Na bijna half jaar opeens problemen

[groovy]

help alsjeblieft! Ik ben ten einde raad..

ik zal bij het begin beginnen..ik heb bijna een half jaar een vriend. Qua relatie passen we goed bij elkaar, we hebben dezelfde normen en waarden, qua relatie én familie. We menen het heel serieus met elkaar..Daar dus geen enkel probleem. Maar sinds dat we 5 maanden met elkaar gaan, hebben we wel opeens wat probleempjes. We hebben al 2 zware gesprekken gehad, omdat ik heel veel dingen opgekropt had. Ben niet zo goed in uiten wat me dwars zit, maar als ik eenmaal praat, kan ik ook ontzettend open zijn. Het andere zware gesprek ging erom dat we door school zo weinig tijd voor elkaar hadden. We hadden toen afgesproken meer tijd voor elkaar proberen vrij te maken, ook al zou dat erg moeilijk gaan.

Het ging nu meer dan een week (na het laatste gesprek) echt super met mijn vriend, maar gister kregen we een meningsverschil, en dat liep zo uit de hand dat ik helemaal dicht klapte. Juist toen hij moeite voor me ging doen, met me wilde praten en me vasthield, klapte ik dicht. Ik stond op het punt van huilen en ja..

Sorry voor het vage verhaal, maar..ik snap het niet ..het ging 5 maanden goed, leuk, en nu opeens..al een maandje wat probleempjes..het gekke is, aan de andere kant zijn we juist closer geworden, we zijn net voor het eerst met elkaar naar bed geweest, alles was keifijn enzo..we zijn een stuk opener tegen elkaar..

Ik weet het nu niet meer, aan de ene kant wil ik gewoon niet horen dat we misschien niet bij elkaar passen omdat ik toch al echt van hem begin te houden..ik merk dat hij ook zijn twijfels begint te krijgen bij deze relatie, omdat we opeens wel vaak meningsverschillen hebben. Eigenlijk zijn die meningsverschillen het probleem niet, maar ik kan er niet meer omgaan, (en hij misschien ook niet) en daardoor loopt het uit de hand. En daardoor gaat het nu misschien ook uit.

Ik wil hiervoor vechten, maar wilde vragen of jullie misschien ervaringen hadden..ik snap niet dat we 'al' na 5 maandjes deze problemen hebben. Kunnen het nog 'opstartproblemen' zijn? Omdat ik soms merk dat we elkaar nog niet in alles even goed kennen..

Voor de rest gaat alles eigenlijk goed, we hebben wel beiden erg veel druk op ons staan door school en werk, en dat vreet wel aan ons..

Ik weet het gewoon niet meer, ik hoop echt dat iemand me kan helpen..

[Jette]

naja je zegt zelf al dat je niet zo open was... Ik denk dat dat in een relatie toch wel heel erg belangrijk is... Tenminste bij mij was dat zo... Ik heb verder niet echt problemen gehad toen we vijf maanden hadden ofzo, maar ik herken het gevoel wel dat je zegt dat je closer bent geworden na zo'n gesprek. Dat komt omdat je dan echt open tegen elkaar bent en je dan ook van elkaar weet waar de andere geiriteerd van raakt enz...
Als jullie nou eens gewoon, voor zover dat gaat, afspreken dat jullie tegen elkaar vertellen, maar dat dan ook echt doen, wat je dwars zit en wat je voelt voor elkaar.. Dat helpt vaak ook als een jongen tegen je zegt dat je echt de enige voor hem bent. Ik denk en hoop serieus voor je dat je beter gaat voelen na zo'n gesprek. En flap je er gelijk uit wat je voelt of dwarszit, dan krijg je iig niet zo'n vreselijk zwaar gesprek waarbij je op het punt van huilen komt te staan... want dan krop je al je gevoelens op die dan in een keer vrij komen , das ook niet goed...
en blijf ook he eigen ding doen, dat werkt ook, blijf met je vrienden omgaan en hang niet alleen maar aan hem ookal wil je dat wel het liefst. als en ik zeg als het een tijdje minder gaat zijn zij ook degene waar je op terug kan vallen, als je geen aandacht meer aan ze besteed kan je het vergeten om bij ze aan te kloppen in slechtere tijden
hoop dat je hier wat aan hebt

Ik vind het niet zo raar hoor dat je na 5 maanden ''probleempjes'' krijgt. Immers de eerste verliefdheid is eraf, en al het nieuwe van een relatie eigenlijk ook al wel een beetje.

