woonsituatie+zelfstandigheid

[Lente]

ik was 20 toen ik op kamers ging en toen wilde ik dat echt heel graag. als ik daarvoor niet gestopt was met mijn studie, was dat dus wel eerder gebeurd.

[jbtq]

Geloof dat ik 20 was. Had het thuis goed, maar vond het tijd worden om een keer zelfstandig te worden en het kwam op dat moment ook goed uit want er kwamen net nieuwe studentenkamers op de markt, kon dus gelijk intrekken zonder te hospiteren. Ga meestal in het weekend nog wel naar huis om weer van alles te jatten ( lees: eten etc, scheelt weer geld) en tis gewoon fijn + makkelijk wanneer er iemand voor je kookt

[deoxyribose]

ben op m'n 19de het huis uit gegaan omdat ik mijn sociaal leven opbouw in de stad waar ik studeer. Ik woon alleen, in een studentenflat.

[Mariekje*]

Ik ben straks 18 als ik op mezelf ga wonen, en van mij had dat best wat eerder gemogen. Ik kijk echt al heel erg lang uit naar wat meer zelfstandigheid

[Lautitia]

Het eerste jaar als student heb ik met het openbaar vervoer op en neer gereisd tussen thuis en Maastricht. De reisduur was minimaal 1 uur; op zich is dat nog wel te doen, maar mij ging het behoorlijk vervelen, vooral omdat het me niet lukt om onderweg iets nuttigs te doen. Ook is het voor mij erg belangrijk (geweest) om minder aan mijn ouders gebonden te zijn, om te laten zien dat ik mijn eigen weg wil en kan gaan.

Het tweede studiejaar werd mijn eerste jaar op kamers, in een appartement met 2 andere meisjes. Ik heb het er wel naar m'n zin, ik heb het goed getroffen gezien het aantal huisgenoten en de fijne buurt.

Maar ik verlang toch steeds sterker naar een grotere woonruimte die écht mijn eigen plek is. Samenwonen zou ik ook fijn vinden, maar ik heb nog even tijd nodig om er werkelijk overtuigd te zijn dat het goed zal gaan. Misschien lukt dat binnenkort, en wordt het derde studiejaar het eerste jaar waarin ik samenwoon .

[TheCreator]

Lautitia schreef op 28-06-2007 @ 00:03 :
Het eerste jaar als student heb ik met het openbaar vervoer op en neer gereisd tussen thuis en Maastricht. De reisduur was minimaal 1 uur; op zich is dat nog wel te doen, maar mij ging het behoorlijk vervelen, vooral omdat het me niet lukt om onderweg iets nuttigs te doen. Ook is het voor mij erg belangrijk (geweest) om minder aan mijn ouders gebonden te zijn, om te laten zien dat ik mijn eigen weg wil en kan gaan.

Het tweede studiejaar werd mijn eerste jaar op kamers, in een appartement met 2 andere meisjes. Ik heb het er wel naar m'n zin, ik heb het goed getroffen gezien het aantal huisgenoten en de fijne buurt.

Good for you Girl.
*zo jaloers is*

Laura en Leatitia vind ik trouwens twee hele mooie namen.

[Lautitia]

TheCreator schreef op 28-06-2007 @ 01:32 :
Good for you Girl.
*zo jaloers is*

Dankje . Waarom ben je jaloers *nieuwsgierig is*? (Antwoord via PM mag ).

[drukknoopje]

Ik was 20 toen ik ging samenwonen, opzich wilde ik wel eerder het huis uit maar dan moest ik mijn moeder helemaal alleen laten in huis (mijn vader is overleden) en daarom ben ik niet eerder gegaan. Ze is nu nog wel helemaal alleen vaak, maar goed, ze heeft wel een vriend die vaak bij haar is en anders moet ze hier maar op visite komen.

