samenwonen

[sweet dreams]

me ouders accepteren mijn vriend niet..
Ze zijn er toen na 2 maanden achtergekomen, en denken nu dat we vrienden zijn (dat vinden ze wel goed).
We hebben al ruim een half jaar en het gaat fantastisch goed!
We zijn zo verliefd dat we het al hebben over samenwonen al ik 16 ben.. Want dan ben ik niet meer thuis gebonden... Misschien dat me ouders het later ook accepteren..
Wat vinden jullie hiervan?

Ik wil gewoon jullie mening, en hoop dat er normaal word geantwoord

Alvast bedankt.

Kus Angela

Samenwonen op je 16de? Is dat niet een beetje jong? Mja... en waarom accepteren je ouders je vriend niet?

[Gwinnie]

16... samenwonen...

lijkt me geen goed idee....

[ammiebammie]

ha meissie!
Hmm...wat accepteren je ouders eigenlijk niet aan je vriend?
Maar verder: Het idee dat je op je 16e al samen gaat wonen..ik weet het niet...mijn broer was 20 toen hij het huis uit ging en trok toen in bij zijnvriendin die toen nog 15 was... Het is nu uit tussen die twee omdat zij zich niet meer vrij voelde en weer vrijer wilde leven zoals uitgaan..kijken hoe het zou zijn hoe het isommet andere jongens te zoenen etc...nu zeg ikniet dat jij dat strx ook hebt..maar het is wel een risico wat je loopt....
maar voor de rest wens ik je erg veel suc6 en nog veel plezier toe met je vriend!!
Big hug..van moi!!

[sweet dreams]

ammiebammie schreef op 25-09-2003 @ 19:11:
ha meissie!
Hmm...wat accepteren je ouders eigenlijk niet aan je vriend?
Maar verder: Het idee dat je op je 16e al samen gaat wonen..ik weet het niet...mijn broer was 20 toen hij het huis uit ging en trok toen in bij zijnvriendin die toen nog 15 was... Het is nu uit tussen die twee omdat zij zich niet meer vrij voelde en weer vrijer wilde leven zoals uitgaan..kijken hoe het zou zijn hoe het isommet andere jongens te zoenen etc...nu zeg ikniet dat jij dat strx ook hebt..maar het is wel een risico wat je loopt....
maar voor de rest wens ik je erg veel suc6 en nog veel plezier toe met je vriend!!
Big hug..van moi!!

dank je wel

[checko]

ik ben soms zo verliefd....dat ik ook wel eens wou dat we allebei 5 jaar ouder waren en samen konden gaan wonen...*zucht* dat duurt nog wel even

[sweet dreams]

checko schreef op 25-09-2003 @ 19:17:
ik ben soms zo verliefd....dat ik ook wel eens wou dat we allebei 5 jaar ouder waren en samen konden gaan wonen...*zucht* dat duurt nog wel even

kijk dat bedoel ik nou, wat heb ik hier nou aan?
Ik zit te twijfelen, en wil reacties horen van hoe "de burgers" er over denken..

[Gothic]

Je bent naief en dom als je denkt dat je op je 16e kunt gaan samenwonen. Hoe wou je dat betalen? Je moet naar school ed. Je bent nog een kind, dan ga je toch niet samen wonen?

Nog niet doen, kijk het langer aan dan dit.

Ik zou als ik jou was pas op m'n 18de gaan samenwonen, aangezien je ouders er vast niet blij mee zullen zijn enzo. Als jullie zo goed bij elkaar passen, kan je ook nog tot je 18de wachten.

Andijvie schreef op 25-09-2003 @ 20:11:
Nog niet doen, kijk het langer aan dan dit.

Ik zou als ik jou was pas op m'n 18de gaan samenwonen, aangezien je ouders er vast niet blij mee zullen zijn enzo. Als jullie zo goed bij elkaar passen, kan je ook nog tot je 18de wachten.

Sluit ik me bij aan. En niet alleen om die redenen. Samenwonen kost geld en gaat vaak gepaard met een hoop ergernis (er komt meer bij kijken dan verliefd zijn). Een half jaar iets met elkaar hebben is niet lang, je bent pas 16 (hoe oud is hij?), zit waarschijnlijk nog op school, enz. En idd, als je zo goed bij elkaar past, dan kun je ook nog wel ff wachten.

