Mijn vader gaat vreemd

[Sneeuwwitje]

Ik ben een paar nachten geleden achter het schokkende nieuws gekomen dat mijn vader seksafspraken heeft met een vrouw van 50. Terwijl hier nog drie kinderen thuis wonen en mijn moeder hier waarschijnlijk niks van weet.


Ik zat alleen beneden nog Family Guy te kijken, keek op Facebook op de iPad, en er kwam een bericht binnen op mijn vaders profiel die nog open stond. Hierin stond of hij deze week naar een strandhutje kon komen in Noordwijk aan Zee. Veel kusjes en mijn vader had daarvoor al gepraat over zijn kinderen (ik dus) en dat hij weinig seks heeft met mijn moeder.

Ik las dit ten eerste omdat ik me doodschrok van het bericht dat binnenkwam, dus ik ging teruglezen. Ik voel me heel schuldig dat ik zijn privacy heb geschonden, maar als hij hierdoor een SOA krijgt en het aan mijn moeder geeft + al het vertrouwen in het gezin schaadt vind ik dit een kleine fout tegenover die van hem.

Nu weet ik niet wat ik moet doen. Moet ik hem zeggen wat ik heb gelezen, het aan mijn moeder vertellen (dit doe ik waarschijnlijk niet)? Of het gewoon vergeten en accepteren dat het losstaat van mij en ik het hele gezin uit elkaar kan scheuren als ik het vertel? Het zijn dan twee volwassenen maar ik wil geen leugens en het is ook mijn familie. En nu heb ik het gevoel alsof mannen nooit te vertrouwen zijn en heb ik een enorme haat tegen mijn vader.

Ik heb twee nachten gehuild en niet kunnen slapen door de gedachte dat hij met een andere vrouw ligt te neuken. De meeste mensen op dit forum weten sowieso dat ik uit een moeilijk gezin kom, als je mijn vorige topics leest.

Wie heeft dit nog meer meegemaakt of wat zou jij doen in mijn situatie? Alle hulp is welkom. Sorry voor het lange bericht.

[Sneeuwwitje]

Trouwens: in het bericht stond letterlijk wanneer hij weer seks wilde hebben.

[Cherry Springs]

Oei, dat is wel heel naar, en ook heel stom voor je moeder.
Ik denk dat ik, als ik jou was, naar je vader zou gaan en vertellen wat je gelezen hebt en dat je er sindsdien wakker van gelegen hebt. Je kan ook tegen hem zeggen dat je graag wil dat hij ermee stopt, maar of hij dat daadwerkelijk zal doen is dan nog maar de vraag. Het vervelende is natuurlijk dat er kans is dat er een soort kettingreactie op gang komt hierna en je ouders uiteindelijk uit elkaar gaan, maar misschien zijn je ouders op die manier allebei beter af. Wat er ook gebeurt, onthoud wel dat het niet jouw schuld is. Heel veel sterkte, ik ben benieuwd naar hoe dit verder verloopt.

Bah, wat vreselijk om zoiets te ontdekken

Ik zou het tegen je vader zeggen, dat je dat gelezen hebt en dat je er erg van bent geschrokken. Dit zet jullie gezin op het spel, maar realiseer je dat jouw vader dat doet; het feit dat jij er achter bent gekomen en hem erop aan gaat spreken maakt het niet jouw schuld. Sowieso; is het gezin niet al uit elkaar gescheurd als je vader op deze manier vreemd gaat? Is het niet een soort uitstel van executie wanneer dit een geheim blijft?
Mja, persoonlijk zou ik mijn vader de opdracht geven het op te biechten.

[Sneeuwwitje]

Dank jullie wel voor het advies.

Ik zit nog heel erg in dubio. Hij is moeilijk om mee te praten, en hoe zeg ik dat ik zijn bericht heb gelezen?
Ik houd van de waarheid, maar niet van verdriet. Zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt?

Het is moeilijk inderdaad om als kind deze keuze te moeten maken. Ik wou dat ik er nooit achter was gekomen, het geheim en de toekomst van het gezin zit nu in mijn handen.

[Cherry Springs]

Het is misschien lastig, maar probeer het niet te zien alsof het allemaal nu aan jou is: het is je vader die vreemdgaat, niet jij. Hij is degene die op deze manier het gezin uit elkaar trekt, niet jij. Als jij nu door zou gaan alsof je van niets weet dan wordt je ten eerste van binnenuit opgegeten en krijg je een grote hekel aan je vader, en dan is jullie gezinnetje eigenlijk alleen maar schone schijn: je vader doet alsof hij niet vreemdgaat, en jij alsof je niet beter weet.
Ik weet niet hoe je dit het beste aan je vader kan vertellen, aangezien jij hem beter kent dan ik. Ik zou in mijn situatie (maar ja, mijn ouders zijn al jaren gescheiden) proberen zo rustig mogelijk te vertellen dat je per ongeluk een berichtje zag van een vrouw en toen geschrokken verder was gaan lezen en je dus weet dat hij vreemdgaat, dat je dat niet vind kunnen en dat je wil dat hij daar een einde aan maakt omdat die kennis voor jou heel zwaar is om te dragen.
Ik doe geen uitspraken trouwens over of het beter is om het je moeder wel of niet te vertellen, dat hangt er vanaf hoe belangrijk die affaire voor je vader is. Als het eigenlijk niets voorstelt zou het ook zonde zijn om dat hele huwelijk op het spel te zetten voor iets onbenulligs, maar als er iets echt zwaar aan de hand is dan is het weer beter van wel.

