[Vreemd Hersenspinsel]

[Charlottetje]

Beste Mensen,

Het is nog lang niet af en misschien ben ik me nu al in de nesten aan het werken met dit verhaal, in die zin dat het nu al te complex oid aan het worden lijkt te zijn, waardoor het misschien nooit af gaat komen, maar ik wilde jullie dit hersenspinsel toch niet onthouden. Wil wel eens weten wat jullie er van vinden. Misschien is het voor jullie namelijk wel ontzettend onleesbaar en ergeren jullie je dood aan de herhalingen. Ik hoor het graag.
O, negeer even dat ik dit verhaal, omdat het niet af is, eigenlijk tegen mijn principes in geplaatst heb


Charlotte


-------------------------------------------------------------------------------
Een zaterdag namiddag in de herfst. De societeit is nagenoeg leeg; alle jongens zijn in het weekend bij hun ouders.
Wat mensen aan de bar, achterin een paar jongens aan een tafeltje en op het podium, twee jongens naast elkaar, ellebei begin twintig, hun benen bungelen naar beneden: ze praten.
"En jij? Hoe gaat het met jou , je studie, je vriendin? Hoe heette ze ook alweer?"
"Lisa."
"Ja, Lisa. Hoe is het met Lisa? Leuk meisje is ze. Lisa. Hoe is 't met 'r?"
"Lisa, ja goed, denk ik." Hij beweegt zijn glas alsof hij met een whisky in zijn handen zit. Hij neemt twee slokken van zijn biertje, Heineken uiteraard, tot het glas leeg is en staat op. "Jij ook nog een biertje?"
"Hoezo, 'denk je'?"
"Het is net water tenslotte. Vaasje doen maar?" Met twee glazen in zijn hand loopt hij naar de bar.
"Je weet toch wel hoe het met Lisa gaat? Het is zo'n leuk meisje. Lekker spontaan, drinkt wel bier, maar is zeker niet ordinair."
"Eigenlijk is het gewoon een glas water met koolhydraten, vind je niet?"
"Ja, leuk meisje, die Lisa. Goed gekleed ook altijd. Jammer dat ik jullie nu al een tijdje niet meer gezien heb. Hoe lang hebben jullie nu wat? Paar maanden, half jaar?"
"Wist je dat er in zo'n glaasje geel bubbeltjeswater net zoveel koolhydraten zitten als in twee bruine boterhammen? Ik zou net zo goed niet meer kunnen ontbijten en gewoon een biertje drinken 's morgens en dan tijdens de lunch weer een."
"Wat studeerd ze ook alweer? Wel hier aan de universiteit toch?"
"Ik zou natuurlijk ook gewoon de hele dag door bier kunnen drinken en er dan gewoon vitamines bij kunnen slikken. Je weet wel, van die voedingssuplementen."
"Hey, maar wat studeerde ze nou ook alweer, die Lisa van je?"
"Weet ik veel. Sociale.....ehh, nog wat. Geen idee. Mijn pakkie an ook niet, oke. Ze is weg. Er is geen Lisa meer, oke!"
"Weg, weg, hoezo weg? Het ging toch hardstikke goed tussen jullie? Oke, wij hebben elkaar een tijdje niet meer gesproken, maar jullie waren zo leuk samen, de laatste keer. Weg.... In die ene maand, zomaar opeens...?"
Willem drinkt in een teug zijn biertje op: "Er is gewoon geen Lisa meer, oke. Doet er niet toe waarom en waardoor. Het is voltooid verleden tijd. Punt. Jij nog een?" Hij wijst naar het lege glas.
"Willem, kom op jongen. Dat was toch geen meisje om zomaar te laten schieten. Voor iemand zoals zij moet je toch alles over hebben? Toch?!"
"Iedereen maakt wel eens fouten. Iedereen, dus ook ik.
Luister Daan, er bestaat geen perfectie, er bestaat zelfs geen universele waarheid Daan. Jouw waarheid zal altijd anders zijn dan de mijne. Zo was ook mijn waarheid een beetje anders dan die van Lisa. Jezus Daan. Mensen maken nou eenmaal fouten, dat gebeurd, kun je niets aan doen, dat gebeurd nou eenmaal. Soms kun je daar wat aan doen en soms niet. In dit geval kon dat dus niet."
"Kerel, luister nou. Het was Lisa. Niet zomaar een meisje. Het was Lisa. Ik zou een moord doen voor iemand zoals zij. Lisa, de intelligente, knappe, sympathieke, eigenwijze Lisa. Het meisje van je dromen Willem. Jezus jongen, Lisa!.
"Maar met mijn studie gaat het goed hoor. Ben wat minder vaak op de kroeg, besteed wat meer tijd aan mijn studie nu. Ik wil niet eindigen als die vogels daar aan de bar. Altijd lam of brak, doen al vijf jaar dezelfde studie zonder enige vooruitgang te boeken en eindigen over een paar jaar in een flatje, drie hoog achter in een buitenwijk, leven van magnetronmaaltijden die ze elke middag, brak, met ongestreken kleren aan, kopen bij albert heijn om de hoek om 's avonds weer de kroeg in te duiken om aandacht van meisjes te krijgen, te vergeefs uiteraard.
Daar pas ik voor. Ik wil gewoon over een paar jaar afstuderen, leuke baan, leuk flatje in het centrum."
"Willem, jongen, het was Lisa. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ga in godsnaam haar achterna. Ga achter haar aan."
"Zo'n dertien in een dozijn baan lijkt me nou niks. Ik wil natuurlijk ook wel een leuke baan. Misschien ga ik er maar een studie naast doen."
"Je moet het natuurlijk ook gewoon zelf weten. Het is jouw leven, daar heb je gelijk in, maar ik denk dat ze hier allemaal stik jaloers op je zouden zijn."
"Zoveel mensen zitten hier ook niet."
"Je snapt me best."
"Ja, ik snap je best."
Ze nemen nog maar eens een slok, staren even voor zich uit.
"Ik kwam Jochem laatst nog tegen hier, op de kroeg. Ik zou natuurlijk met hem in dat flatje in het centrum kunnen gaan zitten. Alleen is ook maar zo alleen, niet waar?"
"Jochem? Leeft die jongen weer dan? Hoe staat het met zijn vriendinnetjes?"
"Hij is homo."
"Homo? Jochem? Jochem keek de laatste maanden nooit meer naar ons om. Zat alleen maar achter de wijven aan. Homo, echt?"
"Ja, dat vertelde hij. Was ie achter gekomen. Hij bleef toch wel altijd zo close met Koen. Zij gingen toch samen op jacht? Nou, nu weet je waarom."
"Wat? Koen ook? Zijn ze een stel? Maar ik sprak Koen dinsdag nog. Heeft ie niets over gezegd."
"Nee, Koen is geen mietje natuurlijk. Jochem alleen. Jochem bleek alleen wel erg gecharmeerd te zijn van Koen, zeg maar."