Leonoor schreef op 25-09-2003 @ 20:13:
Sluit ik me bij aan. En niet alleen om die redenen. Samenwonen kost geld en gaat vaak gepaard met een hoop ergernis (er komt meer bij kijken dan verliefd zijn). Een half jaar iets met elkaar hebben is niet lang, je bent pas 16 (hoe oud is hij?), zit waarschijnlijk nog op school, enz. En idd, als je zo goed bij elkaar past, dan kun je ook nog wel ff wachten.

Wel gek om zo'n reply als de mijne te geven Aangezien ik vanaf m'n 17de samenwoon enzo Mja, m'n ouders vonden het goed en we hadden het allebei heel serieus bekeken...

[Spacemonkey]

ik heb een vriendin van 16 en die gaat na de herftvakantie met haar vriend van bijna 21 of 22 samenwonen. Ze hebben al bijna 1,5 jaar wat samen en zijn heel zenuwachtig. Ze kan er nie over ophouden. En ik steun haar natuurlijk, maar toch vraag ik me af of het niet te veel is. Ze moet nog steeds naar school (sit in examenjaar) hij ook (studeert in amsterdam ) en reist dan heen en weer.
Ze moeten zelf alles regelen (ze komen wel vlak bij haar ouders te wonen) Moeten huur betalen en dat wil dus zeggen werken!!

Maar ze zullen elkaar niet gaan vervelen aangezien ze nu dus ok al dag en nacht bij elkaar "wonen".. Ik vin hte ceht heel leuk voor se, en ik hoop dat het werkt.

Als ik jou was zou ik er goed overnadenken, en nog even wachten. miz spaarpotje maken

Veel succes en ik hoop dat het wat wordt tussen jullie twee.
Probeer er wel goed met je ouders over te praten ook al is dat moeilijk.

Ps. hun ouders hebben er geen probleem mee en steunen ze ceht heel goed.

Andijvie schreef op 25-09-2003 @ 20:25:
Wel gek om zo'n reply als de mijne te geven Aangezien ik vanaf m'n 17de samenwoon enzo Mja, m'n ouders vonden het goed en we hadden het allebei heel serieus bekeken...

't kan ook wel, 't is alleen niet super verstandig, denk ik... En hoe oud is jouw vriend, werkt hij al, hoe lang hadden jullie al wat, enz? En idd, jouw ouders stonden achter je, das al heel wat. Wanneer het dan misgaat, krijg je geen reacties als 'zie je nou wel' of 'los het zelf maar op' ofzo.

sweet dreams schreef op 25-09-2003 @ 19:19:
"de burgers"

Je hebt het dus zelf wel in de gaten

ik vind je behoorlijk 16 , en dat is het dan ook wel

[Balance]

ik denk dat je al de dingen die bij 'samenwonen' komen kijken nog niet aan kan op je 16e. Je zal heel het huishouden en het inkomen met z'n tweeen moeten regelen, waar waarschijnlijk jouw school ook nog bij komt (ik ga d'r maar van uit dat je nog op school zit).
d'r komt volgens mij behoorlijk wat stress bij kijken en bovendien kost het ook nog eens veel tijd. Tijd die je veel beter aan uitjes kan besteden met z'n tweeen dan aan het schoonmaken van de badkamer, om maar iets te noemen.
Bovendien vind ik een half jaar echt véél te kort om samen te gaan wonen. Je denkt nu voor altijd samen te blijven (en misschien is dat wel zo), maar d'r kan nog zóveel gebeuren. Kunnen jullie het uberhaubt wel aan om dag en nacht samen te zijn? Kunnen jullie de spanningen van die momenten aan?
En ik denk dat je ouders alleen maar negatiever tegenover jullie relatie gaan staan. Die jongen moet beter weten en bovendien kunnen je ouders denken dat ie jou bij hen weg haalt.
Ik vind het echt een heel slecht idee

