woede uiten of het opkroppen?

[~~dolce~~]

Ik weet niet wat beter is, je woede uiten, door schreeuwen enz. of het gewoon in je houden, het niet laten merken.
Ik ben echt zo'n iemand die het binnenhoud. Soms kan ik het wel uiten, maar meestal niet en dat vreet dan aan mij. Wat voor type ben jij?

Vandaag had ik een wedstrijd met volleybal. We speelden niet echt goed, het kan slechter maar goed ging het iig niet.
Een teamgenootje van mij werd kwaad, op zichzelf. Ze werd kwaad omdat al haar ballen te hard gingen, of verkeerd, en ze vond dat ze het zo voor andere verpeste. Ze werd duidelijk kwaad, en daardoor ging het alleen maar harder allemaal. Ze gaf zelf aan dat ze dr uit wou. Later was ze weer rustig en ging het een stuk beter.
Een ander teamgenootje begon steeds harder te schreeuwen. Dit leverde echter niets op.
Ik zelf was ook kwaad, ook op mezelf. Maar het was niet te merken. Het vrat wel aan me, ik werd dr gek van. Ik kon mijn woede niet aan de kant zetten of het dr uit gooien.

Nu is mijn 2e vraag: Wat denken jullie dat het beste is, het dr uit gooien? (dat denk ik zelf) of het maar binnenhouden,en wel rustig blijven(van binnen dus niet zo rustig), en niks laten merken?

en wat zou ik kunnen veranderen zodat ik mijn woede wel kan uiten?

xx mir

Offtopic: ik hoop dat het allemaal een beetje duidelijk is

[Quiana]

Ik denk dat het uiten van je gevoelens altijd beter is dan
het opkroppen. Of de manier waarop ook altijd goed is,
is weer een ander verhaal.

Als je gevoelens niet uit, maar het opkropt, blijft het allemaal
zitten, blijf je er (bewust of onbewust) mee lopen.
Zo creëer je een last op je (eigen!) schouders, en dat kan
een heleboel moeilijkheden veroorzaken... Uiteindelijk moet
het er toch wel uit, volgens mij.

Waaróm kan jij je meestal niet uiten? Wat houdt je tegen?
En op welke manieren uit je je, als je het wél kan? (en hoe
komt het dat je het soms wel, soms niet kunt uiten...?)

Offtopic: Sorry voor de invasie aan vragen btw, maar dat zijn wel dingen die ik me afvroeg... En misschien is het dan makkelijker om iets nuttigs te kunnen zeggen ed.

[Nona]

Ik kan me heel goed voorstellen dat het een stuk gemakkelijker is je gevoelens te verbergen dan om ze te uiten. Maar het is niet goed voor je om emoties op te kroppen, want op die manier wordt het geheel aan gevoelens steeds onoverzichtelijker en op een zeker moment moet het er allemaal in één keer uit.

Wat je zou kunnen doen om je gevoelens stukje bij beetje te gaan uiten is om gewoon te zeggen hoe je je voelt. Als het bij jou bijvoorbeeld eens niet goed gaat met sporten, kun je gewoon de opmerking maken: "Ik vind het vervelend zoals het nu gaat". Dat vergt niet al te veel inspanning aangezien het een simpel zinnetje is en je er niet veel emotie bij hoeft te tonen. Toch is het een begin en zo kun je steeds een stapje verder werken.

[Miracle]

De situatie van volleybal komt me bekend voor. Sommige mensen kunnen in hun eentje het hele team verslechteren. Een iemand zegt dat het niet goed gaat en wordt chagrijnig als het ff niet wil. Daardoor raakt iedereen geïrriteerd om alle fouten die gemaakt worden. Één zucht van iemand kan al genoeg zijn om zoiets op gang te brengen.
Op zulke momenten is belangrijk om jezelf weer op te peppen en de rest ook. Negatief blijven doen heeft geen zin, want je gaat er echt niet beter door spelen.
Dus in een dergelijk geval is het beter om je eigen irritatie opzij te zetten en positief te blijven.

Eigenlijk zie ik zelf het nut niet zo van je woede uiten. In principe hoeft het toch niet? Sommige mensen kunnen zich wel beter voelen als ze zich verbaal (en hun agressie) even uiten. Daar is ook niks op tegen, maar anderen worden ook geraakt door jouw vertoning.
Maar is het wel goed om gewoon tegen iemand even te zeggen hoe irritant je het wel niet vond. Gewoon achteraf. Als iemand anders dan ook zegt dat het vervelend was, dan ben jij weer gesust. Daar is niks mis mee.