Ik vind die problemen niet echt klinken als hele grote dingen, maar daar kan ik wel een inschattingsfout maken. En wat voor een meningsverschillen zijn dat? Zijn het kleine dingen,of tsjaa, wat moet ik me erbij voorstellen, omdat het toch wel echt een probleem voor je is.

Verder zeg je dat je merkt aan je vriend dat hij begint te twijfel. Maar denk je dat niet alleen? Of waar merk je dat dan aan?

Eigenlijk als ik je verhaal zo lees, vind ik het lijken alsof het alleen maar een paar dingen zijn, maar dat jullie het voor de rest hartstikke fijn hebben samen.

Wel is het mss een idee om gewoon lekker open tegen elkaar te worden/ te blijven, en zorgen dat je alles met elkaar kan bespreken.

[WolterB]

Je leert elkaar steeds beter kennen en ik denk dat na 5 maanden een eerste ruzie dat dat niet zo heel vreemd is.
Maar zoals je al zegt zijn jullie wel closer geworden en praten jullie het ook wel nodig is. Dat jij dichtklapte toen, daar kan je waarschijnlijk ook niet heel erg veel aan doen.
Vertel het hem dat je dichtklapte, maar wel wilde praten, dan zal hij het heus wel snappen

[Smobbo]

Gewoon een keer met hem gaan praten, uitleggen dat je soms dichtklapt. Dan weet hij ook waar hij aan toe is.
Jij moet zelf natuurlijk proberen iets opener te worden, wat natuurlijk lastig is om te doen.

[Isiyanka]

Bij mijn vorige relatie ging het ook na een maand of vijf, zes ineens niet meer zo lekker, we praatten nog maar weinig, weinig tijd voor elkaar, toen wilde hij het op een gegeven moment uitmaken maar kwamen we erachter dat we toch met elkaar door wilden (jaja, duidelijk verhaal ) en daarna is het nog een maand of tien aangeweest.
Ik hoor ook wel vaker dat het na ongeveer een half jaar even wat minder gaat, dan is de spanning van het begin er toch af en moet je wat meer moeite voor elkaar gaan doen. Ik raad je toch aan om met elkaar te gaan praten, probeer om niet dicht te klappen (hoewel dat wschl heel moeilijk is maar anders zeg/schrijf je later wat je eigenlijk had willen zeggen?) en tijd voor elkaar maken en leuke dingen doen
Als jullie het allebei nog de moeite waard vinden, komt het heus wel goed

[blupp]

Ik heb dit probleem opeens ook, we hebben nu 5 maanden wat en OPEENS irriteer ik me mateloos aan bepaalde dingen van haar en baal ik ervan dat ik haar zo weinig zie(ja het was ook veel meer in het begin dus en ik ben allergisch voor elkaar te lang missen )
Het is ook steeds bijna uit enzo en dan is het weer even goed..ik weet me er even geen raad mee.

[groovy]

ik heb precies hetzelfde blupp!!

na alle ruzietjes heb ik ook altijd wel iets verkeerds gedaan volgens hem en hij zegt zelf dan 'ik ben me van geen kwaad bewust'

En ik heb hem al gezegd dat ik vaker dichtklap, maar hij wil het niet echt begrijpen volgens mij..hij vindt gewoon dat ik het moet zeggen, klaar.

Njah schiet niet echt op dus

We hadden nu een punt dat ik wat impulsiever ben dan hem, ik had echt het gevoel dat hij dat als dom afschildert. Hij zei dat zijn zusje ook altijd impulsief was en er later altijd op terugkwam dat het zo niet kon bladibla..

Zucht ik weet het niet, het is heel moeilijk op te boksen tegen hem, omdat ik denk van 'waar 2 vechten hebben 2 schuld', terwijl hij heel duidelijk weet te zeggen wat IK fout doe en zelf zich van kwaad bewust is

En dan zeg ik wel wat hij in mijn ogen 'verkeerd' deed, maar dan wilt hij daarin zijn gelijk behalen. 'Je snapt toch wel dat ik dat zo doe dan?'

