28-08-2009, 21:36
|
|
|
Samenwonen... een logisch gevolg na een tijdje een relatie te hebben? Waarom wel/niet?
Voor de mensen die al samenwonen, wat zijn je ervaringen? Voor de mensen die (nog) niet samenwonen, wat zijn de redenen hiervoor? Ben benieuwd naar jullie mening & ervaringen! TS: Ik woon nog niet samen, studeer nog en het is op dit moment nog niet erg praktisch... 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
28-08-2009, 22:00
|
|
|
Binnenkort gaan mijn vriend en ik samenwonen, als we de hypotheek rondkrijgen meteen in een koophuis. We zijn nu ruim vier jaar bij elkaar en als onze situaties het hadden toegestaan hadden we al veel eerder samengewoond. Ik heb nu net een (bijna) fulltime baan en hij werkt al jaren fulltime, hij heeft ook een vast contract (ik een jaarcontract). Voorheen wilde het even niet omdat ik nog studeerde en niet zeker wist waar ik aan het werk kon. Nu hebben we daar duidelijkheid over en we wisten al meteen dat we de stap gingen wagen. Spannend, maar wel leuk.
__________________
I like my new bunny suit
|
|
28-08-2009, 22:09
|
|
|
Ik woon nu ongeveer 2 jaar met mijn vriend samen. Ik vind het heerlijk om samen te wonen. We hebben de huishoudelijke taken eerlijk verdeeld en hebben een gezamelijke rekening om de huur en andere rekeningen van te betalen.Ik wou vroeger helemaal niet samenwonen, maar het is nou eenmaal zo gebeurd en het bevalt me goed. Vroeger was ik altijd bang dat het mijn zelfontpooiing in de weg zou kunnen staan, maar dat is onzin.
Ik kan uren lang typen over samenwonen omdat het een hele brede vraag is eigenlijk. Is dat de bedoeling of zijn er bepaalde dingen die je over het onderwerp wilt weten?
|
|
28-08-2009, 22:40
|
|
Verwijderd
|
Ik woon niet samen, want we zijn nog helemaal niet lang bij elkaar. De vrienden van mijn vriend wonen bijna allemaal samen, dus bij hem kriebelt het wat meer dan bij mij. Z'n ouders zeiden vandaag ineens dat we een wasmachine van ze krijgen als we gaan samenwonen, dus nu kriebelt het bij hem nog erger huhu
 Maar het gaat nu leuk zo, hij woont dichtbij, en we studeren beide nog. Als ik klaar ben met m'n stage zien we wel verder, maar ik heb nog nooit zo'n leuke/goede relatie gehad, en ik denk ook dat we uiteindelijk wel gaan samenwonen.
|
|
28-08-2009, 23:57
|
|
Verwijderd
|
Uh nee. We hebben net 3 maand iets (waarvan we elkaar 1 maand niet hebben gezien), ik ga net naar een andere stad verhuizen en hij heeft een beetje issues met 'serieus zijn in een relatie' terwijl ik het ook allemaal niet helemaal weet
 Ik spreek je over 2 jaar wel weer 
|
|
29-08-2009, 07:47
|
|
Verwijderd
|
'Wat zijn je ervaringen?', ik vind die vraag een beetje (te) open... Maar goed, ik woon ongeveer acht jaar samen, waarvan we ruim vijf jaar ook getrouwd zijn. We zijn samen gaan wonen toen we allebei nog studeerden (allebei in een andere stad, maar wel redelijk dicht bij elkaar). Toen hadden we nog maar heel kort een relatie, maar het is gewoon zo gegroeid (hij bleef logeren en is nooit meer weggegaan
 ). Eerst woonden we in een huurhuis, nu al een aantal jaar in een koopwoning (appartement). Tot nog toe bevalt het prima, ik vind het heerlijk om thuis te komen en dat hij er dan ook is of wetende dat hij ook thuiskomt. Inmiddels hebben we ook een dochtertje, dus dat maakt het allemaal nog weer anders.
|
|
29-08-2009, 08:31
|
||
|
|
Citaat:
Even nieuwsgierig : je zegt dat je vroeger niet wilde samenwonen, hoe is het er dan toch zo van gekomen?
|
|
|
29-08-2009, 08:32
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
29-08-2009, 09:27
|
|
|
Ik ben al meer dan vijf jaar samen met m'n lief, maar we wonen nog niet samen.
Ik ben nog maar 21 en we kunnen nog ons hele leven samenwonen. Ik heb nu drie jaar op mezelf gewoond en ik begin het idee van samenwonen leuk te vinden, maar het heeft geen haast. We vinden het allebei belangrijk om ons los van elkaar te kunnen ontwikkelen.
