Hoe uit jij jezelf

[Keyser Saus]

Ik klets het van me af, al was dat niet zo heel lang geleden wel anders, toen was ik een echte binnenvetter.

[Souris]

heel hard huilen.
met vrienden erover praten.
muziek luisteren
wandelen

MieX schreef op 21-07-2004 @ 14:55 :
meestal diep wegstoppen, maar na een tijdje komt het er toch wel uit

idem

en als er niemand thuis is douchen (asociaal lang)

de rest mag op psych niet genoemd worden

Harde muziek draaien.

[=zwart wit=]

huilen, schreeuwen, staren, schrijven, rennen

en vooral nadenken
(en dan zelf depressief worden )

dat is het nou juist met mij: als ik teveel nadenk gaat het fout.

[=zwart wit=]

GanzenVeer schreef op 28-07-2004 @ 13:57 :
huilen, schreeuwen, staren, schrijven, rennen

en vooral nadenken
(en dan zelf depressief worden )

dat is het nou juist met mij: als ik teveel nadenk gaat het fout.

en verder wegstoppen. en er nooit over praten . kan ik niet. ik moet het altijd met mezelf uitpraten. en met mezelf praten lijdt niet altijd tot de beste resultaten, je moet weten dat ik niet zo aardig ben voormezelf.

en muziek luisteren was ik ook vergeten. eerst van die muziek dat je gaat janken en dan keihard. en dan wordt je alleen NOG maar verdrietiger van . en vrolijke muziek heeft bij mij ook juist het tegenovergestelde effect.

het geheim is daarom overzetten.

Nadenken, piekeren, té veel nadenken en piekeren.
Naar het IJsselmeer gaan.
Boos doen
muziek luisteren
en soms opschrijven

[Summerlover]

Ligt er heel erg aan waar het over gaat..

Als ik boos ben doe ik iets anders dan wanneer ik bv. gekwetst ben door een bepaalde opmerking ofzo. Maar aangezien ik dan een hele lijst met 'emotie - dubbele punt - uitleg' zou moeten maken en ik jullie dát ook weer niet aan ga doen vat ik het even kort samen praten! Gewoon even alles van je afpraten en dan is alles ook maar gewoon gezegd en ben je ervan af!

Schrijven, schrijven en schrijven, net zolang tot ik alles eruit heb gegooid en mijn hele ziel op papier heb uitgestort.

wegstoppen en er niet meer over praten. vooral met eigen fouten, ik kan amper tegen iemand zeggen dat ik fout zat.

Shitonya schreef op 20-07-2004 @ 23:17 :
ik trek al mijn haren uit mijn hoofd, sla het hoofd vervolgens tegen de muur en bonk daarmee net zo lang tegen de genoemde muur totdat het hoofd door twee gelijke delen splijt als een rijpe meloen en het bloed eruit stroomt als een gebarsten steenpuist.


on topic: dit topic is al meer dan eens geweest, ook wel onder: "wat doe je als je je down voelt" of iets in die richting

Doet dat niet heel erg pijn?

[TranceGirl]

Ik uit mezelf met muziek ofzo. Ik zet gewoon heel hard de muziek aan...of ik ga gewoon lekker zitten huilen. Dat lucht altijd wel op....

[Kronkeltje]

Ik praat erover en dat gaat dan meestal gepaard met huilen.
Of ik ga heel hard zitten hopen dat alles goed komt.

[kaatje in da house]

hmm...vind ik een btje lastig om op te antwoorden, aangezien het er bij mij ook wel aan ligt wat me dan overkomt zeg maar.
ik zal proberen wat reacties in bepaalde situaties te omschrijven:

- bij kritiek van mn ouders: op het moment zelf hoor ik het aan en voel letterlijk mn zelfvertrouwen smelten. als ik eenmaal alleen ben ga ik piekeren of het dan niet echt aan mij ligt, of ik dan echt zo dom/fout/nutteloos ben, met als gevolg dat een tijdje zwaar down ben

-bij ruzie (bijv. tijdens uitgaan of op school): eerst reageer ik heel fel met woorden en maak mezelf hier eigenlijk agressief mee door de adrenalinestoot die ik dan krijg. als er dan een gevoelige snaar bij mij wordt geraakt, gebruik ik vaak fysiek geweld

-bij onrecht (bijv. leraren die bij voorbaat al slecht over je denken, puur en alleen gebaseerd op verhalen die ze gehoord hebben waardoor je dus nooit een kans krijgt om het recht te zetten) van binnen kook ik van woede, wordt heel stil en niemand moet dan in mn buurt komen. in dit soort situaties weet ik me wel altijd te beheersen in de zin van beleefd blijven en luisteren. ik denk omdat ik alleen maar wil dat iets rechtvaardig gaat en absoluut geen rel wil schoppen.