Sorry voor het vage verhaal, en Isiyanka, ik snap je vage verhaal wel hoor dat gevoel heb ik nu dus ook

Het probleem is ook dat kleine meningsverschillen bij ons al uit de hand lopen, omdat we elkaar of totaal verkeerd begrijpen of ik zeg dan gewoon helemaal niets meer. Het kan nooit iets kleins zijn wat we even uitpraten..

En ik heb eigenlijk ook het gevoel dat hij mijn school niet echt serieus neemt, als ik belangrijke toetsen heb, vergeet hij altijd welk vak dat ook alweer was, of hij vraagt niet hoe het ging, of hij vraagt hoe een compleet ander vak van alweer 2 weken geleden gegaan is..

En ik probeer constant interesse in hem te tonen, te vragen wat hij heeft gedaan elke dag en dan vertelt hij volop en luister ik. En ik vertel ook best veel over mezelf, maar toch..kweetniet..

Ook als ik zeg dat ik een avond niet kan omdat ik wil leren, dan dringt hij nog aan van 'je kunt dan toch wel?' Dan beseft hij niet dat ik gewoon echt stress heb van school.

Hmm volgens mij zat me meer dwars dan ik dacht ik denk inderdaad nu de verliefdheid ervan af is, dat het soms een beetje irriteert..

Wat ik trouwens nog het ergste vind aan de hele zaak is, dat ik vaker zeg hoeveel ik van hem houd, en dat ik hem niet kwijt wil..ik krijg het nooit terug te horen...als ik er dan wat van zeg, zegt hij 'ik dacht dat je het kon merken in de dingetjes die ik zo doe' en tuurlijk merk ik dat ook wel, maar soms wil ik het gewoon ook even horen..dus dat zei ik hem en toen was het van 'ok'..ik dacht dat hij er dan wel wat mee zou doen, maar ik heb nog geen 1 keer gehoord dat hij van mij houdt of wat dan ook.

En daardoor wordt het dan wel heel moeilijk om maar lekker verliefd te blijven op mijn vriendje...

[Cookie]

jah das waar...
je hoort het idd wel vaker..dat relaties na ongeveer een half jaar een dip krijgen. julie hebben meningsverschillen en als jij daar problemen mee hebt en denkt dat je beter af bent zonder een relatie met hem zou ik maar eens na gaan denken over uitmaken..maa kheb t idee dat je dat ook nie echt wil.
ik weet niet hoe open je betn geweest maar als je wil/ kan / aandurft kan je hem dit topic toch een keer laten lezen? dan weet hij precies hoe jij erover denkt..hij kan nagaan dat je hier eerlijk bent en kan hij dan vertellen wat hij ervan vind tog?
naja heel veel succes iig ermee

[Alistar]

groovy schreef op 12-04-2005 @ 17:57 :
help alsjeblieft! Ik ben ten einde raad..

ik zal bij het begin beginnen..ik heb bijna een half jaar een vriend. Qua relatie passen we goed bij elkaar, we hebben dezelfde normen en waarden, qua relatie én familie. We menen het heel serieus met elkaar..Daar dus geen enkel probleem. Maar sinds dat we 5 maanden met elkaar gaan, hebben we wel opeens wat probleempjes. We hebben al 2 zware gesprekken gehad, omdat ik heel veel dingen opgekropt had. Ben niet zo goed in uiten wat me dwars zit, maar als ik eenmaal praat, kan ik ook ontzettend open zijn. Het andere zware gesprek ging erom dat we door school zo weinig tijd voor elkaar hadden. We hadden toen afgesproken meer tijd voor elkaar proberen vrij te maken, ook al zou dat erg moeilijk gaan.

Het ging nu meer dan een week (na het laatste gesprek) echt super met mijn vriend, maar gister kregen we een meningsverschil, en dat liep zo uit de hand dat ik helemaal dicht klapte. Juist toen hij moeite voor me ging doen, met me wilde praten en me vasthield, klapte ik dicht. Ik stond op het punt van huilen en ja..

Sorry voor het vage verhaal, maar..ik snap het niet ..het ging 5 maanden goed, leuk, en nu opeens..al een maandje wat probleempjes..het gekke is, aan de andere kant zijn we juist closer geworden, we zijn net voor het eerst met elkaar naar bed geweest, alles was keifijn enzo..we zijn een stuk opener tegen elkaar..