^Ik denk niet dat je het zo moet zien. Het is niet aan jou om te bepalen wat ermee gebeurt. Ik zou denk ik ook mijn vader confronteren. En dan gewoon zeggen waar het op staat. 'Vorige week stond jouw facebook nog open op het tablet en zag ik dat je dat berichtje kreeg. Ga je vreemd?' Hou het zo kort en bondig mogelijk, dat is voor hem ook het makkelijkste. Onthou dat je vader hier verantwoordelijk voor is, hij heeft de keuze gemaakt om vreemd te gaan, niet jij. En bij de waarheid hoort nu eenmaal verdriet, soms is dat zo. Hoe moeilijk ook. Sterkte ermee!

Edit: Ja eh, dat eerste deel gaat dus over wat CS ook zegt.

Lijkt mij ook schokkend om erachter te komen dat mijn vader seks heeft met een vrouw van 50....

[Sneeuwwitje]

Ik moest net bij het avondeten keihard huilen. Mijn vader en broertje moesten weg, dus alleen mijn moeder zat met de grote vraag wat er aan de hand was met mij.
Ik nog harder huilen en ik zei dat ik niet kon zeggen wat er aan de hand is. Ze dacht dat ik zwanger was of AIDS heb, en gaf me een knuffel nadat ook zij weg moest.

Vanavond vertel ik mijn vader wat ik heb gezien en dat ik er niet mee kan omgaan, dat hij moet stoppen waar hij mee bezig is anders breekt hij het gezin. Dat hij mij voorlopig niet meer hoeft te zien in ieder geval (als hij het niet bekent, of niet ermee stopt) want hier ga ik zelf aan kapot.

Ik weet dat het niet mijn schuld is, dat moet ik me ook meer gaan realizeren.

Ik zeg jullie wel hoe het gaat. Ik hoop dat niemand dit ooit hoeft mee te maken.

[honkballertje]

Hey wat rot om zoiets te lezen.

Succes met het vanavond vertellen! *scholieren.com groepsknuffel*

[Grassprietjes]

Wat erg voor je, succes. Je kunt misschien iemand inseinen waar je eventueel heen kunt, mocht het erg uit de hand lopen. Een vriendin ofzo? Zonder meteen te vertellen wat er aan de hand is.
Sterkte

[Volk]

Wat naar is dit toch. Ik zou waarschijnlijk heel het gesprek anoniem doorsturen naar mijn moeder. Dan mag ze zelf besluiten of ze met een vreemdganger wil blijven.

Onthoud in ieder geval dat wat er ook gebeurt, het absoluut niet jouw schuld is en het onmogelijk jouw schuld kan zijn. Hij is degene die zijn gezin op het spel zet.

Wat je ook besluit te doen wens ik je heel veel stekte, kracht en wijsheid toe.

[Sneeuwwitje]

Heel erg bedankt allemaal. Ik heb net met mijn beste vriendin huilend aan de telefoon gepraat en ik ga bij haar slapen vannacht. Dus ik zie mijn vader niet meer en ik weet nog steeds niet hoe en of ik het hem ga zeggen.

(geeft zichzelf een knuffel).

Heel naar.

[Number95]

Allereerst, heel veel sterkte
Daarna, je ouders zullen zich waarschijnlijk heel veel zorgen maken om je, dus ik dénk dat het wel het verstandigst is, om te zeggen wat je gezien hebt.

Voel je niet schuldig omdat je het bekeken hebt, je deed het immers niet expres, en het is niet raar dat als je in hetzelfde huis woont je wat ziet.

Sneeuwzwart schreef:

Ik moest net bij het avondeten keihard huilen. Mijn vader en broertje moesten weg, dus alleen mijn moeder zat met de grote vraag wat er aan de hand was met mij.
Ik nog harder huilen en ik zei dat ik niet kon zeggen wat er aan de hand is. Ze dacht dat ik zwanger was of AIDS heb, en gaf me een knuffel nadat ook zij weg moest.

Vanavond vertel ik mijn vader wat ik heb gezien en dat ik er niet mee kan omgaan, dat hij moet stoppen waar hij mee bezig is anders breekt hij het gezin. Dat hij mij voorlopig niet meer hoeft te zien in ieder geval (als hij het niet bekent, of niet ermee stopt) want hier ga ik zelf aan kapot.

Ik weet dat het niet mijn schuld is, dat moet ik me ook meer gaan realizeren.