__________________
To eu zèn
|
|
29-08-2009, 09:58
|
|
|
Grappig, ik loop ook al een tijdje met een idee voor zo'n topic. Vooral omdat ik het gevoel heb dat er steeds meer mensen al vroeg gaan samenwonen, waar je "vroeger" langer zou wachten voordat je je daaraan waagde. Of misschien ligt het aan mijn leeftijd, dat mensen zich blijkbaar nu toch willen gaan settlen ofzo.
Voor mij was samenwonen altijd een beetje iets wat ik zou uitstellen tot na mijn afstuderen (en dat is in mijn geval pas over 3 jaar, als ik 25/26 ben dus) en als je sowieso al een tijd een relatie hebt, iets van drie of vier jaar ofzo. Maar met mijn huidige relatie hadden we allebei na een paar maanden al zoiets van 'wow, het zou toch wel heel fijn zijn als we altijd bij elkaar konden zijn'. Dat idee begint zich nu, na ruim een jaar, een beetje te uiten in echt rondkijken of er uberhaupt iets mogelijk is (we studeren in steden die ver uit elkaar liggen, maar vriendje is wel bereid te reizen) en nadenken of we dat echt wel willen. En hoe dan. Want we willen wel allebei een eigen leven houden. Er is dus niet echt een punt geweest waarop we/ik hebben bedacht dat dat leuk was, meer dat we steeds vaker en langer bij elkaar zijn en dat dat gewoon goed bevalt en dat het stom is om elke keer maar te moeten reizen en hopen dat we tijd hebben. Maarja, praktisch gezien is samenwonen niet altijd makkelijk: je moet het wel kunnen betalen natuurlijk en je moet allebei goed naar je studie/werk kunnen reizen. Ik ben wel benieuwd naar het volgende: het schijnt (had m'n zusje ergens gelezen) dat mensen tegenwoordig jonger trouwen en gaan samenwonen en het "allemaal beter willen gaan doen dan hun ouders", maar dat dat toch regelmatig niet goed afloopt. Met andere woorden: dat jonge mensen toch té positief tegenover hun relatie en het samenwonen staan. Hoe is dat bij jullie (mensen die nu samenwonen) gegaan? Heb je van tevoren overdacht waarom je dat wilde en of dat goed zou zijn? Of was het een logische stap en heb je er weinig over nagedacht? Vond je je relatie goed/lang genoeg en jezelf oud of ontwikkeld genoeg om dat te doen? Heeft het samenwonen je ontwikkeling of je eigen leven beinvloed, en hoe dan? Waarom was samenwonen beter dan heen- en weerreizen en je eigen plekje houden? Heb je nadelen bemerkt die je van tevoren niet zo had gezien? Nouja, ik ben ook wel nieuwsgierig .
__________________
you may say i'm a dreamer, but i'm not the only one (john lennon, imagine)
|
|
29-08-2009, 10:00
|
|
|
Ik heb heel even samengewoond met een ex. Dat was een groot drama. Met mijn huidige vriend ben ik nu een jaar samen en ik zou allang wel met hem willen samenwonen, maar hij is daar nog niet aan toe, dus dat gaat nog even niet gebeuren.
__________________
I think I have a problem, I think I think too much
|
|
29-08-2009, 10:22
|
||
|
Citaat:
Hij vond het reizen niet meer zo prettig en ik wilde sowieso inmiddels graag het huis uit. We hebben er lang over nagedacht, ook omdat we een appartement wilden kopen; dat moet je niet zomaar doen, want als het samenwonen misgaat heeft dat grote (financiële) gevolgen. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik niet alleen heb gewoond voor we gingen samenwonen. Ik doe nu nog steeds de dingen die ik dan ook gedaan zou hebben. In het eerste jaar dat we samenwoonden zagen we elkaar 4 avonden in de week pas als we gingen slapen, i.v.m. mijn avondstudie en sporten enzo. En dan is het toch fijn dat je elkaar even ziet, gezellig eventjes kletsen voor je gaat slapen.
|
|
|
29-08-2009, 10:38
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Nadelen heb ik tot nu toe niet echt bemerkt (inmiddels wonen we dus 2,5 jaar samen), alleen het is soms jammer dat je niet meer spontaan iets leuks kunt gaan doen met elkaar. Omdat je al altijd bij elkaar bent. Dat is het enige dat ik jammer vind.