Jij kunt je op zo'n moment niet uitten en dat vind je vervelend, maar denk eens aan dat meisje? Misschien heeft die er nu wel spijt van dat ze zich heeft geuit. Ik denk niet dat het slecht is als je je op zo'n moment niet direct uit.

Als ik jou was zou ik mezelf niet willen veranderen. Je bent het gewend om het zo te doen, dus waarom zou je (veel) moeite doen om het te veranderen. Zekerheid dat het helpt heb je toch niet.

[~~dolce~~]

Quiana schreef op 14-02-2004 @ 14:43:
Waaróm kan jij je meestal niet uiten? Wat houdt je tegen? dit vind ik 2 moeilijke vragen. ik weet het niet zo goed, meestal ben ik kwaad op mezelf. En waarom zou ik dan kwaad en moeilijke lopen doen naar mezelf, ik zou wel willen schreeuwen maar ik kan het gewoon niet, ja van binnen voel ik mezelf schreeuwen, tegen mezelf
En op welke manieren uit je je, als je het wél kan? (en hoe
komt het dat je het soms wel, soms niet kunt uiten...?)soms kan ik me wel uiten,eigenlijk alleen bij 1 bepaald persoon, niet als ik kwaad ben op mezelf. Maar als ik kwaad ben op hem. Omdat ik mij gewoon echt zo vaak en zo erg irriteer aan hem, we hebben altijd ruzie enz. Ik probeer me dan ook in te houden, maar uiteindelijk schreeuw ik dan net zo hard terug, of ik ga janken van woede(dat doe ik dan wel als ik alleen ben)

waarom zou je (veel) moeite doen om het te veranderen. Zekerheid dat het helpt heb je toch niet.

Omdat ik er soms wel een rotgevoel door krijg, dan blijft die woede maar in mij, en ik word dr helemaal gek van, dan word ik onrustig en ga heen en weer lopen, maar k kan verder niks.
ja, en uiteindelijk reageer ik mijn rotgevoel af op mezelf..
Offtopic: het onderwerp dat niet besproken mag worden
hier moet ik vanaf, en als ik mijn woede wel kan uiten en daardoor geen rtgevoel krijg hoef ik het ook niet meer op mezelf af te reageren. (red. het rotgevoel kan helaas ook door vele andere dingen komen.)

[phensicske]

Ik vind het uiten van woede beter dan het op te kroppen.
Zelf zal ik het altijd uiten, als het niet mogelijk is op het moment zelf (bv. tegen een leerkracht die onrechtvaardig is, maar je moet beleefd blijven) dan zal ik thuiskomen en even staan roepen hoe vervelend het allemaal wel niet is.
Het voordeel is, die belast is van mijn schouders. Het nadeel is voor degenen rondom jou die nu een stukje last bijgekregen hebben. Je kan het egoïstisch noemen.

Het is afhankelijk van de situatie of het beter is al dan niet je gevoelens (agressie, woede) te uiten, maar acht je het echt niet mogelijk, dan moet je het er naar mijn mening toch op één of andere manier uitlaten, anders komt het er uiteindelijk spontaan uit bij het minste prulletje en staat je omgeving maar ff raar te kijken. 't Kan natuurlijk zijn dat in jouw geval het er nooit uitkomt, maar dat je je dan wel niet zo lekker in je vel zal voelen.

Als het niet lukt om het op het moment of zelfs achteraf tegen iemand te zeggen (roepen eventueel ), schrijf het, teken het, schilder het...dan toch tenminste van je af.

Naja, da's mijn visie erop.

[coopergirl]

~~dolce~~ schreef op 14-02-2004 @ 14:16:
Ik weet niet wat beter is, je woede uiten, door schreeuwen enz. of het gewoon in je houden, het niet laten merken.
Ik ben echt zo'n iemand die het binnenhoud. Soms kan ik het wel uiten, maar meestal niet en dat vreet dan aan mij. Wat voor type ben jij?[/offtopic]

Ikzelf denk dat er ook een gulden middenweg tussen 'schreeuwen' en 'alles voor jezelf houden' is. Persoonlijk ben ik iemand die veelal dingen voor zichzelf houdt om anderen, voor mijn gevoel, niet te kwetsen.. Sommige mensen krijgen op een bepaald moment een explosie (schreeuwen e.d.) en ik ben iemand die een inplosie krijgt (teveel opgekropt daardoor ik depressief-ig word).

