Ietwat verwaaid

met een d.
Ja, goed om te zien dat je het probeert. Probeer alleen nu geen overdosis rijm erin te doen, want dan ligt het er te dik bovenop. Het mooiste vind ik altijd als je wel hoort dat er rijm in een gedicht zit, maar je ernaar moet zoeken welke woorden er rijmen. Subtiliteit

.
Je benadrukt die rijm ook erg door komma's neer te zetten die er helemaal niet hoeven te staan. Als je dit bijvoorbeeld achter elkaar zet:
'Brekende hemel met kleuren dip. Pech, door een cruise schip, Ietwat verwaaid, verloren, geluk en onbegrip. Gaandeweg, was er toch een stralende stip. Vanwege deze trip, Tip, ik met stip jouw liefdevolle zorgbegrip.'
Vooral de komma's achter 'gaandeweg' en 'tip' ervaar ik als heel storend, misschien snap je wel wat ik bedoel als je het zo leest. En in die strofe is de rijm ook wat gedwongen.
Nog even over de komma's: ik vind enters vaak mooier dan komma's. Zo bijvoorbeeld:
'Ik wil streven
het beleven
jou wat moois mee te geven.'
Dan worden de regels ook niet zo lang.
In andere gedichten van je zaten wel creatievere ideeen. Mja, het is dan ook moeilijk iets origineels over liefde te schrijven.
Oh, en je hebt het over zinnen die niet door iedereen begrepen kunnen worden omdat het jouw persoonlijke beleving is. Ik tracht er altijd naar een gedicht zo te maken dat eenieder er een rond eigen verhaal bij kan hebben. Een gedicht dat je niet begrijpt omdat je er niet bij was is net een foto van willekeurige onbekende mensen: daar voel je meestal niet zoveel bij. Probeer dan in ieder geval de sfeer goed over te brengen en geen criptische aanwijzingen te geven naar het gebeurde, want dat maakt het alleen maar onduidelijk (ik krijg vooral vraagtekens bij je laatste strofe).