[Tuinkabouter9]

Ik was 19 toen ik op kamers ging in dezelfde stad als waar m'n ouders wonen, maastricht. Ik zit in sittard op school en de reistijd is nagenoeg hetzelfde gebleven, maar wel nog steeds dik 1 uur (van thuis voor de deur tot school voor de deur)

Eerst was ik op zoek naar een studie zo ver mogelijk weg om op kamers te kunnen, toch voor een studie kort bij gekozen.
In het eerst jaar na half jaar op kamers gegaan.

Ik woon hier nu 4 a 5 maanden en het bevalt prima
m'n vriend ik er vaak.. gezellig... dus ben nooit alleen.
Kortgeleden hebben we ons ook ingeschreven voor een huurhuis... Dus op naar samenwonen...

[Li]

Ben op m'n 19e uit huis gegaan en woon sinds die tijd in studentehuis. Bevalt me prima.

[Morgan le Fay]

Ik ging op kamers toen ik net 20 was. Nu woon ik voor ik naar het buitenland ga een tijdje weer bij mijn ouders en dat is niet relaxed

ik ging op mn 17e (bijna 18) op kamers, in een studentenhuis, in rotterdam terwijl mn pa in oss woont en mn ma in amsterdam en mn broer in utrecht. het was ff wennen maar ik heb t hier naar mn zin

Ik ging op mijn 17e op kamers. De flat waar ik zat beviel echter helemaal niet - iedereen was extreem op zichzelf en bovendien werd ik in die periode ziek - en dus ben ik na een half jaar weer thuis gaan wonen. Mijn oude vriendinnen waarmee ik nog steeds dagelijks contact heb wonen hier ook nog steeds, net als mijn vriendje, en in Groningen waar ik studeer heb ik slechts wat losse kennissen. Ik ben van plan in de loop van het tweede jaar weer op kamers te gaan als ik via mijn studie en commissies wat meer sociale contacten heb opgebouwd. Maar je moet uiteraard niet op kamers gaan omdat je jezelf te oud vindt en van de gemiddelde leeftijd afwijkt, maar omdat je het graag wilt.

[Nuck]

Ik ging op kamers toen ik 17 was

[neardo]

Ik ben dit jaar uit huis gegaan, nu 18. Ik woon alleen en het bevalt me prima

[thunder110]

Ik was negentien toen ik voor de eerste keer op kamers ging, dat beviel niet heel erg goed . Weer teruggegaan naar mijn ouders (maar die wonen in dezelfde stad dus het was ook niet uit noodzaak dat ik op kamers ging). Vervolgens op mijn twintigste weer uit huis gegaan en nu zit ik ruim een jaar op de huidige plek en het bevalt me ontzettend goed.

[Shock]

Vorig jaar rond deze tijd ben ik met 3 anderen in een huis gaan wonen, puur omdat ik geen zin meer had om op m'n ouders' lip te zitten. Een kwartiertje fietsen en ik sta weer bij ze voor de deur, maar in de praktijk komt dat eens in de paar weken voor

[Ellesdee]

woon vanaf december 2006 in mn eentje in een 2kamer appartementje
was net 19

[terror koekjes]

toen ik 17 was trok ik bij mijn exlovah in
toen ik 18 was trok ik bij mijn exlovah die toen ook al mijn exlovah was in
en sinds mijn twintigste huur ik zelf.

[ZHAzha]

Toen ik 20 was ben ik gaan samenwonen.. die relatie is nu 1 1/2 jaar uit en woon ik nu alleen.

[pvt. stengo]

En ik mag niet op kot omdat mijn hogeschool te dichtbij is.
Dat zelfstandig gaan wonen zal wel ongeveer rond mijn 23ste zijn denk ik. Natuurlijk kan je zoiets nooit met zekerheid zeggen.

pvt. stengo schreef op 29-06-2007 @ 22:01 :
En ik mag niet op kot omdat mijn hogeschool te dichtbij is.
Dat zelfstandig gaan wonen zal wel ongeveer rond mijn 23ste zijn denk ik. Natuurlijk kan je zoiets nooit met zekerheid zeggen.

Je bent 19 en je mag iets niet? Verklaar u nader.

[bingomassacre]

Veel mensen die snel en jong gaan samen wonen
In September eindelijk op kamers en samenwonen vind ik persoonlijk iets voor over 10 jaar

[stout!]

