Samenwonen

Ik vind hier alleen hele oude topics over, dus het mag vast wel weer een keertje? Ik ben benieuwd naar jullie samenwoonervaringen.

Hoe lang hadden jullie een relatie voordat jullie gingen samenwonen, hoe ging dat in het begin, hoe bevalt het nu, wat vind je er fijn aan en tegen welke problemen liepen jullie op?

En als je niet samenwoont, wat vind je er dan van? Zou je het wel willen of juist niet en waarom niet?

nou, ik heb geen vriend, maar als ik die had zou ik wachten met samenwonen tot na m'n studie. ik heb zoveel relaties kapot zien van mensen die gingen samenwonen tijdens hun studie, dat heeft me een beetje afgeschrokken.

[Qimm]

Poe hoe was het ookalweer...

na ongeveer een jaar kwam mijn vriend (wegens omstandigheden) bij mij en mijn ouders wonen, dit heeft denk ik een klein jaar geduurd denk ik?
Dat ging eigenlijk prima, nou kon ik altijd al heel goed met mijn ouders en er zijn nooit probleme/ruzies ontstaan.
Daarna zijn we voor onszelf gaan kijken en hebben een huisje gekocht. Oktober 2005 kregen we de sleutel. En ja, we zijn erg gelukkig in ons huisje!
Mijn vriend is de huisvrouw van ons tweeen, hij is heel netjes en ik, uhm... ik laat mijn was slingeren, ben niet zo nauwkeurig met stofzuigen en ramen lappen... Wasda? Maar dat geeft niet, want hij is daar heel fanatiek mee, haha. Ik doe boodschappen, ik kook en ik doe de was. Hij doet meer het schoonmaak gedeelte. Echt problemen komen we nog niet tegen eigenlijk, het gaat lekker soepel en ik ben heel blij met onze situatie. Ik denk niet dat ik met iemand anders zo goed samen zou kunnen leven!

Met een maand of twee verkering denk ik daar nog niet over na Woon in een leuk huis met o.a. huisgenootjebestevriendinnetje en daar wil ik nog wel een tijdje wonen. Over een jaar afgestudeerd maar dan is het geheel afhankelijk van werk/aldannietvriendje/vrienden waar ik terechtkom... mja. Niet echt een punt nou.

De studenten die ik ken die samenwonen, doen het trouwens wel goed. Nog niks mis zien lopen daarom.

[Signy]

Morgan schreef:

De studenten die ik ken die samenwonen, doen het trouwens wel goed. Nog niks mis zien lopen daarom.

Hier idem.

Ikzelf heb een vriend, hij woont enkel 300 km verderop. Hij heeft daar ook nog zn studie en ik hier de mijne dus samenwonen komt er voorlopig nog niet van. We willen na de studie wel samen gaan wonen. (we zijn nu drie jaar samen en het lijkt me wel echt een leuk idee, dat samen wakker worden )

We waren anderhalf jaar samen toen we zijn gaan samenwonen.. we wonen nu sinds juli 2007 samen.

Het gaat eigenlijk heel goed, al is het soms wel lastig, maar dat heeft weinig met het samenwonen te maken. We hebben allebei een verschrikkelijk druk leven en leven soms volledig langs elkaar heen. Hij werkt doordeweeks en overdag, ik werk 's avonds en in het weekend. Als hij thuis is moet hij werk voor zichzelf doen, als ik thuis ben moet ik huiswerk voor school maken (ik studeer + loop stage + werk) en hierdoor schiet bij ons beiden het huishouden er een beetje bij in. Hier hebben we dus weleens ruzies over, omdat we beiden vinden dat we het meeste doen in huis

Alleen vind ik het eigenlijk super onbelangrijke dingen om ruzie over te maken, wat maakt het nou uit wie wat doet, hoe vaak en wanneer.. als het maar gebeurt. Mja, we moeten daarin onze weg nog een beetje vinden.

Maar over het algemeen vind ik dat we het echt ZO goed doen.. ondanks alles, hebben we namelijk maar heel weinig ruzie (misschien eens in de maand, nou ja.. het is meer onenigheid dan echt ruzie, echt ruzie is misschien in totaal pas drie keer voor gekomen), doen we verschrikkelijk veel leuke dingen samen en is er nog niks in de richting van een sleur in de relatie gekomen. We hebben het gewoon goed en leuk samen, eigenlijk. Ja, ik vind samenwonen wel veel leuker dan alleen en onze relatie heeft het ook leuker en beter gemaakt

Ik heb met mijn ex samengewoond. We hadden 2.5 jaar, en hebben daarna anderhalf jaar samen gewoond. Het ging eerst goed, we vonden het op zich best. Onze relatie liep niet lekker en daardoor liep het op den duur fout... en dan krijg je problemen als over kleine dingetjes ruzie maken zoals afwas e.d.

Uiteindelijk ben ik vertrokken. Ik vind samenwonen an sich heel erg fijn en mocht ik de juiste persoon vinden dan zou ik dat ook zeker weer doen als de relatie lekker loopt. Naast iemand wakker worden en samen in huis rond kloten vind ik gewoon fijn.