Ik zeg jullie wel hoe het gaat. Ik hoop dat niemand dit ooit hoeft mee te maken.

Ahhh
Heel veel sterkte hiermee. Wat een kutsituatie

Ik ben het met de rest eens, het lijkt me het slimst als je je vader hiermee confronteert. Ik denk namelijk dat het heel erg moeilijk voor je zal zijn om dit steeds maar weer te verzwijgen wanneer je je vader en moeder weer ziet. Dat zal immers nog heeel vaak gebeuren... Het vertellen tegen je vader zal natuurlijk ook erg moeilijk zijn, maar dat is eenmalig...
Nogmaals veel sterkte, en ik hoor wel hoe het loopt.

[bierkoning]

TythorZeth schreef:

Ahhh
Heel veel sterkte hiermee. Wat een kutsituatie

Ik ben het met de rest eens, het lijkt me het slimst als je je vader hiermee confronteert. Ik denk namelijk dat het heel erg moeilijk voor je zal zijn om dit steeds maar weer te verzwijgen wanneer je je vader en moeder weer ziet. Dat zal immers nog heeel vaak gebeuren... Het vertellen tegen je vader zal natuurlijk ook erg moeilijk zijn, maar dat is eenmalig...
Nogmaals veel sterkte, en ik hoor wel hoe het loopt.

dit idd, heel kut verder! Ben je de nacht een beetje doorgekomen bij je vriendin?
Sterkte !

[Stinkdier]

Noh wat rot Enige uitweg, ook voor jou, is hier eens even goed voor gaan zitten met je vader denk ik ja. Desnoods even de verantwoordelijkheid die hij draagt als vader aankaarten. Wie weet kom je nog wel op een gesprek uit waaruit blijkt wat hem eventueel dwars zit, waar hij vervolgens met je moeder over kan praten zodat ze een beetje op hetzelfde niveau weer uitkomen. Ze klinken nogal vervreemd van elkaar zo. Hoop dat het snel beter gaat!

['I'he Prophet]

Het is al vaker gezegd, maar je vader ermee confronteren lijkt me de beste optie.
Succes iig, narigheid :/

[Vowel]

Ik zou er juist niet met ze over praten. Het zijn niet mijn zaken. Wél zou ik er, op welke reden dan ook, voor zorgen dat mijn moeder het te weten komt, zodat zij met elkaar kunnen praten.

Dus je vader confronteren kan wel, maar het zijn verder jouw zaken niet (vind ik).

Maar goed, ik heb een ontzettende tyfushekel aan vreemdgaan, dus als het mijn vader was geweest dan had ik hem verteld dat 'ie een eikel is en dat 'ie het snel aan mijn moeder moest vertellen, en dreigen dat ik het zelf zou doen als hij het niet doet. Maar meer ook niet. Verder moeten ze het dan onderling maar uitzoeken.

[bierkoning]

Vowel schreef:

Ik zou er juist niet met ze over praten. Het zijn niet mijn zaken. Wél zou ik er, op welke reden dan ook, voor zorgen dat mijn moeder het te weten komt, zodat zij met elkaar kunnen praten.

Dus je vader confronteren kan wel, maar het zijn verder jouw zaken niet (vind ik).

Maar goed, ik heb een ontzettende tyfushekel aan vreemdgaan, dus als het mijn vader was geweest dan had ik hem verteld dat 'ie een eikel is en dat 'ie het snel aan mijn moeder moest vertellen, en dreigen dat ik het zelf zou doen als hij het niet doet. Maar meer ook niet. Verder moeten ze het dan onderling maar uitzoeken.

niet jou zaken idd,eens.
Maar wel je vader vertellen dat je het weet, en dat je ermee zit. Dan is het aan hem het je moeder te zeggen, en samen een oplossing ervoor te regelen.

[Sneeuwwitje]

Vowel schreef:

Ik zou er juist niet met ze over praten. Het zijn niet mijn zaken. Wél zou ik er, op welke reden dan ook, voor zorgen dat mijn moeder het te weten komt, zodat zij met elkaar kunnen praten.

Dus je vader confronteren kan wel, maar het zijn verder jouw zaken niet (vind ik).

Maar goed, ik heb een ontzettende tyfushekel aan vreemdgaan, dus als het mijn vader was geweest dan had ik hem verteld dat 'ie een eikel is en dat 'ie het snel aan mijn moeder moest vertellen, en dreigen dat ik het zelf zou doen als hij het niet doet. Maar meer ook niet. Verder moeten ze het dan onderling maar uitzoeken.

Ik ben ook een beetje van mening veranderd.