|
|
|
29-08-2009, 11:55
|
||
|
|
Citaat:
Goede instelling. Mijn beste vriendin is op dr 18e gaan samenwonen en heeft achteraf best spijt dat ze nooit op haar zelf heeft gewoond. Ik heb geen vriend, dus woon ook niet samen uhuh. Met mijn ex heb ik het er wel vaak over gehad, maar dat is nooit doorgegaan. Gelukkig. Inmiddels heb ik nog maar 1 vriendin die niet samenwoont en dat vind ik best gek, aangezien ze bijna allemaal 23 zijn.
|
|
|
29-08-2009, 15:22
|
|
|
Ik heb een half jaar samengewoond en toen ging de relatie uit. We waren iets meer dan anderhalf jaar bij elkaar en ik had er wel goed over nagedacht, maar niet goed genoeg. Ik had op dat moment het idee dat het allemaal wel goed zou gaan. We sliepen ongeveer iedere nacht samen en ik zat vaker bij hem dan op mijn eigen kamer. Uiteindelijk ging het dus uit, maar dat was ook wel gebeurd als we niet samen waren gaan wonen, dan had het misschien nog iets langer geduurd.
Nu heb ik bijna twee en een half jaar weer een relatie en zitten we er over te denken samen te gaan wonen. Voor mij is het moeilijk, omdat ik weet hoe vervelend het kan zijn als we uit elkaar zouden gaan, maar over het algemeen heb ik wel een veel beter gevoel bij deze relatie. Ik heb nu echt het idee dat ik mezelf kan zijn bij hem en ik vind het totaal niet storend als hij in de buurt is. Tegen de tijd dat de mogelijkheid zich voordoet zijn we misschien zo'n drie jaar bij elkaar en dat geeft alweer een hele andere basis dan anderhalf jaar..
__________________
don't take life too serious.. you'll never get out of it alive
|
|
29-08-2009, 15:52
|
|
|
Ik woon nu ongeveer een jaar samen. Wij waren ongeveer 6 maanden bij elkaar toen ik bij hem kwam wonen. Ik was net klaar met m'n studie. Ik vond het eigenlijk dood eng. Ik had altijd gezegd dat ik eerst op mezelf wou wonen voordat ik ging samenwonen. Maar op een gegeven moment ben ik gewoon bij hem gaan logeren en niet meer weg gegaan. Ik kon 1000 redenen bedenken waarom het niet slim zou zijn. Maar als het niet zou werken dan kon ik altijd weer terug naar m'n ouders.
Maar het werkt prima en het is denk ik een van de beste beslissingen die ik heb genomen. Soms moet je gewoon in het diepe springen
|
|
29-08-2009, 20:20
|
|||
|
|
Citaat:
Citaat:
Het is wel belangrijk te onthouden dat de ander een mens is.
|
||
|
29-08-2009, 21:09
|
|
Verwijderd
|
Samenwonen... een logisch gevolg na een tijdje een relatie te hebben? Waarom wel/niet?
Nee, zie het Wikipedia-artikel over logica. Voor de mensen die al samenwonen, wat zijn je ervaringen? Geen problemen.
|
| Ads door Google |
|
29-08-2009, 21:25
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
30-08-2009, 11:01
|
|
|
|
Ik woon imiddels ook al ruim 3 jaar samen. Bevalt goed! In het begin was het wel even wennen voor mij dat je over veel dingen m.b.t. inrichten enzo moet overleggen. Ik heb daarvoor ruim 6 jaar op mezelf gewoond, en als ik toen iets leuks zag, dan kocht ik het gewoon. Dat impulsieve heb ik nog steeds, maar ik ben er inmiddels aan gewend om toch maar even te overleggen...
. Verder is het gewoon heel gezellig om te weten dat er iemand is/gaat komen als jij thuis komt.
|
|
30-08-2009, 17:00
|
|
|
Hij is in januari tijdelijk ingetrokken op mijn verdieping en we zouden ook voor de echt gaan samenwonen, maar omdat hij het benauwd kreeg en onze relatie stiekem nog niet stabiel genoeg was doen we dat toch maar niet. In november verhuist hij naar een eigen appartementje. Maar het is gezellig nu hij hier woont dus ik geniet er nog veen van
__________________
"Falling feels like flying, until you hit the ground. And everything looks beautiful, until you take a look around"
|
|
30-08-2009, 18:05
|
|
|
|
Ik woon nu ongeveer 8 maanden samen met m'n vriend en we zijn ca. 4,5 jaar samen. Het was eigenlijk een heel impulsief idee: ik had anderhalf jaar op kamers gewoond en ik had wat meer behoefte aan privacy, meer ruimte en wat goedkoper wonen.. dus zat aan anti-kraak te denken en hem leek dat ook heel leuk, dus waarom niet samen? Onze relatie is alleen maar leuker geworden sindsdien.. je ziet elkaar heel anders, niet meer alleen afspreken en leuke dingen doen, maar echt samen leven.
