Angst & Twijfel

[Zweefvliegtuig]

Ik ga nu een maand of 9 met mijn vriend. Het gaat steeds beter, we kunnen steeds beter met elkaar praten, over serieuze en minder serieuze dingen.
Afgelopen week hadden we het over op wie we 'vroeger' verliefd waren. Ik wist helemaal niet dat ik dat wilde weten, maar blijkbaar wel, want ik vroeg er ineens in een gesprek naar. Mijn vriend wilde het eerst niet vertellen, omdat het raar was en lullig over zou kunnen komen bij mij, maar uiteindelijk heeft hij het toch verteld. Het betreffende meisje is geen goede vriendin van mij, maar ik ga wel heel veel met haar om (ze zit op dezelfde sporten als ik).
Toen hij het vertelde, klonk het me niet eens zo vreemd in de oren. Alle jongens waren wel ooit verliefd op haar. Ze is ook bijna perfect: spontaan, knap, sociaal, aardig tegen iedereen die het verdient, enthousiast, ga zo maar door. Ik ben meer het tegenovergestelde, of in ieder geval, ik ben meer een muurbloempje.
Mijn vriend wilde het eerst niet vertellen, omdat hij ontzettend lang verliefd op haar is geweest, en dat was in een korte tijd ineens over en toen was hij verliefd op mij... Hij dacht dat dat lullig over zou kunnen komen. Nou ja, als die verliefdheid voor haar dan echt helemaal voorbij is, zie ik geen probleem... Het kan dat je ineens toch verliefd wordt op iemand anders.
We hebben nog een tijdje over dat onderwerp gepraat. We zijn allebei nogal goed in het maken van semi-lullige opmerkingen, die dan meer als plagerij bedoeld zijn. Die kwamen er dan ook een aantal. Op een gegeven moment maakte mijn vriend zo'n opmerking, en ik vatte hem iets anders op, dus reageerde een beetje pissed. En toen stond ik ineens te huilen... ruim een uur.
En ik weet niet waar het door komt...
Als ik er rationeel over na denk, is wat mijn vriend verteld heeft, geen reden... Hij was verliefd op haar, ja, dat waren er wel meer. Zijn verliefdheid is nu weer over. Hij heeft ervoor gekozen om mij als zijn eerste vriendinnetje te 'nemen'. Niks om bang voor te zijn dus...
Ik vind het ontzettend lullig van mezelf dat ik af en toe zo rot reageer naar hem toe, als we bezig zijn met zulke opmerkingen over en weer. Dat is helemaal niet mijn bedoeling, want hij verdient het echt niet om lullig behandeld te worden, maar toch doe ik het keer op keer weer...
Maar goed, ik zit nu al de hele week met gedachten over ons gesprek in mijn hoofd. Ik ben altijd al erg onzeker geweest, de laatste tijd werd dat wat minder, doordat ik vertrouwen had in mijn vriend en in wat hij zei, maar ik geloof dat mijn onzekerheid weer voor een deel terug is... Als ik er goed over na denk, klopt mijn gevoel niet, maar toch voel ik het. Ik blijf er over na denken dat zij veel leuker en beter is dan ik. Ok, hij heeft voor mij gekozen, maar waarom? Omdat ik wel te 'bereiken' was en zij niet? Wie zegt dat hij niet weer verliefd wordt op haar (het stomme is: zodra ik dit denk, corrigeer ik mezelf; want hij houdt echt van me, dat weet ik zeker)? Waarom ben ik zo jaloers? Ik vroeg toch zelf of hij het wilde vertellen? Waarom ben ik nu zo onzeker, ik wil helemaal niet twijfelen aan hem, ik vertrouw hem echt voor 120%, ik hou van hem, ik wil niet twijfelen over 'ons'...

Ik weet eigenlijk ook helemaal niet wat ik met dit verhaal wil...
Heeft iemand tips? Of herkent iemand dit?