Ik weet het nu niet meer, aan de ene kant wil ik gewoon niet horen dat we misschien niet bij elkaar passen omdat ik toch al echt van hem begin te houden..ik merk dat hij ook zijn twijfels begint te krijgen bij deze relatie, omdat we opeens wel vaak meningsverschillen hebben. Eigenlijk zijn die meningsverschillen het probleem niet, maar ik kan er niet meer omgaan, (en hij misschien ook niet) en daardoor loopt het uit de hand. En daardoor gaat het nu misschien ook uit.

Ik wil hiervoor vechten, maar wilde vragen of jullie misschien ervaringen hadden..ik snap niet dat we 'al' na 5 maandjes deze problemen hebben. Kunnen het nog 'opstartproblemen' zijn? Omdat ik soms merk dat we elkaar nog niet in alles even goed kennen..

Voor de rest gaat alles eigenlijk goed, we hebben wel beiden erg veel druk op ons staan door school en werk, en dat vreet wel aan ons..

Ik weet het gewoon niet meer, ik hoop echt dat iemand me kan helpen..

Ik denk dat je je niet zoveel zorgen moet maken! De 1e paar maanden van een relatie ben je helemaal in de wolken met elkaar, je leert elkaar beter en intiemer kennen. Zo raken jullie levens in elkaar verstrengeld. Naarmate je elkaar beter gaat kennen durf je ook meer tegen elkaar te zeggen, EN dus ook wat makkelijker ruzie te maken. Ik schrok ook wel een beetje toen ik voor het eerst een heftiger meningsverschil met mn vriend had, maar dat is alleen maar heel normaal. In het begin ben je eigenlijk nog niet helemaal jezelf, je kijkt hoe de ander op dingen reageert, je laat je nog net niet helemaal gaan, omdat je eerst wilt zien hoe de relatie vordert. Maar als je wat langer bij elkaar bent, durf je steeds meer jezelf te zijn, en daar horen ook meningsverschillen bij. Dat je nu wat vaker ruzie krijgt, maar zie dat niet meteen als een slecht teken. Het is juist goed, dat je OOK ruzie kan maken zonder dat je meteen bang wordt dat het uit gaat, wat je in het begin vaak wel hebt. Je geeft zelf aan dat je van hem begint te houden, en dat je over je gevoelens voor hem geen twijfels hebt.
Praat er eens met hem over, ik kan met aan waarschijnlijkheid grenzende zekerheid ( ) zeggen dat hij zich er wel een beetje hetzelfde over zal voelen. Als jullie allebei nog gewoon gek op elkaar zijn, maakt een beetje ruzie echt niks uit!

PS. Je zegt dat je merkt dat je elkaar na 5 maanden in bepaalde dingen nog niet zo goed kent. Wees niet bang. Het duurt jaren voor je iemand echt helemaal door en door kent, en zelfs dan nog niet eens!

[blueeyes_jochie]

hebben veel meer mensen na een half jaartje, de echte verliefdheid is er wat af, je ga je aan dingetjes ergeren, waar je je eigenlijk al eerder aan gerergerd heb, maar nooit zag, omdat je door een stel gesloten ogen keek.. mjat, just normal, en je gaat het vaker meemaken.. maar jem oet er voor vechten als je wilt .. en je zou je aan elkaar aan moeten passen anders werkt het dus niet.. praten das het belangrijkste van al.. ook al vind je het moeilijk om je gevoelens te uitten, probeer het, er gaat een zware last van jouw schouders, maar ook die van je vriendje..

wat ik overigens wel merk, mensen die na een half jaartje nog bij elkaar zijn, het wel een aantal jaren met elkaar uithouden..

[Alistar]

blueeyes_jochie schreef op 13-04-2005 @ 15:03 :
hebben veel meer mensen na een half jaartje, de echte verliefdheid is er wat af, je ga je aan dingetjes ergeren, waar je je eigenlijk al eerder aan gerergerd heb, maar nooit zag, omdat je door een stel gesloten ogen keek.. mjat, just normal, en je gaat het vaker meemaken.. maar jem oet er voor vechten als je wilt .. en je zou je aan elkaar aan moeten passen anders werkt het dus niet.. praten das het belangrijkste van al.. ook al vind je het moeilijk om je gevoelens te uitten, probeer het, er gaat een zware last van jouw schouders, maar ook die van je vriendje..

wat ik overigens wel merk, mensen die na een half jaartje nog bij elkaar zijn, het wel een aantal jaren met elkaar uithouden..