[x-spekkie-x]

Arenda schreef:

Ik vind samenwonen an sich heel erg fijn en mocht ik de juiste persoon vinden dan zou ik dat ook zeker doen als de relatie lekker loopt.

Eens!
Met mijn ex was ik bijna vier jaar samen, maar samenwonen ging niet vanwege de afstand (ik had mijn studie hier, hij zijn werk daar). Ik had het wel graag gewild, want ik vind het heerlijk om samen wakker te worden en dat er iemand is als je thuis komt. We hebben wel periodes gehad dat we "samenwoonden", toen ik werk daar in de buurt had, heb ik een aantal keer zes weken bij hem gewoond. Dat was echt genieten

[Hawahaai]

We hadden ongeveer 3,5 jaar een relatie voor we samen gingen wonen (nu iets meer dan 1,5 jaar geleden).
Het samenwonen bevalt prima. Ik vind het heerlijk om een eigen huisje te hebben en daar samen echt ons plekje van te maken.
Ik vind het fijn dat je elkaar gewoon iedere dag kunt zien, maar daar niet speciaal tijd voor uit hoeft te trekken. Voor we samenwoonden, zagen we elkaar ook bijna elke dag. Dat ging dan wel eens ten koste van mijn studeerwerk, en dat hoeft nu niet meer. Op drukke dagen word ik naast hem wakker en ga ik naast hem slapen, dat geeft al een fijn gevoel.
Net als bij een paar anderen geeft het huishouden hier soms wel wat gedoe: hij ziet minder werk liggen dan ik en ik wil graag het huis netjes hebben. Tenzij ik een erg drukke stressperiode in mijn studie heb, dan ben ik een enorme sloddervos, en dan doet hij dus weer meer in huis.

Ja, dat ruzie maken over stomme dingetjes zag ik ook bij mijn voormalige huisgenootjes toen zij net samen woonden. Alleen was dat in het zweeds dus kon ik nooit precies verstaan waar het over ging, maar wel over typische en onbenullige dingetjes. Na een jaar was dat echt zeker de helft minder.. je leert denk ik gewoon wat wel de moeite waard is om ruzie over te maken en wat niet en bovendien ga je leren hoe je om moet gaan met een pesthumeur van de ander denk ik

Maar ach.. als ik de al jaaaaaaaaaren getrouwde collega's op mijn stage hoor gaan onenigheden nog steeds over het huishouden :')

[zeep007]

Ik woon inmiddels 3,5 jaar samen. We zijn vrij snel gaan samenwonen, dwz na 4 maanden.
Meer uit praktische overwegingen, want ik moest het huis uit. Hij wou dat ook wel, en dat was de enige betaalbare oplossing.
Geen flauw idee waar we eigenlijk aan begonnen Maar het ging zooo natuurlijk. Nergens echt ruzie over gehad.
We begonnen op een woonboot die op zinken stond, en na 3x verhuizen wonen we eindelijk in een mooi flatje in de stad. En is er een kat bijgekomen
Ik vind het heerlijk, heel gezellig ook.

[snoopy]

Ehm... wij waren 2 maanden samen toen we gingen samenwonen (dit is een maand geleden )

Tsja, het is heel snel, maar who cares? Met mijn ex was ik 5 jaar samen toen we gingen samenwonen en dat liep alsnog mis. Ik zeg absoluut niet dat het tussen mij en mijn vriend niet uit kan gaan, maar ik ben er wel van overtuigd dat het niet stuk zal lopen door het samenwonen, dus waarom niet?

Waarom we gingen samenwonen is om de doodsimpele reden dat we liever bij elkaar dan zonder elkaar zijn. Bijkomende factoren zijn de abnamro (je kunt geen gezamenlijke rekening openen als je op verschillende adressen woont ) en mijn gebrek aan een 'echt' huis. Als ik nu net mijn droomhuis had gevonden en dat was niet geschikt voor meerdere personen zouden we misschien nog even gewacht hebben, maar eerlijk gezegd denk ik dat we het dan ook gedaan hadden

snoopy schreef:

Ehm... wij waren 2 maanden samen toen we gingen samenwonen (dit is een maand geleden )

Ik denk dat het ook wel minder "snel" is aangezien jullie al een hele tijd beste vrienden waren (toch? )

Mijn vriend en ik zijn over ruim een maand 3 jaar samen en we wonen allebei nog thuis. Hij is in januari afgestudeerd, solliciteert volop en ik hoop in augustus mijn AD (halve bachelor-opleiding) te halen en dan werken. Dus wellicht dat er dan concrete plannen komen, in plaats van discussiëren waar we moeten wonen en bij Ikea kwijlen bij onze droomkeuken

Ik zou heel graag samen willen wonen, of in ieder geval gewoon uit huis, omdat het totaal niet botert tussen mijn ouders en mij. Bij mijn vriend wonen is ook geen optie geweest omdat ik dat niet fijn vond. Dus hoop dat we na onze vakantie (eind september) snel plannen kunnen maken.

