jij bestaat?

[ranonkel]

Kazanka schreef op 27-08-2003 @ 00:10:
Als ik mij goed herinner was het Plotinus die zei: 'alles is één, alles is God'. Hoewel zijn theorie over het vuur en de grot uiterst interresant is, ben ik het inderdaad niet eens met zijn schikking, om dezelfde reden die u geeft. Het vereiste bestaan van een God.



God zou iemand zijn die het geheel zou kunnen overzien, maar misschien is er ook wel geen god. Dan zou er niemand zijn die het geheel kan overzien, behalve de mens, of in elk geval sommige mensen die zichzelf wijsmaken dat zij alles weten wat er te weten is. Het is echter een illusie als iemand zoveel denkt te weten. De mens kent en begrijpt zichzelf veelal niet eens, dus zal het ook lastig worden om het hele universum te leren kennen en te begrijpen.

God is niet een iemand..alles is EEN,alles is God.

Dit topic heb ik geopend met het doel dat je jezelf gaat begrijpen omdat je WEET wie je in eesentie bent. Als je dat ervaart voel je dat alles een is.

[squat]

Een gedachte heb je,want deze komt en gaat is veranderlijk.Een gedachte heeft geen eigen wezen,het kan niet bestaan zonder dat het waargenomen wordt. Hoe zou je zoiets kunnen zijn?

Het is een deel van mijn lichaam. Een gedachte word gevormd door wat er in mijn hoofd gebeurd. Niets anders dan scheikunde en natuurkunde in mijn eigen lichaam.

[fil]

Ik lees eigenlijk alleen maar reacties van mensen die precies menen te weten hoe de vork in de steel zit. Waar zijn de twijfelaars gebleven? De vragenstellers?

"Een plant bestaat maar heeft geen bewustzijn.De plant groeit maar kan zichzelf of iets anders niet waarnemen."

"Een gedachte word gevormd door wat er in mijn hoofd gebeurd. Niets anders dan scheikunde en natuurkunde in mijn eigen lichaam."

"God is niet een iemand..alles is EEN,alles is God."

"Wat is dit nou weer voor tragische onzin? Natuurlijk besta ik, zeker in deze werkelijkheid. Mijn omgeving reageert op mij."

Antwoorden en verklaringen hebben we al genoeg. Waar zijn de mensen die weigeren aan te nemen? Ik zie dat zelfs Van Dale erbij wordt gehaald, alsof die antwoord heeft. Zo'n beetje alle religieuse hoofdstromingen en wetenschappelijke hoofdstromingen komen hier langs. Allemaal haaks tegenover elkaar, langs elkaar heen. Maar wel heel ambitieus allemaal, maar schieten we wat op? Het is net een digitaal Lagerenhuis. Iedereen heeft al bij voorbaat 1 van de 1000en uitgangspunten gekozen, en gaat daarna achter een muurtje zitten, en dan 'discussiëren'. Maar wel met een zonnebril op. En daarna gaat het om PR, reclame, sales management. Totdat de topic weer wegzakt, en we ergens anders precies hetzelfde verder gaan. Volgens mij zit ik hier niet op m'n plaats. Vriendelijke groeten, fil

[Kazanka]

ranonkel schreef op 27-08-2003 @ 08:34:
God is niet een iemand..alles is EEN,alles is God.

Dit topic heb ik geopend met het doel dat je jezelf gaat begrijpen omdat je WEET wie je in eesentie bent. Als je dat ervaart voel je dat alles een is.

Kan iemand zichzelf wel volledig begrijpen?
Hoe ervaar je dat alles een is, voel je je verbonden met alles wat er is?

Een Indische mysticus zei ooit eens:'Toen ik bestond, bestond God niet. Nu bestaat God en besta ik niet meer.'

Of Silesius, die een vergelijking maakte tussen mens en God en een druppel en de zee.

Jij zegt dat zij beiden ongelijk hebben?

[squat]

fil, ik zeg niet dat ik het weet. Ik zeg wat ik geloof. Bovendien irriteert het gedrag van ranonkel (lees: doen alsof ze het weet) mij vaak genoeg. Ik ben niet hypocriet genoeg om te geloven dat ik het zeker weet.

[ShoarmaSchaap]

Ik ben deel van een oneindige energie

Ik projecteer een 3 dimensionale matrix aan de hand van een 3 dimensionale waarneming in mijn mind.

Ik ben alles wat er is, alles wat er zal zijn en alles wat er geweest was. Ik ben niets en ik ben god. Ik ben oneindigheid. Ik ben een paradox en een logische verklaring. Ik ben oneindigheid in expressie en in potentie.

Maar aan de hand van mijn beperkte waarneming realizeer ik me slechts een een afgesneden deel van deze oneindige massa. Mijn waarneming vormt mijn complete realiteit.

Ik ben wat ik ik wil zijn, en ik wordt wat ik wil worden binnen de grenzen van mijn waargenomen realiteit. Van mijn waargenomen mogelijkheden om te doen wat ik wil, te denken wat ik wil. Hoe meer ik waarneem, hoe meer ik begrijp hoe meer ik kan.