Beetje naief, klein beetje maar

[Boeing 747-400]

Ik zou er als ik jou was heel goed overna gaan denken. Kunnen jullie het wel betalen, en hoe oud is je vriend? Mijn vriend is ook 16, en aan de ene kant lijkt het me geweldig om met hem samen samen te wonen. Maar aan de andere kant wil ik toch dat hij eerst zijn school afmaakt. Zeker eerst de middelbare school. Misschien kunnen we aan samenwonen gaan denken als hij eenmaal gewend is op het HBO. Nu betalen zijn ouders alles van school, en ik denk dat als we zouden gaan samenwonen dat we dat dan allemaal zelf moeten betalen en daar is geen geld voor.

Als ik jou was zou ik ook nog maar even wachten totdat je je school afhebt. Dan heb je in ieder geval een diploma, en mocht het dan toch nog mislopen, ben je tenminste niet financieel afhankelijk van hem.

PS, Trouwens wel leuk dat jullie zo heel gelukkig zijn samen!!

[zus en zo]

hmm...het is volgens mij sowieso voor iedereen beter om eerst alleen te wonen, zodat je jezelf beter leert kennen en jezelf beter kan ontwikkelen zonder afhankelijk te zijn van een ander.

ik wil ook wel samenwonen met mijn vriend. ik zeg altijd maar: het is leuk, maar niet verstandig.

en zeker als je 16 bent...maak eerst je school af, haal een diploma, zorg dat je een beetje zekerheid hebt in je leven.

en wat al eerder werd gezegd: je betn pas een half jaar samen...je weet niet hoe het zal lopen (dat weet je ook niet als 10 jaar samen bent, maar ok). en het is nou eenmaal veel lastiger om het uit te maken als je samenwoont...

das mijn mening...

[Chloe Siere]

waarom wil je samenwonen? zodat je dan vaker bij je vriend kan zijn? om je ouders te ontlopen? ik vind het geen verstandige zet van je. zoals velen zeggen: je bent nog hartstikke jong. ik zie mezelf nog niet met mn vriend samenwonen (we hebben nu 9 maanden wat) en ik ben een jaar ouder dan jou! terwijl ik wel vrij zelfstandig ben en het op mezelf wonen er wel aan zit te komen i.v.m. studie volgend jaar.
en waarom zijn je ouders dan tegen jullie relatie? en wat wil je na je mavo (ik gok dat je dit doet, omdat je 16 bent en wilt gaan samenwonen, dat doe je niet als je nog op de middelbaar zit lijkt mij) gaan doen dan? werken? want zoiets kost wel geld.

ik denk dat je daar echt nog te jong voor bent hoor.
dat je nu soms met je ouders overhoop ligt heeft ook met jou pubertijd te maken.
ik zou er maar fijn van genieten dat je bij je ouders woont.
samenwonen kan altijd nog.
ik ga over ruim een half jaar ongeveer met mijn vriend samenwonen, maar ik ben zelf al 20, en we hebben dan al bijna 3 jaar.
ik zou echt nooit met iemand samen gaan wonen als je nog niet eens een jaar met elkaar hebt.

Ze moet het iig niet doen, omdat anderen het op die leeftijd of met een relatie van zes maanden ook niet zouden doen. Of wel doen, omdat anderen het ook doen.

Ik was 'al' 20 toen ik samen ging wonen, had ongeveer een maand met m'n vriend. Mensen kunnen ons voor gek verklaren, maar het gaat nog steeds prima (we wonen inmiddels ruim anderhalf jaar samen en gaan volgend jaar trouwen). Verschil is wel, ik woonde al op mezelf, kon voor mezelf zorgen, ik had het geld en hij ook, we kenden elkaar al door en door, onze ouders stonden er achter, hij was bijna klaar met z'n opleiding, enz.

[RockChick]

Ik ben na ongeveer twee maanden samen gaan wonen met mijn vriend, en ik moet zeggen dat ik er ontzettend aan moet wennen.. Het zorgt in elk geval wel voor irritaties. Maar dat ligt ook aan de situatie want ZIJN moeder en MIJN vader hebben sinds kort een relatie, dus zijn moeder woont nu ook bij ons..

