hebben problemen jouw leven veranderd?

[Erbenda]

Door mijn problemen denk ik meestal anders over het leven dan anderen. Ik vind dat je er zoveel mogelijk uit moet halen, het kan namelijk zo over zijn. Daarbij denk ik gemakkelijker over dingen als euthanasie, omdat ik van dichtbij zie hoe hard nodig zoiets kan zijn.
Ook was ik sneller zelfstandig dan anderen en ben ik dus geestelijk ook 'verder'. Dingen waar anderen droevig van kunnen worden, daarbij heb ik zoiets van 'tja...'
De problemen hebben mij niet negatief beïnvloed eigenlijk, ik ben er alleen sneller volwassen door geworden.

[rijk_v]

uhm ja, ik had een soort beste vriend die mij verhinderde vrienden te maken op basisschool, maar ik raakte hem niet kwijt, tot ik ruzie kreeg met een lullo, mijn soort van beste vriend ging dus met hem hangen waardoor ik van hem af was!

[rijk_v]

Daantje_0705 schreef op 19-12-2003 @ 14:06:
Mijn problemen hebben zeker invloed op de manier waarop ik nu leef. Ik heb bijvoorbeeld weinig vertrouwen in mensen, ben heel wantrouwend en zoek overal wat achter omdat mijn vertrouwen in mensen in het verleden dikwijls is geschaad. Verder ben ik veel zelfstandiger en volwassener geworden na de echtscheiding van mijn ouders.

idem dito ( behalve zijn mijn ouders al gescheiden toen ik rrn baby was )

Erbenda schreef op 26-12-2003 @ 13:39:
Dingen waar anderen droevig van kunnen worden, daarbij heb ik zoiets van 'tja...'

Ja... dat herken ik ook.. je wordt er 'hard' van en vindt dingen minder snel erg dan anderen..

[Anne]

Ik ben wel veranderd. Ik neem niet meer alles zomaar aan, ben best sceptisch, denk veel na over dingen... ik was vroeger best naïef...

[Gerrit de Slak]

Ik ben creatiever en zelfbewuster, maar ook pessimistischer geworden.

[Nona]

Problemen hebben mij veranderd en dus mijn leven. En nu probeer ik mij weer te veranderen zodat mijn vroegere problemen niet meer zo'n invloed op me hebben (fobieën enzo).

[lotjesnotje]

de problemen die ik heb en gehad hebben hebben de kijk op het leven voor mij zekker veranderd. Ik ben op een andere manier naar mensen gaan kijken en geloof ze niet gelijk... heb weinig vertrouwen in mensen (problemen: men ouders zijn op een zeer kutte manier uit elkaar gegaan)

[sublime]

ja zeker.. alles wat je meemaakt beinvloedt je leven...

maar gevolgen bij mij zijn oa

wantrouwen jegens de gehele mensheid
bindingsangt
verlatingsangst (hoe paradoxaal)
ziekelijke jaloezie
minderwaardigheids complex
ik sta erg vreemd en tegenstrijdig tegenover dood, ziekte en wetenschap (als in medische wetenschap die je beter kan maken)

heb me ook lang ouder gevoeld dan leeftijdsgenoten, maar daar ben ik nu wel van af. in mn huidige vriendenkring ben ik een van de jongsten en dat benadruk ik veel en graag > komt ook weer door dat ik me eerder ouder voelde, wil nu graag klein en naief gevonden worden, tenminste, door bepaalde mensen alleen

en ben lang praatfobisch geweest, dat ik absoluut niet tegen mensen durfde te praten omdat ik bang was dat ik iets doms zei...


nu gaat t wel beter, durf wat meer mensen te vertrouwen, durf makkelijker te praten en vind mezelf niet helemaal verachterlijk meer (komt weer voort uit positieve ervaringen)

ik kom er wel

[Cinamon]

Problemen die ik heb (gehad), tenminste veel daarvan hebben wel een effect gehad op hoe ik me doorgaans gedraag, wat ik doe, wat ik durf, waar ik over denk.
Ik zal een voorbeeld noemen.
Mijn angst voor intimiteit. Als iemand té dichtbij komt (niet fysiek, emotioneel) stoot ik diegene af. Dat heeft te maken met hoe ik opgevoed ben denk ik. Doordat mijn vader zo vaak weg is, zo streng is, zo 'koud' doet. Ik durf niet meer, want als je je té veel bloot stelt aan emotie, word je zelf in de kou achtergelaten bij wijze van spreken.
Dus daarom staat er (zoals iemand ooit zo mooi tegen me zei) een muurtje om mijn hart. En (bijna) niemand kan dat nog afbreken.

