vraag aan alle borderliners

[eeh...?]

Hallo allemaal,
bij mijn broer is het borderline persoonlijkheids stoornis vastgesteld. Ik heb hier wel vaker wat over dat onderwerp gelezen. Nou is mijn vraag aan de borderliners hier, wat voor behandeling ze volgen of gevolgd hebben en wat hen het beste bevalt. En hoe deze stoornis zich bij hen ontwikkeld heeft.
Bijvoorbaat dank allemaal!
groetjes!

[Eend]

Ik ben iig borderliner, maar wat bedoel je met je vraag?
Bedoel je wat ik meegemaakt heb of wat ik er aan heb gedaan?

[eeh...?]

Nou, allebei dus. Eigenlijk wat er in mijn vraag staat..

[Eend]

ok

Nou, ik heb allerlei crisissen meegemaakt. Vanaf heel erg bang zijn, doro kort durende psychoses, tot het in het ziekenhuis belanden vanwege automulitatie.

Verder heb ik nou drie opnames achter de rug en volg al 2 jaar gesprekken bij mijn psychiater.

Mjah, borderline is nie echt fijn om te hebben. Ik krijg wss nog een opname, waarbij ze aan me emoties gaan werken. De vorige heb ik alleen maar handelingen geleerd om de crisissen te voorkomen.

Zoiets? Als je meer wilt weten moet je maar ff zeggen wat, dat vind ik makkelijker om te antwoorden.
Ik vond dit namelijk vrij moeilijk

[Eend]

Ow, en hoe die stoornis zich ontwikkeld heeft bij mij weet ik trouwens niet. Tis beetje lastig om dat dus te vertellen

ummm, nou toen ik 2-3 was had ik elke dag ruzie met mijn ouders, over de kleinste dingen. mijn kwaadheid hield pas op als ik naar uren janken en schreeuwen in slaap viel. nou goed, toen ik 4 was ging dat zo langzaam over.
in de laatste paar jaren van de basisschool was ik niet zo geliefd, maar echt problemen had ik niet ofzo. de brugklas ging geweldig en ik kreeg veel vrienden. toen in de 2de kreeg ik problemen met eten (periodes weinig eten en dan weer periodes veel eten). ik kwam bij de vertrouwenspersoon op school terecht. echt een hele lieve man van wie ik toch best veel geleerd heb. langzaamaan werd ik depressief en ik begon te automutileren, daarom vond de vertrouwenspersoon dat ik professionele hulp moest zoeken dus ging ik naar de riagg. na een aantal gesprekken vonden ze daar dat ik opgenomen moest worden. maar aangezien ik nog veel vrienden had en nog op school zat was dat een stap te ver en kwam ik op de dagbehandeling. helaas kwamen ze daar ook niet verder met mij en vonden ze de situatie te gevaarlijk (ik was zwaar suicidaal) en na anderhalve week op de dagbehandeling gezeten te hebben ging ik naar de crisis. de rest van het afgelopen jaar ben ik een beetje heen en weer geslingerd tussen de crisis en de dagbehandeling maar nu gaat het super goed en ga ik over 3 weekies met ontslag!

wat mij erg geholpen heeft is dus de dagbehandeling en steeds als ik suicidaal werd kreeg ik weer de veiligheid van de crisis. (op dat moment vond ik dat absoluut niet leuk maar achteraf heb ik ook daar veel geleerd). in het afgelopen jaar heb ik veel geleerd. een aantal voorbeelden:
praten over gevoelens en problemen
complimentjes ontvangen
leren omgaan met extreem wisselende stemmingen enzo

khoop dat je er iets aan hebt, en veel sterkte voor jou en je broer!!! (laat jezelf er niet aan onderdoor gaan!)

[Eend]

Jah, precies! Wat me blackrose vertelde. Die veiligheid van de kliniek. De zachte hand waarmee je leerde complimentjes ontvangen en waarmee je leerde met hevige stemmingswisselingen om te gaan.
Het begrip wat er opeens in de kliniek was.
Dat heeft mij laten beseffen, dat ik niet onhandelbaar was, maar gewoon een mens was, die het wat moeilijker had en daradoor heb ik meer respect gekregen voor mezelf

[eeh...?]

Hardstikke bedankt!
Ja sorry Eend, mijn vraagstelling was een beetje vaag. Maar ik was gewoon benieuwd naar manieren waarop borderline behandeld wordt, en dan vooral naar de ervaringen van jullie.

Mijn broer gaat geloof ik wel intensievere therapie krijgen, maar verder is nog niet veel bekend. Ik ben benieuwd.
Nog een vraagje dan: wat voor medicijnen krijgen jullie?

[Anouk4life]

Ik denk niet dat de therapie echt helpt, bij mij helpen gesprekken met psyg. iig niet. Het blijft bij mij hetzelfde, met ups en downs gaat het...

[Little miss NAUGHTY]

Ik zit zelf nu bijna vijf jaar in therapie. In het begin verliep dit helemaal niet goed, en werd de ellende alleen maar erger. Na vier jaar en 5 therapeuten, gaat het beter. Ik zag toen in ikzelf de enige ben die me kan helpen. Met hulp van een psycholoog en een psychiater heb ik geleerd te accepteren dat ik borderline heb, en kan ik er nu ook mee omgaan. Wel met ups en downs natuurlijk. Maar ieder mens dus ook iedere borderliner is anders, dus niemand kan je vertellen hoe het verder gaat.
Een tip, blijf normaal tegen je broer doen en praat vooral met hem. Zo voelt hij dat hij er niet alleen voorstaat. Verder kan ik jou je broer en de rest van de familie alleen maar sterkte wensen. Want borderline persoonlijkheidsstoornis, is en blijft een rotziekte.

[eeh...?]

Hallo ,
bedankt voor jullie reacties.

En ja, ik blijf normaal doen tegen mijn broer. Ik vind het wel vraamd dat er nou een diagnose gesteld is na al die jaren problemen. Alles blijft hetzelfde, maar dan wel met een ader licht erop. Nu vallen zijn stemmingswisselingern, doodswens, hang naar verslavingen, onrust, agressie angst enz beter te verklaren.

Op dit moment gaat het ff heel slecht met hem, hij baalt natuurlijk als een stekker, hij wil gewoon 'normaal' zijn. Hij heeft een tijd ergens anders gewoond, maar komt over twee weken weer terug. Ik vind het nogal spannend..
maar bedankt iig

[fruittypje]

hallo,
ik heb ook borderline,
bij mij ging ik van mentor naar vertrouwenspersoon toen weer mentor en weer vertrouwens persoon naar jeugdzorg en toen riagg en 2e gesprek daar ging mis.
ik werd met een ibs(in bewaring stelling) opgenomen.
en nu zit ik op een open afdeling op deeltijd maar wel dat ik 1 keer in de 2 weken een nacht kan blijven slapen.
wat iedereen al zegt het is op en af.
en ik zelf kan er ook geen pijl op na trekken waarneer ik me goed voel of nie.
ik ben vandaag precies een jaar op de open afdeling maar nog wel soms crisis omdat ik weer suicidaal ben en niet voor mezelf in staat ben.
dit ik heel erg vervelend .
ik wens je veel succes met je broer en natuurlijk jezelf want niet alleen diegene met borderline heeft er last van maar ook de mensen om diegene heen.
en ik kan alleen maar zeggen wees er voor je broer als hij het moeilijk heeft

xxx annemarie