Einde der Wegen

[Reynaert]

Einde der Wegen

De duizendklank van de stilte in het Patheon
- ziet - hoe wij ten onder gaan in dronken
stegen. Verstomd staren helpt nu geen hond,
zelfs niet in het loden glas. De wegen…
Men zegt dat alle wegen hierheen leiden,
maar alles leidt naar jou, en mijn gedachten
zijn ook die van jou. Ons labyrint
waar niemand op zat te wachten
heb je verkend als een kind,
maar in je groei liet je mij achter.

“Het moest er eens van komen” zeg je.
Je staat al op, om voor altijd te gaan.
“Ik zeg niets”, zeg ik, en wens dat dit
wat wij waren, eeuwig zou bestaan.

De Wilgen, woensdag 8 december 2004

[Disintegration]

Ik krijg zware Gerrit Achterberg gevoelens bij dit gedicht...en laat die man nou één van mijn favoriete dichters wezen.

voor mij hoort het bij de mooiste gedichten die ik afgelopen dagen op dit forum gelezen heb (al zeg ik er wel bij dat ik nauwelijks een week lid ben ),

het enige storende puntje is voor mij die tweede "jou", ipv "mijn gedachten zijn ook die van jou" , zou "mijn gedachte zijn de jouwe" misschien beter passen? Om die herhaling van de "jou" te vermijden.

oh, en "verstomd staren helpt nu geen hond" vind ik ook een beetje een zwakke schakel, maar afgezien van die twee schoonheidsfoutjes:

De titel, inhoud, verwerking... prachtig.

[Reem]

Is het niet het Pantheon?

Verstomd staren helpt nu geen hond
vind ik op zichzelf staand een leuke zin, maar in het gedicht vind ik het niet zo passen... alsof je die zin er per sé in wilde? Ik weet het niet. Het beeld dat je oproept, geweldig. Ik vind het ook erg knap geschreven: ik krijg het idee van gedachten in mijn hoofd.
Ik ben er nog niet uit of ik labyrint - kind geslaagd vind.
“Ik zeg niets”, zeg ik vind ik leuk!
Het einde, tja, het is niet bepaald verrassend maar ik vermoed dat dit ook niet je bedoeling was... ik denk ook niet echt dat het nodig is, maar erg origineel maakt het je gedicht niet. Toch vind ik het mooi.

[Reynaert]

Disintegration: Toen ik het schreef, inmiddels een maand of acht geleden, vond ik die herhaling van 'jou' wel prima. Maar nu ik er nog eens naar kijk vind ik "en mijn gedachten zijn ook de jouwe" eigenlijk mooier. Verder bedankt voor de complimenten, het is een al wat ouder gedicht wat ik hier nog niet eerder had geplaatst en zelf ben ik er nu niet helemaal tevreden meer over. Misschien moet ik er toch nog wat dingen aan veranderen.

Re3m: Het is inderdaad Pantheon, typefout.

Het is trouwens niet zo dat ik die zin er persé in wilde, maar ik weet ook niet of je de dubbele betekenis van het geheel eruit hebt kunnen halen. Stel dat dit gedicht als laatste in een dichtbundel zou staan, en stel dat je wist dat de dichter hiermee de lezer toespreekt, krijgt het dan een andere betekenis? En kun je dan de zin ook beter duiden, misschien?
Ach ja, en dat einde... Om eerlijk te zijn heb ik het afgeraffeld en er moet echt iets anders staan, maar ik wilde eerst weten hoe een oud gedicht in de smaak zou vallen. Ook om te weten of ik ondertussen beter ben geworden in het dichten. Maar goed, dat einde moet dus anders.