zie, want ik houd normaal niet van dit soort gedichten en ook niet erg van Engelse gedichten. Maar iets in mij vind dit toch echt héél mooi. |
28-06-2011, 09:59 | |
Verwijderd
|
Blue lips - Regina Spektor
He stumbled into faith and thought: - God, this is all there is. The pictures in his mind arose and began to breath. And all the gods In all the worlds began Colliding on a backdrop of blue... Blue lips - blue veins. He took a step but then felt tired He said: - I'll rest a little while But when he tried to walk again, He wasn't a child. And all the people Hurried fast - real fast - And no-one ever smiled. Blue lips - blue veins, Blue - the color of our planet from far, far away. Blue lips - blue veins, Blue - the color of our planet from far, far away He stumbled into faith and thought - God this is all there is... The pictures in his mind arose and began To breath. And no-one saw and no-one heard They just followed lead. The pictures in his mind awoke, and began To breed. They started out beneath the knowledge tree Then they chopped it down to make white picket fences, And, marching along the railroad tracks, They smile real wide for the camera lenses They made it past the enemy lines Just to become enslaved in the assembly lines... Blue lips - blue veins, Blue - the color of our planet from far, far away. Blue lips - blue veins, Blue - the color of our planet from far, far away. Blue - the most human color Blue - the most human color Blue - the most human color Blue lips - blue veins Blue - the color of our planet from far, far away. |
28-06-2011, 15:51 | |
Verwijderd
|
En een klein gedichtje. Ik weet niet zeker van wie het is, maar, ik heb geprobeerd het te vertalen omdat ik het iets heel lievigs vond hebben.
"Vaarwel" - wat is dat voor woord, door wie is toch dat woord bedacht? Dat het voor taal zo eenvoudig is, maar zo moeilijk, voor ons hart...
Spoiler
Laatst gewijzigd op 28-06-2011 om 16:24. Reden: Ergens een punt vergeten. :o Dat kan natuurlijk niet! |
02-07-2011, 22:07 | |
J.H. Leopold
(1865-1925) O, als ik dood zal, dood zal zijn kom dan en fluister, fluister iets liefs, mijn bleke ogen zal ik opslaan en ik zal niet verwonderd zijn. En ik zal niet verwonderd zijn; in deze liefde zal de dood alleen een slapen, slapen gerust een wachten op u, een wachten zijn.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
02-07-2011, 22:36 | |
Verwijderd
|
Wellicht heb ik deze al een keer gepost maar dat is dan niet erg want <3
Rutger Kopland Het orgeltje van yesterday III Met jou kwam een nog vreemd verdriet waarop ik een leven lang gewacht heb. Het kwam uit je ogen in de mijne uit je handen onder mij jas het kwam en ik liet het. Eindelijk zag ik dat alles voorbij zou gaan als deze dag boven land dat ik liefheb. Ik zeg niet dat het erg is ik zeg alleen wat ik dacht te zien. |
02-07-2011, 22:39 | ||
Citaat:
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
02-07-2011, 22:40 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
03-07-2011, 21:02 | |
Dit kreeg ik gepm'd van Azèche:
--- Voor een dag van morgen - Hans Andreus Wanneer ik morgen doodga vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind, dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel het aan de stad, hoe lief ik je had. Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden je niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo liefhad als ik jou. ---- <333333333333
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
03-07-2011, 21:14 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
05-10-2011, 07:11 | |
Verwijderd
|
Was es ist
Es ist Unsinn sagt die Vernunft Es ist was es ist sagt die Liebe Es ist Unglück sagt die Berechnung Es ist nichts als Schmerz sagt die Angst Es ist aussichtslos sagt die Einsicht Es ist was es ist sagt die Liebe Es ist lächerlich sagt der Stolz Es ist leichtsinnig sagt die Vorsicht Es ist unmöglich sagt die Erfahrung Es ist was es ist sagt die Liebe Erich Fried In vertaling, door Roel de Boer