|
|
30-08-2009, 19:23
|
|
|
Ik heb nu twee jaar een relatie en we wonen nog niet samen. Ik heb sinds een half jaar een eigen appartementje, m'n vriend woont nog thuis. Ik werk fulltime en hij studeert nog. Zijn studie is vanaf hier ongeveer vijf kwartier/anderhalf uur reizen, ongeveer net zover als vanaf zijn ouders maar hij werkt ook veel en zijn werk is vijf minuten van zijn ouders vandaan en hij werkt op onmogelijke tijden (is buschauffeur) en nu we nog geen eigen auto hebben is het vaak niet praktisch als hij hier is. We zijn wel veel samen, vrijwel altijd het weekend en zeker twee avonden door de week. Hij is of hier of ik ben bij hem. Daar buiten vinden we het allebei nog wel lekker om ook tijd voor ons zelf te hebben en even alleen te zijn en ons eigen dingetjes te kunnen doen. We hebben wel overwogen om te gaan samenwonen toen ik een huis aangeboden kreeg maar hebben toen besloten om het even te laten zitten. We wilden samenwonen op het moment dat wij dat wilden, niet op dat moment omdat ik toen een huis kreeg. Dat zou sowieso al een grote verandering zijn. Ik merk aan mezelf wel dat ik nu wel graag zou willen gaan samenwonen maar ik weet dat m'n vriend veel waarde hecht aan zijn vrijheid en hij ook zijn werk niet op wil geven dus op dit moment is het lastig. Over een of twee jaar is hij klaar met zijn studie en dan kan het best veranderen.
Op zich zien we dit ook wel als ons huis. Hij doet ook dingen in het huishouden, heeft hier ook z'n kleren en spulletjes (ik ook bij hem en zijn ouders, ben ook een beetje het derde kind van zijn ouders), doet ook regelmatig boodschappen en nodigt hier mensen uit dus we groeien er wel naartoe.
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
|
30-08-2009, 20:19
|
|
|
Ik wil heel graag samenwonen en mijn vriend ook. We hebben dan ook al jaren een relatie en we zijn er echt aan toe
Praktisch ligt e.e.a. niet zo makkelijk voor ons waardoor het nog wel eventjes gaat duren, maargoed. Ervaring met samenwonen heb ik dus niet, maar ik heb wel allerlei ideeën erover
__________________
..so what was good..what just slipped out..what went wrong?..oh the way he feels about me has changed....thanks for playing try again! (game over)
|
|
30-08-2009, 20:52
|
|
Verwijderd
|
Bij ons is het ook een uit de hand gelopen logeerpartij, na 1,5 maand ofzo al. Hij zat hier op een gegeven moment gewoon iedere dag en het was 3 uur reizen van zijn huis naar hier, dus zo ging dat gewoon vanzelf. Het gaat heel goed, we hebben geen problemen en we verdelen het huishouden eerlijk. Dacht altijd dat samenwonen een big deal was dat ik nooit zo snel zou doen, maar ja, nu is het gewoon vanzelf gegaan en het is nog steeds leuk.
|
| Advertentie |
|
|
|
30-08-2009, 21:49
|
|
|
Ik woon nu drie jaar samen (met een forumer nog wel). Het was wel "gepland", maar de zoektocht naar een woning heeft wel een lange tijd geduurd in verband met de ligging, grootte en huurprijs. Toen we opeens toch iets hadden gevonden, ging het opeens heel snel.
Het samenwonen an sich gaat, het verdelen van de huishoudelijke taken in het begin is eigenlijk geen probleem geweest, ik heb wel gemerkt dat het later (als er dingen in je leven veranderen) het dan weer lastig omschakelen is omdat je nu eenmaal gewend bent dat de een meer kookt en de ander vaker boodschappen doet. We zijn ook verhuisd naar een wat grotere woning, dat is wel prettig omdat we nu ook meer ons eigen plekje hebben en niet constant op elkaars lip zitten. Verder is het inderdaad wel erg prettig dat er iemand thuis is en je altijd iemand hebt om mee te praten of iets leuks mee te doen en dat je niet alles in huis alleen hoeft te doen. Ik vind wel dat je juist als je samenwoont je elkaar genoeg ruimte moet gunnen, niet alles perse samen moet doen en (tot op zekere hoogte) een eigen leven moet blijven leiden, zeker in het begin van "het samenwonen'.
