Samenwonen

[Tonsillitis]

moet er eerlijk gezegd niet aan denken, zie het de komende vijf tot tien jaar eigenlijk niet gebeuren. met mezelf samenwonen is al wel druk genoeg. ben niet zo into 24/7 iemand op m'n lip hebben. dingen als taakjes verdelen zijn niet zo aan mij besteed.

Tonsillitis schreef:

ben niet zo into 24/7 iemand op m'n lip hebben.

Ik ben maar weinig thuis en mijn vriend ook, dus dat valt wel mee. Ik denk dat ik daarin ook niet de enige ben.

Tonsillitis schreef:

moet er eerlijk gezegd niet aan denken, zie het de komende vijf tot tien jaar eigenlijk niet gebeuren. met mezelf samenwonen is al wel druk genoeg. ben niet zo into 24/7 iemand op m'n lip hebben. dingen als taakjes verdelen zijn niet zo aan mij besteed.

Ik zie mijn vriend nu we samenwonen minder dan toen we nog niet samenwoonden, moet ik zeggen.. en zoveel zagen we elkaar daarvoor ook niet.

Goed, we slapen de meeste nachten wel samen maar dan ben ik vaak om 23:00 thuis en moet hij er de volgende dag om 06:00 weer uit.. dus dat is niet echt "kwaliteitstijd".

Ik denk dat we ongeveer 3 keer in de week samen kunnen eten en misschien eens in de drie weken een volledige dag samen kunnen doorbrengen.

Haha, het idee dat je als je samenwoont elkaar vet vaak ziet ben ik wel helemaal kwijt.. maar is ook maar net hoe je het zelf regelt natuurlijk. Ik zou er doodongelukkig van worden als we 24/7 op elkaars lip zouden zitten

[Tonsillitis]

@ krummeltje : ja leuk voor je maar dat zegt niks over iemand anders zijn situatie. laat ik er voor het gemak dan 4/7 van maken en dan nog samen slapen. zit ik dus ook niet op te wachten. dat voelt voor mij hetzelfde als met je hoofd in een plastic zak zitten.

Tonsillitis schreef:

@ krummeltje : ja leuk voor je maar dat zegt niks over iemand anders zijn situatie. laat ik er voor het gemak dan 4/7 van maken en dan nog samen slapen. zit ik dus ook niet op te wachten. dat voelt voor mij hetzelfde als met je hoofd in een plastic zak zitten.

Je regelt dat toch helemaal zelf.. mensen kunnen zo slachtofferig doen over hun leventje, maar daar had ik jou nou niet voor aangezien

Maar, er gewoon nog niet aan toe zijn is natuurlijk eigenlijk een uitstekende reden.. jij kent jezelf het beste.

[Tonsillitis]

ik voel mezelf geen slachtoffer, vraag me af waaruit je dat concludeert. Maar mensen reageren altijd zo snel vanuit hun eigen voorbeeld, net zoals jij doet. terwijl niemand hier zicht heeft op hoe ik het beredeneer. En ' er nog niet aan toe zijn' dat is een beetje een laffe uitspraak. Samenwonen past niet bij mijn persoonlijkheid en mijn drang naar eenzaamheid. en daar is niks slachtofferigs aan, dat is gewoon een levenshouding. en een levenshouding kan veranderen, maar 'ergens niet aan toe zijn' dat bestaat niet in mijn ogen. klinkt defensief maar dit is de meest duidelijke manier waarop ik het kan verwoorden. ik krijg claustrofobie van mijn eigen lichaam, laat staan van dat van iemand anders die om me heen hangt.

[Qimm]

Maar als je samenwoont hóef je toch niet constant bij elkaar op de lip zitten? De meeste huizen hebben meerdere kamers en er is altijd nog de mogelijkheid om weg te gaan.