*zucht* ik mocht dit 2x typen, omdat de computer vastliep aan het eind van mijn verhaal...

[FOOIJDONK]

vind je het gek dat die comp vastliep na zo'n verhaal.

wat een onzin

niet normaal meer

[Last Resort]

Jij vindt dat dat andere meisje veel leuker en beter is dan jij. Je vriend blijkbaar niet, anders had hij echt niet met jou genomen. Hij heeft nu al een maand of 9 voor jou gekozen, dat geeft toch wel aan dat ie echt gek op je is. Ik weet niet of je het er al met hem over hebt gehad, maar ik zou dat in ieder geval doen.

[irizzz]

ik kan me goed vvoorstellen dat je begon te huilen..... het is grappig om zo af en toe eens tegen elkaar aan te zeuren , maar sosm is een opmerking net iets te gevoelig omdat je er toen ookal mee zat....... ik denk dat je goed moet onthoudne dat je vriend jou echt gekozen heeft , en je hebt al een flinke poos verkering , dus als het niet "ëcht" was , had het nooit zolang geduurd...

[Marcade]

"We zijn allebei nogal goed in het maken van semi-lullige opmerkingen, die dan meer als plagerij bedoeld zijn"

Een tip .. nooit zulke dingen doen tijdens of vlak na zulke gesprekken.

Of misschien uberhaubt nooit meer doen. Want zulke dingen zijn gewoon eigenlijk gevoelige bommen .. meestal komen ze wel goed aan maar ze kunnen net zo goed ontploffen als ze even verkeerd aan komen. En da doet pijn.

[Kronkeltje]

Ik snap best wel dat je je zo voelt, ookal is het niet nodig (gelukkig zie je dat zelf ook wel in). Als je je altijd een beetje onzeker hebt gevoeld ten opzichte van die 'vriendin', is het toch niet gek dat je verdrietig of een beetje bang wordt wanneer je vriend verteld dat hij ook verliefd op haar was? (Het lijkt me dan echt zo'n 'zie je wel'-gevoel... als je begrijpt wat ik bedoel ) Als ik jou was zou ik hier nog eens met je vriend over praten, en dan ook meteen vertellen hoe je denkt over die opmerkingen die jullie naar elkaar maken. En probeer vooral niet te vergeten dat je vriend zo gek op je is omdat je een leuk meisje bent, en heus niet omdat jij makkelijker te krijgen was dan dat andere meisje.

Succes enzo,

Veel liefs.

Zulke opmerkingen zijnnatuurlijk niet slim heh na zo'n gesprek, ik vind het helemaal niet zo vreemd dat je ineens stond te huilen...
Ik ben zelf ook niet zo'n popi-jopi, meer een muurbloempje: toch is mijn vriend verliefd op mij, en niet op iemand anders.
Ik bedoel, als je ineens hoort dat hij zolang op iemand anders verliefd is geweest: een meisje wat jij ziet als veel beter dan jou, dan maakt je dat ineens heel onzeker. NIks geks aan jou reactie, al snap je het mischien zelf niet.
Jou vriend houd van jou, praat er ms eens met hem over.. verzekering van zijn kant, zou dat helpen?

[Zweefvliegtuig]

Last Resort schreef op 29-11-2003 @ 10:49:
Ik weet niet of je het er al met hem over hebt gehad, maar ik zou dat in ieder geval doen.

Ik kon niet zo goed uitleggen waar mijn huilbui nou precies van kwam (hij was erbij...). Ik was juist al zo blij dat hij gewoon alles vertelde, hoe moeilijk hij het ook vond (hij is niet zo'n prater...). Dan is het des te moeilijker om dan nog te zeggen dat ik het daar misschien wel moeilijk mee heb... Als je snapt wat ik bedoel...

Marcade schreef op 29-11-2003 @ 12:46:
Een tip .. nooit zulke dingen doen tijdens of vlak na zulke gesprekken. Of misschien uberhaubt nooit meer doen.