__________________
you're not my demographic
|
|
31-08-2009, 08:15
|
|
Verwijderd
|
We zijn wel bewuster wat dingen apart gaan doen en niet overal samen naar toe, ondanks dat we wel samen welkom zijn. Hebben jullie, de samenwoners, dat ook?
|
|
31-08-2009, 08:25
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Nu zijn we 2,5 jaar verder en het gaat nog steeds perfect.
|
|
|
31-08-2009, 09:53
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
31-08-2009, 09:59
|
|
Verwijderd
|
Ik woon niet samen. Heb mijn vriendin pas een paar maanden en we wonen/werken/studeren niet in dezelfde stad. Ondanks dat we as zo kort iets hebben hebben we het wel al over dit soort onderwerpen gehad (niet concreet maar wel voor over een tijdje).
Zij woont/werkt/studeert wel in de stad waar ik vandaan kom en waar ik geen problemen mee zou hebben om weer terug te keren als ik er een goede baan kan vinden. Ik heb daar al voor ik haar ontmoette vaker over nagedacht dus zal dat ook niet alleen voor haar doen, mocht het ooit gebeuren. Het is maar één van de drie plaatsen in Nederland waar ik überhaupt zou willen wonen. We hebben zelfs al erover gehad welke wijk(en) we ons echt zouden willen settelen voor de rest van ons leven. Normaal gezien zou ik gillend wegrennen als een meisje daar al binnen twee maanden over begint maar deze keer klopt het gewoon allemaal  Andersom denkt zij dat ze er geen problemen mee heeft om naar mij te verhuizen als dat qua carrière voor ons beiden beter uitkomt. Zij heeft nog nooit buiten de stad waar ze nu zit gewoond, dus dat zou ze wel eerst willen "uitproberen". Maar dat zou dan prima bij mij in het appartement kunnen natuurlijk. Maar goed, zoals al gezegd is onze relatie erg pril dus dit is allemaal toekomstmuziek, eerst eens kijken of onze relatie op deze manier langere tijd standhoudt. Ik verwacht van wel, maar je weet het nooit. Oh en in eerdere relaties is het één keer enigszins aan de orde geweest, ben ik richting mijn toenmalige vriendin verhuisd om te kijken hoe het zou zijn als we echt dicht bij elkaar woonden en elkaar ook buiten de weekends zagen met de insteek om daarna samen te gaan wonen. Dat ging vrij snel daarna uit al had dat niets met dicht bij elkaar wonen te maken.
|
|
31-08-2009, 10:08
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik heb nu een relatie waarin we elkaar bijna alleen in het weekend zien en ik heb voorheen al eens 2,5 jaar zo'n relatie gehad. Dan heb je heel erg de neiging om in die weekends alles samen te doen, maar het is goed om ook genoeg dingen zonder elkaar te blijven doen. Ik wil dat zelf graag en in beide relaties de vriendinnen gelukkig ook. Wij hebben daar wel eens discussie over in de vriendengroep, er zijn jongens die hun vriendin echt overal mee naar toe nemen en één van die jongens zien we nu ook echt nog maar twee keer per jaar (hij woont ergens waar niemand van ons in de buurt woont). Laatst smste hij een aantal van ons met de mededeling dat zijn vriendin en hij dat weekend in town zouden zijn, en wie er met hun een biertje wilde gaan drinken. Ik heb er niet op gereageerd, eigenlijk alleen maar omdat hij alweer zijn vriendin meenam. Later eens nagevraagd bij vrienden: niemand heeft gereageeerd en allemaal om precies dezelfde reden. We hebben het een paar keer aangegeven aan hem maar hij blijft haar overal bij betrekken. Dat mag, het is ook neit dat we hem opzettelijk negeren ofzo, maar zo'n smsje krijgt dan blijkbaar geen respons. Het is erg sneu en zonde van de vriendschap. Nu moet ik er eerlijk bij zeggen dat zijn vriendin sowieso al niet populair is bij ons (ze is vreemdgegaan en heeft wel meer rare dingen gedaan), maar het is vooral dat hij nooit, nooit, nooit zonder haar iets doet. Dat is irritant. Als hij vier keer per jaar langs zou komen, twee keer zonder haar en twee keer met haar, zou er totaal geen probleem zijn. Maar ze is er altijd bij, ze heeft zelf geen vrienden of kennissen hier en omdat ze dus niet goed in groep ligt zit ze alleen maar naast haar vriendje. Dat is gewoon niet leuk. Dus lang verhaal kort: ik denk dat het sowieso, los van het samenwonen, een goed idee is om niet altijd alles samen te doen.
|
|
|
31-08-2009, 16:12
|
||
|
Citaat:
Wij hebben twee kamers op één unit. Gewoon op kamers dus, maar dan zonder huisgenoten. Wat mij betreft ideaal, en nog goedkoper dan een appartement ook. Als de één uitgaat en de ander vroeg op moet dan gebruik je gewoon die tweede kamer, en je hebt net zo goed twee volledig ongestoorde werkkamers.