[Tonsillitis]

was het maar zo makkelijk. dat ik een verknipte persoonlijkheid heb maakt het bijvoorbeeld al een stuk minder aantrekkelijk. en wie zegt dat je geen toffe relatie kunt hebben zonder samenwonen? 't is geen heiligdom.
ik heb niet voor niks een 'weekendrelatie'.

[Qimm]

oh nee dat zeker niet, maar mensen doen soms zo plakkerig over samenwonen terwijl dat nergens voor nodig is. Dat bedoelde ik. Maar als je er niet klaar voor bent, niet doen, uiteraard. Maar 24/7 bij mekaar op de lip zitten is onzin. Dat is geloof ik het punt van de meeste mensen

[Tonsillitis]

nouja gelukkig ben ik niet iemand die denkt dat het 24/7 bij elkaar zitten is, maar ook elkaar elke dag een uurtje zien is voor mij al snel verstikkend. ik heb gewoon weleens periodes dat ik twee weken lang niemand wil zien. en dat zal altijd zo blijven. en zoals ik al zei, ik krijg weleens claustrofobie van mezelf, laat staan dat ik dan zou weten dat er iemand in huis is. ik heb een sterke hang naar eenzaamheid die misschien niet te snappen is, maar waarmee ik wel rekening houdt. en wie weet ben ik ooit met iemand samen die net zo veel van kilte en afstandelijkheid houdt als ik, dan zit de mogelijkheid tot samenwonen er misschien wel in.

De ouders van een vriendin van me zijn al jaren gelukkig getrouwd, maar ze wonen niet samen en hebben dat ook nooit echt gedaan. Haar moeder heeft een appartementje in Amsterdam en haar vader een rijtjeshuis in Uithoorn, dus ze wonen op een uur reistijd van elkaar vandaan. De kinderen konden geloof ik zo'n beetje zelf kiezen wanneer ze waar gingen zitten, ze hadden gewoon twee huizen als het ware.

Die ouders zien elkaar best vaak en blijven ook vaak genoeg bij elkaar logeren, maar ze hebben gewoon allebei geen behoefte aan samenwonen.

Dus het is geen kwestie van 'er niet klaar voor zijn' of 'niet begrijpen dat je elkaar niet 24/7 hoeft te zien', maar gewoon een karakterverschil. Sommige mensen willen nou eenmaal niet samenwonen, net zoals sommige mensen geen kinderen willen of niet willen trouwen. Heel simpel. En volgens mij is dat precies wat Tonsillitis probeert te zeggen.

[Tonsillitis]

YAH DAMN RIGHT

Zoals met de meeste dingen geldt ook hier dat je moet doen waar je je goed bij voelt. Mensen die niet samen willen wonen moeten dat ook vooral niet doen, idd net als met trouwen of geen kinderen willen. Daar ben ik het helemaal mee eens.

Henkje schreef:

Sinds een tijd ben ik weer vegatarisch geworden. Hij is van huis uit een vleeseter. Gelukkig hebben we een compromie gesloten en eet hij 2-3 keer per week biologisch vlees en ik gewoon iets anders. Zelfs daar geen ruzie over gehad

Over dergelijke dingen hebben wij gelukkig ook geen ruzie. Ik ben al jaren vegetariër, hij is dat niet, ik heb allerlei voedselintoleranties, hij niet, ik houd van buitenlands eten, hij niet, een compromis hebben we niet gesloten, of eigenlijk misschien ook wel: we koken gewoon iedere avond samen twee verschillende dingen en af en toe maken we iets wat we allebei kunnen eten/lusten, werkt ook prima (ondanks wat veel mensen schijnen te denken ).

Tonsillitis schreef:

ik voel mezelf geen slachtoffer, vraag me af waaruit je dat concludeert. Maar mensen reageren altijd zo snel vanuit hun eigen voorbeeld, net zoals jij doet. terwijl niemand hier zicht heeft op hoe ik het beredeneer. En ' er nog niet aan toe zijn' dat is een beetje een laffe uitspraak. Samenwonen past niet bij mijn persoonlijkheid en mijn drang naar eenzaamheid. en daar is niks slachtofferigs aan, dat is gewoon een levenshouding. en een levenshouding kan veranderen, maar 'ergens niet aan toe zijn' dat bestaat niet in mijn ogen. klinkt defensief maar dit is de meest duidelijke manier waarop ik het kan verwoorden. ik krijg claustrofobie van mijn eigen lichaam, laat staan van dat van iemand anders die om me heen hangt.