Ik denk dat je tijdig moet aangeven wat je wel of niet wil, grenzen aangeven, assertief zijn. Ik denk dat het daardoor niet eens zover hieft te komen dat je 'gaat schreeuwen' e.d...

ik krop alles op , boosheid.. verdriet.. zelfs vrolijkheid..

zoiets kan natuurlijk nooit goed zijn.. maarach.. who carez...

ik kom er wel overheen met een paar flinke huilbuien


maar wat jij eraan kan doen? met mensen erover praten.. helpt meestal wel.. en als je alleen bent lekker schreeuwen

[phensicske]

relaxxamann schreef op 14-02-2004 @ 15:38:
ik krop alles op , boosheid.. verdriet.. zelfs vrolijkheid..

zoiets kan natuurlijk nooit goed zijn.. maarach.. who carez...

ik kom er wel overheen met een paar flinke huilbuien


maar wat jij eraan kan doen? met mensen erover praten.. helpt meestal wel.. en als je alleen bent lekker schreeuwen

Huilen is niet opkroppen.

Ligt eraan op welke manier.
Als je het door middel van slaan ofzo doet is uit onderzoek gebleken dat dat alleen maar erger werkt.. (zie psychologie magazine)

[Jordi]

Het lijkt me bij volleybal niet echt handig om echt kwaad te worden, zeker niet als je al te hard slaat, want dat wordt dan natuurlijk alleen maar erger. Kijk, ik doe taekwondo, dan kan het wel, hoewel ik dan wel op moet letten dat ik mijn beheersing niet verlies (maar daar ben ik wel goed in).

Over het algemeen krop ik mijn woede (en andere gevoelens) altijd op. Ik doe echter wel twee keer per week taekwondo, dus misschien dat er dan wel wat agressie uit mij weg vloeit.

Ik denk dat je je gevoelens het beste niet al te veel op kunt kroppen, maar ze altijd uiten is ook weer niet alles. Naar extreme uitingen van emoties (huilen, schreeuwen, slaan) wordt vaak nogal raar gekeken en dat wil je natuurlijk ook liever niet. Daarom moet je denk ik zelf een beetje beoordelen of de situatie het toelaat om je te uiten en anders te wachten totdat dat wel zo is.

[coopergirl]

AragornElessar schreef op 14-02-2004 @ 16:10:
Het lijkt me bij volleybal niet echt handig om echt kwaad te worden,

Soms heeft die aderaline-rush wel een positieve uitwerking... Dat je extra gemotiveerd raakt(?).

[littlegurl]

Er uit gooien is zeker beter. Dan ben je het kwijd en hoef je er zefl niet meer mee rond te lopen. Als je alles maar opkropt kan je daar op gegeven moment niet meer tegen.
Maarj e kan het natuurlijk ook overdrijven, door heel erg hard te gaan gillen kijken mensen om je heen je ook een beetje raar aan. In een sport moet je af en toe wel floeken dat hoort er gewoon bij of ff gillen maar niet te overdreven. Beter is na afloop te zeggen wat je er van vond.

[Miracle]

coopergirl schreef op 14-02-2004 @ 16:40:
Soms heeft die aderaline-rush wel een positieve uitwerking... Dat je extra gemotiveerd raakt(?).

Zou kunnen. Maar wat ik meestal zie is dat mensen ongecontroleerd gaan slaan en zich niet meer concentreren. Als je niet rustig bent, ga je alleen maar slechter spelen.

[coopergirl]

dreen schreef op 14-02-2004 @ 16:54:
Zou kunnen. Maar wat ik meestal zie is dat mensen ongecontroleerd gaan slaan en zich niet meer concentreren. Als je niet rustig bent, ga je alleen maar slechter spelen.

Daar geef ik je gelijk in. Iemand die tijdens het sporten zijn emoties niet onder controle kan houden, oogt voor de tegenpartij 'onzekerder' en kan daardoor zelf ook minder presteren..

Als ik boos ben, merk je dat ook direct aan mij. Ik doe kortaf, kijk mensen aan op een verschrikkelijke manier **, ik blaf mensen af, ik ga schreeuwen, stampen al dat soort onzin. Op zich is dat wel lekker, want als ik zo'n bui heb gehad gaat het daarna ook wel weer, maar het is wel kut, want ik uit al mijn gevoelens direct. Waardoor ik eigenlijk nooit iets voor mezelf kan houden. Dat is ook wel kut hoor.
Mir, al je boos bent, probeer dan gewoon ook in één keer je boosheid eruit te mieteren. Ga maar schreeuwen op mensen als je boos op ze bent. Ga maar tegen een deur trappen ofzo, gooi maar deuren dicht. Schrijf je woede op. Maar, betrek het niet op jezelf en uit het niet op jezelf.