Helaas, helaas.

[Tulpje6]

Ja, heel erg. Toen ik 14 was kreeg ik een 'ongeluk' waardoor het liefste wat ik bezat me werd afgenomen. Daar heb ik jarenlang dagelijks mee gezeten.
Doordat ik daar zo mee bezig was is mijn ontwikkeling een beetje gaan stagneren: ik kon nooit meer echt gelukkig zijn, ik trok me heel erg terug, was heel snel moe etc.

Naja tegenwoordig is het niet meer zo erg maar het speelt nog wel mee ergens. Ben nog steeds nooit meer zo gelukkig als ik was voor het ongeluk. Ik leef verder heel erg oppervlakkig en in een sleur.

Maarja lang verhaal, geen zin in nu.

Maar ja: het heeft dus wel invloed gehad: heel erg.

[WishfulDreaming]

Ik heb een lange tijd helemaal geen problemen gehad, alles ging goed, zeg maar geweldig.. mensen vonden mij geweldig. Hierdoor kan ik niet tegen kritiek en ben ik nu er problemen ontstaan ontiegelijk onzeker.

[V17]

vorig jaar heb ik echt een aantal klote maanden gehad en daardoor ben ik zeker wel veranderd...
-In september vorig jaar heeft een kennis zich opgehangen thuis aan de trap.
-1 week later is een vriend op zijn werk omgekomen doordat hij onder de stroom kwam te staan.
- In november zijn 2 goede vrienden omgekomen
- In november heeft mijn vader een ongeluk gehad met de vrachtwagen waarbij 1 vrouw en 1 kindje zijn omgekomen.

Vanaf toen ben ik echt gaan beseffen dat je moet genieten van het leven! in zo'n korte tijd heb ik zoveel mensen verloren... En dan gaat er echt een knopje bij je om... Want je ziet dat het zo voorbij kan zijn. Daarom moet je genieten van iedere dag en geen één dag verwaarlozen! Geniet van alles wat je hebt!!! Zo ben ik ook gaan denken en ik voel me nu super, iedere dag is voor mij weer een dag om van te genieten! Zelfs als ik naar school ga.

Dit bedoel je er toch mee?

[insane]

Ik heb dit jaar erg veel problemen gehad....daarom denk ik anders en ervaar ik dingen ook heel anders.

[blacky]

ik heb eigenlijk de afgelopen vier jaar geleerd dat ik me niet alles van mensen aan kan trekken. Mijn pa is nl nogal depressief en ik heb geleerd dat ik daar gewoon afstand van moet nemen. Het is niet leuk dat hij zich zo voelt, maar ik kan het me niet blijven aantrekken, want dan maak ik mezelf alleen maar kapot en daar heb ik ook niets aan.

[smilegirl]

jaah ze hebben mijn leven zeker veranderd....
ik woon al 8 jaar bij pleegouders....waar ik nu woon woon ik 7 jaar....alle jaren daar voor heb ik te veel meegemaakt.....die dingen hebben mijn uiteindelijk na de verwerking sterker gemaakt en me geleerd hoe het NIET moet....
ik ben mijn eigen ouders erg dankbaar want door wat hun hebben gedaan blijf ik op het rechte pad.....en heb ik nu wel een jeugd....
mijn pleegvader heeft nu kanker....ook dit maakt me sterker....de band met mijn pleegfamilie ook.....
ik hoor hier bij.....ze hebben mij mijn jeugd gegeven voor zover dat nog kon.....ik ben mijn ouders en pleegfamilie dankbaar want alle problemen hebben me gemaakt tot wie ik nu ben...
en daar ben ik best trots op

[Marloesisgek]