Met slachtoffer bedoel ik dat mensen ergens een beeld van vormen en doen alsof zij dat beeld niet volledig zelf bepalen. Samenwonen ziet eruit zoals je dat zelf inricht en door jouw opmerkingen over op elkaars lip zitten e.d. had ik het idee dat jij dacht dat samenwonen alleen dat is wat jij ervan denkt en niet wat jij ervan maakt.. euh, snap je?

En "er niet aan toe zijn" bedoelde ik helemaal niet negatief of laf.. ik dacht dat je dat bedoelde. Je zei dat je het de komende 5 a 10 jaar niet ziet gebeuren, dus ik dacht dat je bedoelde dat het iets is wat je in de toekomst wellicht wil, maar nu nog niet. Kortom; dat je er niet aan toe bent.

Ik bedoelde mijn eigen voorbeeld trouwens niet als iets wat voor iedereen zal gelden, natuurlijk niet. Ik bedoelde ermee te zeggen dat het beeld wat ik van tevoren had van samenwonen totaal niet klopt met hoe het daadwerkelijk is om daarmee te willen zeggen dat jouw beeld ervan wellicht ook verkeerd kan blijken.

Zoals je het nu hebt uitgelegd, is het heel duidelijk.. Al denk ik altijd dat er voor alles een oplossing te vinden is in een relatie. Als die oplossing "nooit gaan samenwonen" is, dan is dat natuurlijk helemaal goed. Of bijvoorbeeld buren worden, zodat je je altijd terug kan trekken.. of zo een groot huis dat je elkaar moet zoeken wil je elkaar vinden.. etc.etc.

Mijn enige punt was gewoon dat samenwonen is wat je er zelf van maakt. Als je er een 24/7 op elkaars lip zitten situatie van maakt, dan is het dat. Als je er een situatie van maakt waarbij je elkaar een paar keer per week tegenkomt, dan is het dat. Je beslist zelf.. (alleen moet je dan allebei wel hetzelfde willen natuurlijk)

Ik en mijn vriend willen hetzelfde, namelijk allebei ons eigen ding doen met als gevolg dat we vaak compleet langs elkaar heen plannen en daarmee ook leven. Gelukkig maken we vaak genoeg echt contact en werkt het voor ons.. een ander zal het heel anders inrichten.

[Tonsillitis]

Dusjcrib schreef:

Met slachtoffer bedoel ik dat mensen ergens een beeld van vormen en doen alsof zij dat beeld niet volledig zelf bepalen. Samenwonen ziet eruit zoals je dat zelf inricht en door jouw opmerkingen over op elkaars lip zitten e.d. had ik het idee dat jij dacht dat samenwonen alleen dat is wat jij ervan denkt en niet wat jij ervan maakt.. euh, snap je?

En "er niet aan toe zijn" bedoelde ik helemaal niet negatief of laf.. ik dacht dat je dat bedoelde. Je zei dat je het de komende 5 a 10 jaar niet ziet gebeuren, dus ik dacht dat je bedoelde dat het iets is wat je in de toekomst wellicht wil, maar nu nog niet. Kortom; dat je er niet aan toe bent.

Ik bedoelde mijn eigen voorbeeld trouwens niet als iets wat voor iedereen zal gelden, natuurlijk niet. Ik bedoelde ermee te zeggen dat het beeld wat ik van tevoren had van samenwonen totaal niet klopt met hoe het daadwerkelijk is om daarmee te willen zeggen dat jouw beeld ervan wellicht ook verkeerd kan blijken.