Inderdaad, samenwonen lijkt me ooit wel leuk maar vind het heel relaxed om ook een tijdje écht op mezelf gewoond te hebben.

Hoe denken de mensen die jong zijn gaan samenwonen hierover? Heb je dat nooit gemist?

Krummeltje schreef op 30-06-2007 @ 12:21 :
Je bent 19 en je mag iets niet? Verklaar u nader.

hij is Belg, wat betekent dat hij niet veel mag werken en geen stufi krijgt, dus hij kán ws. niet zonder financiele steun van zijn ouders op kamers.

[Daantje_0705]

Ik was 18 toen ik op kamers ging in Leuven omdat het te ver weg was en omdat het thuis ook totaal niet meer ging. Ik moest eigenlijk echt thuis wel weg want ik trok het ook niet meer. Ik zat toen in een groot studentenhuis met acht huisgenootjes. Daar heb ik een jaar gewoond, toen stopte ik met m'n studie en ben ik weer tijdelijk thuis gaan wonen omdat ik niet gelijk een nieuwe kamer had. Ik studeerde toen in Rotterdam, zo'n anderhalf uur enkele reis van huis. Ik heb toen iets langer dan een half jaar thuisgewoond en toen weer op kamers gegaan. Ik heb hier een huisgenootje en woon hier nu anderhalf jaar en ga binnenkort weer verhuizen naar een studentenhuis met drie huisgenootjes

[stout!]

Sarah schreef op 30-06-2007 @ 12:59 :
hij is Belg, wat betekent dat hij niet veel mag werken en geen stufi krijgt, dus hij kán ws. niet zonder financiele steun van zijn ouders op kamers.

Wat hebben we het toch goed als Nederlanders

[Thee Muts]

stout! schreef op 30-06-2007 @ 12:40 :
Inderdaad, samenwonen lijkt me ooit wel leuk maar vind het heel relaxed om ook een tijdje écht op mezelf gewoond te hebben.

Hoe denken de mensen die jong zijn gaan samenwonen hierover? Heb je dat nooit gemist?

Ik ben van huis uit gelijk gaan samenwonen. Mijn vriend en ik woonden 2 uur treinen uit elkaar en toen ik vanwege mijn studie in zijn regio stage kon gaan lopen, heb ik die kans met beide handen aangegrepen omdat ik graag dichter bij hem wilde wonen. Sowieso was ik er ook wel aan toe om het huis uit te gaan, dus was de keuze voor mij snel gemaakt.

In eerste instantie heb ik braaf zelf nog 2 weken naar een kamer gezocht in de woonplaats van mijn vriend, maarja, kamers in Rotterdam zijn nou niet echt goedkoop. En aangezien ik fulltime stage zou gaan lopen, waar ik weinig zou verdienen, maar daarnaast vanwege tijdgebrek niet de mogelijkheid had om ook nog een fatsoenlijk betalende baan aan te nemen, kon ik me financieel niet echt veel veroorloven. Voor minder dan €300 in de maand was er geen fatsoenlijke kamer te krijgen, waar ik bovendien toch maar weinig zou zitten, omdat ik 1) fulltime en met wisselende diensten stageliep en 2) de tijd die mijn vriend en ik samen konden besteden ik bij hém zou zitten, omdat hij wél een relaxte kamer voor zichzelf had. Dus hebben we vanuit financiele overwegingen (naast dat we het ook graag wilden natuurlijk) ervoor gekozen om gelijk te gaan samenwonen. Was voor ons beiden voordeliger.