Spoiler
|
13-10-2011, 20:10 | |
Boekje open
hoe ga ik open als een boek? ik wil mezelf eens lezen, bladeren en kijken hoeveel pagina's ik tel. of ik een sprookje ben of meer een studieboek. zou ik mij kopen? lenen bij de bieb? alleen stiekem lezen hoe ik afloop en zachtjes terugzetten in de kast? uit: 'Van verdriet kun je grappige hoedjes vouwen', 1986. Schrijver: Ted van Lieshout ------------------------------ De drie vliegen Er zaten eens drie vliegen Om het hardst te liegen, Buiten op een balkon, Luierend in de zomerzon. De eerste zei: ‘Met deze poot Sloeg ik vijf olifanten dood.’ De tweede zei: ‘Ik vlieg zo vlug, In ’n uurtje naar Afrika en terug.’ De derde zei: ‘Ik vlieg zo hoog, Nog hoger dan de regenboog.’ Toen werd ’t wat kil en ’t waaide wat De vliegen riepen: ‘Voel je dat!’ En vlogen gauw het huis weer binnen Om daar nóg meer leugens te verzinnen. uit: 'Kinderversjes', Schrijver: Hans Andreus -------------------------------- De kwal en het water Een kwal die vond dat het water stonk sprong aan wal, waar hij verdronk. MORAAL Wie al te grote afstand neemt was van tevoren al wat vreemd. OF Voor al te fijn besnaarde kwallen kan evolutie tegenvallen. uit: 'De gebeurtenis en andere gedichten', Schrijver: Leo Vroman ------------------------------------ De Aldi twee kipfilets een blik goulash en een laptop dat is 1739 euro uit: Daar schrik je toch van, 2008 Schrijver: P. Kouwes ------------------------------- Wanneer ik sterren was Wanneer ik de armen van sterren had zwaaide ik die door de grote leegte. Wanneer ik benen van sterren had, stapte ik door de grote leegte. Laatst, in onze liefde, schreeuwde je als een zeehond, maar dan mooi. Dat was het begin van de leegte, torn in de tijd. Wanneer ik ogen van sterren had, zwierven die door de grote leegte. Wanneer ik een neus van sterren had, stak ik die in de grote leegte. Wanneer ik een mond van sterren had, kuste ik de leegte. Het wordt gezegd dat de leegte geen hart heeft. Ik weet zeker dat het hart van de leegte klopt. uit: 'Aarde', Schrijver: Hans Andreus
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
Laatst gewijzigd op 13-10-2011 om 21:00. |
14-10-2011, 06:28 | |
Maar, de Aldi is heul niet zo duur dat ze een laptop van ruim 1700 euro zouden verkopen? Of was dat nou juist het idee van het gedicht (gezien titel van bundel)?
En die laatste en die met die kwal zijn leuk.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
14-10-2011, 14:40 | |
Het troostconcours - Luuk Gruwez
Er werd een wedstrijd in troosten gehouden. Eén bracht een zondag mee met gregoriaans, een worgengel, een zoon van God en drie heel knappe jonge priesters. Een schip naar Paramaribo. Gezoen achter een sleutelgat. - Men geeuwde zeer voornaam en hij verloor. Eén bracht er mee: een kindertijd met voetzoeker en knalbonbons, de geur van jute en van boenwas. Zijn lang bewaarde eerste kies en al zijn nederlagen in de liefde. De mooiste ziektes, roem, de fraaiste graven. - Het kon de jury niet bekoren. O wat het allemaal niet deed; een doedelzak, een hangbuikzwijn. een heroïnehoer van vijftien jaar, het hoofd van een gestorven meisje met nog confetti in het haar. En het plezier van obers voor hun dienblad om zowat vijf voor middernacht. Een laatste bracht er tranen mee en groot applaus, een spraakgebrek, wat kippevel, zichzelf. Hij won, maar niemand weet waarom, hij won en weende. Levenslang. Ik weet niet waarom, maar die laatste strofe vind ik zoiets lievigs en eerlijk en oprechts hebben. Ahw.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
23-10-2011, 20:26 | |
Omg, ja <333