Zoals je het nu hebt uitgelegd, is het heel duidelijk.. Al denk ik altijd dat er voor alles een oplossing te vinden is in een relatie. Als die oplossing "nooit gaan samenwonen" is, dan is dat natuurlijk helemaal goed. Of bijvoorbeeld buren worden, zodat je je altijd terug kan trekken.. of zo een groot huis dat je elkaar moet zoeken wil je elkaar vinden.. etc.etc.

Mijn enige punt was gewoon dat samenwonen is wat je er zelf van maakt. Als je er een 24/7 op elkaars lip zitten situatie van maakt, dan is het dat. Als je er een situatie van maakt waarbij je elkaar een paar keer per week tegenkomt, dan is het dat. Je beslist zelf.. (alleen moet je dan allebei wel hetzelfde willen natuurlijk)

Ik en mijn vriend willen hetzelfde, namelijk allebei ons eigen ding doen met als gevolg dat we vaak compleet langs elkaar heen plannen en daarmee ook leven. Gelukkig maken we vaak genoeg echt contact en werkt het voor ons.. een ander zal het heel anders inrichten.

nou snap ik je punt wel ja, overigens bedoelde ik laf niet in de negatieve zin van het woord maar in de zin van niet heel sterk ( maar ik geloof dat dat dialect is dus geen wonder dat je dat anders interpreteerde). met die over vijf a tien jaar bedoelde ik eigenlijk dat ik dan misschien een andere relatie heb waarmee het wel zou kunnen werken, maar dat ligt meer aan met wie ik samenben dan aan of ik er aan toe ben. niet dat ik met mijn huidige vriend niet een paar dagen in 1 huis kan, dat lukt op zich wel, maar qua karakter zijn we heel verschillend en ik word ontzettend snel kribbig van bepaalde dingen. ik weet niet hoe het bij andere mensen zit, maar ook vooral het idee van elke nacht samen in een bed liggen staat me niet aan, maar gelukkig is het geen verplichting elke acht in een bed te slapen. maar idd, buren worden zou op zich nog wel kunnen denk ik, maar dan ben ik wel een buur die veel in huis blijft en elke twee weken migraine heeft, haha.

[Iduna]

Ik woon alleen en zie mezelf de komende paar jaar nog niet samenwonen. Eerst wil ik nog (af)studeren en van alles en nog wat. Dat gaat voor mij niet samen met samenwonen.
Hoewel het me best gezellig lijkt, heb ik er nu nog helemaal geen behoefte aan. Hij moet wel eerst op zichzelf hebben gewoond, want ik hecht veel waarde aan zelfstandigheid. Daarbij moet ik ook veel ruimte hebben om me af en toe terug te trekken. Maar ik verwacht niet al te veel thuis te zijn en als we allebei zo veel van huis zijn, is het ook niet echt meer gezellig.
Het leukste lijkt me trouwens om samen een huis te vinden, zodat je het allebei eigen kunt maken, maar we kunnen best in mijn of zijn huis als deze groot genoeg is en evt. heringericht kan worden.

Ik heb nu geen vriend, maar dan nog wil ik voorlopig niet samenwonen. Om mij heen begint het allemaal een beetje te komen, maar ik krijg er een heel benauwd gevoel van. Mede omdat ik natuurlijk een tijd in het buitenland heb gezeten en even niks met Nederland heb. Zo wil ik me dus zo min mogelijk vastleggen met iets. Natuurlijk is het heel fijn als je samen kan wonen met de liefde van je leven, en is het super als je daar allebei je evenwicht in vind, wil ik nog even onafhankelijk en zelfstandig zijn. Natuurlijk ben ik af en toe rete-eenzaam, maar ja. Ik ben niet de makkelijkste, daar eerst maar es voor aan de slag, en dan zie ik wel verder. Samenwonen zou voor mij niet direct iets toevoegen, behalve dat het makkelijker en goedkoper zou zijn.

