Ode aan Nederland.

‘Links twee drie vier, links twee drie vier!’
Het regende. Behalve een paar verdwaalde maar zielsgelukkige toeristen was er niemand op straat. Er reden wat auto’s, de stoplichten deden braaf hun werk. Het fietspad bleef vooralsnog leeg. De flauwe bocht in de weg maakte ook dat niemand op het fietspad wilde zijn. De put zat verstopt, waardoor het water tot je enkels reikte als je midden in de plas zou staan. Geen weldenkend mens zou zich daaraan wagen. De winkels waren ook dicht, alsof ze geen schuilplaats wilden zijn. Misschien wilden ze dat wel, maar de winkeliers dachten er anders over. Het was dan ook vroeg.
De stem, het onmiskenbare geluid van een puberjongen met de baard in de keel, kwam snel dichterbij. Op een marstempo liet hij zijn trappers rondgaan, met iedere slag een nieuw woord. Hij had maar weinig zin om te laat te komen, ook al was de kans dat hij te laat kwam maar miniem. Het regende, en hij als fietser zijnde, vond de regen niet prettig.
‘Links twee drie vier, links twee drie vier.’
Hij ademde zwaar, lette niet meer op de weg. Zijn blik was ergens in het oneindige, want hij had meer aan zijn hoofd dan alleen de regen, of de nog in te leveren boeken in de tas op zijn rug. Die boeken hadden op dat moment voorrang, maar zodra dat gebeurd was zou hij zich kunnen richten op de andere dingen die zijn aandacht trokken.
Om zijn tempo niet te laten verslappen, bleef hij de woorden voor zich herhalen, soms hardop, soms in gedachten. Af en toe varieerde hij, door in het Duits of Engels verder te gaan. Verder dan de acht kwam hij niet, maar dat hoefde ook niet. Hij hield zijn tempo, en dat was genoeg.

‘Links zwo drei vier! Links zwo drei vier funf sechs sieben acht!’
Zijn snelheid werd groter, hij beet op zijn lip. Tussen hem en zijn vriendin ging het ook niet goed, hij zou het binnenkort uitmaken. Het viel niet meer te redden, ook al waren er geen echte problemen. Hij wist zelf niet wat hij had, maar zijn gevoel klopte in ieder geval.
Hij wist niet eens wat hij voelde. De regen stroomde gestaag verder uit de lucht, het leek wel alsof er geen einde aan kwam. De riolering had het al opgegeven, zag hij. Het fietspad stond al blank, en hij moest nog enkele kilometers voordat hij op zijn school aan zou komen. Verder in gedachten verzonken, reed hij verder. Zijn schoolwerk ging ook niet vlekkeloos, maar hij had het einde van het jaar gehaald. Hij was over, maar net op het randje. Zulke grapjes moest hij niet vaker uithalen, want dan zou hij het niet halen. Niet het einde smetteloos bereiken, wat toch iets was dat een hoge prioriteit had.
Hij negeerde de haaientanden, er waren immers geen auto’s zichtbaar waar hij op zou moeten wachten. Het water stond inmiddels tot net boven zijn voorwiel. De tijd leek snel te gaan, ook al kwam hij maar moeizaam vooruit.
‘Links rechts links rechts links rechts links!’
Het tempo dat hij eerst had, probeerde hij vol te houden, om vooral niet te laat te komen. Hij hoefde enkel nog over te steken, een straat door te rijden en daarna de fietsertunnel in te rijden. Hij kon niet wachten om zijn boeken in te leveren en daarna verlost te zijn van school. Dan zou het jaar definitief om zijn.
Vlak voor hem ploegde een flinke tractor door het water, de golven kwamen net boven zijn elleboog. Hij trapte verder, verbeten het rijtje getallen opdreunend. Zo snel ging hij niet meer, maar dat was dan ook alleen wat hij dacht dat er gebeurde. Hij was gewoon moe, ja, dat was het. Daarom leek het trappen ook zo zwaar.