[ZerO]

Daydream-ster schreef:

Ik zou heel graag samen willen wonen, of in ieder geval gewoon uit huis, omdat het totaal niet botert tussen mijn ouders en mij. Bij mijn vriend wonen is ook geen optie geweest omdat ik dat niet fijn vond. Dus hoop dat we na onze vakantie (eind september) snel plannen kunnen maken.

Als je het thuis zo vreselijk vindt ga dan het huis uit en zoek een kamer, zo moeilijk is het echt niet. Als je werkelijk weg wilt dan doe je er alles aan om te verkassen.

ot:
Nee ik heb nog nooit samengewoond en ik heb er eigenlijk totaal geen behoefte aan om dat binnen nu en een paar jaar wel te doen. Waarom? Omdat ik nog heel mijn leven naast mijn wederhelft wakker kan worden dus waarom alles overhaasten?

ZerO schreef:

Als je het thuis zo vreselijk vindt ga dan het huis uit en zoek een kamer, zo moeilijk is het echt niet. Als je werkelijk weg wilt dan doe je er alles aan om te verkassen.

Goh, dat had ik nog niet bedacht. Geloof me, ik heb alle opties al geprobeerd, maar financieel is het gewoon niet haalbaar. Alsof ik voor de lol hier blijf

Ehh... tis alweer een poosje geleden
even zien. We zijn beide uit huis samen gaan wonen; toen hadden we 4.5 jaar iets. Nu wonen we alweer bijna vier jaar samen en het gaat heel goed. Inmiddels is hij afgestudeerd en ik bijna.

Dingen die helpen zijn een fatsoenlijk huis waar je ook je eigen kamer hebt enzo; een gedeelde rekening waar het huishoudgeld (om boodschappen te doen) en de huur op gestort wordt (liefst allemaal automatisch meteen als stufi/salaris binnen is, dan krijg je daar tenminste geen ruzie over). Bij mijn vriend helpen vaste afspraken over wat hij doet in huis erg goed (maar hij doet het overgrote deel omdat ik het druk heb met mn studie; toen hij aan het afstuderen was deed ik heel veel.) En wij verdelen de huur enzo naar inkomen.

We zijn begonnen in een driekamerappartement met nog een huisgenootje, toen hebben we in een huis van 36m2 gewoond (geloof me, het was maar goed dat we toen beiden weinig thuis waren...) en nu in onze 80m2 vierkamerappartement. En dat is heeeeel geschikt om samen in te wonen!


Ohja; wij zijn dus het schoolvoorbeeld van mensen waarbij het niet stukloopt omdat we samenwoonden tijdens onze studies.

[ZerO]

Daydream-ster schreef:

Goh, dat had ik nog niet bedacht. Geloof me, ik heb alle opties al geprobeerd, maar financieel is het gewoon niet haalbaar. Alsof ik voor de lol hier blijf

Hoezo financieel niet haalbaar. Je kunt heus wel een fatsoenlijke kamer vinden voor 200-250 per maand. Je woont in Roosendaal het is niet alsof er daar kamernood heerst. Je studeert dus kun je bijlenen en zodra je fulltime werkt kun je het makkelijk betalen.

[hellebel]

wij zijn gaan samenwonen omdat hij geen woonruimte had nadat hij lang in het buitenland gewoond had, we zagen elkaar eerst nooit en nu elke dag, supermegaleuk.

ZerO schreef:

Hoezo financieel niet haalbaar. Je kunt heus wel een fatsoenlijke kamer vinden voor 200-250 per maand. Je woont in Roosendaal het is niet alsof er daar kamernood heerst. Je studeert dus kun je bijlenen en zodra je fulltime werkt kun je het makkelijk betalen.

Ja, maar het is dan niet alleen de huur van de kamer. Eten, verzekering, school.. Ik studeer nu nog maar tot augustus, dus dan houdt dat ook op. In R'daal is inderdaad geen kamernood, maar goedkope kamers en vooral een beetje fatsoenlijke kamers zijn hier nauwelijks.
Ach, zit het nog wel uit

[ZerO]

Daydream-ster schreef:

Ja, maar het is dan niet alleen de huur van de kamer. Eten, verzekering, school.. Ik studeer nu nog maar tot augustus, dus dan houdt dat ook op. In R'daal is inderdaad geen kamernood, maar goedkope kamers en vooral een beetje fatsoenlijke kamers zijn hier nauwelijks.
Ach, zit het nog wel uit

Er zijn zat studenten die op kamers zitten en alles zelf moeten betalen. Ik denk dat je voor jezelf smoesjes verzint omdat je de stap niet durft te maken. Ben je uberhaupt op een kijkavond geweest?
Samenwonen is trouwens ook niet goedkoop te noemen ook al is het wel voordeliger soms.

[Volk]

Woonde eigenlijk vanaf het begin al samen met mijn vriend. We hadden al eerder samen gewoond maar dat was gewoon als vrienden en niet dat we op deze menaier een relatie hadden. Maar na anderhalf jaar gaat het nog steeds geweldig. Ruzie hebben we nog niet gehad, we vinden gewoon rustig praten fijner. We hebben ook echt een huis, dat is goedkoper dan een kamertje en ook veel fijner.