[Elmoo]

Thoughtful schreef:

Ik vind hier alleen hele oude topics over, dus het mag vast wel weer een keertje? Ik ben benieuwd naar jullie samenwoonervaringen.

Hoe lang hadden jullie een relatie voordat jullie gingen samenwonen, hoe ging dat in het begin, hoe bevalt het nu, wat vind je er fijn aan en tegen welke problemen liepen jullie op?

En als je niet samenwoont, wat vind je er dan van? Zou je het wel willen of juist niet en waarom niet?

We waren twee jaar samen toen we gingen samenwonen. Mijn vriend had al een eigen huis dus dat was wel gemakkelijker, anders hadden we denk ik langer moeten wachten (vanwege het financiele plaatje).
In het begin was het allemaal even wennen. Niet zo zeer aan elkaar maar wel aan alles wat je ineens zelf moet doen. Kleren wassen, schoonhouden en daarnaast nog gewoon naar school. Gelukkig hebben we gelijk van af het begin goede afspraken gemaakt over wie wat doet enzo, dus dat is wel prettig.
Tegenwoordig gaat het nog steeds prima. We wonen nu ruim 3 jaar samen en zijn eigenlijk nooit echt tegen hele erge problemen aangelopen. Het fijne aan samenwonen is het samen zijn en je eigen plekje hebben. En dat (voor altijd) samen zijn gaan we over drie maandjes bevestigen

[=zwart wit=]

ik kan je wel woordelijk volgen tonsillitis.

[vedetje]

ik woon niet samen, en dat ben ik ook de eerste jaren nog niet van plan (wel wil ik ooit eens trouwen en natuurlijk samenwonen, of ik eerst samenwonen en dan trouwen, dat kan ook)

Mijn vriend die heeft er het soms wel eens over, maar dan op een dromende manier. Zelf vind ik het idee van samen wakker worden en gaan slapen wel leuk, maar alles wat er bijkomt, daar ben ik nog niet aan toe.

ik woon al bijna 2 jaartjes op mezelf

samen wonen komt nog wel

=zwart wit= schreef:

ik kan je wel woordelijk volgen tonsillitis.

Ik op zich ook wel, er zit alleen één maar aan en dat is dat je (Tonsillitis) er meteen vanuit gaat dat mensen die samenwonen vierentwintig uur op elkaars lip zitten. Als je er even over nadenkt, zie je waarschijnlijk wel in dat dat echt niet het geval is.

Over het algemeen word ik er een beetje moe van dat mensen automatisch denken dat het saai is, dat je dan altijd op de bank zit of dat je alleen nog maar bij je partner bent. Je bent er altijd zelf nog bij (ik wel, in ieder geval.)
En natuurlijk redeneer je dan vanuit je eigen perspectief, dat is logisch, maar dat doe jij ook, met je aanname dat samenwonen eng en claustrofobisch zou zijn.

[Tonsillitis]

Krummeltje schreef:

Ik op zich ook wel, er zit alleen één maar aan en dat is dat je (Tonsillitis) er meteen vanuit gaat dat mensen die samenwonen vierentwintig uur op elkaars lip zitten. Als je er even over nadenkt, zie je waarschijnlijk wel in dat dat echt niet het geval is.

pfff ik zou zeggen, lees mijn posts nog eens terug. want als ik iets duidelijk maak is het wel dat ik dat helemaal niet denk. je hebt het compleet bij het verkeerde eind als je dat idee hebt.

Tonsillitis schreef:

pfff ik zou zeggen, lees mijn posts nog eens terug. want als ik iets duidelijk maak is het wel dat ik dat helemaal niet denk. je hebt het compleet bij het verkeerde eind als je dat idee hebt.

Ik weet dat je dat niet denkt, maar in je eerste post zei je toch echt

ben niet zo into 24/7 iemand op m'n lip hebben.

En daarna kreeg ik toch ook een beetje het idee dat jij het verkeerde idee hebt van samenwonen...