RockChick schreef op 28-09-2003 @ 14:35:
Maar dat ligt ook aan de situatie want ZIJN moeder en MIJN vader hebben sinds kort een relatie, dus zijn moeder woont nu ook bij ons..

't is misschien niet grappig...maar ik moest wel even lachen toen ik het las.

Jij woonde dus bij je vriend en zijn vader en nu woont je moeder er ook bij?

[Ferrum]

RockChick schreef op 28-09-2003 @ 14:35:
Ik ben na ongeveer twee maanden samen gaan wonen met mijn vriend, en ik moet zeggen dat ik er ontzettend aan moet wennen.. Het zorgt in elk geval wel voor irritaties. Maar dat ligt ook aan de situatie want ZIJN moeder en MIJN vader hebben sinds kort een relatie, dus zijn moeder woont nu ook bij ons..

[Iduna]

Als ik jou was zou ik niet met hem gaan samenwonen (niet alleen vanwege je leeftijd want het zou ook best goed kunnen gaan) maar vanwege het feit dat je niet eerst op jezelf hebt gewoond. (Wat ook niet zo heel vreemd is als je 16 bent en naar school moet).
En je vriend, woont hij ook nog thuis? Wanneer dat zo is, is het helemaal moeilijk om ineens samen ergens te gaan wonen. Samenwonen is niet alleen maar leuk samen zijn, je moet samen het huishouden doen, dingen kopen en daarnaast ook naar school gaan en dat soort verplichtingen. Hoe wilden jullie dat betalen?
Je hebt nu een half jaar met hem, maar denk je dat je voor altijd bij hem wilt blijven? Zou je later misschien niet iemand anders willen?
Je moet vooral niet gaan samenwonen om bij je ouders weg te komen, misschien draaien ze wel bij als ze zien dat je echt gelukkig bent met hem.

[sunflouwer]

Besef je wel wat het is, een eigen huishouden runnen.
Je moet denk ik nog naar school en huiswerk maken, of werken. Dan kom je thuis, wil je wat eten. Moet je dus koken en boodschappen doen. Het huis opruimen, blablabla. Ook de financien gaan niet vanzelf. Huur, gas, electra, telefoonrekening, blablabla. Daar moet je nog niet aan denken als je 16 bent.

en even voor alle mensen die zeggen dat het best zou kunnen op je 16e. Denk even na voordat je iets zegt.
En ik vind ook niet dat je eerst op jezelf moet hebben gewoond voordat je gaat samenwonen. Ik hou er echt niet van om alleen te zijn en ga het liefst rechtstreeks vanaf mijn ouders naar samenwonen. Ik weet nu ook wel hoe ik ben. ( komt misschien ook wel omdat ik heel zelfstandig ben, en in het gezin thuis veel taken op me neem )

[Angeles]

Niet doen, samenwonen is niet het antwoord op problemen, maar moet gewoon een op zichzelf staande beslissing zijn, niet omdat de relatie anders niet houdbaar is of wat dan ook.

Je moet er ook zeker geen overhaaste beslissingen over nemen en dat doe je nu wel.

Buiten dat ben je er ook nog wel wat jong voor.

[RockChick]

't is misschien niet grappig...maar ik moest wel even lachen toen ik het las. Jij woonde dus bij je vriend en zijn vader en nu woont je moeder er ook bij?

Uh, nee, zijn ma woont nu bij mij, mijn vader, en mijn vriend (= haar zoon).. Snap je het nog? Ik heb trouwens ook nog een broer

[Scatterheart]

Je gaat je jeugd vergooien.

Als je nog geen middelbareschooldiploma hebt (en wel de intellegentie om er een te kunnen halen), minderjarig bent, en geen steun van je ouders hebt, kun je 't beter niet doen... dus óf hopen dat je ouders het tegen die tijd goed vinden, óf wachten tot je 18 bent... en ik weet niet wat voor school je doet, maar als je vmbo doet zou ik ook nog wachten tot de zomervakantie (als je slaagt tenminste) en als je havo of vwo doet kun je beter hoe dan ook nog wachten, tot je je diploma dus hebt.