-- Judith Herzberg Regels geschreven tijdens plaatselijke vrede no. 1 Wie van ons nog rechtop wou lopen kon er angstgepantserd, onderdoor, maar niet geheel. Oorlog – hoe zelden zijn wij helden zonder. Bescherm de slaperige regendagen de grond waarop geen mens ooit heeft bewonderd. Helden – hoe zelden is er oorlog zonder. Niet iets waar ze van spreken als een wonder maar als zwaluwen zo Zweeds zo zeker. Vrede – hoe zelden zijn wij helden zonder. "Liefste, berg mijn gereedschap maar op zolder je kunt het later nog aan iemand geven." Helden – hoe zelden is er vrede zonder. ------- Hans en Monique Hagen Vogel vogel, mag ik op je rug gaan we de wolken plukken vogel kom nou uit de lucht je moet even bukken wat heb je zachte veren zijn dat je mooiste kleren als ik zelf vliegen kon ging ik hoger dan de zon in de bochten niet zo snel verder durf ik alles wel.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
07-02-2012, 10:33 | |
Verwijderd
|
Die tarentaal - Totius
Die kruiwawiel se skreeugeluid Kerm hy droefgeestig uit Terwijl die skeemring vinnig daal Die tarentaal. Hy soek – en dit is ook al laat – Vir hom 'n kameraad, Om in 'n boom die eensaamheid En nag te slijt. Saam sal hul in 'n blinkblaarboom Half slaap, half waak, half droom En by die naadring van verderf Alleen niet sterf. Ek het gemik, en met die knal Het een dood neergeval; Die ander vlieg met wilde krag Weg in die nag. |
27-02-2012, 22:17 | |
Ik las Em.'s nieuwe sig en zag dat het uit een gedicht kwam. Toen ging ik dat gedicht dus opzoeken. En het is zó'n mooi gedicht! <333333
- Een titel hoeft niet Hier zit ik dan onder een boom aan de oever van een rivier, op een zonnige morgen. Een nietige gebeurtenis die niet de geschiedenis ingaat. Het zijn geen veldslagen en pacten waarvan de motieven worden onderzocht, of gedenkwaardige tirannenmoorden. Toch zit ik aan de rivier, dat is een feit. En nu ik hier ben, moet ik ergens vandaan zijn gekomen en daarvoor op nog vele andere plaatsen zijn geweest, net zoals veroveraars van landen voor ze aan boord gingen. Zelfs een vluchtig ogenblik heeft een rijk verleden, een vrijdag voor een zaterdag, een mei die aan juni voorafging. Het heeft zijn eigen horizons, even werkelijk als in de veldkijkers van bevelhebbers. De boom is een populier die hier al jaren wortelt. De rivier is de Raba die langer stroomt dan vandaag. Het paadje is niet eergisteren pas door de struiken gebaand. Om die wolken te kunnen verjagen, moet de wind ze eerst hierheen hebben gewaaid. En hoewel in de buurt niets groots gebeurt, is de wereld daardoor nog niet armer aan details, niet minder gefundeerd, niet zwakker gedefinieerd dan toen volksverhuizingen haar in hun greep hielden. Niet alleen geheime komplotten worden in stilte gehuld, niet alleen kroningen gaan van een gevolg van oorzaken vergezeld. Rond kunnen niet alleen de jubilea van opstanden zijn, maar ook de omspoelde steentjes aan de waterkant. Dicht en verstrengeld is het borduursel van de omstandigheden. De steken van de mier in het gras. Het gras dat aan de aarde is genaaid. Het golfpatroon waardoor een twijgje wordt geregen. Het is zo gegaan dat ik hier ben en kijk. Boven me fladdert een witte vlinder in de lucht met vleugeltjes die alleen van hem zijn en over mijn handen vliegt zijn schaduw, geen andere, niet zomaar een, alleen de zijne. Wanneer ik zoiets zie, verlaat me altijd de zekerheid dat wat belangrijk is belangrijker is dan wat onbelangrijk is. Wislawa Szymborska (vert. Gerard Rasch)
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
27-02-2012, 22:19 | |
Daarom kreeg het ook een plaatsje in mijn sig! Alleen een beetje jammer natuurlijk dat ik pas achter haar bestaan kwam omdat ze dood was gegaan.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
03-04-2012, 21:45 | |
Twee gedichten van twee (inmiddels gedebuteerde!) oud-DoPers.