Vaak kan je ongeveer een grens trekken na 3 maanden en 6 maanden. Hou je t 3 maanden met elkaar uit, dan blijf je nog wel even samen. Hou je t 6 maanden met elkaar uit, dan duurt het idd nog wel even.

[groovy]

hmm

Jullie hebben wel gelijk ja, dat ruzie maken ook moet kunnen, vooral nu de verliefdheid eraf is..maar weetje wat het is, ik dacht na die eerste meningsverschillen ook van 'het is normaal, nu durven we vrijer te zijn'..En ik merkte inderdaad dat ik niet meer bang was dat hij na zo'n meningsverschilletje zou vertrekken..allemaal positief dus.

Maar mijn vriend is echt helemaal van 'ohnee! we hebben een meningsverschil! Misschien verschillen we wel teveel van elkaar'.
Daarom is het ook uitgegaan tussen hem en zijn ex. En..ja nu is hij dus constant bang lijkt het, dat wij ook teveel verschillen..ik snap die angst niet helemaal, en daardoor groeit de druk ook heel erg als er een keer iets misgaat, omdat ik hem dan al zie denken..

Ik hem dat ook gezegd, en dat hij het niet te dramatisch moet maken dan..maarja..nu deed hij dat dus niet, maar dan klinkt hij meteen heel afstandelijk..sorry voor het (3e inmiddels) vage verhaal

Ik heb veel aan jullie adviezen, en dacht er zelf ook al zo over, maar het is jammer dat mijn vriend er niet zo over denkt..hij zegt dat het echt vreet aan hem, die meningsverschillen..

Hoe vinden jullie dat ik met dat 'houden van' moet omgaan? Ik vind het heel moeilijk dat hij niet een keer welgemeend zegt dat hij van me houdt of dat hij me niet kwijt wilt..


Cookie16 als ik hem dit topic laat lezen, dan raakt hij echt superkwaad..hij is er niet zo'n voorstander van dat ik onze 'problemen' op internet zet..ik vond het een goede tip, maar ja het is ergens ook privé hè..

Njah ik denk op zich ook wel dat deze relatie langer stand houdt, ga over enkele dagen een half jaar met hem..en dan zien we wel verder..

Wat zijn de problemen?

[groovy]

meningsverschillen, ik ben impulsief, hij erg nadenkend, ik klap dicht als er iets is en als ik het zeg, stampvoet hij weg als een klein kind..dit zijn kleine dingetjes maar die worden vaak tot iets (te) groots opgeblazen.

Mijn ouders liggen soms dwars en dat zorgt ook voor spanningen..

Ik krop dingen op en vervolgens gooi ik er in 1 dag ontzettend veel uit en dan schrikt hij zich het laplazerus..

Eigenlijk allemaal dingen die niet echt de moeite waard zijn nu ik het zo typ..

Mjah..het probleem is, dat als deze kleine dingetjes er zijn, we niet in staat zijn ze samen als volwassenen op te lossen, we praten niet goed denk ik en daardoor krijgen we soms echt hele grote problemen waardoor het al 2 keer bijna is uitgegaan..

help!

groovy schreef op 13-04-2005 @ 13:35 :
En ik heb eigenlijk ook het gevoel dat hij mijn school niet echt serieus neemt, als ik belangrijke toetsen heb, vergeet hij altijd welk vak dat ook alweer was, of hij vraagt niet hoe het ging, of hij vraagt hoe een compleet ander vak van alweer 2 weken geleden gegaan is..

En ik probeer constant interesse in hem te tonen, te vragen wat hij heeft gedaan elke dag en dan vertelt hij volop en luister ik. En ik vertel ook best veel over mezelf, maar toch..kweetniet..