__________________
"Republicans understand the importance of bondage between a mother and child." - Dan Quayle
|
|
|
01-09-2009, 14:36
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
01-09-2009, 14:50
|
|
|
Ik woon nu zo'n twee weken officieel samen, maar daarvoor woonden we al in hetzelfde studentenhuis. We wilden heel graag samenwonen, voornamelijk omdat we schoon genoeg hadden van dat studentenhuis, maar ook omdat we het fijn vonden om samen ons eigen plekje te creëren. We zijn allebei 22 en hebben ruim 2,5 jaar een relatie, maar het voelt goed en aangezien we toch al half samenwoonden, voelde het niet aan als iets heel spannends en risicovols. Maar na twee weken kan ik daar ook nog niet goed conclusies over trekken...
Wat betreft dat ontwikkelen, het komt er denk ik voornamelijk op neer dat je jezelf niet alleen maar moet zien als 'de vriend(in) van', dat is te eenzijdig en daarmee beperk je jezelf. Samenwonen hoort niet beperkend te zijn, maar juist positief te zijn: het is gezellig, kostenbesparend enzovoorts.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
|
01-09-2009, 15:56
|
|
|
Ik woon nog niet samen, maar heb dan ook pas 4 maanden een relatie.
Mijn vorige relatie heeft 4 jaar geduurd en na ongeveer 3 jaar zijn we uit gaan kijken naar een huisje om te gaan samenwonen. Helaas is het daar door de lange wachttijden nooit van gekomen, ondanks dat mijn ex al meer dan 2 jaar ingeschreven stond. Bij nader inzien misschien maar goed dat het nooit zo ver is gekomen, maar ik merk gewoon bij mezelf dat ik er wel aan toe ben om te gaan samenwonen. Ik vind het daarom ook best wel lastig dat ik nu in mijn nieuwe relatie weer geduld op moet gaan brengen totdat de tijd er rijp voor is. Zit ik weer vast aan elkaar alleen in de weekenden zien en elk weekend op en neer reizen...
__________________
> Zou het leven ook een eigen kijk op mij hebben? <
|
|
01-09-2009, 17:45
|
||
|
|
Citaat:
Ik sport (veel) meer/vaker dan mijn vriend; ik ga mezelf daarin echt niet beperken zodat we dezelfde avonden thuis kunnen zijn om dan samen "als een stelletje" op de bank te hangen.
|
|
| Ads door Google |
|
01-09-2009, 18:18
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Maar om even ot te blijven: Ik woon nog niet samen. Ik ben pas twintig, mijn vriend is tien jaar ouder. Hij is er wel aan toe om samen te wonen, maar wil dat niet omdat ik nog allerlei plannen heb en pas twintig ben. Hij vindt het belangrijk dat ik eerst die plannen uit ga voeren voordat weg gaan samenwonen. Ik wil eerst nog voor min. vier maanden naar het buitenland, aan een nieuwe studie beginnen, op kamers wonen. Dat zijn dingen die ik belangrijk vind, die ik graag nog wil doen voordat ik me echt ga settelen. Hij is dat heel erg met me eens, stelt het zelfs zo dat hij niet wil samen wonen voordat ik op mezelf heb gewoond. Ik vind dat heel fijn, omdat hij mij wel de kans geeft om gewoon nog twintig te zijn. Hij verwacht neit van me dat ik mijn hele leven omgooi omdat hij graag wil samenwonen. Neemt niet weg dat we het allebei wel heel graag willen, maar we zijn er van overtuigd dat het vanzelf wel komt.
|
|
|
02-09-2009, 10:13
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Natuurlijk is het passen en meten: als je een relatie hebt en elkaar alleen in het weekend ziet, is het niet echt handig om dan steeds met je vrienden, en zonder haar, tot de vroege uurtjes te stappen om daarna brak te zijn. Je moet een middenweg vinden hierin. En uiteraard ook dat je je in je carrière/studiekeuze/vakanties/verre reizen niet teveel laat leiden door je relatie, maar dat vind ik zo ongelofelijk vanzelfsprekend... Ik heb een vriend die letterlijk verboden wordt met ons op vakantie te gaan door zijn vriendin. Ze heeft geen goede reden zoals "ik lig op sterven/je belooft al 5 jaar met mij op vakantie te gaan maar dat doe je nooit" (of die laatste een goede reden is valt nog te bezien overigens ...) Dat zou voor mij reden zijn meteen de relatie te beëindigen.