Ik begrijp het wel hoor... ik bedenk ook regelmatig dat ik veeel liever met mijn vriend in één huis zou wonen, veel ongedwongener en we hebben elkaar voortdurend tot onze beschikking als we willen enzo... maar ja, ik ga niet speciaal daarvoor van studie veranderen en hij niet speciaal daarvoor van studiestad. Bovendien is het ook wel belangrijk om een tijdje echt op jezelf te hebben gewoond.

RockChick schreef op 29-09-2003 @ 20:21:
Uh, nee, zijn ma woont nu bij mij, mijn vader, en mijn vriend (= haar zoon).. Snap je het nog? Ik heb trouwens ook nog een broer

't Is dus een soort van... stiefbroer van je? Geinig

[RockChick]

Ja, inderdaad, zo kun je het stellen, al hebben we
gelukkig geen bloedband met elkaar..

[little nemo]

sweet dreams schreef op 25-09-2003 @ 19:04:
me ouders accepteren mijn vriend niet..
Ze zijn er toen na 2 maanden achtergekomen, en denken nu dat we vrienden zijn (dat vinden ze wel goed).
We hebben al ruim een half jaar en het gaat fantastisch goed!
We zijn zo verliefd dat we het al hebben over samenwonen al ik 16 ben.. Want dan ben ik niet meer thuis gebonden... Misschien dat me ouders het later ook accepteren..
Wat vinden jullie hiervan?

een heel SLECHT idee; als je verliefd bent moet je NIET gaan samenwonen, want verliefd zijn duurt niet voor altijd, ook al voelt dat niet zo en heb je nu het idee dat jullie altijd bij elkaar blijven.

ook is een half jaar erg kort, dat is echt niet lang genoeg om ook elkaars slechte kanten te leren kennen; daarnaast moet je op je 16e nog niet gaan samenwonen; het brengt zoveel verplichtingen en lasten met zich mee, daar ben je op je 16e (hoe volwassen je je vast ook voelt) nog niet aan toe

het lijkt me trouwens juist dat je ouders het zo nog minder snel zullen accepteren; ik zou het ze gewoon vertellen dat jullie al zolang iets hebben. als het maar lang genoeg duurt en je ouders zien dat je wel een aardig vriendje hebt, zullen ze het vanzelf accepteren

maar nogmaals, ga NIET samenwonen, iets stommers kun je niet doen....

ow...ik heb dat dus wel gedaan dat was ook erg stom, maar anders....
daarnaast heb ik nou 1,5 jaar een relatie met een meisje van 18 en we zijn het nu ook aan het overwegen, maar het zal nog wel een tijdje duren voordat het zover is ~if ever~

[Go]

Dag en nacht bij elkaar zijn is iets heel anders dan elkaar bijvoorbeeld een uurtje per dag te zien. Als je echt met hem wilt gaan samenwonen, kan je dat eerst niet eens 'proberen', door bijvoorbeeld een weekje bij hem te gaan logeren, en dan steeds wat langer, tot het moment dat je echt besluit wel of niet met hem te gaan samenwonen?

Was jij niet dat meisje dat wat had met een man van 35 ofzo?

[AtHell]

Je bent nog veel te jong en naïef om serieus een relatie met iemand te hebben.

Aan de andere kant zou je dan wel sneller uit je illusie geholpen worden, ga er maar voor meid

[never mind]

ik zou het eerst wat langer aan laten, je ouders kunnen dan aan hem wennen (omdat hij veel ouder is, jij was toch dat meisje met die vriend van 20 jaar ouder?) en zullen dan op een gegeven moment accepteren dat jullie meer dan vrienden zijn.

Weetje? Uit huis gaan mét de steun van je ouders is veel makkelijker, je moet namelijk nu nog naar school (nog 1 of 2 jaar vanaf je 16e neem ik aan..), je hebt daardoor niet veel tijd om te werken en om de huur te betalen. Ik neem aan dat je daarna nog wel verder wil studeren (dat is immers altijd handig om later een leuke baan te krijgen toch?) en weet jij wel hoe duur die vervolgstudies zijn? Als je ouders je steunen dan zullen zei misschien wat betalen.