Vroeger wou ik eigenlijk nooit samenwonen, maarja, niks in mijn leven ging zoals gepland en dit is toch een heel geweldig iets. Hij kookt en maakt schoon en ik doe de was.

[Volk]

Daydream-ster schreef:

Ja, maar het is dan niet alleen de huur van de kamer. Eten, verzekering, school.. Ik studeer nu nog maar tot augustus, dus dan houdt dat ook op. In R'daal is inderdaad geen kamernood, maar goedkope kamers en vooral een beetje fatsoenlijke kamers zijn hier nauwelijks.
Ach, zit het nog wel uit

Met stufi en werken zou je het toch gewoon moeten halen. Ik raad je aan niet een kamer te zoeken maar een goedkoop huisje, meestal kost het evenveel maar heb je veel meer. Ik betaal op dit moment alles zelf, dus school, verzekering, schoolboeken, huur, eten, kleding en alle andere dingen. Dus als je het echt wil moet het gewoon te doen zijn. Net als al die andere studenten doen. (ok, sommige krijgen alles van mammie en pappie, maar ik krijg niks en red me prima)

Offtopic:

ZerO schreef:

Er zijn zat studenten die op kamers zitten en alles zelf moeten betalen. Ik denk dat je voor jezelf smoesjes verzint omdat je de stap niet durft te maken. Ben je uberhaupt op een kijkavond geweest?
Samenwonen is trouwens ook niet goedkoop te noemen ook al is het wel voordeliger soms.

Ik ben het met Zer0 eens Het kan gemakkelijk, zelfs al dragen je ouders niks bij, als je een dag of anderhalve dag in de week werkt en eventueel bijleent. Met de maximale uitwonende beurs (als je ouders niet mee kunnen betalen) helemáál. Bijna 500 euro in de maand, daar kun je echt wel huur én levensonderhoud van betalen. Als je een uur of 10 in de week werkt, verdien je wat, tenminste 300 euro in de maand, is bijna 4000 euro per jaar, daar kun je ruimschoots je collegegeld en verzekering van betalen, plus extra dingen als kleding en uitgaan. En als je geen aanvullende beurs krijgt, kun je lenen. En daarna heb je werk, dus dan heb je als het goed is veel meer inkomen. Dus zo erg kan het bij je ouders onmogelijk zijn.

[*oma*]

Ik woon al een paar jaar samen. Eerst woonde ik anti-kraak en mijn vriendje kon mij voorzien van een koophuis
Ik heb het super naar mijn zin en we zijn heel blij samen. Oh en we studeren beiden.

Offtopic:

ZerO schreef:

Er zijn zat studenten die op kamers zitten en alles zelf moeten betalen. Ik denk dat je voor jezelf smoesjes verzint omdat je de stap niet durft te maken. Ben je uberhaupt op een kijkavond geweest?
Samenwonen is trouwens ook niet goedkoop te noemen ook al is het wel voordeliger soms.

Ik ben met klasgenootjes mee geweest op kijkavonden, maar dat is gewoon niets voor mij. Ik kan mezelf daar niet enthousiast en gemotiveerd wegzetten (lang leve de onzekerheid), dus heb het zelf niet eens geprobeerd nee. Bovendien ben ik dus over een paar maanden klaar met school, een studentenkamer heeft nu weinig zin meer. En smoesjes zijn het niet. Ik moet nu nog een paar maanden studeren, heb nu vakantie en ga dan stage lopen met een leuke vergoeding. Zet liever nu die vergoeding opzij zodat ik een leuke start heb als ik klaar ben. Samenwonen is niet goedkoop, dat besef ik me zeker, maar als we beiden klaar zijn moet het met een leuk, klein appt of huisje wel lukken.

Volk schreef:

Met stufi en werken zou je het toch gewoon moeten halen. Ik raad je aan niet een kamer te zoeken maar een goedkoop huisje, meestal kost het evenveel maar heb je veel meer. Ik betaal op dit moment alles zelf, dus school, verzekering, schoolboeken, huur, eten, kleding en alle andere dingen. Dus als je het echt wil moet het gewoon te doen zijn. Net als al die andere studenten doen. (ok, sommige krijgen alles van mammie en pappie, maar ik krijg niks en red me prima)

Ik heb elke week een ander schoolrooster, dus veel baantjes kan ik al niet 'nemen' door bijv. vaste werktijden. Verder moet ik écht hard studeren om bij te blijven op m'n opleiding, dus een baantje in bijvoorbeeld de horeca vergt al te veel tijd. Ik werk nu op een parkeergarage waar ik mijn studie kan doen, dus dat werkt en verdient zo prima. Als ik uit huis ga, dan krijg ik idd ook niets van mijn ouders. Ik wil het gewoon uitzingen tot ik klaar ben met de studie. En ach, als het dan niet meteen samenwonen wordt, so be it, maar dan kan ik wel weg hier.

