En je blies met je sigaret wolkjes
in de lucht terwijl het denken
je doen niet overstomde
Want je handen fladderen in de lucht
en maken woorden willen
stilzitten en wegvliegen.
Zo dacht je altijd al een vogel te zijn
geen enkeling die zich om je
gebroken vleugels bekommerde.
Dan hoor je te dansen
in paradoxen, gekreukte rokken
morbide gedachten flitsen door je hoofd
de herinnering in jouw stilte
Halstarrig met je tranen
die zich slechts enkel in het donker wanen
droom na droom - ze gaan op hun tenen staan
uiteindelijk allemaal met zeepsop
in een zeepbel vergaan
Laatst gewijzigd op 22-03-2006 om 18:22.
|