
Eigenlijk moet ik hier niet meer komen aankloppen maar soms doe je blijkbaar dingen waarvan je weet dat je je t kan beklagen..
Gisterenavond voelde ik me niet lekker.. T ging hier niet zo wel thuis en.. Naar gewoonte stuurde ik hem een sms. Ik had me voorgenomen om gewoon te doen, dus alle gevoelens en tralala achterwege te laten.. Eerst antwoordde hij niet.. Dat was duidelijk omdat hij niet wou.. Even later kreeg ik een koel smsje.. Vijf smsjes heb ik gekregen allemaal koel, enkel een antwoord, geen vraag, heel afstandelijk. Ik ging me nog slechter voelen en vroeg me af waarom hij nu zo koel was. Hij zei me dat ie dacht dat dat de bedoeling was.
Nee! Ik wil je wel nog horen zei ik hem.. Maar ik dacht dat dat wel gewoon kon en niet koel en afstandelijk ofzo.. Hij verstond er niets van zei hij.. Ik heb hem toen gezegd dat ik de avond ervoor dingen had gezegd die ik meende maar dat dat was om mezelf te beschermen.. Omdat ik niet wou ontgoocheld worden maar dat voortdurend gebeurt. Hij vroeg me wat ik 'echt' wou.. Ik zei het hem en voila.. Hier zijn we weer...

Hij zei me dat ie naar me toe wilde komen dat ie van mijn aanwezigheid wilde genieten.. Dat ie me miste..

Help! Ik verlang naar het moment dat ik zonder moeite afstand kan nemen van mijn gevoelens.. Als ik terugdenk aan al de keren dat ik duidelijk op de tweede plaats kwam lukt dat even maar ja..
x