Laatst gewijzigd op 02-09-2009 om 10:18.
|
|
|
02-09-2009, 10:48
|
||
|
|
Citaat:
__________________
I think I have a problem, I think I think too much
|
|
|
02-09-2009, 11:58
|
||
|
|
Citaat:
Mijn lief is eerder in onze relatie al een half jaar weg geweest en vanaf binnenkort zien we elkaar een jaar lang erg weinig. Als we niet samen zijn missen we elkaar, het leven samen is mooier. Maar dat is geen reden om maar thuis te blijven en het avontuur niet aan te gaan. Als je niet alleen kunt zijn kan je, in mijn ogen, er ook niet oprecht voor kiezen om samen te zijn. En over samenwonen: we doen dat niet dus ik weet ook niet hoe dat zou zijn. Maar als we direct vanuit huis waren gaan samenwonen had hij waarschijnlijk gehoopt dat ik alles wat zijn moeder deed zou overnemen. Nu weten we allebei wat het inhoudt om een huishoudentje draaiende te houden.
__________________
To eu zèn
|
|
|
02-09-2009, 12:41
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik moet hier wel heel eerlijk bij toegeven dat mijn vriendengroep financieel gezien bovengemiddeld bedeeld is en dat twee (of meer dan dat) keer per jaar op vakantie gaan geen probleem is. Ik denk dat dat veel scheelt; als er maar geld is voor één vakantie is het natuurlijk al wat aparter als je met je vrienden op vakantie gaat en vriendin (en eventuele kinderen) alleen achterlaat. Ook als je kinderen hebt, draait de wereld niet alleen om hen en moet je gewoon nog een aantal leuke zaken kunnen blijven doen, naar mijn mening. De voorbeelden die ik heb (oudere zus, ouders) bevestigen dat beeld ook. Mijn vader is altijd heel erg betrokken geweest bij onze opvoeding en maakte veel tijd voor ons vrij, maar ging gerust een week met zijn vrienden fietsen in Zuid-Frankrijk. Maar goed, dat is voer voor een ander topic
|
|
|
06-09-2009, 14:53
|
|
|
|
Wij hebben ook echt nog wel onze eigen dingen. Gaan wel samen op vakantie maar mijn vriend studeert en ik werk dus hij heeft veel meer vakantie dan ik en in de tijd dat hij vrij is en ik werk gaat hij dan vaak een weekje een stedentrip doen met vrienden. Geen problemen mee al verwacht ik wel dat als ik een keer vrij heb (ik heb maar weinig vrije dagen) en op vakantie ga, hij dan ook wel mee gaat maar dat is eigenlijk zo vanzelfsprekend dat het geen probleem is.
We hebben veel dezelfde vrienden en gaan overal mee naar toe voor elkaar maar doen ook regelmatig dingen zelf met onze eigen vrienden. Ik vind er niet veel aan om tot laat uit te gaan en dat ging vaak ook niet ivm rook enzo en dan ging hij alleen, geen problemen mee. Andersom vind ik het heerlijk om gewoon een weekendje bij een vriendin te zijn of een dagje te gaan shoppen en daar wil ik hem dan ook echt niet bij hebben maar dat kan gewoon.
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
|
06-09-2009, 15:05
|
|
Verwijderd
|
Wij waren bijna zes jaar samen toen we gingen samenwonen. Het eerste jaar van onze relatie zaten we nog op school en daarna verhuisde ik naar Groningen om te studeren. Toen ik terug naar Enschede kwam voor mijn coschappen was het voor ons eigenlijk vanzelfsprekend dat we dan samen zouden gaan wonen. Het zou gewoon heel onlogisch gevoeld hebben om allebei ergens anders te gaan wonen en heen en weer te blijven gaan terwijl we toch in dezelfde stad moesten zijn.