Ik denk dat ik juist niks ga zeggen, het zijn inderdaad mijn zaken niet en wie weet is er wel een reden dat hij het doet en zal het goed zijn voor het gezin (je weet maar nooit?). Natuurlijk niet de beste manier van mijn vader. Maar hij is al oud, wat als hij over een paar jaar doodgaat, mijn ouders net uit elkaar zijn gegaan en ook mijn 13-jarige broertje in een gescheiden gezin heeft moeten opgroeien?
Mijn jeugd kon ook veel erger, en ja als hij een stomme alcoholist was die mijn moeder sloeg had ik het hem gelijk gezegd, plus al mijn familieleden zolang mijn moeder maar veilig was. Maar dat is hier niet het geval. De schijn is misschien mooier dan het echt is, en mijn ouders zijn nog bij elkaar, dat hebben weinig kinderen nog meegemaakt. En ik ben bijna het huis uit.

Ik weet dat het mijn vaders schuld gaat zijn als ze uit elkaar gaan, maar het gaat mij niet zozeer om schuld. Ik ga het hoe dan ook niet tegen mijn moeder zeggen of één van mijn broers of zus. En met mijn vader heb ik toch al geen goede band dus die wil ik ook niet meer beschadigen...

zucht.

['I'he Prophet]

Flinke opoffering die je doet door het zelf mee te blijven zeulen. Hoop dat je het volhoudt en je er geen spijt van krijgt.

[Vowel]

Dát zou ik dus niet kunnen, helemaal niets doen. Vreemdgaan is een ontzettende kutactie en in dit geval had ik mijn moeders kant gekozen (om het maar even zo te noemen) en zij heeft het recht om het te weten. Zij moet kunnen beslissen of ze getrouwd wil blijven met iemand die vreemd gaat. Het stilhouden zou alleen maar goed zijn voor mijn vader en die verdient het niet, want hij is een eikel. Zo had ik ertegenaan gekeken, in jouw schoenen. Ik denk ook niet dat ik mijn moeder nog zou kunnen aankijken als ik het geheim zou houden voor haar, want als iemand zou weten dat mijn vriend vreemd gaat zou ik ook willen dat die persoon mij dat vertelt, en al helemaal als het iemand is van wie ik houd en die ik vertrouw (zoals familieleden en vrienden). En mocht ze er toch achter komen dat je vader vreemd gaat en ze wil toch scheiden of zo, zou je je dan niet schuldig voelen dat ze wel al die tijd heeft verspild met hem? Of als ze er ooit achter zou komen dat jij het wist en het niet tegen haar hebt verteld.. ik zou me ontzettend schuldig voelen.

Maar je moet inderdaad doen wat jij het beste vindt.

[Sneeuwwitje]

Als mijn moeder er over een paar jaar of hoe lang dan ook achter komt dat ik het wist, snapt ze heus mijn situatie ook wel. Het is niet dat ik mijn vader aan het beschermen ben als ik niks zeg, eerder mezelf, mijn broertje en mijn moeder.

Is het egoïstisch?

Wat nu als je moeder er achter komt dat je het al die jaren al wist? En wat als je vader het al weet dat jij het weet?

edit: Oh mosterd.

Sneeuwzwart schreef:

Als mijn moeder er over een paar jaar of hoe lang dan ook achter komt dat ik het wist, snapt ze heus mijn situatie ook wel. Het is niet dat ik mijn vader aan het beschermen ben als ik niks zeg, eerder mezelf, mijn broertje en mijn moeder.

Is het egoïstisch?

Of het egoïstisch ís, weet ik niet, maar ik vind het wel egoïstisch. Ik ben het eens met Vowel. Ik zou het ook pijnlijker vinden als gezamelijke vrienden of familie het voor mij zouden verzwijgen dat mijn vriend vreemd zou gaan en dus eigenlijk zijn kant kozen.

[Vowel]

Sneeuwzwart schreef:

Als mijn moeder er over een paar jaar of hoe lang dan ook achter komt dat ik het wist, snapt ze heus mijn situatie ook wel. Het is niet dat ik mijn vader aan het beschermen ben als ik niks zeg, eerder mezelf, mijn broertje en mijn moeder.

Is het egoïstisch?

Egoïstisch? Nee, dat denk ik niet, want je maakt eigenlijk een heel moeilijke beslissing voor jezelf (namelijk er lekker in je eentje mee rondlopen) om ervoor te zorgen dat het makkelijk blijft voor iedereen. Dat is niet egoïstisch.

Ik vraag me alleen af of het heel slim is.

Misschien moet je je afvragen wat jijzelf zou willen, als jij in de schoenen van je moeder zou staan. Zou je willen dat iemand het je vertelt (wie dan ook)? Of wil je lekker in the dark worden gehouden en je leven delen met een kerel die vreemd gaat?

Ik denk dat je, zoals bij veel dingen, mensen moet behandelen zoals je zelf ook behandeld wilt worden.

Edit: en verder wat GSTQ zegt. In dit geval vind ik dat je moeder "hulp" verdient, niet je vader.

[Sneeuwwitje]

Vowel schreef:

Egoïstisch? Nee, dat denk ik niet, want je maakt eigenlijk een heel moeilijke beslissing voor jezelf (namelijk er lekker in je eentje mee rondlopen) om ervoor te zorgen dat het makkelijk blijft voor iedereen. Dat is niet egoïstisch.

Ik vraag me alleen af of het heel slim is.