En @ Morgan; je kan niet oordelen over mijn thuissituatie. Dus zeggen dat het 'onmogelijk zo erg zou zijn' klinkt voor mij beetje vreemd in de oren. Maar goed. Ieder z'n mening. Einde discussie, het ging over samenwonen

[snoopy]

Dusjcrib schreef:

Ik denk dat het ook wel minder "snel" is aangezien jullie al een hele tijd beste vrienden waren (toch? )

true, daardoor is die stap een stuk minder 'vreemd'. Maar alsnog vraagt werkelijk iedereen of ik er wel verstandig aan doe. Ach, doe ik ook s gek.

snoopy schreef:

true, daardoor is die stap een stuk minder 'vreemd'. Maar alsnog vraagt werkelijk iedereen of ik er wel verstandig aan doe. Ach, doe ik ook s gek.

Nah joh bij sommige mensen klikt het gewoon helemaal vanaf het begin, met bepaalde vriendschappen zie je dat ook dat gewoon vanaf dag 1 alles lekker gaat dus relatie-gezien kan dat ook best!
Niks aantrekken van iedereen

[snoopy]

Arenda schreef:

Nah joh bij sommige mensen klikt het gewoon helemaal vanaf het begin, met bepaalde vriendschappen zie je dat ook dat gewoon vanaf dag 1 alles lekker gaat dus relatie-gezien kan dat ook best!
Niks aantrekken van iedereen

Mja, ik trek me er ook echt niks van aan. Ik ken hem beter dan veel stelletjes elkaar kennen na bijv 3 jaar relatie dus ach

[ZerO]

Daydream-ster schreef:

Offtopic:


Ik ben met klasgenootjes mee geweest op kijkavonden, maar dat is gewoon niets voor mij. Ik kan mezelf daar niet enthousiast en gemotiveerd wegzetten (lang leve de onzekerheid), dus heb het zelf niet eens geprobeerd nee. Bovendien ben ik dus over een paar maanden klaar met school, een studentenkamer heeft nu weinig zin meer. En smoesjes zijn het niet. Ik moet nu nog een paar maanden studeren, heb nu vakantie en ga dan stage lopen met een leuke vergoeding. Zet liever nu die vergoeding opzij zodat ik een leuke start heb als ik klaar ben. Samenwonen is niet goedkoop, dat besef ik me zeker, maar als we beiden klaar zijn moet het met een leuk, klein appt of huisje wel lukken.



Ik heb elke week een ander schoolrooster, dus veel baantjes kan ik al niet 'nemen' door bijv. vaste werktijden. Verder moet ik écht hard studeren om bij te blijven op m'n opleiding, dus een baantje in bijvoorbeeld de horeca vergt al te veel tijd. Ik werk nu op een parkeergarage waar ik mijn studie kan doen, dus dat werkt en verdient zo prima. Als ik uit huis ga, dan krijg ik idd ook niets van mijn ouders. Ik wil het gewoon uitzingen tot ik klaar ben met de studie. En ach, als het dan niet meteen samenwonen wordt, so be it, maar dan kan ik wel weg hier.

En @ Morgan; je kan niet oordelen over mijn thuissituatie. Dus zeggen dat het 'onmogelijk zo erg zou zijn' klinkt voor mij beetje vreemd in de oren. Maar goed. Ieder z'n mening. Einde discussie, het ging over samenwonen

Er zijn overigens veel net afgestudeerden die in een studentenhuis wonen. Ok vooruit geen studentenhuis voor jou, maar daarnaast zijn er zat mogelijkheden om aan een eigen plek te komen.

Geen tijd voor een baantje is vrijwel onzin. Ik bedoel je doet hbo en bij de meeste hbo opleidingen ga je 3x per week naar school en dan niet eens een hele dag. Er zijn zat flexibele baantjes bij uitzendbureaus te vinden die op de onregelmatige werktijden van studenten inspelen.

Wat ik bedoel te zeggen is dat je jong genoeg bent om je eigen weg te gaan en niet te wachten tot jouw vriend een baan heeft en tot hij dan mogelijk een huis kan vinden enz en als hij dan nog geen huis heeft kunnen vinden dan ben je teleurgesteld en dan zit je te wachten alsnog thuis want ja waarom zou je het huis uitgaan en iets voor jezelf zoeken want ja je vriend kan binnen nu en snel aan een huis komen.

OK klaar met offtopic!!

Daydream-ster schreef:

Offtopic:
En @ Morgan; je kan niet oordelen over mijn thuissituatie. Dus zeggen dat het 'onmogelijk zo erg zou zijn' klinkt voor mij beetje vreemd in de oren. Maar goed. Ieder z'n mening. Einde discussie, het ging over samenwonen

Offtopic:

Natuurlijk kan ik daar wel over oordelen. Als het echt zo erg was, deed je namelijk wel beter je best om uit huis te gaan. Dat doe je niet, dus is het duidelijk niet erg genoeg Maar goed, het is je eigen zaak, het klinkt alleen nogal stom om er zo dramatisch over te doen en vervolgens te laten merken dat je ook niets doet om het te veranderen.

