een verdwaalde zin
Zo zonder reden gebruik ik woorden, gezegd de zin, verteld de dingen. Zo ineens en uit het niets, verklapt mijn stem mijn vreugd, of verdriet... Heel intens verlaten de woorden het puntje van mijn lippen, eens gezegd nu verloren, waar blijven woorden die gezegd? dwalend over straat? dovend in de regen? Zoals woorden blijvend neergezet als letters in geschrift, verdwijnen de mooiste woorden in de ruimte en gaat het verloren wanneer deze woorden en de luisteraar verdwijnen diep onder de grond. Niemand die daarna verteld, wat jouw woorden ooit hadden gezegd.
eens een keer iets anders, ben benieuwd wat jullie er van vinden