Misschien moet je je afvragen wat jijzelf zou willen, als jij in de schoenen van je moeder zou staan. Zou je willen dat iemand het je vertelt (wie dan ook)? Of wil je lekker in the dark worden gehouden en je leven delen met een kerel die vreemd gaat?

Ik denk dat je, zoals bij veel dingen, mensen moet behandelen zoals je zelf ook behandeld wilt worden.

Edit: en verder wat GSTQ zegt. In dit geval vind ik dat je moeder "hulp" verdient, niet je vader.

Ja hier heb je wel gelijk in. Het is inderdaad moeilijk voor mij om het te vertellen of er zelf mee rond te lopen, maar de schijn moet nog veel moeilijker zijn voor mijn moeder, en dat ze er uiteindelijk achter komt.

Is het niet iets waar ik me uit moet houden? En mijn broertje dan?

Tja, je zult je moeten afvragen of het zo zeker is dat het nooit uitkomt. Dat jij op zijn FB kon per ongeluk, dan kan een ander dat misschien ook, je broertje, of je moeder... Het is ook niet zo dat je vader blijkbaar echt heel veel moeite doet om het niet uit te laten komen.

[Vowel]

Sneeuwzwart schreef:

Ja hier heb je wel gelijk in. Het is inderdaad moeilijk voor mij om het te vertellen of er zelf mee rond te lopen, maar de schijn moet nog veel moeilijker zijn voor mijn moeder, en dat ze er uiteindelijk achter komt.

Is het niet iets waar ik me uit moet houden? En mijn broertje dan?

Nou, aangezien jij degene bent die erachter is gekomen en je vader überhaupt zo dom is geweest om er zo nonchalant mee om te gaan (echt veel moeite om het te verbergen deed 'ie inderdaad niet), vind ik best dat je een duwtje mag geven door je vader ermee te confronteren dat je het weet, of het aan je moeder te vertellen (al vind ik stiekem dat je vader dit zelf moet doen, want dan moet 'ie ook maar man genoeg zijn om het op te biechten). Maar er urenlange gesprekken over voeren met je ouders hoef je wat mij betreft niet te doen, want het zijn hun zaken..

Dan is het tenminste out in the open. Snap je? Dan loop jij niet rond met zo'n groot verhaal, weet je moeder eindelijk waar ze aan toe is, en kunnen je ouders met elkaar gaan bespreken of en hoe ze het gaan oplossen.

Oh en aan je broertje hoef je niets te vertellen. Ik vind dat dit de taak is van jouw ouders. Jouw vader heeft de keuze gemaakt om vreemd te gaan en daarmee het risico genomen zijn gezin uit elkaar te laten vallen, dus ik vind dat hij dit ook eerlijk mag uitleggen aan je broertje. Ik vind niet dat die verantwoordelijkheid bij jou ligt.

[bierkoning]

Vowel schreef:

Nou, aangezien jij degene bent die erachter is gekomen en je vader überhaupt zo dom is geweest om er zo nonchalant mee om te gaan (echt veel moeite om het te verbergen deed 'ie inderdaad niet), vind ik best dat je een duwtje mag geven door je vader ermee te confronteren dat je het weet, of het aan je moeder te vertellen (al vind ik stiekem dat je vader dit zelf moet doen, want dan moet 'ie ook maar man genoeg zijn om het op te biechten). Maar er urenlange gesprekken over voeren met je ouders hoef je wat mij betreft niet te doen, want het zijn hun zaken..

Dan is het tenminste out in the open. Snap je? Dan loop jij niet rond met zo'n groot verhaal, weet je moeder eindelijk waar ze aan toe is, en kunnen je ouders met elkaar gaan bespreken of en hoe ze het gaan oplossen.

Oh en aan je broertje hoef je niets te vertellen. Ik vind dat dit de taak is van jouw ouders. Jouw vader heeft de keuze gemaakt om vreemd te gaan en daarmee het risico genomen zijn gezin uit elkaar te laten vallen, dus ik vind dat hij dit ook eerlijk mag uitleggen aan je broertje. Ik vind niet dat die verantwoordelijkheid bij jou ligt.

idd mee eens.

Zeg dat je het weet, dat je ermee zit, en dat hij het je moeder opbiecht en laat ze het dan samen maar bespreken en kijken hoe nu verder...

[Cherry Springs]

Ik vind het niet egoïstisch dat je het niet zo willen vertellen, maar inderdaad, is dat slim? Je hoeft niet diep met allebei je ouders in gesprek te gaan, en ik denk dat het voor jou moeilijker wordt om dit al die tijd stil te houden, iedere keer dat je je vader ziet. Natuurlijk is het heel eng en vervelend om te doen, maar ik denk dat het op de lange termijn beter is als je eerlijk tegen je vader bent over wat je gezien hebt. Het is helemaal aan jou, natuurlijk, maar ik zou zoiets niet zomaar kunnen laten gebeuren alsof er niks aan de hand is.