-bij traumatische ervaringen: Opkroppen en wegstoppen van de nare gedachtes en emoties die je kwetsbaar maken. niet over praten en alles willen vergeten. hierdoor krijg ik ook vaak woede aanvallen en soms paniekaanvallen. hier uit ik mezelf eigenlijk niet, ja ik uit me stil en teruggetrokken, en soms dan dus agressief omdat ik mn zwakke plek denk ik probeer te verbergen

[kaatje in da house]

bah wat een lang verhaal heb ik er weer van gemaakt, ik kon het veel korter zeggen, namelijk:

Ik uit mezelf niet, ik verstop me achter de weg van de minste weerstand en metsel elke dag aan mn muurtje
Voel me dan het minst kwetsbaar

Ka

Ik ga schetsen/tekenen, muziek luisteren, gitaar spelen, en hard huilen uiteraard.

Masquerade schreef op 21-07-2004 @ 10:30 :
Als ik kan huilen, ga ik huilen
Knuffelen met iemand
Heel boos doen
Of apathisch op mijn kamer zitten en voor me uit staren

Ik ook.

Of als het bijvoorbeeld op mijn werk is, stort ik me daar op,sluit me volledig af van de rest en hoor niets. Gelukkig weet mijn baas dat!

[Luna]

Muziek luisteren en schrijven. Ik heb dagboeken vol geschreven, kan écht niet meer zonder.

[MoO]

weg van iedereen, mp3 speler opzetten, daarna veel huilen, praten met vrienden en familie.

En dan ben ik opgelucht. Als het goed is, m aar ik denk dat het gevoel van weg zijn nooit weg zal gaan.

[Maija]

Masquerade schreef op 21-07-2004 @ 10:30 :
Als ik kan huilen, ga ik huilen
Veel alcohol drinken
Knuffelen met iemand
Seks
Mezelf kapot @#$%
Heel boos doen
Of apathisch op mijn kamer zitten en voor me uit staren

Niet altijd de meest geweldige oplossingen

en schrijven..

[boe-1986]

ik ben een echte binnen vetter, ik krop alles op. tot het er op eens uit barst. soms op een goede manier (huilen, praten, boksen(ik heb een boksbal) soms op een laten we zeggen iets minder goede manier , waar ik geloof ik maar beter niet op kan in gaan. gelukkig komt dat laatste nu wel minder voor

-x-

[I love stars]

Ik hou me verdriet voor me en word misselijk en stil.

Ik zonder me af en zoek een rustig plekje op (vaak buiten) en ga daar vervolgens een sigaretje roken. Als ik een beetje rustig geworden ben schrijf ik het op, of praat ik er over.

[Lilium]

niet
Daar wordt je overigens behoorlijk gedeprimeerd van.

[-Flip-]

Niet...

niet...

ik schrijf dan een liedtekst ofzo of een gedicht achtig iets... en ga achter de piano zitte om tot rust te komen en verdrietige liedjes te spele... of juist op me gitaar ragge omdak kwaad ben... of k zet muziek op en ga op me bed ligge janke... of staar voor me uit en zit meej me ged8en in een soort dagdroom ofzo waar alles zogenaamd perfect is en iedereen om je geeft... wat in t echt dus niet zo is... blablabla... niet dat iemand hier iets aan heeft maja... *blaat*

[kaatje in da house]

's nachts wandelen vind ik ook fijn, dan is het lekker stil buiten en lekker donker zodat niemand je ziet, dan ik over vanalles nadenken in alle rust

ka

[starryeyed]

muziek luisteren.
nadenken
kut voelen

[nadines]

Niks en er proberen niet aan te denken...

[TheRedArrow]

Het opkroppen of het tegen iemand willen vertellen, maar er is nooit (een geschikt) iemand om het tegen te vertellen .

Hier heeft niemand wat aan, maar goed...

Niet, verdriet heeft geen nut aangezien diegene toch niet terugkomt dus waarom zou ik het hebben?

Ik praat. Ik kan nooit iets voor mezelf houden. Onhandig als het om iets triviaals gaat, wel handig als ik ergens mee zit.

[telluriet]

Alles opkroppen.

[Gothic]

Alles opkroppen en negeren, tot het er op een dag uitkomt allemaal tegelijk en dan kan ik niets anders dan huilen (en er over praten)...

[Woodstock]

mezelf in twee delen opsplitsen en de één een klagerige, hulpeloze rol geven, terwijl de ander rustig, kritisch, een tikje ironisch en met veel retorische vragen het probleem uitpluist zodat de één zich gesteund voelt ofwel zodat door middel van een dialoog vol saamhorigheid alles weer goed wordt.

[evanescence]

ligt eraan wat me overkomt...

