Wonderkind

misschien is het een idee om hem wel naar de uni te laten gaan, maar wel om kind zijnde erin te houden, wel een speeluurtje

Ik heb hier zo mijn bedenkingen over. Een kind van zes kan namelijk moeilijk zelf op eigen houtje naar een bibliotheek gaan en daar dat soort boeken zoeken over zo'n onderwerp. Dit moet dus wel erg 'gestimuleerd' zijn. Ik weet niet of dat dan wel goed is. Je zou moeten testen of hij op de andere gebieden, behalve dan de geneeskunde, ook zo ver is. Dus qua wiskunde, natuurkunde, scheikunde, talen, etc. Pas als hij volgens die normen de middelbare school heeft 'behaald' en toegang zou moeten krijgen tot een universiteit lijkt mij dat hij dat ook werkelijk mag. Zo niet, dan krijgt hij het voorrecht om nog wat jaartjes kind te zijn en rustig al het andere zich eigen te maken.
Sociaal gezien lijkt het mij niet goed, maar als hij dit echt wil... tja, dan moet het maar. Maar ik zou als moeder of iets dergelijks toch niet willen dat mijn kind dat zou doen...

[Joyceb]

lise_smiles schreef op 13-08-2006 @ 12:21 :
Ik heb hier zo mijn bedenkingen over. Een kind van zes kan namelijk moeilijk zelf op eigen houtje naar een bibliotheek gaan en daar dat soort boeken zoeken over zo'n onderwerp. Dit moet dus wel erg 'gestimuleerd' zijn. Ik weet niet of dat dan wel goed is.

Denk dat dit een veronderstelling is en zeker geen feit.. Zolang zijn ouders meegaan naar de bieb (ik kan erin mee komen dat alleen naar de bieb op 6 jaar misschien een beetje vroeg is omdat je op die leeftijd denk ik sowieso nog nog overal alleen naartoe moet gaan, dus als je dit bedoelt ben ik het wel met je eens) kan hij vast goed aangeven wat hij wil weten. Daarnaast zijn er natuurlijk bibliothecarissen/essen aanwezig die hem kunnen helpen.

Sociaal gezien lijkt het mij niet goed, maar als hij dit echt wil... tja, dan moet het maar. Maar ik zou als moeder of iets dergelijks toch niet willen dat mijn kind dat zou doen...

Ik denk het wel hoor, als dit hetgene is dat je kind gelukkig maakt.

[moon]

Hulk schreef op 05-08-2006 @ 18:15 :
ik heb net ff wat meer opgezocht over dit jochie.. het schijnt dat hij alleen een zeer goed geheugen heeft en dus mss wel een boek over osteoporose uit zn hoofd kent, maar de tekst niet begrijpt.

In dat geval lijkt de universiteit mij dan geen goed idee. Volgensmij wodt hij daar dan niet gelukkiger van. Maar goed, ik weet het ook eigenlijk niet zo goed, lastig.

Als hij inderdaad alleen maar een waanzinnig geheugen heeft, is het dom om hem naar een universiteit te laten gaan en hem daar geneeskunde te laten studeren omdat hij dan na 6/8/10 jaar alleen maar veel onthouden heeft en niet kan toepassen.

Toch denk ik dat kinderen die zo hoogbegaafd zijn beter op hun eigen denkniveau gezet kunnen worden, dan dat ze tussen leeftijdsgenoten zitten "omdat dat goed is voor hun sociale ontwikkeling". Ik denk dat het kind dan alleen maar doodongelukkig wordt en als het kan presteren op zijn eigen niveau gelukkiger is.
Ik zeg gelukkiger omdat ik denk dat het voor een jochie van zes heel moeilijk is gelukkig te worden tussen mensen van 18 jaar en ouder.

Daarbij, wanneer dat kind zo wonderlijk begaafd is, dan kan dat net zo goed ook het geval zijn op sociaal gebied.

Ja, maar als een kind van zes tussen 18 jarigen zit, zal dat toch nooit een normale student-student relatie zijn, denk je ook niet Benfatto?

Ik heb vroeger zelf ook wel eens gedacht dat ik graag klassen overgeslagen had, omdat ik me altijd verveelde en als ik alles achter elkaar had gedaan, ook de basisschool af had kunnen hebben jaren voordat ik twaalf was. Maar nu weet ik wel beter. Ik was vroeger sociaal niet erg goed, was snel verlegen, etc. Nu ben ik opgebloeid op dat punt en ik kan studeren wat ik wil. Ik heb vrienden en vriendinnen en ik ben niet mijn hele jeugd kwijtgeraakt. Je kan een kind verdere informatie aanbieden, maar dit jongetje zal toch ook op het gebied van andere vakken ook even ver moeten zijn als een eindexamenkandidaat. Ook vraag ik me af hoe dit zal gaan met dingen als co-schappen. Een kind heeft nog niet zoveel kracht om een volwassene hartmassage te geven of dergelijke dingen. Waarom kan dit kind niet lekker zelf zich eigen maken wat hij wil en ondertussen een beetje genieten van het leven zelf, zonder meteen naar een universiteit te gaan waar hij zit tenmidden van mensen die minstens 12 jaar ouder zijn en hem behandelen ofwel als een kind ofwel hem niet zien als een echte medestudent.

Hij kan toch ook gewoon colleges volgen en tentamens maken zonder aan de rest van de studie mee te doen . En dan kan hij studeren voor die tentamens terwijl hij in een basisschoolklas zit. Heeft-ie tenminste iets te doen.

idd, laat dat kind en zijn ouders lekker zelf bepalen. Over het algemeen kunnen die de situatie het beste inschatten, veel beter dan buitenstaanders die een krantenberichtje van drie zinnen gelezen hebben

[Morgan le Fay]

Katje schreef op 30-07-2006 @ 19:32 :
Heel simpel: wil dat kind naar de universiteit dan gaat ie, zo niet dan niet.

Kind is 6...geen 18. Ik vind dat je kinderen op die leeftijd nog niet zomaar alles mag laten doen wat ze willen. Je moet hen beschermen tegen zichzelf. Ik denk dat het een kind sociaal geen goed doet om het 'voortijdig' naar de uni te sturen. En dat is net zo belangrijk als intellect...