[Lente]

het aan je moeder vertellen zou ik (nog) niet doen, vertel eerst je vader wat je hebt gezien. Het is idd iets tussen je ouders, door het aan je moeder te vertellen kom je er tussenin te staan. Veel sterkte, want wat een rotsituatie..

Vowel schreef:

Ik zou er juist niet met ze over praten. Het zijn niet mijn zaken. Wél zou ik er, op welke reden dan ook, voor zorgen dat mijn moeder het te weten komt, zodat zij met elkaar kunnen praten.

Dus je vader confronteren kan wel, maar het zijn verder jouw zaken niet (vind ik).

Maar goed, ik heb een ontzettende tyfushekel aan vreemdgaan, dus als het mijn vader was geweest dan had ik hem verteld dat 'ie een eikel is en dat 'ie het snel aan mijn moeder moest vertellen, en dreigen dat ik het zelf zou doen als hij het niet doet. Maar meer ook niet. Verder moeten ze het dan onderling maar uitzoeken.

Hier ben ik het niet mee eens. Het zijn je zaken niet wanneer je overige betrokkenen niet kent. Maar doe je hier niks mee, dan verzwijg je het automatisch voor je moeder en dat kan niet van jou gevraagd worden. Daarom vraag je je vader het zelf te vertellen en doet hij dit niet, dan heb jij het recht te delen waar jij mee zit.

[Vowel]

Lusi schreef:

Hier ben ik het niet mee eens. Het zijn je zaken niet wanneer je overige betrokkenen niet kent. Maar doe je hier niks mee, dan verzwijg je het automatisch voor je moeder en dat kan niet van jou gevraagd worden. Daarom vraag je je vader het zelf te vertellen en doet hij dit niet, dan heb jij het recht te delen waar jij mee zit.

Ik bedoel meer dat ze geen heel gesprek met hem hoeft te hebben over waarom hij het heeft gedaan en met wie en wanneer en hoe, etc. Dat zijn haar zaken niet echt. En hoe de relatie precies is tussen hun ouders en wat daar allemaal is gebeurd.. dat zijn haar zaken ook niet, vind ik. Confronteren zou ik wel doen als ik haar was, maar dat is iets anders dan er een uitgebreid gesprek over hebben.

Maar goed, daar kunnen de meningen over verschillen.

Ik ben het er mee eens dat jouw moeder het recht heeft om dit te weten. Stel je voor dat jij in haar situatie zat, dan zou je denk ik ook willen weten dat jouw man vreemd gaat? Dus als ik in jouw schoenen stond, zou ik het tegen mijn vader vertellen, zodat hij het tegen haar kan uitleggen. Want ik vind dat hij degene is die het tegen haar moet zeggen.

[Lente]

hou je er rekening mee dat je moeder het misschien al weet?

[Sneeuwwitje]

Lente schreef:

hou je er rekening mee dat je moeder het misschien al weet?

Ja daar houd ik rekening mee.
Het lijkt er sowieso al op, tenminste dat vond ik al een aantal jaren zo. Ik wilde er maar niks van weten. Elke keer als hij laat nog op de computer zat (daar was hij een tijdje aan verslaafd) en begon te lachen en heeel geïnteresseerd te chatten, liep zij gewoon naar boven. Ik vroeg haar weleens waar hij was als hij weer een avond niet was thuisgekomen: ze zei dat ze geen idee had, maar ik denk dat ze het mij natuurlijk niet kan zeggen.

Mijn vader vind ik sowieso al een viezerik, zo heeft hij zichzelf een keer bevredigd toen ik laat thuiskwam na een feest en ik nog wat ging eten. Zat hij zich af te rukken en ik schaamde me dood en keek hem heel kwaad aan (hij ging gewoon door, keek naar RTL5-meisjes tot hij klaar was), ik was volgens mij toen 17.

Het kan zijn dat mijn vader en moeder een soort van afspraak erover hebben, wie weet mag zij ook met andere mannen naar bed, en mijn vader ook (met vrouwen dan) voor alleen seks. Het is hun seksleven en het liefst wil ik er niks van weten, maar het lijkt allemaal sowieso niet monogaam, aangezien mijn moeder zich er niks van lijkt aan te trekken.

En ik walg gewoon van mijn vader. Maargoed dat staat gewoon even los van wat ik met de informatie moet die ik deze week heb verkregen.

[Lente]

tuurlijk staat dat er los van, ik vroeg het me alleen af. Wat een pijnlijk verhaal ik zou alleen al om iets met mijn woede te kunnen, mijn vader ermee confronteren. Denk ik.

[Zeppelin]

Ik wil niemand tegen de schenen schoppen, maar wordt er niet een beetje te makkelijk vanuit gegaan dat je vader vreemdgaat? Zou het voor te stellen zijn dat jouw vader misschien afspraken heeft met jouw moeder dat hij naast haar ook andere vrouwen mag daten? Er zijn namelijk stellen die dat doen en als ik dat zou doen zou ik mijn kinderen daarvan niet op de hoogte stellen.