Woede uiten is goed, je moet het niet op jezelf richten (dat is eigenlijk ook opkroppen), maar zeker ook niet op anderen.

Woede uit ik meestal niet, zeker niet door te gaan schreeuwen ofzo. Soms probeer ik mensen wel duidelijk te maken dat ik het niet leuk vind wat ze doen: door het te zeggen of het in mijn gedrag te laten merken.

ben ook een binnenvetter, ik krop alles op tot de bom barst, en dan is er een dag geen land met me te bezeilen.....

[Fantôme]

zelf denk ik dat het uiten van gevoelens beter is maar zeker niet het makkelijkste. voor mij iig niet.
Ik heb tot een tijd terug mijn gevoelens ook nooit kunnen uiten (in de zin van' niemand wilde naar me luisteren') toen mensen ineens wel geinteresseerd waren in hoe ik me voelde... kwam het er niet uit. Ehh, hoe moet dat?!! dat klinkt heel stom misschien, maar zo was het wel. Nu kan ik het wel, iig een stuk beter, zeggen wat ik denk, en voel me ook stukken beter dan voorheen.
ik denk dus dat het beter is het eruit te gooien.

--> niet in alle gevallen, soms kan je beter je mond houden...
(sommige mensen gebruiken het tegen je :@)

[Jordi]

coopergirl schreef op 14-02-2004 @ 16:40:
Soms heeft die aderaline-rush wel een positieve uitwerking... Dat je extra gemotiveerd raakt(?).

Zeker. Maar als je al te hard slaat voordat je boos wordt... Als je boos bent gaat alles over het algemeen volgens mij juist harder. Dat kan goed zijn als je aan het vechten bent, of aan het rennen, of aan het gewichtheffen ofzo, maar niet als je juist beheerst moet doen.
En het is sowieso vaak niet ideaal, omdat het bijna altijd ten koste gaat van je concentratie...

phensicske schreef op 14-02-2004 @ 15:56:
Huilen is niet opkroppen.

heb je gelijk in,maar ik bedoel dan op het desbetreffende moment van iets emotioneels het niet uiten, maar bewaren voor een ''geschikter'' (uche) moment... is dat opkroppen..? hm.. tijdelijk wegstoppen zal ik het dan maar noemen..

[phensicske]

relaxxamann schreef op 15-02-2004 @ 00:03:
heb je gelijk in,maar ik bedoel dan op het desbetreffende moment van iets emotioneels het niet uiten, maar bewaren voor een ''geschikter'' (uche) moment... is dat opkroppen..? hm.. tijdelijk wegstoppen zal ik het dan maar noemen..

Ja en nee.

Je kropt het op in de situatie zelf, wat me eigenlijk niet zo gezond lijkt. Hoe kan iemand nu rekening gaan houden met jou(w gevoelens) als je ze niet toont? Zelf zal je er ook wel een vervelend gevoel aan overhouden, lijkt mij.

Maar dan laat je het er uiteindelijk wel uit en dat is wel goed.
Je hebt dan ook een gezonde manier van het eruitgooien gekozen, dus daar zou ik me zeker geen zorgen over maken.

Misschien toch stukje bij beetje meer van je binnenkant tonen? Je kan het alvast proberen, want wie niet waagt, niet wint.

[Sadistik_Fukk]

Ik ben al circa 5 jaar niet meer uitgebarsten, laast verloor ik wel met een spel (battlefield) en toen heb ik mijn oude pc door het huis gerost en me deur eruit geschopt.

Ik weet niet echt of dit onder opvliegerig valt aangezien ik een hele rustige jongen ben.

[phensicske]

Sadistik_Fukk schreef op 15-02-2004 @ 00:23:
Ik ben al circa 5 jaar niet meer uitgebarsten, laast verloor ik wel met een spel (battlefield) en toen heb ik mijn oude pc door het huis gerost en me deur eruit geschopt.

Ik weet niet echt of dit onder opvliegerig valt aangezien ik een hele rustige jongen ben.

Ik zou me daar toch wel vragen bij stellen.

[Jordi]

relaxxamann schreef op 15-02-2004 @ 00:03:
heb je gelijk in,maar ik bedoel dan op het desbetreffende moment van iets emotioneels het niet uiten, maar bewaren voor een ''geschikter'' (uche) moment... is dat opkroppen..? hm.. tijdelijk wegstoppen zal ik het dan maar noemen..