Maar het was niet bedoeld als aanval, maar meer als aanleiding om mijn punt duidelijk te maken dat je niet per sé suf bent als je samenwoont

[Boeing 747-400]

Wij waren ruim 3,5 jaar samen toen we gingen samenwonen, inmiddels wonen we bijna 2 jaar samen.

Het bevalt erg goed, alleen wat soms best lastig is, is dat je bij beslissingen over inrichting e.d. toch echt samen moet overleggen. Ik heb voor het samenwonen alleen gewoond, en dan koop je gewoon wat je leuk vindt. Nu moet je overleggen en rekening met de ander houden, dat is soms best vervelend.

Verder zijn we volgens mij niet echt tegen grote problemen aangelopen. Uiteraard hebben we soms wel eens ruzie, maar ik denk dat dat wel normaal is als je samenwoont. Over het algemeen genomen bevalt het in ieder geval goed!

[Tonsillitis]

Krummeltje schreef:

Ik weet dat je dat niet denkt, maar in je eerste post zei je toch echt

En daarna kreeg ik toch ook een beetje het idee dat jij het verkeerde idee hebt van samenwonen...

Maar het was niet bedoeld als aanval, maar meer als aanleiding om mijn punt duidelijk te maken dat je niet per sé suf bent als je samenwoont

als je weet dat ik dat niet denk, waarom gebruik je dat dan toch als reden voor je punt? ik snap ergens dat je de drang hebt samenwonen te verdedigen omdat je het zelf doet, maar tegen iemand die helemaal niet het idee heeft dat het suf is ( ik dus) is dat nogal overbodig. Waarom zou iemand samenwonen suf vinden?

overigens, ter verduidelijking van die uitspraak die jij quotte: op school zijn er mensen om je heen, op je werk zijn er mensen om je heen, bij het boodschappen doen zijn er mensen om je heen. als er dan bij het avondeten en tijdens het slapen ook nog iemand om je heen is kom je al snel op 24/7, en ik heb liever dat als ik om half zeven thuiskom, dat ik dan tot de volgende morgen half zeven niemand meer zie. ik ben gewoon niet zo'n mensenliefhebber.

Offtopic:

Tonsillitis schreef:

overigens, ter verduidelijking van die uitspraak die jij quotte: op school zijn er mensen om je heen, op je werk zijn er mensen om je heen, bij het boodschappen doen zijn er mensen om je heen. als er dan bij het avondeten en tijdens het slapen ook nog iemand om je heen is kom je al snel op 24/7, en ik heb liever dat als ik om half zeven thuiskom, dat ik dan tot de volgende morgen half zeven niemand meer zie. ik ben gewoon niet zo'n mensenliefhebber.

Aha... ik snap 'm nu. Je bedoelde niet dezelfde persoon!

[Tonsillitis]

dat zou natuurlijk helemaal erg zijn

Tonsillitis schreef:

dat zou natuurlijk helemaal erg zijn

Dat probeerde ik ook te bestrijden maar dat hoefde dus niet

[Dvine]

Mijn vriend en ik zijn nu 2 jaar en wat maanden samen en wij zijn al druk op zoek naar woonruimte! Planning is om in juni/juli te gaan hokken.

[igfy]

Ik ben blijkbaar een van de weinige mensen waarbij het fout is gegaan. We gingen na anderhalf jaar samenwonen en nog geen jaar later was het uit. Bij het uitmaken zei hij dat hij eigenlijk nooit had willen samenwonen, maar dat hij het alleen maar deed voor mij. Ik denk dat door het samenwonen de verhoudingen tussen ons best hard zijn veranderd in negatieve zin, ik had het op zich wel naar mijn zin en het was fijn om niet meer alleen te wonen en altijd naast iemand wakker te worden enzo, maar onderhuids broedde er bij hem iets. Bovendien was de relatie die we hadden voor mij nou niet echt gezond te noemen, maar dat is denk ik een ander verhaal. Ik denk wel dat dit soort dingen door het samenwonen heel erg zijn versterkt en duidelijk zijn geworden, wat dat betreft is het misschien ook maar beter dat het zo snel uitging.