We wonen parttime samen. Hij heeft met 2 huisgenootjes een maisonette in Tilburg en aangezien ik nog geen woonruimte in Tilburg bezit, woon ik doordeweek zo'n beetje bij hen. Gaat hartstikke goed, hij kookt, ik ruim het meeste op. Naarmate ik mijn zoekactie voor een woonruimte voorzet, komt het steeds meer ter sprake om wat met zijn tweetjes te zoeken...
Relatie van een half jaar, maar daar komt bij dat we elkaar al 4 jaar kennen en voordat we een relatie kregen al zeer goede vrienden waren...anders had ik dit nog niet aangedurfd. Ja, en allebei studenten, maar ik snap niet goed waarom dat een belemmering zou kunnen zijn...?

Jong? Ik was 18

Ik zou na de middelbare school in het huis gaan wonen waar mijn vriend ook woonde, we kregen in april 2004 wat met elkaar, en in juni 2004 ben ik bij hem op zijn kamer gaan wonen. Daarna hebben we nog een klein jaar in een ander studentenhuis in een iets groter kamertje gewoond, en in september 2006 zijn we in een huurhuis gaan wonen.
We gingen dus in feite al na twee maanden samenwonen, ik was toen achttien en hij eenentwintig. Dat is dus alweer vier jaar geleden, en 14 mei aanstaande gaan we trouwen

Ik woon nu ruim een jaar samen met mijn vriend.
Ik ken hem nu minstens vijf jaar (dat zijn zijn woorden) en we hebben zegmaar 4 jaar een relatie. (Eerst twee jaar en nog wat, toen een half jaar uit elkaar en nu weer ongeveer 2 jaar).
Ik denk wel dat het slim is dat je elkaar goed kent.
Oja, trouwens voor wij samenwoonden woonde ik al een tijd op mezelf, hij nog niet, maar hij was wel veel bij mij te vinden. (Niet toen ik op mezelf woonde, in de tussenperiode dat i weer eventjes bij mijn moeder woonde).


Trouwens, ik was 18 toen ik samen ging wonen. Over jong gesproken.

[Hawahaai]

Thoughtful schreef:

Ik vind ons stiekem nog best jong maar ach, waarvoor eigenlijk, ik heb niet het idee dat het ons veel zal gaan beperken. Heeft iemand dat bij zichzelf of anderen gemerkt? Ik kijk nu alvast uit naar het huishoudelijke gekibbel

Ik was bijna 22 toen ik ging samenwonen met mijn vriend, ik vond het een prima leeftijd. Ik heb juist het idee dat ik nu meer mijn eigen dingen doe dan toen we niet samenwoonden, juist omdat je elkaar toch wel ziet bij het eten (of andere momenten). Vroeger plande ik mijn week meer om onze ontmoetingen heen, nu passen de momenten van samen-zijn gewoon in mijn 'dagplanning'. En omdat we nu in ons huis zijn, is het ook niet erg als de ander wat anders te doen heeft, want je hebt zelf ook genoeg dingen om je mee te vermaken.

Wij woonden binnen een maand nadat we een relatie kregen samen: ik woonde net op mezelf en hij is bij mij ingetrokken. Dat is inmiddels zes jaar geleden (toen was ik dus 20 en hij dus 22 en allebei student, van geen van dit alles last gehad). Ik heb er nooit spijt van gehad. In augustus zijn we vier jaar getrouwd, dat was vast nooit gebeurd als het ons niet beviel.

Net als hij vind ik het heerlijk dat er thuis altijd iemand op je wacht (al is de anders soms misschien later thuis ed). Ik vind het erg fijn om bij hem te zijn ed (en hij gelukkig ook om bij mij te zijn ) en als je samenwoont ben je niet afhankelijk van dagen dat je af kunt spreken, je bent dan gewoon bij elkaar, de ene dag wat meer dan de ander en de ene dag ga je wat meer je eigen gang dan de andere dag, maar je bent wel bij elkaar. Heerlijk. Het enige probleem waar we wel eens tegen aan lopen is dat het huishouden er soms bij inschiet en we dat allebei niet leuk vinden.

We hadden twee jaar een relatie toen ik bij hem introk. Dat ging eigenlijk een beetje vanzelf; ik was op een gegeven moment alle vakanties bij hem en toen was het gewoon logisch dat ik na 't halen van mijn diploma ook bij hem in zou trekken. Het was wel een test; we woonden samen in een kleine studio, maar dat ging eigenlijk heel goed. Na een jaar zijn we verhuisd naar een iets groter appartement en pas geleden zijn we in ons eigen huis gaan wonen. In totaal zijn we nu 8 jaar samen waarvan we er 6 dus hebben samengewoond. Nooit spijt van gehad. (Ik was 17 toen we gingen samenwonen, dus best jong. Hij is 10 jaar ouder. Heeft nooit echt problemen opgeleverd, heel af en toe een rare reactie van de buitenwereld, maar dat viel zelfs nog heel erg mee.)

[dark*dizzie*]

Ik ga niet samenwonen met mijn vriend. Over twee jaar willen we gaan trouwen en daarna gaan samenwonen.