God wat een toeval dat ik dit topic vind. Ik moest vandaag namelijk een 'verslag' schrijven voor filosofie: wie ben ik en wie maakt mij tot wie ik ben. Dit is eruit komen rollen:

Ik heb een lichaam. Ik heb een ziel. Ik heb gedachten. Dus ik ben.
Maar wat maakt mij tot wat ik ben? Is dat wat ik denk? Of is dat wat andere mensen van mij denken? Allemaal vragen, zonder goed of fout antwoord. Want niemand weet waarom ik ben wie ik ben. Sommige zullen zeggen dat mijn opvoeding mij maakt wie ik ben. Daardoor gedraag ik me zo als ik nu ben. Anderen zullen zeggen dat ik een mengeling ben van mijn ouders, hun eigenschappen zitten in mij, dus ik ben wie zij zijn. Met deze laatste ben ik het in ieder geval al niet eens. Ik ben anders als mijn ouders, ik denk anders, ik voel dingen anders als zij doen. Ik ben hun niet. Weer anderen zullen zeggen dat ik mezelf heb geschapen. Mijn ouders zorgden voor een lichaam, maar je maakt zelf de ziel. Je maakt zelf hoe je je gedraagt, hoe je je kleed, hoe je je voordoet. Maar vraag het aan een gelovige en zij zullen zeggen dat God je geschapen heeft, dat Hij ervoor heeft gezorgd dat je bent wie je bent. Maar ik geloof dat ik mezelf heb geschapen en dat mijn omgeving daarin heeft meegeholpen. Ik doe wat ik wil, niet wat anderen van mij verlangen. Dat is mij aangeleerd door mezelf. Ik wil niet zoals anderen zijn, dat komt doordat ik mezelf heb geschapen, ik ben mezelf, niet hun. Ik denk wat ik denk, niet wat anderen denken. Als ik denk en doe hoe anderen doen, ben ik mezelf dan? Ja en nee. Ik zie eruit zoals ik eruit zie, niet als die anderen. Mensen noemen me bij mijn naam, niet die van anderen. Mensen kennen me als mij, niet hun. Ik heb mezelf leven gegeven, ik kan het mijzelf ook af nemen. Maar als ik mijzelf het leven afneem, gaat mijn ziel dan door? Naar een ander lichaam? Of gaat het mee met mijn lichaam? Ver weg van alles dat nog wel bestaat. Het antwoord zal ik pas weten als het me overkomt. Als mijn lichaam mij afgenomen wordt en mijn ziel door moet. Maar ik zal altijd mezelf blijven, ik zal me altijd zo gedragen als nu. In een ander leven, universum, of in het hiernamaals.
Ik ben en blijf wie ik ben. Ik ben Petri.

[Nar'Hyarmen]

ranonkel schreef op 25-08-2003 @ 10:57:
Het is een onwrikbaar feit dat je bestaat. Ben je het daarmee eens: Wie ben jij dan?

ik besta
of ja IK besta, mijn bewustzijn en mijn energie maar of ikzelf mijn lichaam met MIJ erin ook bestaat weet ik niet. Misschien is het een illusie. ik ben Heather, maar IK is iets veel groters, misschien is mijn IK wel hetzelfde als een IK van iemand anders. allemaal een hele grote IK. een collectief bewustzijn. maar ja ik, is eigenlijk maar een omhulsel het gaat natuurlijk om de IK en die bestaat.

(duidelijk? IK = mijn bewustzijn, ik = mijn lijf)


Namárie

[kleine wicca]

Als het geen feit was dat wij bestonden, wat zijn wij dan wel?
En hoe zouden wij dan in staat zijn hier te communiceren en op elkaar te reageren??

Ja wij bestaan echt.

[Tjaslon]

Misschien inderdaad wat correcter wanneer ik "ik weet dat ik twijfel dus ik denk, wanneer ik denk besta ik" zou zeggen

[moon]

ik ben iemand die niemand is!

[NocturaL]

j0,

Ik ben Ik omdat Ik Ik ben.

Kind Regards,
NocturaL

[ShoarmaSchaap]

Face it, het enige wat we 100 % zeker weten is dat we iets beleven. Hoogstwaarschijnelijk onze waarnemingen. Maar ik be-LEEF 'iets'

[ganralph]

hamer&sikkel schreef op 25-08-2003 @ 14:17:
Ik weet dus ik ben, ik zie dus ik ben, ik voel dus ik ben, ik denk dus ik ben, ik proef dus ik ben, kortom, ik ben dus ik ben.

zintuigen kunnen je bedriegen... (denk simpelweg aan luchtspiegelingen en optisch bedrog)

als jij je ogen sluit, kun je dan nog zeker weten dat er een computer voor je staat (als je hem niet aanraakt, maar je tastzin kan je ook bedriegen)?

misschien ben je een eenzame geest die wel creatief is om een compleet heelal (en alle mensen en deze hele discussie met alle reacties) te verzinnen

alleen je geest/denkvermogen kun je zelf niet ontkennen




ander punt: waarom noemen we een droom niet echt (fantasie) maar de wereld om eens heen wel?
voor hetzelfde geld bestaan we allemaal alleen maar in een geestelijke wereld, en denken we 16uur per dag (als we 'wakker' zijn) dat er zoiets bestaat als een fysieke, tastbare wereld.






nix is zeker; ook mensen die zeggen dat de enige zekerheid de dood is, hebben geen gelijk. je kunt niet weten of je dood gaat, tot je het ook echt bent. en wat wij doodgaan noemen, is niet meer dan het niet meer actief deelnemen aan de fysieke wereld zoals wij die kennen. en als deze fysieke wereld echt een illusie is, verandert er in principe nix na je dood.


kortom: nix, ook niet het bestaan is zeker