Maar ja dat kan ook een bepaalde karaktereigenschap van hem zijn, of een manier waarmee hij is opgegroeid. Ik bedoel mijn vriendje vroeg daar ook echt niet naar! Jouw vriend vraagt tenminste nog naar een toets. Mijn vriend heeft heel lang de instelling gehad van, als je iets kwijt wil, dan vertel je het wel. Zo is hij groot gebracht zeg maar, dat is normaal bij hem thuis.
Terwijl ik ben juist dmv andere uiterste ben opgevoed. Altijd werd alles uitgebreid aan mijn gevraagd.
Dus ja dat was best wel wennen in het begin. Maar het zijn gewoon dingen die tsjaa, je van elkaar moet leren kennen, en hiermee om moet leren gaan.
Ik heb het toen gewoon vaak gezegd, van ja ik vind het wel echt lastig als je nooit naar dingen van mijn vraagt, terwijl ikaltijd honderd uit naar jouw dag/ dingen vraag!
We hebben ons aangepast hierin. Hij vraagt meer, en ik vind het minder erg als hij niet om iets vraag. Heb ook wel een beetje zijn idee van als er iets is vertel je het maar, aangenomen!

groovy schreef op 13-04-2005 @ 13:35 :
Wat ik trouwens nog het ergste vind aan de hele zaak is, dat ik vaker zeg hoeveel ik van hem houd, en dat ik hem niet kwijt wil..ik krijg het nooit terug te horen...als ik er dan wat van zeg, zegt hij 'ik dacht dat je het kon merken in de dingetjes die ik zo doe' en tuurlijk merk ik dat ook wel, maar soms wil ik het gewoon ook even horen..dus dat zei ik hem en toen was het van 'ok'..ik dacht dat hij er dan wel wat mee zou doen, maar ik heb nog geen 1 keer gehoord dat hij van mij houdt of wat dan ook.

Ook dit is iets eigens van iemand. Zo zei mijn vriend dat al heel snel tegen mij, maar vond ik het moeilijk om dit terug te zeggen. Ik weet ook niet waarom. Ik had dan ook meer de instelling van ja je merkt toch wel dat ik van je hou! Ik heb gewoon vaak gezegd tegen mijn vriendje dat ik dat echt lastig vind om te zeggen. Hij heeft dit geaccepteert, en ik probeer het toch vaker te zeggen!
Dus niet van al die dingen problemen maken. kan me wel indenken dat het voor je lastig is, maar hier zul je toch, samen met hem, een weg in moeten vinden.

Uhm ja, gewoon iets rustiger zijn?

[Lorelei]

Mephostophilis schreef op 13-04-2005 @ 18:20 :
Uhm ja, gewoon iets rustiger zijn?

Mja, en dingen niet opkroppen want dat gaat fout. En dat blijft ook fout gaan.

Ik ben er overigens ook een ster in hoor.. maar ik probeer wel steeds meer erop te letten. En ik moet zeggen dat dat best aardig werkt.

[blueeyes_jochie]

mm praten blijft de key.. en jij hoeft niet alleen te praten.. mooi voorbeeldje: je ligt op bed beide, naast elkaar, starend naar het plafond.. opeens vraag je aan hem denk je dat jouw ouders mij mogen..? hij ja/nee en dan kan je daar weer op inhaken.. Daarna kan je bijvoorbeeld straight on vragen aan hem van waar erger je bij mij aan? En hoe is het op te lossen, hetzelfde kan je ook bij hem doen.. Gewoon rustig erover praten, mag gerust uren tussen zitten voor je weer praat, maar probeer het op te lossen met een echt goed seriues gesprek zonder stemverheffing..

Tja en laat je eigen horen.. Geef je mening, want het is irritant als iemand geen mening geeft.. Zeg het ook wel eens tegen mijn vriendin "zeg, wat je denkt", fijn voor jouw en de persoon waar je het tegen hebt.... anders schept het alleen maar twijfel..

[Lilything]

groovy schreef op 13-04-2005 @ 13:35 :
En daardoor wordt het dan wel heel moeilijk om maar lekker verliefd te blijven op mijn vriendje...

Pff...ergens denk ik dat je er wel uit kunt komen. Vraag me niet waarom hoor Maar wees eens wat 'strenger' voor die jongen. Volgens mij is hij een beetje gewend aan jou geraakt ofzo. Hij moet wel duidelijk beseffen wat hij aan jou heeft?

