Update'je:
Mijn ma had dus niet gezegd dat wij het ook weten, wat dus betekende dat wij nog altijd onze mond moesten houden... Waar ik dus niet mee akkoord was. Ze had het naar onze vader toe laten uitschijnen dat ze zich schuldig voelen en dat ze er daarom vooruit kwam, terwijl de enige reden dat ze heeft verteld was omdat ík haar voor die keuze had gezet. Weer eens een laffe streek dus, en ik had er genoeg van!
Gisteren was ik alleen met mijn pa, mijn ma sliep nog. Ik heb hem verteld dat wat mama hem gisteren had verteld, wij al langer wisten en dat ik mama had gezegd dat ze het hem moest vertellen. Hij heeft nog enkele vragen gesteld waaruit blijkt dat mijn moeder toch niet de volledige waarheid heeft verteld aan hem. Hij trekt het zich wel meer aan dan dat ie laat blijken, en ook naar mijn moeder toe. Ik denk dat hij wel blij was dat ik het hem kwam vertellen dat we het ook wisten, want hij voelde zich slecht toen bleek dat iedereen het wist behalve hij (hij had wel een vermoeden). Hij zal op een gepast moment wel met mijn moeder erover praten en ze moeten maar zien hoe ze eruit geraken. Mijn moeder weet trouwens niet dat ik met mijn vader heb gepraat, dus zij doet lekker alsof er niets gebeurd is... (het gesprek tussen mijn ouders duurde trouwens max. 10 minuten, ik heb een half uur met mijn pa gesproken...

)
Iedereen bedankt voor de reacties he
