nou hier komt mijn stukje...weet niet wat ik hiermee wil bereiken...reacties welkom
Ik snap mezelf soms echt niet. Waarom voel ik me zo rot? Zelfmedelijden? Vind ik mezelf zo verdomd zielig om dat mijn leven niet gaat zoals ik gewild had? Omdat ik mijn vader ga verliezen? Waar zit ik verdomme toch mee? Waarom wil niks lukken? Is dit allemaal maar een excuus om niet meer te lezen, te vechten en te werken voor wat ik wil? Maar aan de andere kant…heb ik het recht niet gewoon? Heb ik niet het recht om zelfmedelijden te hebben?
Ik sta mezelf niet toe om gelukkig te zijn. Er is altijd iets te willen, iets om naar te streven, en dat is niet erg maar zou ik er ook niet naar moeten streven om gelukkig te zijn? maar hoe ik kan ik nu gelukkig zijn? kijken naar al mijn zegeningen? Maar what about mijn vader? Ik beschouwde het hebben van twee ouders als een zegening, het hebben van een toekomstplan én de 99% zekerheid mijn examen te halen dit jaar.
Mijn plan voor de toekomst begint zich weer te vormen, maar mijn vader en school lijken weg te vallen. En zonder school, valt mijn plan ook weer in elkaar. Ik ben bang en voel me bezorgt over of ik het ga halen dit jaar, aan de andere kant blijf ik het gevoel hebben dat het wel goedkomt. Waarom twijfel ik dan toch? Waarom laat ik mijn onzekerheid de hand nemen en waarom laat ik niet dat beetje zekerheid dat ik heb niet mijn stemming en gevoel bepalen?
Daan had het laatst over zelfmoord, dat ze zó onzeker was en zich rot voelde door de dood van haar moeder, dat ze er soms echt geen zin meer in had. Ik heb het idee gehad maar tegelijkertijd ook weer het gevoel dat ik het wel red. zelfmoord zou ik nooit kunnen, ik heb teveel dromen en plannen voor de toekomst. Dat beetje zelfvertrouwen heb ik dan weer wel. Vertrouwen in mezelf dat ik mijn dromen waar kan maken.
Ik laat mijn twijfels teveel de overhand nemen, ik weet ergens dat ik het kan maar twijfel en angst om fouten te maken zorgen ervoor dat ik ga twijfelen aan mezelf. Ik moet hiermee stoppen voordat het dingen daat verzieken die ik heel graag wil. Het beeld dat mensen van mij hebben, de een zegt dat ik zo onzeker als de pest bent, de ander vind me arrogant. Wat ben ik nou écht? Het ligt aan de situatie en de mensen. Mensen die ik belangrijk vind zien mij als onzeker. Als ik me op me gemak voel, ben ik gewoon ik en als ik mensen niet mag of onboeiend vind, ben ik arrogant.
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|