vader van een vriendin... wat nu?

[Makaveli]

Ik wil kwijt dat ik me aansluit bij de mening van ILUsion en Marcade.

Behalve, het verschil van mening met ILUsion, wat betreft met de vader praten. Ik denk dat dat weinig zin heeft en dat je het best eerst met je vriendin kan praten. Vervolgens kan je kiezen samen met haar vader te praten over een oplossing of eerst naar een psycholoog gaan en vragen wat hij het best vindt.

Maak van jezelf geen slachtoffer maar een ervaringsdeskundige.

Als je ooit sterk in je schoenen stond waarom zou je dat dan nu niet meer doen?

[lso]

ALX schreef op 03-09-2004 @ 02:23 :
suggereer ik dat dan ?

Het kwam zo over..

[ILUsion]

Makaveli schreef op 03-09-2004 @ 10:02 :
Ik wil kwijt dat ik me aansluit bij de mening van ILUsion en Marcade.

Behalve, het verschil van mening met ILUsion, wat betreft met de vader praten. Ik denk dat dat weinig zin heeft en dat je het best eerst met je vriendin kan praten. Vervolgens kan je kiezen samen met haar vader te praten over een oplossing of eerst naar een psycholoog gaan en vragen wat hij het best vindt.

Volgens mij is het laatste wat de vader wilt dat zijn dochter het te weten komt. Ik geloof echt dat hij berouw heeft van zijn daden (maar niet voor de daden, eerder voor de gevolgen ervan). De vader krijgt van mijn part dus wel een kansje om het goed te maken, als hij dus hulp gaat zoeken. Ik denk niet dat de vader-dochter relatie onder dit incident moet lijden, zeker niet omdat het alleenstaand is. Als hij verschillende keren getracht had, had hij van mij geen medelijden mogen verwachten; maar zoals ik al zei: iedereen maakt wel eens fouten, maar je moet hen daarom nog niet altijd straffen (hier: de vader zwartmaken): fouten voorkomen in de toekomst is veel belangrijker (hem hulp laten zoeken). Dat is hoe ik er tegenover sta, maar natuurlijk ben ik een complete buitenstaander en dat is zowel een voordeel als een nadeel (ik kan dus niet zeggen: dit moet je doen, ik kan je enkel zeggen: dit is volgens mij de meest neutrale oplossing. Daarmee zorg je ervoor dat de vader zijn waardigheid behoudt, zijn relatie met zijn dochter blijft even goed en over een paar weken zijn jullie het weer helemaal vergeten als alles opgeklaard is).
Maar ik zeg het nog eens: deze optie is zo neutraal mogelijk, als je vriendin echter met die gedachten kan leven en de relatie perfect in stand kan houden, kan je haar alles vertellen en samen voor hulp zorgen, maar dat zijn dingen die een buitenstaander juist niet kunnen inschatten.

[Satrapold]

Schiet hem dood

[Futurist]

Ik zou het cker zeggen. Wat die man doet is toch niet normaal?! Dan ben je gewoon zielig, hij moet maar gewoon een vriendin zoeken of naar de hoeren gaan maar je gaat toch niet aan je dochters vriendin zitten?!? Dat is echt knap ziek. Ik zou het als eerste tegen iemand anders zeggen dan tegen je vriendin. Tegen een andere vriendin of tegen je ouders or whatever. .. Hij kan toch niet ongevraagd aan jou lichaam zitten??? Dus vertel het aan iemand! Want dit pik je toch niet...

[Makaveli]