Ik ben nogal emotioneel persoon, dus ik huil best vaak, ik dramatiseer misschien heel snel....ik kan doorslaan als ik verdrietig ben.....

maar wat jij al zei, dichten enzo....dat doe ik ook wellus om mijn gevoel te uitten...en veel praten...

[DvoorA]

als ik me echt down voel ga ik een avond lang zitten huilen. Het is het enige dat helpt, mezelf in slaap huilen. Als ik dan wakker wordt de volgende ochtend voel ik me dan meestal stukken beter

[Dromer_de_kers]

verhalen/gedichten schrijven

[blacky]

praten met mijn vriendinnetjes of ouders en lekker op mijn bed zitten schrijven, want dat lucht op

[Valletje]

ik uit me zelf niet..ik krop het op en als het teveel is dahn komt het er uit en dan ook alles in 1x

[Xonzo]

sonho schreef op 21-07-2004 @ 18:15 :
uhm tja...het vooral voor mezelf houden, opkroppen. stil zijn, voor me uitstaren, huilen als dat lukt, maar ik kan ook heel kwaad worden. maar ook eten en am-men (helaas). en verder schrijf ik ook veel op, en ik uit me in muziek.
ik hoop niet dat mensen door mijn post op ideeen komen, de dingen die ik doe, zijn niet leuk/goed.

ik probeer nu als ik boos ben oid. rustig te blijven en geen rare dignen te doen. en ik ga ook steeds vaker fietsen in het bos hier, heerlijk.

bijna net hetzelfde
wandeling kan ook deugd doen
nja, veel manieren, zowel foute als goede

Daydream-ster schreef op 12-08-2004 @ 19:44 :
Ik ook.

Of als het bijvoorbeeld op mijn werk is, stort ik me daar op, sluit me volledig af van de rest en hoor niets. Gelukkig weet mijn baas dat!

edit:

Ik bel iemand op, die ik best wel als een goede vriend beschouw, en stort daar mijn hart uit. Lekker huilen, en als het moet kan ik daarheen, of hij hierheen en dan lekker in zijn armen uithuilen..

[Dreamerfly]

Zingen, schreeuwen, dansen, lachen, huilen & weer opstaan!

[Diary of Dreams]

ik uit me niet echt zo veel, ik krop alles op totdat het teveel word en dan ga ik huilend in een hoekje zitten en de dichts bijzijnde muur helemaal overhoop trappen en dan weer verder lopen janken en dan op een gegeven moment opstaan en weer verder gaan met 'het leven' tot ik weer instort
voor de rest heb ik vrij weinig mensen waar tegen ik me kan uiten

[2probleemkind2]

Klein Konijntje schreef op 31-08-2004 @ 21:58 :
ik uit me niet echt zo veel, ik krop alles op totdat het teveel word en dan ga ik huilend in een hoekje zitten en de dichts bijzijnde muur helemaal overhoop trappen en dan weer verder lopen janken en dan op een gegeven moment opstaan en weer verder gaan met 'het leven' tot ik weer instort
voor de rest heb ik vrij weinig mensen waar tegen ik me kan uiten

dat doe ik ook, verbergen en dan uitbarsten, maar dat is eigenlijk niet gezond, je moet huilen als je wilt huilen en boos zijn als je wilt boos zijn, etc.

[GeritoDM]

2probleemkind2 schreef op 04-09-2004 @ 22:50 :
dat doe ik ook, verbergen en dan uitbarsten, maar dat is eigenlijk niet gezond, je moet huilen als je wilt huilen en boos zijn als je wilt boos zijn, etc.

daar ben ik gelukig (na een tijdje) ook achter gekomen ja

[moon]

af en toe uit ik het op een verkeerde manier... maar meestal kan ik wel wat vinden waar ik mijn geveol in kwijt kan, bijv:
schrijven,dichten,met iets gooien,huilen(heel soms),chagerijnig zijn , wandellen,sport e.d

[Severus]

Ik ben een echte binnenvetter. Ik zeg er weinig tot niets over. Ik sluit me meestal op op mijn kamer (doe ik sowieso toch al altijd) en luister muziek en denk erover na. That's it. Erover praten doe ik nooit, ik ben niet zo'n prater, ik vind het zo ontzettend Amerikaans dat men tegenwoordig maar steeds over alles wil praten (volgens mij kijken we tegenwoordig teveel naar Oprah en Dr. Phil).

[CSN]

Het verschilt nogal, maar waar die verschillen dan weer vanaf hangen weet ik niet. De ene keer kras ik papieren vol, de andere keer schrijf ik dingen op. Praten vind ik moeilijk, soms praat ik op het internet over wat ik voel, maar nooit in een echt gesprek met iemand. Dat kan ik gewoon niet. Soms kalmeert muziek me. Soms helemaal niks, dan moet het vanzelf over gaan. Als het te veel wordt, of te lang duurt gebruik ik die 'verkeerde manier' waar men het al eerder over had.