Het toevallige lot?

[Prophecy]

Mephostophilis schreef op 20-02-2005 @ 12:37 :
Het is een gevolg van de dualiteit van deeltjes - ze zijn zowel deeltje als golf en daarom zijn plaats en impuls niet tegelijkertijd te weten. Voor een goed gedefinieerde impuls is een goed gedefinieerde golflengte nodig, terwijl de best gedefinieerde plaats een deltapiek is met ongedefinieerde golflengte.

Dus dan komt het omdat wij geen methode hebben om ze allebei vast te leggen. Dat er sprake is van willekeurigheid blijkt nergens uit.

Prophecy schreef op 20-02-2005 @ 23:19 :
Dus dan komt het omdat wij geen methode hebben om ze allebei vast te leggen. Dat er sprake is van willekeurigheid blijkt nergens uit.

http://physicsweb.org/articles/world/15/9/1

[Prophecy]

Mephostophilis schreef op 20-02-2005 @ 23:45 :
http://physicsweb.org/articles/world/15/9/1

Wat is daarmee? Er staat nix in over willekeurigheid of het bewijs ervan.

Goed lezen dan.

http://www.lifesci.sussex.ac.uk/home...in/quantum.htm

[GinnyPig]

Prophecy schreef op 20-02-2005 @ 23:19 :
Dus dan komt het omdat wij geen methode hebben om ze allebei vast te leggen. Dat er sprake is van willekeurigheid blijkt nergens uit.

Nee, je ziet het toch verkeerd. Het bestaan van het onzekerheidsprincipe heeft niets te maken met de beperkingen van de meetinstrumenten, maar is juist een direct gevolg van de axioma's van de quantummechanica. Namelijk het feit dat waarneembare grootheden worden voorgesteld door Hermitische operatoren, die over het algemeen niet met elkaar commuteren, zorgt voor die "onzekerheid" (slechte verwoording).

Om maar wat voorbeelden te geven:
Wanneer je licht door een spleet stuurt ontstaat er een diffractie patroon. De oorzaak hiervan is dat de spleet zorgt voor een inperking op het gebied waar het licht doorheen gaat. Op die manier is de plaats waar het licht doorheen gaat zeer goed bekend/gedefineerd. Dit betekend dat de impuls van het licht (oftewel: de richting waarin het licht zich voortbeweegt) niet goed bekend meer is. Gevolg is dat het licht niet alleen maar in 1 richting (rechtdoor) voortbeweegt, maar een diffractiepatroon gaat vertonen:

Dit is goed te begrijpen doordat je licht als een golf kan beschrijven. Maar experiment wijst uit dat dit ook opgaat voor deeltjes zoals elektronen. Deze worden in de quantummechanica dan ook beschreven door golven met een bijbehorende golflengte.

Ander voorbeeld:
In een supergeleider vormen electronen zogeheten paren, genaamd cooperparen. Het blijkt dit een dergelijk cooper paar een heel strak gedefineerd golfgetal heeft, namelijk 0. Dat betekent zo goed als dat de impuls van een cooper paar ook 0 is (impuls = constante maal golfgetal). De elektronen in een supergeleider hebben dus een zeer goed gedefineerde impuls. Gevolg is dat hun plaats niet meer goed bekend is. Sterker nog: de golflengte van een cooperpaar blijk ontzettend groot te zijn, namelijk zo groot als de supergeleider zelf. Het electron is dus verspreid/uitgesmeerd over de gehele supergeleieder! Doordat het electron over zo'n groot gebied is uitgesmeerd kan het niet meer worden verstrooid door lokale verstrooiingen, van bijvoorboold atomen. De electronen voelen daardoor geen weerstand meer in het materiaal met als gevolg dat er supergeleiding aanwezig is: electronen kunnen vrij door het materiaal bewegen, zonder energieverlies (weerstand = 0). In een supergeleider kan dus stroom vrij bewegen, zonder dat daar een externe spanningsbron voor nodig is. En dat is de danken aan het feit dat het impuls van een cooper-paar zo goed bekend is, en de plaats juist niet.