En het is de beste keuze die we hebben kunnen maken denk ik. We werken beiden fulltime en hebben onze eigen dingen die we doen en die geregeld moeten worden, dus behalve dan dat we praktisch elke nacht samen slapen, zie ik weinig verschil tussen zelf op kamers of samenwonen. En nee, ik mis het daarom niet. Heb de ervaring dan ook wel nooit opgedaan, maar ik zie niet wat het mij meer zou geven dan wat ik nu heb. Dat anderen mensen daarentegen dan weer een heel andere keuze maken, kan ik me ook goed voorstellen. Het ligt er natuurlijk ook maar net aan wat voor persoon je bent

[Konijn]

Ik heb er absoluut geen spijt van dat ik jong ben gaan samenwonen.
Als ik geen ME zou hebben, had ik al wel zelf een aantal jaar op kamers gewoond, maar nu ben ik dus gelijk vanuit mijn ouders huis bij hem ingetrokken.
Het was ook de hele situatie: er waren thuis wat wrijvingen, ik woonde anderhalf uur reizen van mn vriend, die wel op zichzelf woonde, en daarbij is mijn vriend ook 10 jaar ouder, wat denk ik ook verschil maakt.
Dat we na 5 maanden relatie al zijn gaan samenwonen was voor ons allebei zelf ook een verrassing .

[wup]

Ik was net 20 toen ik de kamer van mijn vriend overnam ( hij kreeg een huurhuis). Na een half jaar ben ik met mijn vriend voor in totaal 8 maanden in het buitenland gaan wonen. Nu woon ik in een andere kamer. Mijn huisgenoten zijn wel leuk, maar heb er weing contact mee, maar daar heb ik ook geen behoefte aan.
Samenwonen is geen sprake van, zo gaat het prima

stout! schreef op 30-06-2007 @ 12:40 :
Hoe denken de mensen die jong zijn gaan samenwonen hierover? Heb je dat nooit gemist?

Ik woonde net een paar maanden op mezelf toen mijn vriend en ik een relatie kregen. Niet lang nadat we een relatie krijgen bleef hij een keer logeren en een nacht werd nachten, nachten werden weken, weken werken maanden, enzovoorts. Nooit spijt van gehad.

[fib]

Ik was 17 toen ik het huis uit ging.

[Meadow]

Ik ben nu 18 en wil asap op kamers in Utrecht. Ik neem aan dat dat prima gaat, ik woon nu in een huis waar mijn moeder soms nog even woont, maar die woont practisch al bij haar vriend in. Practisch woon ik al een jaar ofzo semi-zelfstandig.

[PV]

Ik was 16 jaar, op kamers met 4 huisgenoten. Die 4 zijn ondertussen allemaal al verhuisd en vervangen door andere huisgenoten.

Ik was 16 toen ik uit huis ging.
overal en nergens gewoond, 1 dag voor mijn 18e verjaardag het huurcontract van mijn eerste huis getekend.
Inmiddels zit ik in mijn derde huis en heb tussendoor ook nog een half jaar bij mijn ouders gewoond.

[Henkje]

Ik was 20, maar wilde wel eerder.
Mja, heb nu een prima kamer en bevalt allemaal goed.

*bedenk me net dat er een gigantische berg afwas op me wacht*

hoi

Ik ging op mn 17e intern het leger in. Ik deed alles zelf op de kazerne en ging toen alleen nog maar op visite bij mn ouders.

Ik ging samenwonen toen ik 18 werd. En ja ik heb me erg vaak afgevraagd hoe het zou zijn om echt lekker alleen te wonen. Ik woon nu niet meer samen (relatie verbroken) en ben huis zoekende. Ondertussen heb ik wel weer een nieuwe vriend. Van samenwonen is geen sprake (ik R'dam hij A'dam) maar zou het niet erg vinden als het wel had gekund

stout! schreef op 30-06-2007 @ 12:40 :
Hoe denken de mensen die jong zijn gaan samenwonen hierover? Heb je dat nooit gemist?

Nee, samenwonen heb ik nooit gemist, want dat heb ik vanaf mijn 18e gedaan
ik vind het niet zo shockerend, eigenlijk. Wel fijn. In het begin woonde ik ook met mijn vriend en een andere huisgenoot, dus dat was altijd wel prima. Gezellig.