Andijvie schreef:

(Ik was 17 toen we gingen samenwonen, dus best jong. Hij is 10 jaar ouder. Heeft nooit echt problemen opgeleverd, heel af en toe een rare reactie van de buitenwereld, maar dat viel zelfs nog heel erg mee.)

Mijn vriend is 9 jaar ouder dan ik. Af en toe zijn die opmerkingen die gemaakt worden niet altijd even leuk. Gelukkig gaat het super goed tussen ons en is er eigenlijk niets van het leeftijds verschil te merken.

Ik ben 23 en mijn vriend ook 10 jaar ouder, maar bij mij word er eigenlijk al niets meer van gezegd.. dus over een paar jaartjes ben jij er ook vanaf

dark*dizzie* schreef:

Ik ga niet samenwonen met mijn vriend. Over twee jaar willen we gaan trouwen en daarna gaan samenwonen.




Mijn vriend is 9 jaar ouder dan ik. Af en toe zijn die opmerkingen die gemaakt worden niet altijd even leuk. Gelukkig gaat het super goed tussen ons en is er eigenlijk niets van het leeftijds verschil te merken.

Vraagje waarom wil je eerst trouwen en dan samenwonen?
Op zich is als je eerst samengewoont hebt best wel goed om te checken of je wel echt met elkaar kan leven.

[Volk]

Mushu schreef:

Trouwens, ik was 18 toen ik samen ging wonen. Over jong gesproken.

Ik was ook 18. Hij toen 16

[dark*dizzie*]

Mushu schreef:

Vraagje waarom wil je eerst trouwen en dan samenwonen?
Op zich is als je eerst samengewoont hebt best wel goed om te checken of je wel echt met elkaar kan leven.

Wij willen graag eerst trouwen voordat we samen gaan wonen omdat wij christen zijn. Daarom willen wij eerst voor de wet trouwen en ook een zegen vragen over ons huwelijk in de kerk voordat wij samen gaan wonen. Het huwelijk is dan zeg maar een soort verbond met God. Je ziet in de Bijbel dat God ook een 'trouwverbond' had met Zijn volk (volgelingen). Wij zien het huwlijk als een weerspiegeling van wie God voor zijn volk wil zijn. En daarom willen wij eerst trouwen voordat we gaan samenwonen.

Ik snap dat samenwonen goed kan zijn voor je relatie. Je leert elkaar eerst beter kennen voor dat je de grote stap maakt zeg maar. Daarom praten wij veel met elkaar over onze beslissing. We moeten er 100% achter staan als we deze nemen. Het is niet zo maar een beslissing.

[Thee Muts]

Veel succesverhalen van allemaal betrekkelijk jonge stellen

Ik ben na 8 maanden gaan samenwonen met mijn vriend (we zijn inmiddels al bijna weer 4 jaar samen). Hij woonde toen al een tijd op zichzelf, ik nog thuis bij mij ouders, aan de andere kant van het land. Hij werkte, ik studeerde nog. Door de afstand zegen we elkaar in de weekenden, maar al gauw merkten we dat we graag meer tijd samen wilden hebben. Bovendien was ik er best aan toe om uit huis te gaan en toen bleek dat ik ondanks mijn studie best ook zijn kant op kon verhuizen, was de keuze om te gaan samenwonen snel gemaakt. Ook omdat dat financieel veel voordeliger zou zijn dan dat ik ook zelf nog een ruimte moest zoeken en we dan alsnog veel bij elkaar zouden zitten.

Eigenlijk ging het vanaf het begin gewoon goed. Ik ben eerst ingetrokken op de plek waar hij toen al woonde, maar dit was wel erg klein voor ons samen. Na 4 maanden konden we gelukkig al verhuizen naar iets groters, wat ook zeker wel nodig is om van het samenwonen een succsverhaal te maken denk ik. Omdat we dit samen gekocht en ingericht hebben, voelen we ons er ook allebei thuis en gelukkig voelen we ons er ook even verantwoordelijk voor. Een verdeling tussen de huishoudelijke taken was al snel gemaakt en dat loopt nog steeds goed. Na verloop van tijd merkten we wel dat het financieel wel handiger was om een gezamelijke rekening te openen voor de gezamelijke kosten van het huis enzo. Hiervoor betaalden we wel allebei netjes ons deel, maar dat liep soms wat stroef en zorgde hierdoor wel voor wat irritaties af en toe. Nu is het gewoon allemaal netjes elke maand automatisch geregeld en hebben we daarnaast gewoon onze eigen rekeningen en inkomsten en uitgaven.