Ik hoop niet dat m'n verhaal te technisch is geworden. Ik hoop in ieder geval dat ik me punt heb gemaakt dat het onzekerheidsprincipe van Heisenberg niets te maken heeft met de beperkingen van de meetapparatuur. Het is juist een direct gevolg van de axioma's, en het blijkt dat er ook werkelijke fysische verschijnselen bestaan die hier direct mee te maken hebben (supergeleiding bijvoorbeeld, maar ook Bose-Einstein condensatie, entanglement, tunneling, etc).

[Prophecy]

Mephostophilis schreef op 21-02-2005 @ 12:25 :
Goed lezen dan.

http://www.lifesci.sussex.ac.uk/home...in/quantum.htm

Welk gedeelte? Wat wil je me laten lezen?

[Prophecy]

GinnyPig schreef op 21-02-2005 @ 19:13 :
...

Interesant verhaal, bedankt voor de uitleg.

Ben je ook van mening (zoals Mephostophilis) dat de onzekerheid het gevolg is van "willekeurigheid" en niet door iets anders kan zijn veroorzaakt?

Mephostophilis schreef op 21-02-2005 @ 12:25 :
Goed lezen dan.

http://www.lifesci.sussex.ac.uk/home...in/quantum.htm

Mephostophilis, je kunt beter zelf een uitleg geven (zoals Ginnypig) of een klein stukje tekst van een site citeren.
Maar om nou steeds google af te zoeken en dan hier de links te posten naar sites met hele lange verhalen voegt niet zoveel toe.

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 21-12-2004 @ 00:16 :
Het niet-bestaan van lokale "hidden variables" is al aangetoond in de jaren '60. Verder zul je van zeer goede huize moeten komen als je de quantumelektrodynamica wilt vervangen, aangezien dit de meest nauwkeurige theorie in de historie van de mensheid is.

Mijn standpunt is dan ook als volgt: toeval bestaat, omdat wij dit waarnemen.


Het gaat niet over elektronen, maar over deeltjes in het algemeen. Dat kunnen elektronen zijn, maar ook quarks, voetballen of whatever.[b]Volgens de quantummechanica is het zo dat deeltjes pas een plaats hebben zodra je ze meet. Daarvoor zijn het alleen golfvergelijkingen.

Je standpunt is vreemd , omdat je ook weet dat mensen waarneming bewerken , en dat illussie ook voorkomt. Wie zegt ons dat toeval geen illussie is?

Mephostophilis schreef op 21-12-2004 @ 00:16 :
De natuurkundige Young heeft hierover een interessant experiment uitgevoerd: hij liet elektronen door een zeer smalle dubbele spleet gaan, waardoor interferentiepatronen optraden bij de detectorplaat. Echter, de individuele elektronen 'merken' niets van elkaar, omdat ze stuk voor stuk door de spleet gaan en ontzettend snel gaan. Toch weten ze dat ze 'horen' te interfereren met elektronen. Dit is logisch als je de elektronen opvat als golfvergelijking. Pas zodra je ze meet en ze de detectorplaat bereiken, stort de golffunctie in.

Als ze de detectorplaat bereiken , dan stort de golffunctie van een elektron in? toch? Of storten ze in als je ze meet?
hmm never mind.

Maar dan kan je toch ook de baan en snelheid van het deeltje herleiden? Dan weet je toch dat het zich op een plaats met een bepaalde snelheid bevond. Dat is dan toch geen toeval als je ook weet dat iets alleen maar een snelheid heeft als het beinvloed word door een kracht of energie.

In het voorbeeld van Young is de kracht , Young zelf. Hij is dan toch zelf deze lokale "hidden-variable". Alleen is deze eenmalig lokaal geweest op het moment van de start van het experiment. Na de start van het experiment of betergezegd , vertrekpunt van het elektron , verdwijnt dus de lokale "hidden-variable" en veranderd het in een "hidden-variable" , of toeval.