‘Links rechts drie vier vijf sechs sieben eight.’
Hij ging kopje onder, maar trapte verbeten door. Hij was te koppig om toe te geven dat hij lucht nodig had. In gedachten ging hij verder met zijn mantra, maar zijn wielen waren al van het asfalt af. Hij opende zijn ogen en zag alles van onder water. Zijn fiets botste zachtjes tegen de snelweg boven hem aan, de tas op zijn rug vulde zich met water en werd loodzwaar. Even dacht hij aan de tas, of hij hem los zou maken, maar direct riep hij zichzelf tot de orde. Hij moest zijn fiets pakken, de tas vasthouden en uit die tunnel komen. Zijn longen protesteerden, want het tekort aan zuurstof liet zich nu wel gelden. Ergens piepte een stemmetje dat het tekort aan zuurstof niet eens de fatale factor zou zijn, maar dat de koolstofdioxide giftig zou blijken. Hij zwom naar zijn fiets toe en voelde zich verslappen. Het water was vies. Het geluid onder water klonk als een eskader jachtbommenwerpers. Hij wilde slapen, niets meer dan dat.
Uiteindelijk telde hij in een marstempo tot acht, opende zijn mond en liet alle lucht uit hem wegstromen.

Pff. Hier heb je wel tijd voor, en voor mijn verhaal niet he? Gemeen.

Mijns. schreef op 04-07-2005 @ 23:29 :
Pff. Hier heb je wel tijd voor, en voor mijn verhaal niet he? Gemeen.

Je moest eens weten welke uitvluchten ik al verzonnen heb

[Kerboga]

Ik vind het mooi. Het gevoel is goed duidelijk geworden in dit stukje.

Verder in gedachten verzonken, reed hij verder.

Ik vind alleen deze zin niet zo mooi, omdat er twee keer 'verder' in voorkomt.

[Nienna*]

Ik vind het mooi, maar ik snap de titel niet in verband met het verhaal.
Ik vind het gevoel ook erg duidelijk, dat gevoel heb ik soms zelf ook wel. Het is zo mooi hoe jij die gedachten er steeds duidelijk tussendoor laat komen, zonder het verhaal te "verstoren".
Sorry voor de onduidelijkheid... ik kan het niet goed omschrijven.

Nienna* schreef op 05-07-2005 @ 10:47 :
Ik vind het mooi, maar ik snap de titel niet in verband met het verhaal.
Ik vind het gevoel ook erg duidelijk, dat gevoel heb ik soms zelf ook wel. Het is zo mooi hoe jij die gedachten er steeds duidelijk tussendoor laat komen, zonder het verhaal te "verstoren".
Sorry voor de onduidelijkheid... ik kan het niet goed omschrijven.

Ik volg je helemaal, en de connectie tussen titel en verhaal is natuurlijk de regen. Nederland als koud, nat, in 1953 overstromend mede door de regen, kikkerland.

[Nienna*]

Grimm schreef op 05-07-2005 @ 11:10 :
Ik volg je helemaal, en de connectie tussen titel en verhaal is natuurlijk de regen. Nederland als koud, nat, in 1953 overstromend mede door de regen, kikkerland.

Oh wat dom... dat ik dat niet zag.

[Astuanax]

Ik vind het maar middelmatig...

'zwo'-> moet dat niet zwei zijn
'fietsertunnel'-> fietserStunnel

en daarbij, men zou ns moeten stoppen met altijd maar te kankeren op ons klimaat, we lijken nooit tevreden: eerst drie weken geen regen en boven de dertig graden (iedereen, de boeren op kop, miepte om een spatje regen) daarna een beetje storm en iedereen is weer ontevreden! We moeten leren blij zijn met wat we hebben, niet alles afbreken, dat helpt niemand iets vooruit. (We moeten genieten van het beste klimaat ter wereld!)

[Kerboga]

Astuanax schreef op 05-07-2005 @ 20:15 :
Ik vind het maar middelmatig...

'zwo'-> moet dat niet zwei zijn
'fietsertunnel'-> fietserStunnel

en daarbij, men zou ns moeten stoppen met altijd maar te kankeren op ons klimaat, we lijken nooit tevreden: eerst drie weken geen regen en boven de dertig graden (iedereen, de boeren op kop, miepte om een spatje regen) daarna een beetje storm en iedereen is weer ontevreden! We moeten leren blij zijn met wat we hebben, niet alles afbreken, dat helpt niemand iets vooruit. (We moeten genieten van het beste klimaat ter wereld!)

Jij denkt dat het belangrijkste van dit verhaaltje het klimaat is

Dat 'zwo' moet inderdaad 'zwei' zijn.

Astuanax schreef op 05-07-2005 @ 20:15 :
Ik vind het maar middelmatig...

'zwo'-> moet dat niet zwei zijn
'fietsertunnel'-> fietserStunnel

Het eerste: ik volg de ware Duitsers, namelijk Rammstein. Luister en lees het nummer Links 2 3 4 van ze eens.
Microsoft Word rekende fietserstunnel fout, fietsertunnel vond hij goed. Ik volg vooralsnog MS Spellingscheck.