Voor wie er niet bij was toen de wereld geschapen werd onthoud de duisternis en knip het licht aan. gooi je armen in de lucht en beroer het water met je tenen. en al wat droog is noem je aarde, je wangen de stoelen je moeder alles is nog stof. word nu astronaut. beloer de seizoenen beneden: alles verandert constant van kleur en het is het mooiste dat je ooit gezien hebt. al kan dat pas binnen twee dagen. zegen de vogels want jij bent de allerhoogste, kus de vissen, ook als ze proberen vliegen, tracht ze niet te vangen. het zijn wonderbaarzen. vergeet het land niet, aai de beren, panda’s, slangen, paai ze, laat ze lopen. na dit alles, steek je hand tot slot in eigen boezem: je bestaat. na jou volgt er niks meer. sluit nu je ogen weer. je hebt honger, eet een appel. -- Bo van Luchene Noorwegen Donkergroen, denk ik. Ja er zou veel donkergroen zijn. En geschreeuw zo ver dat het onhoorbaar werd. De wereld buiten ons zou, op haar beurt, mij eens niet horen zuchten. Met een mondvol onzichtbare kakkerlakken op een sofa die de grond heet, zou je me geen pijn doen met die tong, maar mijn huid helen. De wijnvlek op mijn enkel zou je dronken maken – ik zou vragen niet in de bloemenvaas te kotsen. De hele avond op slippers door de keuken lopen, Zweden kunnen zien liggen vanaf een steiger. En denken aan de chimpansee ergens in de dierentuin van Buenos Aires die men onze taal leert. Aan hoe hij het nooit zal begrijpen. Ik zou zeggen: oh nee, niet nog eens die jurk. -- Lieke Marsman
__________________
I was working on the proof of one of my poems all the morning, and took out a comma.
In the afternoon I put it back again. - Oscar Wilde |
15-06-2012, 18:42 | |
Van Anton Korteweg:
Wij samen (psalm 139) Onder en boven, je bent om mij heen; ik in je, je weet van mij alles. Dat je me omringt, vooruit, me doordringt, alles weet uit hoofde van jij, nou ja, maar dat je daar ook nog op uit bent! Geen plaats van je is er die, wil hij, niet ziet mij, die niet in zich heeft mij. Verweg of dichtbij, in de kraag pak je me; geen kant kan ik op, in Den Haag niet en nergens - licht is er niets bij. Niet raak ik me ergens in kwijt en niet in de tijd; wat ik ook maar van plan ben, waar en wanneer, je wist allang dat ik toen dat en dat - dat ik knap in elkaar, heb je wel voor gezorgd. Gebonden zijn, gekend, in iemand - erg is het, maar niet is nog erger misschien. En hoe dan ook, altijd, ik denk aan je, op de gekste momenten en nooit niet eens niets. Het moet wel dat ik van je hou, de pest heb aan wie dat aan jou. Ken me dan maar, weet wie ik ben en doe maar. Ik vind dat hij zo fijn voordraagt. Ik ben niet zo'n geweldige voordrager maar hier lukt het mij (een beetje, in ieder geval) om er drama in te leggen. Zoals bij dingen als 'erg is het!' en 'geen kánt kan ik op'. Dat vind ik leuk. En daarnaast vind ik het idee zo lief, dat je zegt 'ik vind het erg dat je er bent, maar ga toch alsjeblieft niet weg, want zonder jou zou het nog veel erger zijn' enzo, dat einde vooral 'ken me dan maar, weet wie ik ben en doe maar'.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Wanneer heb je voor het laatst?? Verwijderd | 500 | 08-06-2010 12:23 | |
Verhalen & Gedichten |
Gedichten eenendertigmei | 1 | 05-05-2010 16:39 | |
Verhalen & Gedichten |
Iemand mooie gedichten over vanalles en nog wat? drop ze hier! Lyouknow | 2 | 08-09-2009 21:57 | |
Verhalen & Gedichten |
de miraculeuze vondst van wat platgestampte pijnboompitjes / vóór de provisiekast Verwijderd | 13 | 06-04-2008 21:09 | |
Verhalen & Gedichten |
Engels joes | 1 | 07-01-2006 10:42 | |
Verhalen & Gedichten |
[Mooie gedichten] Anne | 30 | 28-07-2003 13:49 |