Toen het uitging was het overigens wel een ramp. We konden niet meer door een deur en ik had weinig zin om weg te gaan en hij ook niet. We hebben daar een aantal weken ruzie over gehad terwijl we allebei in hetzelfde huis woonden, uiteindelijk is hij vertrokken en woon ik hier nu met een huisgenootjevriendinnetje.

Ik denk voorlopig niet weer aan samenwonen, ten eerste omdat ik na amijn bachelor ergens anders een master wil doen en uiteindelijk dus toch niet kan zeggen waar ik terecht kom. Ten tweede omdat ik het hele verhaal gewoon niet nog een keer mee wil maken en ik zeker niet in dit huis meer wil samenwonen. Op zich zou ik het op termijn wel willen met mijn huidige vriend, maar ik ben te afgeschrikt door mijn eerdere ervaring.

[the exploding boy]

Wij waren ongeveer 3 jaar samen voor we gingen samen wonen. M'n vriend "was er neit aan toe" , dus tja, mij maakte het niet veel uit, we woonden vlak bij elkaar. Maar sinds we samen wonen is het wel voor ons wat makkelijker. We wilden bv. na de dood van mijn kat graag een nieuwe, en toen we 1 huis hadden kon dat eindelijk. We hebben bijna 3 jaar in een huurhuisje gewoond en hebben nu sinds een week echt een superleuk huis gekocht in de binnenstad

M'n vriend zie ik echt niet achterlijk veel, we werken allebei en in het weekend doe ik nog een opleiding en gaat hij vogels kijken
Ruzie maken over het huishouden doen we ook nooit, tenzij ik heel chaggie ben ofzo.. Maar ja hij is dan ook heel netjes en ik ben degene die alleslaat slingeren en ik begin daar natuurlijk zelf niet over

the exploding boy schreef:

M'n vriend zie ik echt niet achterlijk veel, we werken allebei en in het weekend doe ik nog een opleiding en gaat hij vogels kijken

[Tonsillitis]

weet je zeker dat ie niet gaat brommers kiek'n ?

[the exploding boy]

Tonsillitis schreef:

weet je zeker dat ie niet gaat brommers kiek'n ?

was het maar waar

[Tonsillitis]

nou echt monogaam is het natuurlijk niet...

[stout!]

Een vraagje aan Paranoide: hoe zat dat met die ouders die getrouwd waren en toch apart woonden? Er staat me iets van bij dat dat pas recent 'legaal' is geworden?

Ik kon me nooit echt iets voorstellen bij samenwonen, ben ook erg gesteld op mijn eigen ruimte. Maar met hem heb ik dat minder, ik kan hem over het algemeen heel goed om me heen hebben (vooral als het niet 24/7 is). Nadat hij terugkwam uit het buitenland heeft hij 2,5 maand bij mij gewoond op mijn kamer en dat ging eigenlijk heel goed, hoewel t wel heel vol was met allebei onze spullen.
Nu fantaseren we af en toe over écht samenwonen in Amsterdam, als we daar allebei zitten (over iets minder dan een jaar). Zeker als we het allebei veel drukker krijgen dan in onze studententijd, lijkt het me fijn om iets van ons samen te hebben, niet meer heen en weer te pendelen. En een beetje nestdrang zal er ook wel bijzitten. (niet dat ik van plan ben me te laten bezwangeren maar meer het instinct van samen een thuis maken etc)

stout! schreef:

Een vraagje aan Paranoide: hoe zat dat met die ouders die getrouwd waren en toch apart woonden? Er staat me iets van bij dat dat pas recent 'legaal' is geworden?

Tot een paar jaar geleden hadden echtgenoten inderdaad de plicht tot samenwoning. Maar dat is altijd een vrij loze bepaling geweest. Het is sowieso nooit strafbaar geweest oid als je daar op doelt.