Wat jij doet is ook wel opkroppen, alleen niet zo lang. Je hebt ook mensen die het opkroppen en dan niet op een geschikter moment gaan huilen ofzo, maar er gewoon mee door blijven lopen.

[Marcade]

Ik krop het (grotendeels) op. Als ik geirriteerd word, krop ik het op. Als ik boos word ook. Ik ben veel ste bang dat als ik het uit, ik dingen zeg die niet verstandig zijn of dat ik mensen ermee wegjaag. Als ik echt boos word; denk ik niet meer na en komt alles er als een golf uit, schreeuw ik, scheld ik, gooi ik met dodelijke blikken. Daarvoor zit meestal een 'stilte voor de storm' moment bij me, dat ik een tijd niks zeg en bezig ben alles onder controle te houden.

Ik krop het liever op om het op een later tijdstip te uiten. In de vorm van, het op te schrijven, of te fitnessen, of te lopen, of tegen iemand aan te praten. Als ik dan rustiger ben, kom ik wel terug naar het irriterende punt om het rustig op te lossen.

[insane]

Marcade schreef op 15-02-2004 @ 09:41:
Ik krop het (grotendeels) op. Als ik geirriteerd word, krop ik het op. Als ik boos word ook. Ik ben veel ste bang dat als ik het uit, ik dingen zeg die niet verstandig zijn of dat ik mensen ermee wegjaag. Als ik echt boos word; denk ik niet meer na en komt alles er als een golf uit, schreeuw ik, scheld ik, gooi ik met dodelijke blikken. Daarvoor zit meestal een 'stilte voor de storm' moment bij me, dat ik een tijd niks zeg en bezig ben alles onder controle te houden.

Ik krop het liever op om het op een later tijdstip te uiten. In de vorm van, het op te schrijven, of te fitnessen, of te lopen, of tegen iemand aan te praten. Als ik dan rustiger ben, kom ik wel terug naar het irriterende punt om het rustig op te lossen.

Ik doe precies hetzelfde, ik schrijf het van me af ...helpt wel

[~~dolce~~]

Ik zie dus hier dat mensen het van zich afschrijven, maar hoe doe je dat in godsnaam als je kwaad bent, alle woede in je zit. Dan kan je toch niet rustig een pen pakken enz. Mij lukt dat echt niet.
Ik schrijf meestal wel van me af, maar het veranderd ook vaak niks. het lucht helemaal niet op...

*zucht* wanhopig wordt.

Ik weet wat je bedoelt en als ik jou was zou ik het uiten. Een paar manieren om het te uiten zijn:
* het van je af schrijven in gedichten bv
* te schreeuwen op je kamer met je muziek hard aan

[Jordi]

~~dolce~~ schreef op 15-02-2004 @ 11:54:
Ik zie dus hier dat mensen het van zich afschrijven, maar hoe doe je dat in godsnaam als je kwaad bent, alle woede in je zit. Dan kan je toch niet rustig een pen pakken enz. Mij lukt dat echt niet.
Ik schrijf meestal wel van me af, maar het veranderd ook vaak niks. het lucht helemaal niet op...

*zucht* wanhopig wordt.

Ik weet het ook niet echt, maar misschien lijkt het op ergens over praten. Daarvan ga je je vaak ook beter voelen. Het verschil met schrijven is dat er iemand terugpraat, maar in beide gevallen kun je je verhaal kwijt. Ik denk dat het daarom gaat. Bovendien denk je er over na als je schrijft en dan ga je er misschien iets rationeler tegenaan kijken.

Maar ik zou denk ik ook eerder iets lichamelijks gaan doen. Hard rennen/fietsen ofzo. En ik zit dus op fitness en taekwondo. Misschien is een vechtsport ook iets voor jou? Kun je in ieder geval wel je agressie kwijt.

[insane]

~~dolce~~ schreef op 15-02-2004 @ 11:54:
Ik zie dus hier dat mensen het van zich afschrijven, maar hoe doe je dat in godsnaam als je kwaad bent, alle woede in je zit. Dan kan je toch niet rustig een pen pakken enz. Mij lukt dat echt niet.
Ik schrijf meestal wel van me af, maar het veranderd ook vaak niks. het lucht helemaal niet op...

*zucht* wanhopig wordt.

