juist wat sketch aanhaalde, die afbrekingen doen hier niet goed, het loopt niet voldoende. je ritme ligt af en toe storend, zodat de verhaallijn een beetje hakkerig wordt. maar wat riven zegt, bij het lezen als proza (dat was ik gelijk geneigd te doen), mist er ook wat. ik vind je bewoordingen op zich zelf staand wel aardig (tijd loze is juist ubercliche

), maar door het in deze vorm gegoten is, wordt het minder.
ze mist mij en mist me,
en slijt het spoor onder mij vandaan ed komen wel goed over, het beeld van de
bloederige rode zon met het huilen van de dageraad vind ik weer wat minder. er zitten zeker mooie stukken in, genoeg om er zeker iets moois van te kunnen maken

.