[Zut Alors!]

Heb je het zelf al een keer nagelezen? Er zitten nogal wat slordige foutjes in, en je gebruikt wel veel enters, vooral in het begin. Ik vind het nog niet echt interessant, en het zit ook niet echt sterk in elkaar, maar misschien kan je dat zelf ook al een beetje zien.

[Vogelvrij]

Ik vind hem wel lekker warrig, eigenlijk Wordt het nog echt een verhaal, of blijft het echt een hersenspinsel? Nu is het gewoon een lang gesprek, zeg maar.

En er zitten wel heel veel spelfoutjes in, als je hem eens naleest, haal je denk ik zo de meeste er al uit

[Roosje]

Ik vind hem op zich wel leuk, ze praten lekker langs elkaar heen. Het is niet heel onduidelijk, vind ik, maar aan het einde wordt het wel een beetje saai... ze gaan maar door met langs elkaar heen praten.

Ik ben het eens met de rest, maar ben ook erg benieuwd naar een vervolg, mocht dat komen.
Misschien moet ik dit niet zeggen, maar ik zou écht eens naar de spelling kijken, want het stoort vaak bij het lezen, spelfouten..
Maar nogmaals, ik wacht op de rest : )

[Charlottetje]

tsja, over mijn spelling.
daar heb ik het wel eens vaker over gehad hier.
daar besteed ik nooit aandacht aan op het moment dat ik mijn verhaal nog niet waardevol genoeg vind.
Als ik hier verder mee ga wordt het een heel stuk langer.
Dit zou nog niet eens een kwart van het verhaal vormen, denk ik.
ik heb nooit zo de moed om door te gaan met een verhaal, totdat ik weet dat het misschien nog de moeite waard zou kunnen zijn.
Maar misschien dat ik er dan nog eens even naar zal kijken.

(Zut AlorsIk vind het nog niet echt interessant, en het zit ook niet echt sterk in elkaar, maar misschien kan je dat zelf ook al een beetje zien. --> Juist! Daarom is het ook (nog) maar een hersenspinsel.
Daarmee bedoel ik dat het gewoon een los iets is dat in me opkwam en soms schrijf ik dat op, als ik m leuk, vreemd of goed genoeg vind.
En soms zet ik m dus hier, zoals nu, om eens te pijlen wat de reacties zijn