Kerboga schreef op 05-07-2005 @ 20:44 :

Dat 'zwo' moet inderdaad 'zwei' zijn.

>> Rammstein, waar het natuurlijk allemaal om begon.

[Lollita 2]

Ik ben begonnen, maar heb echt niet de fut het uit te lezen. Het is verder wel mooi geschreven enzo, maar niet echt zo superboeiend, teminste dat is mijn mening...Maar je kunt wel schrijven..poeheee

Verder ga ik mee in Astuanax' mening, het is inderdaad maar een middelmatig stuk, omdat ik vooral de belangrijke gevoelens (ware liefde, ware boosheid etc.) eruit heb gelaten. Het enige gevoel dat echt overheerst is de gejaagdheid van 'dit moet gedaan worden, en, dit ook nog!'. Verder is het perspectief niet ideaal, had er best dialoog gemogen, meer gedachtesprongen en het einde is niet af.

Maar ik maak het dan ook niet af.

[Roosje]

Ik vind hem mooi. In het begin begin je alleen een paar zinnen vlak achter elkaar met "De...", dat vind ik iets minder. En mijn Word rekent fietsertunnel en fietserstunnel allebei goed. Dus dan maakt het vast niet zoveel uit.

[Changshan]

Ik zou voor 'fietstunnel' gaan.

En ik vind het ook wel een ode aan Nederland, omdat die gast zo enorm graag zijn tas en fiets bij zich wil houden, terwijl hij zijn eigen leven hoort te redden. Ode aan het Nederlandse materialisme.

[Duckii]

Heej Grimm!!

Heel mooi verhaal.! net als ik al jou verhalen gewoon geweldig vind!

Kusje!

Changshan schreef op 06-07-2005 @ 16:06 :
Ik zou voor 'fietstunnel' gaan.

Dat kan natuurlijk ook.

Maar het is een tunnel voor fietsers, niet alleen voor fietsen...

@ Duckii: een fan!

[Changshan]

Grimm schreef op 06-07-2005 @ 16:32 :
Dat kan natuurlijk ook.

Maar het is een tunnel voor fietsers, niet alleen voor fietsen...

@ Duckii: een fan!

Hm, ik heb altijd fietstunnel gezegd, en m'n omgeving ook... zal wel iets randstads zijn.

Joh, jij hebt fans overal.

[Astuanax]

Kerboga schreef op 05-07-2005 @ 20:44 :
Jij denkt dat het belangrijkste van dit verhaaltje het klimaat is

Dat 'zwo' moet inderdaad 'zwei' zijn.

'daarbij'= onbelangrijke aanvulling (ik kan ook rollen hoor)

[Astuanax]

Changshan schreef op 06-07-2005 @ 16:38 :
Joh, jij hebt fans overal.

ps:wat is randstads? (buiten een interimbureau waar ik deze maand werk)

[Changshan]

Astuanax schreef op 06-07-2005 @ 16:42 :


wat is randstads? (buiten een interimbureau waar ik deze maand werk)

In Nederland verstaan wij onder de randstad ongeveer de driehoek tussen Rotterdam, Amsterdam en Utrecht. De dichtstbevolkte zone van Nederland dus.

Astuanax schreef op 06-07-2005 @ 16:42 :


wat is randstads? (buiten een interimbureau waar ik deze maand werk)

Dialect van de Randstad.

Astuanax schreef op 06-07-2005 @ 16:41 :
'daarbij'= onbelangrijke aanvulling (ik kan ook rollen hoor)

Lief zijn.

[Astuanax]

Grimm schreef op 06-07-2005 @ 16:45 :
Lief zijn.

op basis van strikte wederkerigheid

Astuanax schreef op 06-07-2005 @ 16:48 :
op basis van strikte wederkerigheid

Is al gemeld

Kijk, dit heeft nou literaire waarde. Het zit knap in elkaar, je maakt mooi gebruik van je motieven. Ik vind het mooi dat je de regen maakt tot symbool van je ellende en ook je zinnetje over zuurstof en koolstofdioxide is érg goed gevonden. In feite geeft de omgeving de hoofdpersoon de schuld van zijn problemen terwijl hij zelf vindt dat de omgeving er schuldig aan is, is het niet? Ook het aftellen vind ik mooi. Knap gedaan, ik zal meer van je lezen.

Ook bedankt voor je commentaar!