[Tink*]

Ik ben wel benieuwd naar ervaringen met reacties van je omgeving als je heel jong of al snel in de relatie bent gaan samenwonen.

[snoopy]

Tink* schreef:

Ik ben wel benieuwd naar ervaringen met reacties van je omgeving als je heel jong of al snel in de relatie bent gaan samenwonen.

iedereen vraagt zich af of je er wel goed aan doet. Nog grappiger zijn de reacties van mensen die willen doen alsof ze het niet raar vinden, maar het stiekem impliceren met hun reactie:

'ooh... maar dat geeft toch niks? Mijn ouders zijn ook al heel snel getrouwd, en eh... dat gaat ook nog steeds goed hoor!'

Iedereen die mijn vriend kende vond het een geweldig idee. Ik heb van meerdere mensen gehoord dat ze, als ik met mijn ex zou zijn gaan samenwonen, heel hard geprobeerd zouden hebben dat uit mijn hoofd te praten.. maar bij mijn vriend nu was iedereen direct enthousiast, gewoon omdat ze zien hoe gelukkig hij mij maakt en dat hij me volledig in mijn waarde laat. Er speelde bij ons ook nog leeftijdsverschil (10 jaar) mee, maar daar had niemand moeite mee uiteindelijk.. alleen maar steun gehad dus!

[zeep007]

we zijn snel gaan samenwonen, maar heb geen enkele rare reactie gehad. Men vond het allemaal wel leuk.
Achteraf (lees; laatst) zei mijn moeder dat het wel vroeg was. Maar we waren toch al jaren beste vrienden, dus dat maakte ook weinig uit.

[snoopy]

zeep007 schreef:

we zijn snel gaan samenwonen, maar heb geen enkele rare reactie gehad. Men vond het allemaal wel leuk.
Achteraf (lees; laatst) zei mijn moeder dat het wel vroeg was. Maar we waren toch al jaren beste vrienden, dus dat maakte ook weinig uit.

Nou, dit is inderdaad de reactie van de mensen die dicht bij me staan. Wat ik zei ging vooral over mensen die de situatie niet kennen.

[De Veroorzaker]

Wat een aardige mensen hier.

[snoopy]

De Veroorzaker schreef:

Wat een aardige mensen hier.

Tink* schreef:

Ik ben wel benieuwd naar ervaringen met reacties van je omgeving als je heel jong of al snel in de relatie bent gaan samenwonen.

Mjah, ik was 18, hij 21 en we hadden beiden nog nooit op onszelf gewoond. Wel al vier jaar een relatie, maar in hoeverre dat 'telt' vanaf dat je 13 bent? Ik weet het niet precies... het klinkt ook best ernstig nu ik het zo opschrijf allemaal
Maar in het echt was het allemaal heel logisch en dat vonden mijn ouders ook. Zijn ouders zijn meer van de 'je bent meerderjarig, dus het is je eigen beslissing.' Pas toen ik het mensen vertelde die niet 'gewend' waren aan mijn relatief lange relatie merkte ik dat het best af en toe raar is. Maar nooit echt vervelende reacties gehad en ik heb het altijd erg leuk gevonden.
@ Snoopy: eigenlijk nooit mensen gehad die zich afvroegen of het wel verstandig was, of ik moet dat verdrongen hebben

[snoopy]

Krummeltje schreef:

@ Snoopy: eigenlijk nooit mensen gehad die zich afvroegen of het wel verstandig was, of ik moet dat verdrongen hebben

Nou, wat het bij mij natuurlijk extra gecompliceerd maakt is dat ik niet zo heel lang geleden uit een relatie van 5,5 jaar ben gekomen waardoor mensen soms denken dat het een soort rebound is ofzo.

[De Veroorzaker]

snoopy schreef:

Ja jij ook.

[snoopy]

De Veroorzaker schreef:

Ja jij ook.

Leg alsjeblieft uit wat je bedoelt want ik snap er geen bal van.