Sneeuwzwart schreef:

Ja daar houd ik rekening mee.
Het lijkt er sowieso al op, tenminste dat vond ik al een aantal jaren zo. Ik wilde er maar niks van weten. Elke keer als hij laat nog op de computer zat (daar was hij een tijdje aan verslaafd) en begon te lachen en heeel geïnteresseerd te chatten, liep zij gewoon naar boven. Ik vroeg haar weleens waar hij was als hij weer een avond niet was thuisgekomen: ze zei dat ze geen idee had, maar ik denk dat ze het mij natuurlijk niet kan zeggen.

Mijn vader vind ik sowieso al een viezerik, zo heeft hij zichzelf een keer bevredigd toen ik laat thuiskwam na een feest en ik nog wat ging eten. Zat hij zich af te rukken en ik schaamde me dood en keek hem heel kwaad aan (hij ging gewoon door, keek naar RTL5-meisjes tot hij klaar was), ik was volgens mij toen 17.

Het kan zijn dat mijn vader en moeder een soort van afspraak erover hebben, wie weet mag zij ook met andere mannen naar bed, en mijn vader ook (met vrouwen dan) voor alleen seks. Het is hun seksleven en het liefst wil ik er niks van weten, maar het lijkt allemaal sowieso niet monogaam, aangezien mijn moeder zich er niks van lijkt aan te trekken.

En ik walg gewoon van mijn vader. Maargoed dat staat gewoon even los van wat ik met de informatie moet die ik deze week heb verkregen.

Aiii, dit verhaal, gecombineerd met dat hij er nou niet bepaald voorzichtig mee omgaat (FB open laten staan), wijst er wel een beetje op dat er een goede kans is dat je moeder er inderdaad van op de hoogte is. En gadver, dat hij gewoon doorging met rukken gaat echt heel ver inderdaad

[Sneeuwwitje]

Zeppelin schreef:

Ik wil niemand tegen de schenen schoppen, maar wordt er niet een beetje te makkelijk vanuit gegaan dat je vader vreemdgaat? Zou het voor te stellen zijn dat jouw vader misschien afspraken heeft met jouw moeder dat hij naast haar ook andere vrouwen mag daten? Er zijn namelijk stellen die dat doen en als ik dat zou doen zou ik mijn kinderen daarvan niet op de hoogte stellen.

Zie mijn één-na-laatste (hoe spel ik dit?) post ook.

[Vowel]

Zeppelin schreef:

Ik wil niemand tegen de schenen schoppen, maar wordt er niet een beetje te makkelijk vanuit gegaan dat je vader vreemdgaat? Zou het voor te stellen zijn dat jouw vader misschien afspraken heeft met jouw moeder dat hij naast haar ook andere vrouwen mag daten? Er zijn namelijk stellen die dat doen en als ik dat zou doen zou ik mijn kinderen daarvan niet op de hoogte stellen.

Dit is goed mogelijk, maar het probleem is dat de TS dit niet (zeker) weet en zolang ze haar mond houdt zal ze het ook niet weten. En het lijkt me ontzettend moeilijk om rond te blijven lopen met een geheim dat eventueel desastreus kan zijn voor haar moeder.

Wat ouders doen met hun seksleven gaat inderdaad hun kinderen niet aan, en dat maakt niets uit, maar het is nu onmogelijk om te vergeten wat ze heeft gezien.

Ik zeg nog steeds: confronteren. In het ergste geval gaat hij inderdaad vreemd en dan vind ik het goed dat je moeder er dan ook van op de hoogte wordt gesteld; in het beste geval krijg je een momentje te maken met ongemakkelijkheid wanneer je vader je uitlegt hoe het seksleven van je ouders in elkaar steekt.

Vowel schreef:

Wat ouders doen met hun seksleven gaat inderdaad hun kinderen niet aan,

Wel als het van invloed is op de gezinssituatie. En dat is het al snel.

OT: Je kan het als een geheim met je meedragen, maar ik zou dat niet doen wanneer dit je bezwaart. Dan zou ik erover praten met je vader, of desnoods met je moeder. Want wat binnen een gezin speelt gaat in principe alle gezinsleden aan. De beste weg is denk ik je vader de kans te geven eerlijk te zijn naar het gezin toe. Vind je de confrontatie echter te moeilijk vertel het dan je moeder, met name ook met de reden dat het je bezwaart om er alleen mee rond te lopen. Kan je wel volkomen onbezwaard met het geheim leven dan is dat ook een optie natuurlijk. Maar dan had je wellicht geen topic hierover gestart.

[Vowel]

Mr.Lonely schreef:

Wel als het van invloed is op de gezinssituatie. En dat is het al snel.

Dat is al snel? Wanneer dan precies? Misschien in gevallen zoals deze, waar een kind opeens met het vreemdgaan van zijn ouder(s) wordt geconfronteerd, en zelfs dán is het complete seksleven niet de zaak van de kinderen; dat is tussen vader en moeder.