Wees eerlijk tegen hem, schrijf hem desnoods een puntsgewijze brief. Schrijf alle irritaties eens van je af in een soort objectieve vorm daarna je gevoel erbij. En bedenk ook eens wat het voor jou op zou kunnen lossen Dus dat je het prettig vindt als hij de JUISTE toets onthoudt of anders gewoon 'algemeen' vraagt hoe het gaat op school.

Geef aan dat als je ruzie maakt dat je dat samen doet. Het is de reactie van de ander die de ruzie laat ontstaan vaak, ja toch? En wat is er slecht aan ruzies?Soms heb je dat nodig om dingen te ontladen of gewoon omdat je ff moet zeuren en miepen

Maar nogmaals geef gewoon aan WAT je irriteert. Grote kans dat hij op alle punten gaat reageren ALS hij om je geeft.......en anders......tjsah dan weet je genoeg.....als hij zegt "ok".......dan ben je er geen donder mee op geschoten en dan issut over denk...

*kben moe maar ik bedoel t goed*

[first eror]

[groovy]

ahaha waar slaat die laatste reactie op

Lilything, je hebt wel gelijk hoor..ik moet sowieso wat 'harder' worden..ben altijd overgevoelig sentimenteel persoontje..

Maar dit duwtje in mijn rug had ik wel even nodig ..

Ik zal inderdaad gewoon voortaan moeten zeggen wat me dwars zit, en dat ga ik zeker ook doen.

En hoe jij ruziemaken bekijkt, zo zie ik het ook. Maar hij niet, dusja.

Ik houd je tips in mijn hoofd en doe er ook wat mee

Dank u

[elledc]

Heb je liever een relatie waar er nooit iets scheelt, waar alles altijd koek en ei is, waar nooit eens een meningsverschil is?
Ik niet hoor.
Ik vind het normaal dat er verschillen zijn in een relatie, je kan niet identiek zijn. Tussen mijn vriend en ik zijn er ook af en toe meningsverschillen en heel soms zelfs hevige ruzies. Maar dat is zeker niet altijd negatief, integendeel, soms is het beter de bom te lossen, waarna er weer vrede is
Ik ken zo'n koppel die nooit ruzie maakt, altijd vredig, altijd alles in orde, ... is toch ook maar saai.

[groovy]

vind ik ook, absoluut! Maarja mijn vriend gaat denk ik liever voor de 'saaie' variant op de relatie

Het is niet altijd leuk, maar je komt er wel vaak sterker uit..maarja, ik heb redelijk met hem gepraat en heb er wel vertrouwen in..ik denk dat we meer moeten werken aan de manier waarop we ruzie maken..in plaats van ruzie proberen te vermijden..

[Pixxa]

utopia5 schreef op 16-04-2005 @ 18:49 :
Heb je liever een relatie waar er nooit iets scheelt, waar alles altijd koek en ei is, waar nooit eens een meningsverschil is?
Ik niet hoor.
Ik vind het normaal dat er verschillen zijn in een relatie, je kan niet identiek zijn. Tussen mijn vriend en ik zijn er ook af en toe meningsverschillen en heel soms zelfs hevige ruzies. Maar dat is zeker niet altijd negatief, integendeel, soms is het beter de bom te lossen, waarna er weer vrede is
Ik ken zo'n koppel die nooit ruzie maakt, altijd vredig, altijd alles in orde, ... is toch ook maar saai.

Een meningsverschil zo nu en dan is niet meer dan normaal geloof ik. ik heb ze zo nu en dan ook met mn vriendin.
Et gaat nu eenmaal niet zo als je zelf altijd zou willen zien of zoals je het in je hoofd had.. en in sommige situaties kan je dr wat van zeggen en soms moet je et maar voor lief nemen.. Eerlijk gezegt heb ik met et laatste af en toe nog wel eens moeite.

[groovy]

ahaha ik ook, dan neem ik me voor, om maar eens wijselijk te zwijgen, maar dan blijft het door mijn hoofd zeuren..totdat het eruit komt! Maarja, ik denk wel dat je moet proberen belangrijke en niet belangrijke dingen te scheiden, al ben ik wel zo iemand die zelfs nog op de niet belangrijke dingen wil reageren