Bovendien komt bij een eigen huis heel wat meer kijken dan de huur betalen en zonder je ouders zitten, je krijgt namelijk ook kosten als electrisiteit, water, enz. en ik neem aan dat je je vriend dat niet allemaal wil laten betalen...
Dáár komt nog bij dat het huishouden gedaan moet worden, en dat gaat ook ten koste van je vrije tijd!

Bovendien zit je dan 24/7 op elkaars lip, dat is ook niet bevordelijk voor een jonge relatie, hoe goed hij ook is...

Samengevat: ik zou er nog even mee wachten en er nog een paar keer goed over nadenken!

[dolliefijntje]

wat gebeurd er als je samen woont en het gaat mis tussen jou en je vriend?
Dan heb je niks meer.
ik ken mensen die dertien jaar gewoon een relatie hadden en de eerste week toen ze gingen samen wonen ging het uit.
wie zegt dat het goed blijft gaan met jou en je vriend?
als 16 jarige ben je nog erg onstuimig en impulsief. je gaat een grote fout maken, maar het is jou leven.
Het kan ook goed gaan, maar ook verkeerd dat risico moet je willen nemen.

suc6

[never mind]

en oh ja, straks gaat het toch uit, je bent 17, je ouders hebben je verstoten (je was immers tegen hun zin gaan samenwonen met iemand, ze zijn dan wel heel goed willen ze je nog in huis hebben...) wat doe je dan?

[alibabwe]

ben ik de enigste die geen k*t ouders heeft

maar iig ga nog niet samenwonen, doe het gewoon niet. eten betalen, huur, andere maandelijkse kosten. geniet nog ff van je jeugd en blijf nog 2 a 3 jaar bij je ouders wonen. en praat dr metje ouders over. En vraag ze waarom ze hem niet accepteren. Ga eens met ze vieren om de tafel zitten o.i.d. weet ik t maar ga niet samen wonen. komt meer pech dan geluk uit. geen ervaring mee, maar tis gewoon algemene kennis.

[Loezzel]

Je gaat het niet redden, meid. Bijna iedereen denkt al over samenwonen na als ie een half jaar een relatie met iemand heeft. Dat is leuk om over na te denken, als je verliefd bent, denk je dat het voor altijd. Dat is op zich goed, maar ga er niet te ver in. Ga serieus voor je relatie, maar doe het wel goed.
Een half jaar is eigenlijk bijna niks. Je bent nog jong, hoe wil je dat allemaal gaan betalen? Als je gaat huren, moet je je eerst inschrijven bij de woningbouwvereniging en als je net als ik in zo'n klote dorp/stad woont, duurt het nog 3 jaar voordat je eindelijk een huisje voor jezelf hebt.
Je zit nog op school, dus je moet je studie nog betalen, daarnaast moet je het huishouden betalen, je moet het huis zien in te richten, bla bla bla....
Richt je eerst op je school, bouw een band op met je vriend die niet meer te verbreken is en als je dan een jaar of 18 bent... ga je gang zou ik zeggen....
Dat is mijn advies...

[ekki]

Leonoor schreef op 26-09-2003 @ 12:54:
Mensen kunnen ons voor gek verklaren, maar het gaat nog steeds prima.

En al dat geschreeuw dan dat ik eeuwig boven me hoor? Al die ruzies, dichtslaande deuren? Nouja, zo prima lijkt mij dat niet .

(voor de rest: geintje, hoor ).

@ de topicstarter: Als ik jou was zou ik nog lekker even genieten van het verliefd-zijn. Niet dat dat niet kan als je samenwoont, maar dan komt er nog zoveel meer bij kijken. Er kunnen dan ook veel sneller ergernissen enzo zijn.

Aan het begin toen we samenwoonden ging het erg goed, maar na een tijdje ergerden we ons toch wel 'ns aan elkaar. Dat is best wel jammer. Nu gaat het overigens beter dan ooit tevoren, ik denk beter dan toen we nog net samenwoonden.
Maar zoals ik al zei: ga lekker genieten van het verliefd zijn!