Maar wat ouders verder in de slaapkamer doen, hoe ze het doen, met wie ze het allemaal doen, dat gaat niemand iets aan, ook hun kinderen niet.

[Lorelei]

Sneeuwzwart schreef:

Maar hij is al oud, wat als hij over een paar jaar doodgaat, mijn ouders net uit elkaar zijn gegaan en ook mijn 13-jarige broertje in een gescheiden gezin heeft moeten opgroeien?
.

Zou het zo erg zijn als ze gingen scheiden? Ik vind het altijd veel erger als ouders koste van het kost maar bij elkaar gaan blijven, ookal zijn ze zelf ongelukkig en projecteren ze vanalles op hun kinderen. Je wilt je kinderen toch ook niet opvoeden met een idee van een volwassen relatie inhoudt dat je ongelukkig bent?

Ik kon me nog twee andere topics van je herinneren (http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1819922 en http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1787100). Ik zou vinden dat m'n ouders iets aan de situatie zouden moeten doen. Nog buiten of je moeder van het vreemdgaan weet het en "goed" vindt.

Vowel schreef:

Dat is al snel? Wanneer dan precies? Misschien in gevallen zoals deze, waar een kind opeens met het vreemdgaan van zijn ouder(s) wordt geconfronteerd, en zelfs dán is het complete seksleven niet de zaak van de kinderen; dat is tussen vader en moeder.

Maar wat ouders verder in de slaapkamer doen, hoe ze het doen, met wie ze het allemaal doen, dat gaat niemand iets aan, ook hun kinderen niet.

Wat ouders in hun slaapkamer doen en hoe ze 'het' doen gaat kinderen doorgaans niets aan. Dat het kinderen ook niets aan gaat met wie ze het doen is een discussiepunt waar ik nog geen overduidelijke mening over heb. Ik kan redenen bedenken waarom dat kinderen wel wat aangaat. Echter laten we die discussie hier niet voeren omdat het onderwerp specifiek op een probleem van TS is gericht.

[Sneeuwwitje]

Gek genoeg kan het me deze dagen ineens een stuk minder schelen. Waarschijnlijk ook omdat ik er veel over heb gepraat met goede vrienden, maar die zeggen allemaal iets anders over wat ik ermee moet doen.
Ik ga er nog wat langer over nadenken.

Heel erg bedankt allemaal voor jullie steun en advies, meer is meer dan welkom

[Sneeuwwitje]

Ok mijn vader is nu zonder iets te zeggen, wel tegen mijn moeder maar niet tegen mij, naar Zeeland gegaan dit hele weekend.
Ik heb het idee dat mijn vader weet dat ik weet dat hij vreemdgaat.

Vanochtend maakten mijn ouders ruzie omdat hij heel stiekem doet volgens mijn moeder: hij pakte gister zomaar zijn koffers in en ik weet wel zeker dat hij naar deze vrouw gaat. Hij zei zelfs tegen mijn moeder dat zij degene is die een geheim plan heeft, maar dit kan ik me niet echt voorstellen. Hij schold haar uit en is vertrokken.
Mijn moeder zegt dat ze hem vertrouwt en daar waarschijnlijk gaat rondhangen omdat hij tijd nodig heeft voor zichzelf.

Dit is werkelijk de eerste keer dat mijn vader alleen weggaat, en hij is bepaald geen Zeeland-type om daar een boekje te lezen.
Moet ik nu mijn moeder vertellen wat ik heb gezien? ik begin me heel schuldig te voelen dat ik haar niks zeg. Ik denk er ook over om mijn vader een mailtje te sturen nu hij weg is en hem te vertellen wat ik heb gezien.

Ik ben weer in de war.

Sneeuwzwart schreef:

Ok mijn vader is nu zonder iets te zeggen, wel tegen mijn moeder maar niet tegen mij, naar Zeeland gegaan dit hele weekend.
Ik heb het idee dat mijn vader weet dat ik weet dat hij vreemdgaat.

Vanochtend maakten mijn ouders ruzie omdat hij heel stiekem doet volgens mijn moeder: hij pakte gister zomaar zijn koffers in en ik weet wel zeker dat hij naar deze vrouw gaat. Hij zei zelfs tegen mijn moeder dat zij degene is die een geheim plan heeft, maar dit kan ik me niet echt voorstellen. Hij schold haar uit en is vertrokken.
Mijn moeder zegt dat ze hem vertrouwt en daar waarschijnlijk gaat rondhangen omdat hij tijd nodig heeft voor zichzelf.

Dit is werkelijk de eerste keer dat mijn vader alleen weggaat, en hij is bepaald geen Zeeland-type om daar een boekje te lezen.
Moet ik nu mijn moeder vertellen wat ik heb gezien? ik begin me heel schuldig te voelen dat ik haar niks zeg. Ik denk er ook over om mijn vader een mailtje te sturen nu hij weg is en hem te vertellen wat ik heb gezien.

Ik ben weer in de war.

Hmmm, dan zou ik het tegen je moeder zeggen ja.