[ZHAzha]

Toen ik nog samenwoonde met mijn vriend stond ik vaak alleen onder de douche met de deur op slot zodat ik tijd voor mezelf had. Ik dacht dan hoe het zal zijn als ik... vrijgezel was.. en dit huisje voor mezelf zou zijn!!!
Klinkt niet echt goed en na een half jaar samenwonen heb ik het uitgemaakt en sinds dien woon ik nu heerlijk op mezelf in het huisje waar we samen woonde.

Na een half jaartje feesten ontmoete ik mijn huidige vriend maar ik vind het wel prima zo! Dat samenwonen komt ooit nog wel. Ik heb nu lekker mijn eigen plekje en vind het heeeeeeeeeerlijk!!!

[Anaïs]

Ik heb 2 jaar op en af gereisd tussen woonplaats en studentenstad. Sinds mijn 19de zit ik op kot (ik ga dus in het weekend en de vakanties naar huis). Mijn vriend zit een straat of twee verder op kot.

[farai]

Anaïs schreef op 04-07-2007 @ 14:19 :
Ik heb 2 jaar op en af gereisd tussen woonplaats en studentenstad. Sinds mijn 19de zit ik op kot (ik ga dus in het weekend en de vakanties naar huis). Mijn vriend zit een straat of twee verder op kot.

das ook leuk. Kan je én heel veel samen zijn en toch nog tijd maken voor je studie.

Niet dat anderen dat niet kunnen ma je begrijpt wat ik bedoel.

was 18 toen ik alleen ging wonen.

paar keer verhuisd. Moest er wel een beetje aan wennen.

Ik ben nogal "extreem" uit huis gegaan. Ik verhuisde op mijn 20e namelijk naar Finland in mijn eentje, waar ik dus ook direct op mezelf ging wonen. Ik had daar 3 huisgenootjes en geen eigen kamer, eigenlijk ook nooit privacy. Ik was misschien een uurtje per week alleen, meer niet. Het was aan de ene kant moeilijk, maar aan de andere kant geweldig. We waren standaard met zijn vieren waardoor een "feestje" bouwen al snel gebeurd was. We keken bijna iedere avond samen een film of Simpsons, maakten dan samen popcorn e.d. Mijn vrouwelijke huisgenootje was daar ook meteen mijn beste vriendin.. Er gebeurden altijd leuke spontane dingen, er kwamen altijd mensen over de vloer en als ik een beetje down was waren er meteen 3 mensen die me kwamen opvrolijken.

Sinds een jaar woon ik weer in Nederland en ook alleen (in antikraakhuizen). Ik vind het nog steeds moeilijk soms, kan me nog steeds weleens eenzaam voelen. Ik was er zo aan gewend dat mijn vrienden altijd in de buurt waren, dat ik mezelf nu soms teveel isoleer omdat ik de mensen echt moet opzoeken. Het is echter ook heerlijk om weer privacy te hebben!

Over een maand ga ik samenwonen.

[farai]

Dusjcrib schreef op 05-07-2007 @ 10:27 :
verhaal

Das dan wel weer beter he? een heel avontuur zo in Finland en ik begrijp ook best wel da je je nu vaak eenzaam voelt.

Succes met samenwonen alvast

~oceangirl~ schreef op 05-07-2007 @ 10:38 :
Das dan wel weer beter he? een heel avontuur zo in Finland en ik begrijp ook best wel da je je nu vaak eenzaam voelt.

Succes met samenwonen alvast

Nou, "vaak" wil ik niet zeggen. Vooral als het wat minder gaat, als ik ziek ben bijvoorbeeld. Mijn huisgenootjes waren dan zo enorm lief voor me! We maakten vaak muziek met zn allen, en dan kwamen ze ook met gitaar liedjes voor me zingen, haalden boodschappen voor me en maakten eten e.d. Ik had dan in die momenten gewoon altijd gezelschap.

Als alles lekker gaat geniet ik echter vooral van mijn privacy. Ik bepaal lekker zelf welke muziek ik aanzet, wat er op tv is en als ik even chagerijnig ben is er niemand die daar last van heeft

[farai]

true

Li schreef op 28-06-2007 @ 14:53 :
Ben op m'n 18e uit huis gegaan en woon sinds die tijd in studentenhuis. Bevalt me prima.