Medicatie

Verdraai mijn eigen zinnen niet
en laat mij ook eens denken
als je zo met vuile woorden schiet
en mij probeert te krenken

voel ik niks dan haat
en zijn mijn gedachten
dieper dan een woord mij schaadt
en ga ik je des te meer verachten

toch laat je mij huilen
en diep van binnen gil ik
als ik nu met iemand kon ruilen
dan was dat met de eerste blik

op iemand anders’ leven
geen pijn, geen ruzies, en geen jij
dan zou mijn hart het niet begeven
en komt de liefde dichterbij

maar bij een ander ben ik nog ik
want mijn blauwe bloed blijft rood
of ik van het ene nou nog schrik
mijn angst blijft toch te groot

ik ken de wereld nauwelijks
en zonder jou ken ik mezelf niet
een medicijn, je bent mijn drugs
de enige die mij niet verliet


dus hou ik jou nog even vast
omdat mijn leven in het jouwe past

[kleine_ikke]

enerlaatste strofe vink minder...

wel een extreem mooi einde


keep on going!

[An]

Wat er staat is prachrig.
Ik vind de rijm soms wat gedwongen.

[Reem]

Erg mooi, je hebt wat je wilde zeggen ontzettend mooi verwoord. De rijm vind ik soms een beetje geforceerd, maar het leest fijn en je gevoelens komen duidelijk naar voren. Ja, goed gedaan.

ik ken de wereld nauwelijks
en zonder jou ken ik mezelf niet
een medicijn, je bent mijn drugs
de enige die mij niet verliet

Deze strofe vind ik iets minder qua ritme: met name in de laatste regel ligt de klemtoon verkeerd, dat is jammer.