Tja, dat krijg je als je 2 niet zulke goede praters bij elkaar zet... Meestal snappen we elkaar volkomen, en is dat gewoon onze manier om met moeilijkere situaties om te gaan... Alleen deze keer ging het toevallig fout....

[SIZE=1]Misschien heb je wel gelijk... Ik heb altijd veel tijd nodig om na te denken, over wat ik nou precies voel, en wat ik denk... En dat gaat niet op zo'n moment, en dan krijg je zo'n overdreven reactie...[/SIZE=1]

Kronkeltje schreef op 29-11-2003 @ 13:21:
En probeer vooral niet te vergeten dat je vriend zo gek op je is omdat je een leuk meisje bent, en heus niet omdat jij makkelijker te krijgen was dan dat andere meisje.

Tja, dat vraag ik me dus af... Ik geloof zeker wel dat hij nu echt van me houdt... Maar of hij in het begin ook van zo'n soort instelling uit handelde of niet, dat weet ik niet... Ik hoop het wel... Ik hoop dat hij het gewoon lullig vond overkomen, omdat hij haar al zo lang leuk vond en mij nog niet zo lang... Dan vind ik het niet 'erg'... Maar als hij twijfelt of zijn verliefdheid voor haar helemaal over was toen wij iets kregen... Dan weet ik niet wat ik ervan vind...

sweetsterretje schreef op 29-11-2003 @ 16:48:
Ik bedoel, als je ineens hoort dat hij zolang op iemand anders verliefd is geweest: een meisje wat jij ziet als veel beter dan jou, dan maakt je dat ineens heel onzeker. NIks geks aan jou reactie, al snap je het mischien zelf niet.
Jou vriend houd van jou, praat er ms eens met hem over.. verzekering van zijn kant, zou dat helpen?

Ik weet het niet... Van de ene kant: alle jongens toen vonden haar geweldig, dus hij was niet de enige... En bovendien: hij is echt haar type niet (en andersom ook niet, maar goed), dus 'concurrentie' is ze ook niet.
Ik snap gewoon niet waar ik me nu zo druk om maak... Het is voorbij, over, af, en het is allemaal goed met ons... Maar toch, ik heb zo'n rotgevoel...

Ik heb zo'n vriendin, intussen zijn we geen vriendinnen meer, maar k.
Ze kwam vorig jaar zomer hierheen, omdat we heel ver bijelkaar vandaan wonen konden we elkaar nooit zien.
Mijn vriend was toen nog een gewone vriend, en ik wist wel dat hij haar wou zoenen etc. omdat hij haar 'lekker' vond... net zoals al mijn jongensvrienden... en zij had de neiging om heel flirterig te zijn en ik had gewoon altijd het gevoel dat ik minder dan haar was, snap je?
Ik kreeg dus met mijn vriend, en we hebben het daar nog over gehad. Hij vertelde mij omdat hij mij niet kon krijgen, begon hij dus maar met haar te flirten, zij zag em niet zitten dus dat werd nooit wat... maar het zat mij nog wel dwars dat het leek dat zij gewoon altijd eerst aandacht kreeg van jongens dus toen we daar ngo over spraken voelde ik me wel onzeker.
Ik en haar zijn geen vrienden meer (wegens reden) maar k
Wat ik dus probeer te zeggen dat het helemaal niet vreemd is dat je er nog zo'n rotgevoel over hebt.. dat zou ik nl ook hebben

[maanmeisje17]

Dat jij vind dat dat meisje leuker is als jou wil niet zeggen dat iedereen daar zo over denkt. Jou vriend in ieder geval duidelijk niet! Hij heeft voor jou gekozen!
Echt advies om minder jaloers en onzeker te zijn heb ik eigenlijk niet. Maar Jouw vriend zal ook heus wel van die gedachtes hebben. Je denkt toch zeker niet dat jou vriend zichzelf net zo geweldig vind als dat jij hem vind ?