Eigenlijk kom je gaandeweg wel dingen tegen waar je gewoon afspraken over moet maken samen. Zolang je dit gewoon doet en blijft praten met elkaar, zullen er niet snel irritaties ontstaan over dingen als het huishouden ofzo. Het grote voordeel van het samenwonen vind ik ook wel dat we nu meer onze eigen gang kunnen gaan, omdat we weten dat we elkaar toch wel zien en dan onze tijd samen hebben. Toen we elkaar alleen in het weekend zagen, hield je automatisch het weekend voor elkaar vrij, omdat je anders helemaal zo weinig tijd voor elkaar had. Nu zijn we allebei veel vrijer in het indelen van onze tijd

Dusjcrib schreef:

Ik ben 23 en mijn vriend ook 10 jaar ouder, maar bij mij word er eigenlijk al niets meer van gezegd.. dus over een paar jaartjes ben jij er ook vanaf

Inderdaad, bij ons was het vooral die eerste twee jaar toen ik 15/16 was, toen we eenmaal samenwoonden was het snel voorbij eigenlijk.

[dark*dizzie*]

Dusjcrib schreef:

Ik ben 23 en mijn vriend ook 10 jaar ouder, maar bij mij word er eigenlijk al niets meer van gezegd.. dus over een paar jaartjes ben jij er ook vanaf

Op zich valt het nog wel mee hoor, zo erg is het ook niet. Vooral de mensen die ons goed kennen hoor je nooit wat zeggen over leeftijdsverschil (mag ook wel na 2 jaar durende relatie). Maar vooral mensen die hem nauwelijks kennen, kunnen nogal vreemde reactie's geven.

[freud]

Eikes nee.

[Fantôme]

ik had bijna 2,5 jaar een relatie met mijn vriend toen we gingen samenwonen.
In juni 2007 had hij de sleutel gekregen van een huurhuis. Nog wel het een en ander opknappen en in julie ging hij erin. Omdat ik in september voor 3 maanden naar het buitenland zou vertrekken wilde ik liever niet meteen samenwonen. Wel hebben we samen geshopt voor de inrichting zodat het wel al echt 'ons' huisje zou worden. Half januari van dit jaar zijn we gaan samenwonen en het bevalt me uitstekend
Dat wil niet zeggen dat er nooit wat is wel eens wat meningsverschillen of kribbig zijn tegen elkaar, maar op zich is dat niet een probleem want het leuke overheerst gelukkig

Wat betreft huishouden. We hebben geen vaste indeling gemaakt, maar over het algemeen komt het eropneer dat hij de was doet, dweilt, wc schoonmaakt
ik de was ophang, huis opruim, strijken
en we allebei wel koken, afwassen, stofzuigen en planten water geven op zn tijd.

Ik studeer nog, hij werkt. Ik ben met deze studie bijna klaar, maar ga nog wel twee jaar verder. We reden het qua inkomen (ik heb wel een bijbaan en nu nog studiefinanciering) wel, al betaald hij meer dan ik.
Mijn studeren houdt een koopwoning nog wel eventjes tegen..

[Henkje]

Wij zijn na ongeveer 3 jaar samen gaan wonen. We kennen elkaar nu zo'n 6-7 jaar. Ik woonde al een tijd op kamers en hij zat altijd bij mij (woonde bij zijn ouders). We hebben toen een gezamelijke rekening geopend omdat dat gewoon handiger was met het eerlijk delen van gezamelijke kosten. Na een jaar hebben we echt iets gezocht voor ons samen, was wel lastig omdat ik een kat heb en die was niet overal welkom. Nu wonen we zo'n 3 maanden samen. Het bevalt super. We krijgen vrijdag ook een ander kitten erbij!

Leonoor schreef:

Net als hij vind ik het heerlijk dat er thuis altijd iemand op je wacht (al is de anders soms misschien later thuis, maar dan is de kat er wel). Ik vind het erg fijn om bij hem te zijn ed (en hij gelukkig ook om bij mij te zijn ) en als je samenwoont ben je niet afhankelijk van dagen dat je af kunt spreken, je bent dan gewoon bij elkaar, de ene dag wat meer dan de ander en de ene dag ga je wat meer je eigen gang dan de andere dag, maar je bent wel bij elkaar. Heerlijk. Het enige probleem waar we wel eens tegen aan lopen is dat het huishouden er soms bij inschiet en we dat allebei niet leuk vinden.

Sinds een tijd ben ik weer vegatarisch geworden. Hij is van huis uit een vleeseter. Gelukkig hebben we een compromie gesloten en eet hij 2-3 keer per week biologisch vlees en ik gewoon iets anders. Zelfs daar geen ruzie over gehad

[Mariekje*]

Mijn vriend en ik hebben elkaar leren kennen eind juli '07, zijnde collega's (samenwerkend op een camping, en samen onder 1 dak woonachtig). In augustus ging hij voor het eerst met mij mee naar huis, en heb ik nog gedurende 2,5 week bij hem geslapen in zijn huis. Vanaf september woonde hij zo'n beetje bij mijn moeder en mij in, en in oktober hebben we samen een huis gekocht, waar we nu sinds februari wonen. Alles bij elkaar wonen we nu dus een maand of 9 samen, dus vanaf het begin.

Eigenlijk gaat het nog steeds prima, en voorlopig komen wij ook echt niet meer van elkaar af. Hooguit af en toe eens een meningsverschil over de vaat, het stofzuigen of het schoonmaken van de badkamer, maar verder 1 en al positiviteit! Het samenzijn is gewoon heel erg fijn