Ja, Mijn broer heeft mijn en mijn ouders leven totaal veranderd...
-Drugs, hij begon met drugs rond zijn 14, 15de en was op het laatst een uitgemergelde cocaineverslaafde
-Geld stelen, mijn broer moest om al zijn drugs te financieren veel geld hebben, daardoor ging hij van mijn ouders en van mij geld stelen en verkocht onze spullen...
-Borderline, een half jaar geleden hebben ze bij mijn broer geconstateerd dat hij het borderline syndrome heeft, wij dachten rebelse pubertijd gaat wel weer over, borderline blijf je je hele leven houden
-Ruzie met mijn vader, mijn vader en mijn broer hebben ongeveer hetzelfde snel opvliegende karakter, dat gaat dus ook niet echt bepaald samen en de eerste keer dat mijn vader hem de deur uit gooide was op zijn 17de.
-Hij woont nu in Friesland in een dak en thuislozencentrum, hij heeft een psychotische vriendin en de laatste keer dat hij hier was (met oud en nieuw) had hij weer speed gebruikt...
-Dit alles heeft zo'n grote impact op mijn leven gemaakt dat ik veel harder ben geworden tegenover mensen, ik heb gewoon geen medelijden meer...

zeker... na het overlijden van 2 dierbaren ben ik nooit meer dezelfde geworden

ben nu echt heel teruggetrokken, ben niet meer gewend aan wat menselijkheid.. de zin "all you need is love" klopt helemaal

maarjah, life goes on


*offtopic* @ marloesisgek

hoe kom je aan dat plaatje van Flaky van smoochies? die wil ik ook

[Bellenblaas]

Ik ben geloof ik gezegend met een leven waarin eigenlijk bijna geen erge dingen gebeuren. Nouja, misschien relativeer ik alles gewoon waardoor ik nooit ergens écht mee zit.
Naast het feit dat ik nooit echt problemen heb gehad, beïnvloeden de kleine dingetjes die tegenzittevn me ook niet heel erg in mijn doen en laten.

[Bellenblaas]

sublime schreef op 27-12-2003 @ 22:07:
bindingsangt
verlatingsangst (hoe paradoxaal)

Ach... tis logisch dat deze twee met elkaar samenhangen... ik zou ze zelfs in één adem noemen en er geen onderscheid tussen maken. Komt allebei op hetzelfde neer.

[bassgirl]

ja... eerst was ik heel stil, deed niks, praatte nooit tegen mensen die k niet kende enzo

en nou praat veel meer, ook tegen mensen die ik helemaal niet ken, ben niet stil meer, kijk mensen normaal aan en ontwijk mensen niet meer.
mensen die me nou opeens zien vinden me echt heel erg veranderd en soms moeten ze ook ff goed kijken of ik 't wel ben haha.

goed veranderd, maar vaak nog stiller als andere maar bezig om dat ook te veranderen.

[Brenda_88]

door mijn problemen (depressies enzow) ben k heel anders naar het leven gaan kijken..k sta sterker en als het kan geniet ik meer van het leven. k ben heel veel sterker geworden en k sta heel anders in het leven.



geniet van het leven zolang het nog kan.

[Sannenas]

De problemen die ik heb gehad hebben mijn leven zeker wel op een of andere manier beinvloed. Ik ben op de basisschool heel erg gepest, waardoor ik nu nogsteeds heel erg stil en verlegen ben. Zo heb ik nu bijvoorbeeld meer dan 6 maanden met m'n vriend, en ik heb nogsteeds dat ik als ik bij hem thuis ben stil en verlegen ben. Als zijn ouders erbij zijn vooral. Ik begin daar nu een beetje los te komen.
Op mijn elfde zijn mijn ouder gescheiden, maar ik denk niet dat dat echt heel veel impact heeft gehad op mijn leven. Ze zijn zonder ruzie uit elkaar gegaan en daar ben ik eigenlijk nogsteeds heel erg blij om. Ik heb/had hierdoor wel een betere band met mijn moeder, omdat ik daar van mijn 11 de tot m'n 16de verjaardag heb gewoont (mijn vader zag ik alleen in het weekend)
Ze is toen na bijna een jaar in het ziekenhuis te hebben gelegen overleden. Ik heb toen ze in het ziekenhuis lag veel nagedacht over de dood enzo, ik heb er ook heel veel bij stil gestaan dat ze binnenkort weleens zou kunnen zijn. In die tijd heeft mijn tante bij mij en mijn broertje in huis gewoond, ik kon met haar een stuk minder goed opschieten als met mijn moeder, en daardoor heb ik geleerd een stukje zelfstandiger te worden, zelf problemen oplossen etc. wat ik nu nog (te veel) doe, tot ergernis van mijn vriend....