Bij iedereen ligt het wel anders, bij mij gaat schrijven meestal goed. Dan schrijf ik gewoon op wat me dwars zit....meestal komen er dan veel scheldwoorden op papier...maar soms werkt schrijven bij mij ook niet. Ik heb soms wel eens dat ik vanalles kapot ga gooien Ik kan mijn woede soms niet beheersen, gelukkig helpt schrijven dus meestal wel

[insane]

Evilwijffiej schreef op 15-02-2004 @ 11:58:
Ik weet wat je bedoelt en als ik jou was zou ik het uiten. Een paar manieren om het te uiten zijn:
* het van je af schrijven in gedichten bv
* te schreeuwen op je kamer met je muziek hard aan

schreeuwen
Alleen zijn mijn ouders daar niet altijd blij mee

[coopergirl]

~~dolce~~ schreef op 15-02-2004 @ 11:54:
Ik zie dus hier dat mensen het van zich afschrijven, maar hoe doe je dat in godsnaam als je kwaad bent, alle woede in je zit. Dan kan je toch niet rustig een pen pakken enz. Mij lukt dat echt niet.
Ik schrijf meestal wel van me af, maar het veranderd ook vaak niks. het lucht helemaal niet op...

*zucht* wanhopig wordt.

Wanneer ik in een 'piss-off'-mood verkeer, ga ik soms abstract schilderen, alle frustraties op het doek gooien... Of, wat bij mij ook wel eens helpt is op een één of ander kladje allemaal scheld- en vloekwoorden neerpennen... Ik denk dat de manier waarop iemand zich uit heel persoonsgebonden is

[MoO]

Meestal uit ik het.
Maar soms moet ik het gewoon wel opkroppen, want dan weet ik dat andere mensen daar boos om gaan worden. Vooral omdat ik vaak anders denk reageren mensen vaak raar, dan krijg je te horen : "Og anne , doe niet zo gek." Maar het zijn wel mijn ideeen. En als ik dan naar andere mensen kijk die hebben allemaal dezelfde mening . Maar sinds een paar maanden heb ik eindelijk iemand 'gevonden' die ook dezelfde ideeen heeft, dus t opkroppen word al een stuk minder.

[:) L. :)]

Ik ben niet zo goed in woede uiten, dus meestal doe ik dat ook niet echt, hooguit zeg ik er iets van, maar daar blijft het dan ook bij. Ik dacht altijd dat uiten beter zou zijn, maar een tijdje geleden las ik ergens dat het gevoel van woede alleen nog maar sterker wordt als je het uit, dus dan zou het beter zijn om het in te houden. Dus ik weet nu ook niet meer wat het beste is.

~~dolce~~ schreef op 15-02-2004 @ 11:54:
Ik zie dus hier dat mensen het van zich afschrijven, maar hoe doe je dat in godsnaam als je kwaad bent, alle woede in je zit. Dan kan je toch niet rustig een pen pakken enz. Mij lukt dat echt niet.
Ik schrijf meestal wel van me af, maar het veranderd ook vaak niks. het lucht helemaal niet op...

*zucht* wanhopig wordt.

tjah.. dat hangt denk ik ook af waarop en waarom je boos bent..
en waar.. als je in de buurt bent van diegene/datgene dat je kwaad heeft gemaakt krijg je sneller een ''uitbarsting'' dan als je weet dat je er ver van bent verwijderd

onderstaande = geen persoonlijke reactie op dolce, maar een post in het algemeen

als je nooit boos mag worden leer je het wel af om je kwade gevoelens te tonen.. maar ergens binnenin blijft het zitten.. en zoiets kun je heel langzaam laten gaan of helemaal flippen..

hangt helemaal van de situatie af, en hoe lang je er al mee zit.. soms heb ik ook de neiging om een stoel te pakken en die door het raam te raggen maar ik kan dat tegenhouden...k heb t moeten leren..

Het eruit gooien is natuurlijk beter, ik moet helaas bekennen dat ik dat zelden doe.

Je woede (gevoelens) uiten is altijd het beste. Ik heb vroeger de fout gemaakt door het op te kroppen, en nu zit ik er mee in de problemen....

[HestHer]

Ik zelf praat altijd over mij gevoelens, laat het merken, schreeuw waneer ik daar aan toe ben, heb ook geen moeite met huilen. Dat is gewoon een emotie, heel menselijk.

Het is ook beter om je emoties te laten merken, in plaats van op te kroppen. Mijn broertje deed dat, die liet nooit wat merken. Dat maakt je zo anders. Want ooit barst de bom, komt alles eruit. Dus laat je emoties merken.

Heel veel succes.
Liefs Hesther