[verhaal] onze buiken

[Mysterons]

Ik voel twee handen op mijn buik. Iemand zit achter me. Hij slaat nu zijn armen om me heen, en kietelt me zachtjes in mijn navel. Ik glimlach. Het kietelt ook in mijn buik, maar dat komt niet omdat hij aan mijn navel zit. Dat gewoon omdat hij bestaat, en omdat hij nu bij me in de buurt is. Ik draai mijn hoofd om en lach naar hem, hij lacht terug. Hij is lief, heel lief. Ik kijk in zijn ogen, en geef hem een zoen. Hij lacht. Het is stil en rustig om ons heen. We zijn samen alleen. Nu voel ik een vinger over mijn rug naar beneden glijden. Ik krijg kippenvel en hij slaat gauw zijn armen weer om me heen, en legt zijn hoofd op mijn schouder. We kijken samen naar een film, maar we kijken meer naar elkaar. Eigenlijk is het een smoes om samen op te bank te zitten en naar elkaar te kijken. Ik vind het fijn om naar hem te kijken. Omdat ik van hem houd. Ja ik houd van hem. En hij ook van mij. Wij houden van elkaar. Dat is heel mooi. Daarom kietelt het eigenlijk in mijn buik. Omdat we van elkaar houden. En de film doet er niet toe, als we maar naar elkaar kunnen kijken, en elkaar kunnen laten kietelen in onze buiken.

lief
en mooi geschreven

[Mysterons]

dankjewel

[Flipje het Kipje]

Lieflieflief :-) Dat soort stukjes schrijf ik ook welles... voelt zo goed. ^_^

[Mysterons]

hihi.. achja.. verliefd he