En het samenwonen is het zo vanzelfsprekend, het is heerlijk dat we elkaar vrijwel elke dag zien zonder daar ingewikkelde afspraken voor hoeven te maken, en dat we altijd iets met vrienden kunnen afspreken zonder daarbij rekening te hoeven houden met of we dan nog wel genoeg aandacht voor elkaar hebben. Zelfs al ben je maar een uurtje tegelijk thuis, in dat uurtje kun je dan samen eten en kletsen en scrabbelen of elkaar masseren enzo, en dan heb je je dosis relatie weer gehad om het zo maar te zeggen . En het is ook fijn om gewoon met de rug naar elkaar toe aan onze bureaus te zitten en iets over je schouder te roepen als je de ander ergens in wil laten delen.Huishoudelijke taken hebben we gewoon verdeeld, we hebben een hekel aan precies andere dingen dus dat was heel makkelijk. We hebben ongeveer evenveel taken alleen duren die van hem iets langer (maar die van mij zijn viezer ).
|
|
06-09-2009, 21:30
|
||
|
Citaat:
ot: ik woon officieel niet samen maar ben al ruim een jaar (min 3 maanden dat ik in Guatemala zat) eigenlijk altijd bij hem thuis, of we zijn samen op mijn kamer. In het huishouden doe ik meer maar dat vind ik niet erg want dingen als de was ophangen doet hij toch verkeerd. Als ik hem iets vraag te doen, dan doet hij dat ook. En hij kan weer dingen als computers fixen enzo. Als we officieel samen zouden gaan wonen zou ik daar misschien wel afspraken over willen maken want ik weet dat hij minder waarde hecht aan een schoon huis. Verder gaat alles goed, het is heerlijk om thuis te komen als hij er is en samen aan tafel te eten en kletsen. Alles is leuker dan alleen.
__________________
liep een man in de woestijn en vond een kameel, de kameel vond van niet.
|
|
|
07-09-2009, 17:06
|
|
Verwijderd
|
Ik woon nu ongeveer 7 jaar samen en dat ging eigenlijk heel erg vanzelf. Ik woonde in Enschede, hij in Maastricht, dus de afstand was best groot. In vakanties was ik eigenlijk altijd bij hem en vervolgens heb ik gewoon een keer al m'n spullen meegenomen en woonden we samen
Ik kan me niet herinneren dat we het er ooit serieus over gehad hebben; het was gewoon een logische stap in onze relatie.Qua taakverdeling ging het eigenlijk ook meteen vanzelf; sommige dingen vind ik vreselijk om te doen, hij vindt ze niet zo erg, dus dan doet hij ze. En andersom ook natuurlijk. Hij vindt het vreselijk om de was op te vouwen, ik vind dat juist heerlijk werk
|
|
07-09-2009, 19:03
|
||
|
|
Citaat:
 Als hij de wsa op heeft gehangen is het helemaal verfrummeld...
__________________
"Falling feels like flying, until you hit the ground. And everything looks beautiful, until you take a look around"
|
|
|
07-09-2009, 20:47
|
|
|
|
Toen ik mijn vriend leerde kennen kon hij niet eens afwassen
dat is echt het eerste wat ik hem toen geleerd had. Hij deed het op een manier dat ie de hele aanrecht volzette met vuile vaat en dat dan vol goot met water en sop  Sommige dingen zoals de was, strijken, was ophangen en opvouwen enzo doe ik idd liever zelf (of laat ik m'n (schoon)moeder doen ). M'n vriend is van het type die ook z'n stropdas strijkt die dan vervolgens aan het strijkijzer blijft vastplakken zodat je hele strijkijzer onbruikbaar is geworden. Laat maar zitten, ik doe het zelf wel Andere dingen vind ik wel prima, stofzuigen ofzo. Daar kan ik zelf ook niet goed tegen dus heb graag dat hij het doet. In het begin vond ik dat hij het niet goed deed omdat hij bijvoorbeeld nooit de schoenen in de hal weghaalt als ie daar zuigt maar daarentegen zuigt hij wel tussen de verwarming en haalt hij wel de bank van z'n plaats enzo en dat doe ik nooit dus als we het afwisselen gaat het prima 
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Liefde & Relatie |
Samenwonen, wel of toch juist niet? Verwijderd | 17 | 18-09-2009 19:58 | |
| Liefde & Relatie |
Jaloers op je vrienden omdat zij wel samenwonen Blackeyed | 34 | 01-02-2009 21:12 | |
| Liefde & Relatie |
Roken en Samenwonen strawberryangel | 131 | 12-12-2005 01:06 | |
| Liefde & Relatie |
Samenwonen Verwijderd | 46 | 28-06-2005 20:00 | |
| Liefde & Relatie |
samenwonen pudding met vel | 30 | 11-11-2004 20:40 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 18:29.
Adverteren