[Lilything]

tjsah..
je kunt jezelf wel gekmaken, maar jij hebt hem nu toch
en het gaat al negen maanden goed!
en hij wilt vast geen meisje waar iedereen op is!
dat was gewoon n crushje die te lang is blijven hangen

[boer]

Je vriend houdt vast van je en het zal vast wel goed met hem bklijven gaan, jij bent toch ook welleens op iemand anderws verliefd geweest. Hij heeft waarschijlijk met jou veel meer meegemaakt ehn hij kent jou ook veel beter als haar, en haar kende hij toch niet zo goed. Maar het is niet zo dat hij voor jou gekozen heeft wat veel mensen hiwetr zeggen., hij dacht heus niet van welke zal ik nemen

Ik snap het heel goed. Kan me er helemaal in vinden. Waarom vertel je je vriend niet hoe je je voelt? Desnoods zeg je tegen hem dat je graag hebt dat hij gewoon ffies in sommige dingen echt laat zien dat ie van je houdt. Hij zal het wel begrijpen denk ik. Wees gewoon eerlijk over je gevoelens, zodat hij er ook rekening mee kan houden en je misschien iets zekerder kan laten voelen. Succes meis!

[Zweefvliegtuig]

Stefan1986 schreef op 30-11-2003 @ 16:59:
jij bent toch ook welleens op iemand anderws verliefd geweest.

Ja, maar ik wist altijd wel zeker dat ik van mijn ene verliefdheid af was voor de andere begon...

Loontjuh schreef op 01-12-2003 @ 10:19:
Ik snap het heel goed. Kan me er helemaal in vinden. Waarom vertel je je vriend niet hoe je je voelt? Desnoods zeg je tegen hem dat je graag hebt dat hij gewoon ffies in sommige dingen echt laat zien dat ie van je houdt. Hij zal het wel begrijpen denk ik. Wees gewoon eerlijk over je gevoelens, zodat hij er ook rekening mee kan houden en je misschien iets zekerder kan laten voelen. Succes meis!

Dat durfde ik eerst niet, omdat ik het lullig voor hem vond. Ik had tenslotte gezegd dat mijn bui niet aan zijn verhaal lag...
Ik heb een hele tijd 's nachts wakker gelegen, liggen denken en liggen huilen, en de hele dag eigenlijk als een zombie rondgelopen, met huilbuien tussendoor, en toen vond ik dat ik het er toch met hem over moest hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Het was geen makkelijk gesprek, ik had naderhand amper tranen over, maar ik geloof dat het nu (weer) helemaal goed zit...
We hebben heel eerlijk tegen elkaar verteld wat we voelden en dachten, en er kwam uit dat het echt goed zit tussen ons, en dat we allebei even wat dingetjes hadden moeten verwerken. Ik had die avond echt even geruststelling en bevestiging nodig, en die heeft hij me gegeven.
Ik denk er nu nog wel aan, zo tussendoor, maar dan raak ik niet meer zo van streek... Misschien af en toe nog wel een beetje 'ongerust/bang', maar als ik dan terugdenk aan ons gesprek, weet ik gewoon dat het echt goed zit tussen ons...

[Faery]

Zodra je spreekt over 'de volle 120%' is je relatie sowieso gedoemd te mislukken.

[Zweefvliegtuig]

Faery schreef op 01-12-2003 @ 15:59:
Zodra je spreekt over 'de volle 120%' is je relatie sowieso gedoemd te mislukken.

Hoezo?

ik snap je wel, maar zou je echt geen zorgen maken. Je hebt geen echte reden om onzeker te zijn aangezien hij inderdaad voor jou gekozen heeft, en niet voor haar.
Hij al 9 maanden met je samen is en niet met haar
hij van jou houd en niet van haar...
ect ect ect

en iedereen heeft dat wel denk ik een beetje, dat je andere mensen soms veel leuker vind dan jezelf. Maar blijkbaar denkt hij daar anders over...

succes