op zoek naar een gedicht

hallow allemaal.. ik heb voor school een gedicht nodig... dat over spiegeling gaat,... of waar het woord spiegel(ing) in voorkomt.... en dan ook nog het liefst dan er op t einde iets kapot gaat en aangezien ik niet erg in de gedichtenwereld thuis ben dacht ik: misschien kunnen jullie wel helpen...

[Silver rain]

http://www.leukegedichten.nl/zoeken.php?zoek=1 en dan spiegeling typen. Er zijn genoeg daar

René van Schagen

Foto II

De zee is leeg en grijs als steen,
daarover heeft een stalen licht
een spiegeling geslagen,
waarin het ligt.

Het water trommelt langzaam
met zijn handen op de zijkant
van het land.

Tegen het water heft het licht een schip
en zet het op een film van zilver.
De wind rakelt zijn inkt naar boven.
De maan zet daar zijn stempel in.

De zon smeert er vier roodoranje strepen door.
Daarom wordt alles donkerblauw.
Daartussen kunnen wij misschien

http://www.devrijedomburger.nl/files...trenefoto2.htm

D'r gaat wel niks kapot, maar goed. Google kan soms trouwens wonderen verrichten.

[tacidvs]

'Spiegeling' van JC Bloem.

[Secreet]

J.C. Bloem: SPIEGELING
1 Een duivenveeren hemel weerspiegelt in de zee.
Blauw licht dampt tusschen hemel en stiller hemelbeeld.

Ter eene en andre zijde rondt zich de kling der kust
Naar een vervloeiden einder van zee, lucht, land en mist.

5 De erinnering wordt wakker aan een verloren schoon;
Een oud gevoel keert weder vanuit een lange droom:

Een droom van stemmen en van gelaten en gerucht
En steeds vermoeider worden, en die men leven zegt.

't Was eerst een eindloos hunkren, een dwalen her en der,
10 Werd toen een daaglijks derven, en toen ook dat niet meer.

- Het uur wordt later, 't duister groeit door het grijze heen.
Een parelzwarte hemel schaduwt de schemerzee.








WAT HET WAS - Mark Strand


Het was niet te verbeelden, onmogelijk
Het niet te verbeelden; het blauwe ervan, de schaduw erover,
Hoe het omlaag valt en de duisternis vult met de kou van zichzelf,
Een kou die ontvalt aan zichzelf, uit wat voor spiegeling ook,
Het beschreef toen het viel zoiets als iets nietigs,
Een punt, een stip, een stip in een stip, een peilloze diepte
Om bijna niets; een lied, maar minder dan een lied, iets dat verzinkt
In zichzelf, iets dat wegvloeit, een klankstroom, maar minder
Dan klank, het verklinken ervan, het verklonkene,
Dat broos en geruisloos zijn weerklank vult, en wegvalt,
En ongemerkt aanzwelt, en weer wegvalt, en altijd zo door,
En altijd omdat, en uitsluitend omdat het er eenmaal, ooit, was...

[Jamezy]

Creabea zelf scribere is zkr geen optie

*of gewoon niet de bedoeling? In that case hou ik mijn mond verder *