[~~dolce~~]

ja, mijn problemen hebben mijn leven zeker veranderd. Kleine dingen waar andere ontzettend over kunnen zeuren boeien mij nu niet meer.
Ook was ik altijd het vrolijke meisje, altijd lachen en vooral veel praten. Leraren werden gek van me, maar kregen geen hekel aan me (dat zeiden ze ) op een na dan maar goed.

toen werd ik steeds stiller, ik was afwezig en praatte niet meer. Nu ben ik nog steeds veel stiller en rustiger dan toen de problemen niet speelden. Veel dingen boeien mij nu echt niet meer..

[Marloesisgek]

relaxxamann schreef op 10-01-2004 @ 11:06:
*offtopic* @ marloesisgek

hoe kom je aan dat plaatje van Flaky van smoochies? die wil ik ook

gewoon www.happytreefriends.com

Marloesisgek schreef op 17-01-2004 @ 17:40:
gewoon www.happytreefriends.com

*offtopic* sorry
tnx tnx tnx..

de filmpjes zijn overigens wel zeer schokkend.. k ken een site die ze allemaal heeft: http://oasi.upc.es/~kiusap/flash/happy_tree_friends/

[Meartje]

CoveredEyes schreef op 19-12-2003 @ 13:33:
Ik loop me al een paar dagen af te vragen of de problemen die je misschien hebt, of hebt gehad, effect hebben op hoe je nu leeft en hoe je je nu voelt (die laatste lijkt me een beetje logisch) en kun je uitleggen hoe dat precies effect heeft op jou, de persoon die je nu bent...

Ben je nu bv. voorzichtiger met de mensen om je heen of ben je juist sneller geirriteerd (ik noem maar iets)?
Heb je het idee door de dingen die je hebt meegemaakt dat je anders naar het leven bent gaan kijken enzo en voel je je ouder?

Misschien verwoord ik het een beetje vaag, maar ik kom er niet beter uit

Ik ben benieuwd...

Liefs, Suzanne

1. JA
2. ben serieuser en toch ook nog wel meid met humor gebleven. sta steviger in m'n geloof in God. maakt mij niet veel meer uit wat anderen van mij vinden.

[AlopiA]

Daantje_0705 schreef op 19-12-2003 @ 14:06:
Mijn problemen hebben zeker invloed op de manier waarop ik nu leef. Ik heb bijvoorbeeld weinig vertrouwen in mensen, ben heel wantrouwend en zoek overal wat achter omdat mijn vertrouwen in mensen in het verleden dikwijls is geschaad.

Hier kan ik me wel in vinden ja..
Ik weet niet of het de bedoeling is dat ik ook ga posten wat die problemen nu dan zijn, maar dat doe ik liever (nog) niet, misschien later..

[Guinevere03]

Mijn problemen hebben mij zeker wel veranderd. Ik heb bijvoorbeeld moeite om bij mensen die ik niet ken te praten, ook ove simpele alledaagse dingen. Simpelweg omdat ik niet wil dat ze dingen over mij te weten komen (ook al kun je die misschien niet daar uit halen) waar ze mij later kwaad mee kunnen berokkenen. Dat is in het verleden te vaak gebeurd bij mij.
Verder heb ik nog steeds oeite met mensen vertrouwen schenken en ze echt tot mij toe te laten. Ik merk dat ik nog steeds een muur om me heen opbouw en dat ik op een soort oppervlakkige modus werk. Die muur om te zorgen dat ze dus niet dicht bij mij zoals ik echt ben kunnen komen.
De oppervlakkige modus heb ik mijzelf eigenlijk aangeleerd. Ik kan op die manier toch iets makkelijker over simpele dingen praten. Eigenlijk vind ik het helemaal niet interessant om daar hele gesprekken over te gaan voeren. Van mijzelf ben ik eigenlijk heel erg terug getrokken, zeg ik absoluut niet veel...ik ben gewoon geen sociaal dier. Op de basisschool ben ik namelijk erg gepest en dat is redelijk funest geweest. Die modus geeft mij echter de kans om tog sociaal te functioneren.