ILUsion schreef op 05-09-2004 @ 00:12 :
Volgens mij is het laatste wat de vader wilt dat zijn dochter het te weten komt. Ik geloof echt dat hij berouw heeft van zijn daden (maar niet voor de daden, eerder voor de gevolgen ervan). De vader krijgt van mijn part dus wel een kansje om het goed te maken, als hij dus hulp gaat zoeken. Ik denk niet dat de vader-dochter relatie onder dit incident moet lijden, zeker niet omdat het alleenstaand is. Als hij verschillende keren getracht had, had hij van mij geen medelijden mogen verwachten; maar zoals ik al zei: iedereen maakt wel eens fouten, maar je moet hen daarom nog niet altijd straffen (hier: de vader zwartmaken): fouten voorkomen in de toekomst is veel belangrijker (hem hulp laten zoeken). Dat is hoe ik er tegenover sta, maar natuurlijk ben ik een complete buitenstaander en dat is zowel een voordeel als een nadeel (ik kan dus niet zeggen: dit moet je doen, ik kan je enkel zeggen: dit is volgens mij de meest neutrale oplossing. Daarmee zorg je ervoor dat de vader zijn waardigheid behoudt, zijn relatie met zijn dochter blijft even goed en over een paar weken zijn jullie het weer helemaal vergeten als alles opgeklaard is).
Maar ik zeg het nog eens: deze optie is zo neutraal mogelijk, als je vriendin echter met die gedachten kan leven en de relatie perfect in stand kan houden, kan je haar alles vertellen en samen voor hulp zorgen, maar dat zijn dingen die een buitenstaander juist niet kunnen inschatten.

Kun je dan wel als 'buitenstaander' inschatten dat een direct gesprek onder 4 ogen met de vader kan?
Want als ze samen met de vriendin naar haar vader gaat, geeft dat voor haar wel een veiliger idee, denk ik.
Ik ben het met de rest van de post overigens erg eens.

Als je echt niet wilt vertellen waarom jeliever neit bij haar komt kan je ook gewoon iets zeggen van dat je haar vader neit zo mag ofzo misschien?

[Makaveli]

Ave9 schreef op 06-09-2004 @ 20:23 :
Als je echt niet wilt vertellen waarom jeliever neit bij haar komt kan je ook gewoon iets zeggen van dat je haar vader neit zo mag ofzo misschien?

Nee, dat snapt ze niet. Ze denkt dan: "Mijn vader heeft haar toch niets verkeerd gedaan". Dus dan kan ze beter vertellen.

[ILUsion]

Makaveli schreef op 06-09-2004 @ 20:04 :
Kun je dan wel als 'buitenstaander' inschatten dat een direct gesprek onder 4 ogen met de vader kan?
Want als ze samen met de vriendin naar haar vader gaat, geeft dat voor haar wel een veiliger idee, denk ik.
Ik ben het met de rest van de post overigens erg eens.

Dat kan ik inderdaad niet, maar iets zegt me dat dat wel mogelijk zou moeten zijn. De vader laat (voor mij toch) blijken dat hij het zelf afkeurt wat hij gedaan heeft en dat hij het liever niet had gedaan (mja, dat is hoe ik de post gelezen heb; als hij natuurlijk geschreeuwd/gedreigd had, dan mag je hem wel flink onder druk zetten). En als buitenstaander geef je mensen misschien een betere kans als de informatie niet erg gekleurd overkomt zoals hier, anderen zouden al misschien stukken bijgevuld hebben om alles aan te dikken of het naar hun kant te draaien, maar dat is hier niet het geval, lijkt mij...
Als je de vriendin erbij betrekt en ermee naar de vader stapt, dan breng je de vader in het nauw wel, maar dan weet je niet hoe hij kan reageren (1: hij kan het ontkennen voor zijn dochter; 2: grote ruzie tot slaans toe; 3: ineenzakken; ... ). Volgens mij is dit een situatie die als volwassenen afgehandeld kan worden, zonder te veel ruzie enzo.
Mja, natuurlijk moet je ook bij het gesprek altijd in de gaten houden wat de houding van de vader is en altijd een uitweg zoeken als het te heet wordt (bv: 'oei, is het al zo laat, ik moet ervandoor want mijn ouders verwachten mij en ik ben nu al bijna te laat' als hij aggressief zou worden) . Je moet hem niet zeggen dat je het voor jezelf doet, maar voor hem (ze had hem evengoed kunnen aangeven). We weten natuurlijk ook wel dat ze het ook voor zichzelf doet, maar als de vader kracht zoekt om je te overmannen, kan hij die makkelijk uit ojuw zwakte!
Ik denk dat ze vooral zelf moet inschatten of het mogelijk is met de vader te gaan praten.